Het zijn van die blogposts die me intrigeren maar waar ik niet direct alles van snap. Dat zijn soms de mooiste. Die een paar dagen in je hoofd rond dwalen en waar je het idee hebt “Daar heb ik misschien nog eens iets aan”
Sowieso is de schrijver van deze blogpost een favoriet van me, met het fraaie verhaal “Mr Penumbra’s 24 Hour Bookstore” wat ik als audioboek verslond. Robin Sloan blijkt echter naast auteur een liefde voor code te hebben en in zijn blogpost Voyages in sentence space laat hij zien waar dat in kan eindigen: Geef een begin en een eindzin en een neuraal netwerk in de code maakt de tussenliggende zinnen. Het kan soms verrassende resultaten geven.
Ja… laat het schrijven van literatuur en songteksten maar over aan de robots. Een beetje flauw natuurlijk, maar wat ik echt interessant vind is de uitleg van Sloan over autoencoders en wat hij zelf sentence gradients noemt, de tussenliggende zinnen die worden gegenereerd. Verder in het artikel neemt hij nog een nieuwe stap, de sentence neighborhoods. Hiermee kun je op basis van een gegeven zin, alternatieven krijgen met een zelf bepaalde afstand tot het origineel. Probeer het zelf eens. De zinnen die je krijgt zijn echt niet allemaal bruikbaar, maar ik vind het interessant hoe je op deze manier met taal en woorden kunt spelen. Hoe je dit uit code kunt genereren. Ik begrijp het niet, ik denk niet dat ik het ooit echt ga begrijpen, maar het fascineert me dat we ons eigen bedachte construct van taal weer kunnen vangen in programmeertaal en er nieuwe uitingsvormen mee kunnen maken.
Robin Sloan – Voyages in sentence space
PS: Ik dig zijn About-pagina met de zin:
I think a media inventor is someone primarily interested in content (words, pictures, ideas) who also experiments with new tools and new formats. The paperback pioneer Allen Lane was a media inventor. Early bloggers were media inventors. The indie video game scene is full of media inventors.
Hell yeah!
💬
Frank Meeuwsen
