Digging the digital

GTD for 2005, just a quick note again!

door

Yes, after a long and fantastic holiday in New Zealand I am back in The Netherlands again and ready for 2005. I am also back at work so I do need some time to get updates on everything. Meanwhile, my GTD-principles need some dusting. Haven’t really thought about it for a month. Why would you if you walk in gorgeous National Parks like Abel Tasman? :-) I am reading up on my GTD-weblogs. Just finished the excellent three-piece article on 43folders.com. If you haven’t read it yet, I recommend you do so. Check Part 1: The Good Stuff, Part 2: The Stuff I Wish I Were Better At and Part 3: The Future of GTD? Just a short note this time again, Expect a longer article the coming week on my resolutions for 2005 and thoughts on GTD!

LazyWeb

door

Heb je een vraag die je niet krijgt opgelost? Drop hem in je weblog, trackback naar LazyWeb en het hele intornet gaat je helpen! Dat is toch mooi man!

:::Dutch Bloggies 2005:::

door


Ik heb op dit moment sta-pels tabbladen openstaan met artikelen en nieuwe sites die ik nog wil lezen en bekijken. Ga ik niet allemaal doen vandaag, maar komt dus wel goed. Uiteraard wel even aandacht voor de Dutch Bloggies 2005 aangezien het nomineren is begonnen. Het is goed om te weten dat je niet alles hoeft in te vullen! Je bent dus niet verplicht om voor elke categorie drie nominaties op te geven. De interface van de pagina vind ik eerlijk gezegd wat minder, maar daar spreek ik de redaxie zelf wel op aan. Ach, had ik maar niet op vakantie moeten zijn ;-) De uitreiking is eind februari in het Museum voor Communicatie te Den Haag. Komt allen! Vorig jaar was het een gezellige middag!

