• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to footer

Digging the Digital

Vol Blogdrift!

  • /Now
  • Nieuw? Start hier
    • Blogroll
    • Tag Index
  • Startgids Mastodon
  • WordPress en Indieweb
    • WordPress en het indieweb
    • Hoe gebruik je IndieAuth met WordPress
    • WordPress en webmentions
    • WordPress en Micropub
    • WordPress en de Post Kind plugin
  • Notities
  • Bookmarks
  • Likes

robin sloan

Favoriete auteur Robin Sloan deelt…

2 January 2023 door Frank Meeuwsen Leave a Comment §

Favoriete auteur Robin Sloan deelt zijn manifesto voor 2023 en ik vind het weer fantastisch. Neem niets voor waar aan, probeer vooral veel nieuwe dingen en sla nieuwe paden in.

Let 2023 be a year of exper­i­men­ta­tion and invention!

I want to insist on an amateur internet; a garage internet; a public library internet; a kitchen table internet. At last, in 2023, I want to tell the tech CEOs and venture capitalists: pipe down. Buzz off. Go fave each other’s tweets.

Ik kan blijven quoten uit zijn artikel maar lees het vooral zelf. Of laat het voorlezen door een of ander AI. Want daar zit de kern van zijn betoog, ga vooruit in je eigen ontwikkeling, ontdek je eigen nieuwe eilanden en deel het met anderen. Op je blog en/of je sociale netwerk naar keuze.
Werk met de garagedeur open.

Opgeslagen onder: random Tags: ai, robin sloan

Dieper in de Penumbraverse

1 September 2022 door Frank Meeuwsen 3 Comments

Na Sourdough en Mr. Penumbra’s 24-Hour Bookstore lees ik nu The Suitcase Clone. Het nieuwe verhaal van Robin Sloan in zijn zelfverklaarde Penumbraverse. Toen ik Mr. Penumbra’s 24-Hour Bookstore luisterde als audioboek ontdekte ik snel daarna de prequel Ajax Penumbra: 1969.
In The Suitcase Clone leren we hoe het verhaal van Sourdough vorm krijgt. Hoe spionage en vinologie samensmelten in een verhaal.
Naast de boeken kan ik je zeker de site en nieuwsbrief van Sloan aanraden. Het geeft je een kijkje in zijn denkproces, zij-projecten in code en taal. Je leert de auteur wat beter kennen. Altijd fijn.

The Suitcase Clone is te koop als e-book en vanaf volgende week gebundeld in print met een nieuwe editie van Sourdough.

Opgeslagen onder: random Tags: boeken, robin sloan

Just link!

20 June 2021 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

Just link! (Robin Sloan)

Reporting on a recent change I made to my email newsletters.

The email newsletter cannot be the future of internet publishing, because it is, in terms of expressive potential, such a drastic regression.

Goed punt van Robin Sloan. Hoe je ook wendt of keert, met email is nog atijd minder mogelijk dan met de huidige webtechnologie. Dat kan een voordeel zijn, minder geschreeuw en gedoe. Maar interactiviteit kan een verhaal ook verrijken.

Opgeslagen onder: webtech Tags: nieuwsbrief, robin sloan

Annotated: Stock and flow

5 September 2020 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

But I actually think stock and flow is a useful metaphor for media in the 21st century. Here’s what I mean:

Flow is the feed. It’s the posts and the tweets. It’s the stream of daily and sub-daily updates that reminds people you exist.
Stock is the durable stuff. It’s the content you produce that’s as interesting in two months (or two years) as it is today. It’s what people discover via search. It’s what spreads slowly but surely, building fans over time.

Een interessant inzicht van Robin Sloan (via) wat mij doet denken aan zowel de Zettelkasten methode van Niklas Luhman maar ook aan de opkomst van nieuwsbrieven de laatste maanden. Online publiceren begon met het maken en distribueren van “stock” sites. Semi-statische sites die soms nog terug zijn te vinden. De laatste 20 jaar zijn de flow feeds daar bij gekomen. Met name de social sites. Email en nieuwsbrieven lijken die sweet spot er tussen hebben gevonden. Enerzijds flow omdat ze periodiek verschijnen. Anderzijds stock omdat ze blijven bestaan in een online archief en in het mailarchief van de ontvanger. Een zoektocht in mijn mailbox brengt soms het antwoord boven in de vorm van een nieuwsbrief bericht van jaren geleden. (Bron)

Opgeslagen onder: links Tags: annotatie, robin sloan

Gelezen: My father the druid, my mother the tree

4 January 2020 door Frank Meeuwsen 1 Comment

My father the druid, my mother the tree by Robin Sloan

Het eerste verhaal van 2020 is in de pocket. Lekker kort, want het is een one-of-a-kind zine van Robin Sloan.

