Digging the Digital

Vol Blogdrift!

mobile

Een nieuw experimentje: OPEN audiosnacks

door 6 Comments

Elke ochtend om 7 uur krijg je in maximaal 3 minuten een tip van me. Een tip om de creatie, distributie of promotie van je nieuwsbrief te verbeteren. Daarnaast geef ik je een abonnements-aanbeveling van een nieuwsbrief uit mijn Thanks for Subscribing database die inmiddels de 500 titels aantikt. Dat is de belofte van dit nieuwe korte experiment wat ik ben gestart. Ik gebruik hiervoor de app Cappuccino.fm. Deze app vind je in zowel de Apple als Google appstore. Met de invitecode 203886 ben je direct geabonneerd op mijn kanaal OPEN.

Ik vind het een leuke beperking. De maximale lengte van elke audiosnack is 3 minuten. Dus je moet het kort houden. Je hebt geen productiemogelijkheden, de intro en outro muziek krijg je vooralsnog toegewezen bij de publicatie. Hier heb ik dus geen invloed op. Wat ik nog moet uitzoeken is of ik meerdere snacks vooraf kan opnemen. De OPEN snack van vanochtend heb ik gisterenavond opgenomen. Hij verschijnt pas in de ochtend, dus dat is prima. Als ik 3 – 4 snacks in 1 keer kan opnemen, maakt dat de productie nog iets makkelijker. Aan de andere kant is het ritme van elke dag even een audiosnack opnemen ook iets waard. Misschien is het een opstapje naar een meer open podcast in zo’n kort format. Wie weet.

Het is een experiment, dus ik ben benieuwd waar het gaat falen en waar de leermomenten zitten! Onderstaand hoor je mijn aankondiging. Meld je aan, luister mee en geef me je feedback!

Waarom Path mijn nieuwe Twitter is

door Leave a Comment

Tijdens de feestdagen is de relatief nieuwe mobiele service Path best gegroeid als we de cijfers moeten geloven. Zo gek is dat niet. De digitale voorhoede in San Francisco en Silicon Valley hebben de dienst ontdekt en dat heeft zijn weerslag op de voorhoedes in andere landen, zoals Nederland. Wat is Path en waarom is dit “slightly social network” zo interessant?

Wat is Path?

Even een stap terug, wat is Path? Kort gezegd, Path is een mobiele applicatie waarin je maximaal 150 anderen kunt bevrienden om updates mee te delen. Ze noemen zich  ”The Personal Network” vanwege die grens van 150. Die trouwens is afgeleid van Dunbar’s Number. Dat is weer een theorie van hoogleraar evolutionaire psychologie Robin Dunbar uit Oxford en geeft het maximale aantal sociale relaties aan dat iemand aankan.

Path heeft een maximum van 150 vrienden en is mobile-only. Er is (nog) geen webversie, alleen Android en iPhone. Dat maakt het al anders dan de andere netwerken. Tevens heeft Path een heel intuïtief en lekker werkende interface. Er zitten veel handigheidjes in de app verborgen, zoals het klokje wat terugtelt als je in de tijdlijn scrollt. Oprichter Dave Morin noemt Path “slightly social”, omdat je niet per sé een sociaal netwerk nodig hebt om er gebruik van te maken. Je kunt Path heel goed als privé dagboek gebruiken.

http://vimeo.com/32885259

Wat maakt Path zo interessant voor mij?
Path heeft goed gekeken naar de succesfactoren van de grote netwerken als Facebook en Twitter. En daar een eigen draai aan gegeven. Path is by default een privé netwerk. Pas als je wederzijds elkaars vriendschap bevestigd, dan kun je elkaars tijdlijn volgen. Dat is bij Twitter en Facebook ook mogelijk, maar daar moeten wat kunstgrepen voor worden uitgehaald (slotje op je account, lijsten aanmaken, privacy instellingen etc). Path brengt daarom direct een andere vraag naar boven: Wat deel ik en met wie wil ik dit delen? Als ik diverse gebruikerservaringen van Path lees en hoor, dan valt me op dat velen kiezen voor een heel bewust gebruik. Niet zomaar iedereen toelaten op je tijdlijn, niet rücksichtlos alles delen. Op Path zijn veel kleine vriendengroepen te vinden volgens mij. Die tevens via andere netwerken informatie delen met elkaar, maar op Path wellicht een ander soort informatie delen. Foto’s, lokaties, luistergedrag, meer persoonlijke zaken.

Ik zat zaterdag Life in A Day te kijken, de fraaie film van o.a. Ridley Scott, die het leven op aarde laat zien in één dag, gefilmd door duizenden amateurs over de wereld. Een prachtige film. Ondertussen had ik op mijn iPad Path draaien en ik zag de overeenkomsten. Ik zag hoe divers mijn vriendenkring is en wat ze doen op een zaterdag. Met kinderen op de bank een tekenfilm kijken terwijl een andere groep in de kroeg zit.