Sunday morning teanotes

door

Daar is hij weer. De vertrouwde SMTN op de zondagochtend. De afgelopen twee dagen hebben we wat uitgerust van de vakantie (da’s gek… ) en de boel opgeruimd. Dat betekent praktisch dat het huis nu vol ligt met gadgets, gekochte spullen, vuile en schone was, achterstallige post (Bob, de rekening wordt zsm betaald!) en tijdschriften. Maar onze hoofden zitten vol met herinneringen en het plezier van de afgelopen maand. Het lijkt al weer zo’n tijd geleden dat we de reuzenbomen in het Kauri-woud hebben gezien, terwijl dat een week geleden is. Nog geen 4 dagen geleden stonden we in Auckland vertwijfeld om ons te heen kijken: “Wat doen we hier?” Dat komt met name door de terugreis denk ik. Door dat we een wat ongelukkige aansluiting hadden in Seoul, hebben we 8 uur moeten wachten. En 8 uur op een vliegveld vol Aziaten? Je wilt het niet. Je wilt het zo enorm niet. Eenmaal in Frankfurt kregen we meteen weer in de gaten dat we in Europa waren. Een broodje en wat frisdrank was even duur als in Nieuw Zeeland, echter, de valuta verschilde (Euro:NZ Dollar = 2:1) In NZ is het leven echt goedkoper. Niet alleen het eten en verblijf, maar ook bijvoorbeeld benzine. Een liter loodvrij kost daar $1,09. Dat is met de huidige koers zo’n 50 eurocent per liter. Hier staat wel tegenover dat de salarissen in NZ vele malen lager liggen dan in Nederland. We spraken een chefkok die 17 dollar per uur verdient! Een doel van de vakantie was ook om eens te kijken of het land is waar we willen wonen. Helie is 7 jaar geleden al een halfjaar in NZ geweest voor haar studie en sindsdien heeft ze altijd de wens gehad om nog eens terug te gaan. We hebben gekeken naar huizenprijzen en andere omstandigheden. Ook de huizen zijn nog goedkoop. Voor hetzelfde bedrag als we nu een klein huis in Utrecht hebben gekocht, kunnen we ook in Kaikoura in een 4-kamer huis zitten, in de bergen, met zee-uitzicht. Dit blijft echter niet zo. De Amerikanen zijn als gekken alles aan het opkopen en bieden absurde bedragen voor huizen en grond. Met als gevolg dat voor de “gewone man” een eigen huis steeds meer onbereikbaar wordt. Tijdens Kerstmis hebben we de oude huisbazin van Helie bezocht en zijn we uitgenodigd om kerst mee te vieren. De groep mensen die ik toen heb ontmoet is een van mijn hoogtepunten van de vakantie. Nu eens niet een gesprek met backpackers over het vorige en volgende hostel, de dolfijnen en het bungeejumpen (niets mis mee, maar toch… ) maar met een groep mensen die daadwerkelijk iets betekenen voor het land. Ann, de huisbazin, is persoonlijk verantwoordelijk geweest voor een verregaande integratie in de schoolsystemen van Maori en Pakeha (blanke NZ-ers). Philip, haar vriend, heeft een goedlopend PR bureau in Wellington, Kat is een lerares Duits in Wellington en Mary is op universitair bezig geweest met het Whaitangi-tribunaal en heeft diverse publicaties op haar naam staan over o.a. de aardbeving in Napier van 1931. Met deze groep mensen hebben we uitgebreid gesproken. Natuurlijk ook over vakantie en de luchtige zaken, maar ook over de situatie in Nederland op dit moment, de mislukte integratie, de moord op Theo van Gogh en Pim Fortuyn, het EU beleid etc. Daarnaast hebben zij veel verteld over de stand van zaken in NZ. Hoe zij met de vreemdelingenstroom uit Azie omgaan, hoe door de US alle prijzen omhoog gaan, maar de lonen bevriezen, wat de rol van de Maori is in het huidige NZ. Een erg boeiende en interessante dag die mijn kijk op het land toch wel heeft bijgesteld. Een paar dagen later kwamen we in een hostel in Whangarei een groep Kiwi’s (NZ-ers) tegen die actief zijn in de jongerenpolitiek en de situatie voor jonge Maori’s en kiwi’s. Zij bevestigde de verhalen die we eerder hadden gehoord en gaven er ook hun kijk op. Het heeft mij in elk geval aan het denken gezet over de verhoudingen tussen Nieuw-Zeeland en Nederland. Toen we terugkwamen in Nederland was het al avond, maar de ochtend er op zag ik meteen weer waarom ik zo graag op vakantie wilde. Een grauwe grijze deken in de lucht, guur, kou. Toen we die middag boodschappen gingen doen voelden we ook direct de verschillen tussen de mensen van NZ en Nederland. Is men in NZ bij voorkeur open en vriendelijk, hier merkten we meteen de geslotenheid van de mensen. Iedereen doet zijn ding, kijkt niet naar elkaar, let niet op elkaar, maar is vooral met zichzelf bezig. Een vrouw met kinderwagen die haar boodschappen inpakt en ziet dat Helie er langs wilt met een winkelwagen, verschuift haar kinderwagen zo dat Helie er nog niet langs kan. Een vriendelijke blik van Helie met de vraag of ze er alsnog bij mag wordt afgedaan met een snauw en een verwarde blik van de moeder. Het is de uitstraling die Nederlanders hebben. We herkenden Nederlanders al van 25 meter afstand in NZ. Zonder ze te horen, alleen maar de aanblik. Ik denk dat we 5% van de pogingen fout hadden. Dan waren het Duitsers. Wat is er nog meer over NZ te vertellen? Veel. Veel te veel. Het is een mooi land, prachtige natuur, aardige mensen, geweldige cultuur en zeker het bezoeken waard. We willen ook iedereen bedanken voor de reacties op onze stukjes en de SMS-jes tijdens Oud en Nieuw! We vragen ons alleen af waarom twee foto’s in het album zo vaak zijn bekeken, namelijk deze en deze. Kan iemand daar een antwoord op geven? De komende tijd zal ik nog eens wat tips en links bij elkaar zetten over onze vakantie. Evenals natuurlijk de foto’s en de video’s die we hebben gemaakt. Maar die moet ik eerst op een afspeelbare DVD zien te krijgen. Want daar ben ik dus ook al een avond en een ochtend mee bezig en het wil maar niet lukken. Vanaf vandaag, nou ja morgen denk ik, dus weer een gewone weblog!

Seoul (6/1 09:32)

door

We zijn het gevoel voor tijd alweer even kwijt, ondanks de anti-jetlag pillen. Vooral het feit dat we er zojuist achter komen dat het in Nederland nu iets na middernacht is, wij net de ochtend hebben gehad maar we vanavond in Nederland zijn. Of zoiets. In elk geval, we zitten in Korea op het vliegveld. Alvast een tip als je een stopover in Seoul hebt: Zorg dat je een creditcard hebt of genoeg dollars of euri op zak hebt! Er is hier op het vliegveld geen pinautomaat te bekennen! De enige automaat staat buiten de hal waar wij zijn maar dan moeten we door de douane en immigratiedienst en dat is een hoop gedoe. Aangezien de creditcard ook nog niet helemaal jofel werkt zijn we dus aangewezen op het beetje briefgeld wat we nog hadden. Genoeg om een sandwich te kopen en wat water, maar toch… De laatste dag NZ hadden we toch iets anders voorgesteld. Toen we in downtown Auckland aankwamen om de laatste uren door te brengen keken we elkaar al na 5 minuten aan of dat we gek waren geworden. Ja dus, van al het kabaal, de mensen, (stinkende) auto’s en ander stadslawaai wat we ineens over ons heen kregen. Wat een cultuurshock met de eerdere weken! We hebben wat kleren gekocht, wat door de winkelstraten geslenterd en zijn maar een uur eerder naar het vliegveld gegaan. Nog wel leuk is dat we kennis hebben gemaakt met Disruptiv, een streetart-collectief uit Auckland die een te gekke gallerie hebben met mooie kunst. Helaas is het budget er nu even niet, maar de mailadressen zijn uitgewisseld :). Ook hebben we de tattooparlor annex kledingzaak van Illicit bezocht, een te gek kledingmerk uit Aotearoa. Verder is het allemaal nog een beetje onwerkelijk, de vakantie zit er op, volgende week weer aan het werk. Ik heb al stapels privemail waar ik nog doorheen wil browsen (de Dutch Bloggies komen er weer aan) en ik wil niet weten wat er in mijn Rhinoflymail op me staat te wachten…maar dat zie ik na het weekend wel weer. We zijn in elk geval goed uitgerust, klaar voor 2005, het nieuwe huis, een nieuwe baan voor Helie en allerlei plannen die we hebben. En daar was het toch allemaal om te doen geweest :) Later deze week schrijven we nog wel een laatste stukje. Nu gaan we euhm…ja….ik denk maar een beetje door het vliegveld slenteren….