Sloan ken je wellicht van zijn fantastische Mr. Penumbra’s 24 hour bookstore of de review die ik vorig jaar schreef over Sourdough.
Hij heeft een wekelijkse nieuwsbrief waarin hij vorig jaar zo nu en dan korte verhalen aanbood, zelf geprint en gedistribueerd. My Father… is zo’n DIY publicatie.
Een paar pagina’s kort, je vliegt er in een kwartier doorheen. Maar het is een treffend verhaal in deze tijd van klimaat en technologie. Sloan weet altijd een fijne balans te vinden tussen herkenbare technologie die nu al mogelijk is en termen uit een nabije toekomst. Zoals The Great Oxygen Strike. Een fijne term waar het verhaal mee begint en wat langzaam duidelijk wordt wát het is.

Opgeslagen onder: random Tags: robin sloan

Sourdough – over de moeilijke dans tussen tech en traditie

30 April 2019 door Frank Meeuwsen 3 Comments

Het is lang geleden dat ik een boek zo snel heb uitgelezen. De laatste jaren moet ik me echt door boeken heen ploeteren en her en der momenten vinden om weer een hoofdstuk te lezen. Maar om onverklaarbare reden heb ik Robin Sloan’s Sourdough in twee dagen uitgelezen. Misschien omdat ik deze dagen wat meer ruimte had om te lezen, omdat het deze keer een paperback was die ik makkelijk mee kon nemen naar de speeltuin terwijl de kinderen losgaan op de glijbaan. Of omdat het verhaal gewoon makkelijk wegleest. Korte hoofdstukken en een niet al te lastig plot. Nadat ik in The Atlantic een recensie van het boek las vielen de puzzelstukjes voor me op hun plek. Het boek gaat niet alleen over brood bakken, maar over cultuur. Hoe cultuur verschillend kan worden geïnterpreteerd, hoe technologie en cultuur rond elkaar dansen als DNA strengen en elkaar beïnvloeden.

Geheim genootschap

Net als Sloan’s meest bekende werk “Mr. Penumbra’s 24-Hour Bookstore” kent dit verhaal elementen die me aanspreken. Een wat introvert hoofdpersoon, een geheim genootschap rondom een bepaald thema en een mix van analoge en digitale technologie met wat fantasie. Hoofdpersoon Lois Clary is een computer programmeur bij een groot techbedrijf in San Francisco, bezig om repetitief werk overbodig te maken. Robot-armen zullen allerlei taken van ons mensen overnemen. Dat gaat steeds beter, maar één probleem krijgen ze niet opgelost. Hoe kan een robot altijd op perfecte wijze een rauw ei open tikken en de inhoud netjes in een kom krijgen, zonder eierschaal en zonder te morsen.

Ik laat een complete vertelling van het boek achterwege, die kun je prima op Goodreads vinden. De eerste helft van het boek is een genot om door te lezen. Sloan kan met een paar rake observaties een beeld wegzetten van de situatie en de omgeving. Zoals het moment dat Lois een huis binnenloopt voor de eerste ontmoeting met de Lois Club. De beschrijving van de kamers in het huis is treffend voor de personen die ze er later zal aantreffen

Every single surface told a story. A long one. With digressions.

Langzaam verandert het leven van Lois en komt ze door twee broers met een bezorgdienst in aanraking met de wereld van zuurdesem brood. Ze krijgt een desemstarter, de biologische cultuur die nodig is om een brood te maken. De pot met ondefinieerbare blubber is eigenlijk de hoofdpersoon in het boek. Alle gebeurtenissen in het boek hebben te maken met deze biologische bacteriecultuur die er voor zorgt dat zuurdesem brood zijn karakteristieke vorm, textuur en smaak krijgt. Langzaam verandert het eigenaarschap van deze cultuur. Was deze eerst van de Mazg broers, die via e-mail verhalen vertellen over de herkomst van de starter, later zal Lois de starter meer eigen maken. Door er mee te werken, door via moderne technologie (van internetfora tot DNA onderzoek) er achter te komen hoe de starter is opgebouwd.

Het ei probleem

Lois krijgt in de eerste helft van het verhaal te maken met alle onderdelen die “Penumbra” zo aantrekkelijk maakten voor me, de verbinding tussen het artisanale brood bakken en het high-tech Slurry (een weinig subtiele verwijzing naar Soylent Green), de mysterieuze e-mails van één van de twee Mazg broers en natuurlijk de bijzondere starter voor het zuurdesembrood.

De broers hebben een bijrol in het boek als de doorverteller van hun cultuur. Waar de starter een biologische cultuur is, maar afkomstig is uit een grotere cultuur uit Europa, van eilanden en piraten. Met verhalen, liefde en verdriet. Waar muziek een belangrijk onderdeel is in de groei van de biologische cultuur.

Door het boek heen lees je hoe de cultuur verandert onder invloed van de technologie. Niet alleen hoe de startercultuur verandert, maar ook hoe de werkcultuur verandert. Als Lois in een helder ogenblik de oplossing vindt in de code om het ei-probleem op te lossen, maakt dat kortstondig een held van haar. Maar tegelijkertijd is het effect van de robotisering en AI merkbaar op de werkvloer van de cafetaria, waar nota bene de eerste betalende klant van Lois de scepter zwaait. De wisselwerking tussen de voortschrijdende technologie op de werkcultuur. Maar technologie is meer dan machines die mensen vervangen, net als cultuur niet iets is wat je makkelijk schaalbaar kunt reproduceren.