Dat maakt Path voor mij zo boeiend. Ik ben eveneens erg terughoudend met het maken van verbindingen op Path. Ik vermoed niet dat ik de 150 connecties ga halen. Ik zou het niet eens willen. Ik ben bang dat Path dan weer een overload aan informatie gaat worden. Twitter is dat in de loop van de jaren geworden, maar is goed te managen door bv lijsten en door me niet druk te maken dat ik alles wil lezen. Maar Path heeft een ander uitgangspunt. Een uitgangspunt waarbij het delen onder vrienden centraal staat, niet het delen met het publiek. Een subtiel maar belangrijk verschil.

Dan is er nog de interface die ik al even noemde. Gizmodo noemt het treffend: “Path is the interface of intimacy.” Je kunt inzoomen op momenten van vrienden, een reactie geven in tekst of als emoticon. En ja, daar zit zelfs een fronsend icoon bij, zodat je slecht nieuws niet per sé hoeft te “liken”. Je eigen startpagina kun je fraai personaliseren met een coverfoto en een circelvormige avatar. Het is allemaal goed bedacht en uitgevoerd. Het klopt.

Is Path voor iedereen? Vast niet. Zeker weten van niet. Het is een andere manier van delen. Minder publiek en meer privaat. Intiemer. Persoonlijker. Is het voor merken interessant? Ik betwijfel het ten zeerste. Is het interessant om op grote schaal te monitoren? Nee, daar is het te persoonlijk voor. Ik vraag me af of Path over een jaar nog bestaat. Of er een strategie aan zit waarmee ze zichzelf kunnen onderhouden. Ik hoop het. Want Path is een welkome afwisseling zo aan het begin van 2012.

Een laatste woord over mijn Path gebruik: Ik voeg niet iedereen toe. Don’t take it personal. Omdat we elkaar volgen op Twitter, Facebook of Google+wil niet zeggen dat ik je automatisch ga volgen op Path. Wanneer wel? Dat verschilt per persoon, maar hou als redelijke rule of thumb aan dat ik je toch vaker dan eens moet hebben gesproken en we een aardige offline geschiedenis met elkaar hebben. Ongeveer. Maar daar kan ik van afwijken.

Meer over Path? Ik kan je de volgende artikelen aanraden:

Gizmodo – The Social Network That Stole Christmas

iPhoneclub – Sociaal netwerk Path krijgt nieuwe iPhone-layout en nieuwe insteek

[C Net – Learning to love Path](http://news.cnet.com/8301-33200_3-57354615-290/learning-to-love-path/)

Oprichter Dave Morin tijdens Le Web over Path

Viewmaster 2011

door Leave a Comment

Komende vrijdag te zien in V2_ te Rotterdam, een te gekke nieuwe applicatie om 3D op je telefoon te bekijken. Het doet mij in elk geval denken aan die oldskool Viewmasters waarmee je al een beetje een 3D ervaring krijgt. Interessant om te zien hoe cinema, theater, beeldcultuur kan veranderen als je het steeds verder in de persoonlijke sfeer brengt, bijvoorbeeld via een dergelijk device.

Hoe Microsoft lokatie een onderdeel van gaming maakt

door Leave a Comment

Ik krijg vandaag van een van mijn studenten (ik doceer bij de opleiding Communicatie & Media Design) een fraai voorbeeld hoe mobile en location based onderdeel uit kunnen maken van een nieuw spel op de Xbox console. Microsoft komt binnenkort met het spel Fable III en in aanloop daarvan zijn ze een pervasive game Fable Kingmaker gestart waarbij je credits kunt verdienen in het echte leven om deze te gebruiken in het spel.

Je download de Kingmaker applicatie en je vormt een team. Teams kunnen middels het ouderwetse landje-pik delen van een stad of gebied veroveren. Diverse Europese landen zijn verdeeld in gebieden en je kunt deel uitmaken van het rode of blauwe team. Spelers kunnen elke dag tien virtuele vlaggen plaatsen op plekken die ze bezoeken. Microsoft berekent dan hoeveel vlaggen er die dag in een bepaalde wijk zijn geplaatst. Het team dat de meeste vlaggen heeft geplaatst, neemt die dag bezit van de zone. Zowel het plaatsen van vlaggen als het veroveren van wijken levert punten op, waarbij bonuspunten zijn te verdienen als een speler een vlag ver van zijn gebruikelijke locatie weet te plaatsen.

Het spel is gekoppeld aan Facebook en Twitter. Het planten van vlaggen en veroveren van wijken wordt door de app van Kingmaker automatisch aan de sociale netwerken doorgegeven. Plattegronden van de diverse wijken zijn via het internet te raadplegen, zowel op de pc als via de telefoon. Kingmaker maakt daarbij gebruik van de kaarten in Microsofts Bing, al krijgen die voor de game een ouderwets tintje. Op de plattegrond van een Burrough zijn ook power-ups te zien, die spelers kunnen bemachtigen.

In onderstaande video zie je een en ander nog verder uitgelegd. Ik vind het een fraai voorbeeld hoe je als game industry gebruik maakt van mobiele technologie, hoe het als marketingkanaal ingezet kan worden om je product te introduceren èn hoe je voor de speler meerwaarde creeërt  door in het offline game elementen te stoppen die je in het Xbox spel verder kunnen helpen. Fraai!

(Bron: Tweakers)