Paihia (3/1 19:14)

door

We hebben het vuurwerk overleefd. Nou ja, die ene vuurpijl die we dus hebben gezien in Paihia. Op oudjaarsnacht zijn we naar de Lighthouse Tavern geweest in downtown Paihia waar we tot middernacht hebben staan grooven en moven op de hippe tunes van vroeger. Of zoiets. In elk geval weer genoeg bier gedronken. En een Maori dame ontmoet, Leanne. Niet alleen een dame, ze dronk als een bouwvakker (en hield je ook zo vast) en deed aan rugby. Je begrijpt dat ik (Frank) daar genoeg drank in heb gedouwd om haar rustig te houden :) Om 12 uur was de planning dat er een enorm vuurwerk in de baai zou zijn, maar de getekende vuurpijlen op de flyer waren indrukwekkender dan die ene vuurpijl die we ergens, ver in de verte, de lucht in zagen schieten. Terug naar de bar dus. Daar hebben we nog twee Maori’s ontmoet, Rob en Lee (echte native namen huh!) die ons meenamen naar een feestje in Waitanga, zo’n 20 minuten lopen van Paihia. Dit feestje was bij iemand thuis, huis vol met hele brede Maori’s (mannen en vrouwen) dus Frankje heeft zich heel koest gehouden:) Maar serieus, was een erg leuke Nieuwjaarsnacht. Als we de fotocamera moeten geloven lagen we rond 6 uur in de ochtend in bed. En om 12 uur begon de SMS al weer te ratelen van al onze vrienden en familie die ons allemaal een SMS-je sturen :) Bedankt! Was erg leuk om met een kater in bed te lezen hoe iedereen 2005 inging in Nederland. 1 januari is voornamelijk horizontaal afgelegd verder. Met een pizza en de Diva’s in Las Vegas op TV. Patti LaBelle is met een kater niet eens zo slecht… :) Gisteren hebben we Cape Reinga bezocht, het meest noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland. Mooi, maar om nou de laatste 20 kilometer van het land ook niet gewoon te asfalteren is voor mij een raadsel. Verder waren er veel toeristen, maar wel indrukwekkend om het punt te zien waar de Indische Oceaan en de Pacific samenkomen. Vandaag zijn we naar het Waipoua Kauri Forest gereden aan de westkust van het Noordereiland. Hier zijn enorme bomen te zien. En als ik zeg enorm dan bedoel ik ook enorm. De grootste, Tane Mahuta heeft een omtrek van 14 meter, is 51 meter hoog en is 2000 jaar oud. U begrijpt dat we er even stil van werden. We hebben nog zo’n anderhalf uur door het bos gelopen, andere hoogtepunten bekeken waarna we weer rustig terug zijn gereden naar Paihia. Zojuist overheerlijk avondeten op, gebakken Kumara aardappels, lamsvlees met honing-mosterd saus en bonensalade, weet je ook eens wat we eten zo op zo’n vakantie. Dat hebben we trouwens gegeten in ons nieuwe onderkomen voor vannacht, een eigen huisje iets buiten Paihia, met eigen douche, keuken, woon- en slaapkamer een achtertuin van plm. 500 m^2^. Je ziet de foto’s wel :-) Morgen gaan we dan eindelijk en hopelijk zeilen en dolfijnen bekijken in de baai. Daarna rijden we meteen door naar Auckland waar we woensdag al weer het vliegtuig naar koud en kil Europa hebben. Wij lopen hier al minimaal een week op slippers en in een shirt met korte broek (of rokje) dus de shock zal wel enorm zijn. Dat was het voor nu, ik ben wel weer toe aan een Tui (yeah right) en Helie aan een Jim Beam’s Cola mixdrankding. Dus tot de volgende keer maar weer! O ja, als je van plan bent om naar NZ te gaan, check dan zeker de Escape-rental vans uit (spreek Escape uit als Dory de blauwe vis in Finding Nemo…). Erg coole vans die we aardig wat hebben zien rijden hier!