mobile

Tijdens de feestdagen is de relatief nieuwe mobiele service Path best gegroeid als we de cijfers moeten geloven. Zo gek is dat niet. De digitale voorhoede in San Francisco en Silicon Valley hebben de dienst ontdekt en dat heeft zijn weerslag op de voorhoedes in andere landen, zoals Nederland. Wat is Path en waarom is dit “slightly social network” zo interessant?

Wat is Path?

Even een stap terug, wat is Path? Kort gezegd, Path is een mobiele applicatie waarin je maximaal 150 anderen kunt bevrienden om updates mee te delen. Ze noemen zich  ”The Personal Network” vanwege die grens van 150. Die trouwens is afgeleid van Dunbar’s Number. Dat is weer een theorie van hoogleraar evolutionaire psychologie Robin Dunbar uit Oxford en geeft het maximale aantal sociale relaties aan dat iemand aankan.

Path heeft een maximum van 150 vrienden en is mobile-only. Er is (nog) geen webversie, alleen Android en iPhone. Dat maakt het al anders dan de andere netwerken. Tevens heeft Path een heel intuïtief en lekker werkende interface. Er zitten veel handigheidjes in de app verborgen, zoals het klokje wat terugtelt als je in de tijdlijn scrollt. Oprichter Dave Morin noemt Path “slightly social”, omdat je niet per sé een sociaal netwerk nodig hebt om er gebruik van te maken. Je kunt Path heel goed als privé dagboek gebruiken.

http://vimeo.com/32885259

Wat maakt Path zo interessant voor mij?
Path heeft goed gekeken naar de succesfactoren van de grote netwerken als Facebook en Twitter. En daar een eigen draai aan gegeven. Path is by default een privé netwerk. Pas als je wederzijds elkaars vriendschap bevestigd, dan kun je elkaars tijdlijn volgen. Dat is bij Twitter en Facebook ook mogelijk, maar daar moeten wat kunstgrepen voor worden uitgehaald (slotje op je account, lijsten aanmaken, privacy instellingen etc). Path brengt daarom direct een andere vraag naar boven: Wat deel ik en met wie wil ik dit delen? Als ik diverse gebruikerservaringen van Path lees en hoor, dan valt me op dat velen kiezen voor een heel bewust gebruik. Niet zomaar iedereen toelaten op je tijdlijn, niet rücksichtlos alles delen. Op Path zijn veel kleine vriendengroepen te vinden volgens mij. Die tevens via andere netwerken informatie delen met elkaar, maar op Path wellicht een ander soort informatie delen. Foto’s, lokaties, luistergedrag, meer persoonlijke zaken.

Ik zat zaterdag Life in A Day te kijken, de fraaie film van o.a. Ridley Scott, die het leven op aarde laat zien in één dag, gefilmd door duizenden amateurs over de wereld. Een prachtige film. Ondertussen had ik op mijn iPad Path draaien en ik zag de overeenkomsten. Ik zag hoe divers mijn vriendenkring is en wat ze doen op een zaterdag. Met kinderen op de bank een tekenfilm kijken terwijl een andere groep in de kroeg zit.

Dat maakt Path voor mij zo boeiend. Ik ben eveneens erg terughoudend met het maken van verbindingen op Path. Ik vermoed niet dat ik de 150 connecties ga halen. Ik zou het niet eens willen. Ik ben bang dat Path dan weer een overload aan informatie gaat worden. Twitter is dat in de loop van de jaren geworden, maar is goed te managen door bv lijsten en door me niet druk te maken dat ik alles wil lezen. Maar Path heeft een ander uitgangspunt. Een uitgangspunt waarbij het delen onder vrienden centraal staat, niet het delen met het publiek. Een subtiel maar belangrijk verschil.

Dan is er nog de interface die ik al even noemde. Gizmodo noemt het treffend: “Path is the interface of intimacy.” Je kunt inzoomen op momenten van vrienden, een reactie geven in tekst of als emoticon. En ja, daar zit zelfs een fronsend icoon bij, zodat je slecht nieuws niet per sé hoeft te “liken”. Je eigen startpagina kun je fraai personaliseren met een coverfoto en een circelvormige avatar. Het is allemaal goed bedacht en uitgevoerd. Het klopt.

Is Path voor iedereen? Vast niet. Zeker weten van niet. Het is een andere manier van delen. Minder publiek en meer privaat. Intiemer. Persoonlijker. Is het voor merken interessant? Ik betwijfel het ten zeerste. Is het interessant om op grote schaal te monitoren? Nee, daar is het te persoonlijk voor. Ik vraag me af of Path over een jaar nog bestaat. Of er een strategie aan zit waarmee ze zichzelf kunnen onderhouden. Ik hoop het. Want Path is een welkome afwisseling zo aan het begin van 2012.

Een laatste woord over mijn Path gebruik: Ik voeg niet iedereen toe. Don’t take it personal. Omdat we elkaar volgen op Twitter, Facebook of Google+wil niet zeggen dat ik je automatisch ga volgen op Path. Wanneer wel? Dat verschilt per persoon, maar hou als redelijke rule of thumb aan dat ik je toch vaker dan eens moet hebben gesproken en we een aardige offline geschiedenis met elkaar hebben. Ongeveer. Maar daar kan ik van afwijken.

Meer over Path? Ik kan je de volgende artikelen aanraden:

Gizmodo – The Social Network That Stole Christmas

iPhoneclub – Sociaal netwerk Path krijgt nieuwe iPhone-layout en nieuwe insteek

[C	Net – Learning to love Path](http://news.cnet.com/8301-33200_3-57354615-290/learning-to-love-path/)

Oprichter Dave Morin tijdens Le Web over Path