Lois probeert met de nieuwe technologie van de robotarm het bijzondere brood te reproduceren, maar daar is meer voor nodig dan een slim algoritme. De hippe klanten in de vooruitstrevende foodhal hebben tevens weinig boodschap aan de verhalen van de Mazg-cultuur. Eerder zijn ze bezig “snapping photos to post on the expedient image-based social network” om te laten zien dat ze als een van de eerste er zijn geweest. Technologie wordt onderdeel van de cultuur en maakt van een oude traditie een gimmick. Waarom zou je naar het verleden kijken als er nog zoveel toekomst is te ontdekken?

Tech cultuur

In het tweede deel krijgt het verhaal een wat meer magisch-realistische wending, met de foodmarkets van San Francisco als twee kampen tussen oud en nieuw, analoog en digitaal, high-tech en low-tech. Waar niet iedereen blijkt te zijn wie ze zeggen en waar een bacterie-kolonie een mogelijk synoniem kan zijn voor de wereld waar we zelf in leven en voor verantwoordelijk zijn. Waar die desemstarter lijkt voor iets groters te staan en dat op onnavolgbare wijze laat merken. Ik zal niet teveel verklappen.
Het tweede deel van het boek zit vol met wendingen en om eerlijk te zijn, it’s a stretch. Er is op dit moment veel gaande in de wereld van voedselbereiding en de manier waarop we ons voedsel verbouwen. Maar de weg die Sloan kiest, waar elke bacterie-kolonie een oorlog voert in je koelkast, voorraadkast of oven, ik vond het wel wat lachwekkend en eerlijk gezegd niet heel boeiend om te lezen.

Maar als ik achteraf denk over de rode draad in het verhaal, hoe vooruitstrevende technologie achter de schermen wordt gecontroleerd door onverwachte personen in het verhaal. De spanning tussen de “oude” vertelcultuur waar mensen, aanraking, muziek en verhalen een centrale rol spelen en de “nieuwe” cultuur met robots, afstand tussen mens en natuur, klinische bereiding en naderhand bedachte authenticiteit. Voedsel vertelt verhalen, brengt culturen bij elkaar, draagt geschiedenis in zich. Het is geen sinecure om dat door technologie en VC-funded startups over te laten nemen en efficiënter te maken. Misschien lees ik er meer in dan nodig, maar met het oeuvre en de achtergrond van Robin Sloan, zit ik er misschien niet zo ver naast. Het zijn wel thema’s die me aanspreken en waar ik graag over lees en denk.

Het boek eindigt positief, maar met een vreemde twist, waarbij de hoofdpersoon “ineens” een liefdesrelatie zou moeten krijgen met één van de broers uit de e-mails. Er zijn parallellen te trekken met de geschiedverhalen die gedurende het boek worden verteld, maar ik vind het net iets te geforceerd.

Een speciale vermelding wil ik nog geven aan Horace Portacio, de bibliothecaris van Marrow Fair. Hij verzamelt en cureert menukaarten van de hele wereld uit alle tijden. Het lijkt mij een heerlijke hobby om te hebben en om mee bezig te zijn. Iets wat Horace in het boek dan ook duidelijk laat blijken.

Van mij krijgt dit boek 4 sterren. Ik heb er van genoten, maar tot op zekere hoogte. Met name de eerste helft van het boek is een heerlijke lofzang op de foodculture en dendert lekker door. In het tweede deel zakt het verhaal wat in en draait het een onverwachte richting in. Die in mijn ogen niet nodig was.

Robin Sloan – Sourdough ⭐⭐⭐⭐

Opgeslagen onder: bloggen Tags: boekreview, recensie, robin sloan, technologie

  • Go to page 1
  • Go to page 2
  • Go to Next Page »

Footer

Wat is dit?

Frank MeeuwsenDigging the Digital is de digital garden of commonplace book van Frank Meeuwsen. Onderwerpen variëren van indieweb tot nieuwsbrieven, bloggen, muziek en opvallende gebeurtenissen op het internet.

Meer Frank

Bloghelden - De definitieve geschiedenis van webloggend Nederland

Op deze dag

  • 12 months ago...
    • Het pitchdeck voor NFT’s
  • 2 years ago...
    • OPEN S02E34 – Is Substack een scam of een slim systeem?
  • 4 years ago...
    • Dagstage, een mooi idee voor nieuwe inzichten
  • 10 years ago...
    • De “Wij weten het ook niet” strategie
  • 13 years ago...
    • Een week na SXSW
  • 20 years ago...
    • Lego pjoeter
    • Update BoB
  • RSS
  • LinkedIn
  • GitHub
  • Mastodon
← An IndieWeb Webring →

Archives

  • Likes (268)
  • Bookmarks (267)
  • Notes (134)
  • Replies (53)
  • Articles (722)
  • All Posts

Digging the Digital staat op de state of the art server van Servebolt.
De snelste high-performance hosting met een sterke focus op schaalbaarheid en veiligheid.