stem

Bij deze open ik het podium voor een nieuw initiatief: Incredible Gasten. Wil je een keer gastbloggen bij mij? Wees welkom! Mail me een tekstbestand met je blogpost (mag in markdown) en mogelijke illustraties. Dan kijken we samen of het past op dit podium (ik heb al nee verkocht…) en plan ik het in. Een idee qua onderwerpen: schrijven, publiceren, bloggen, DIY, bespiegelingen op trends. Liever geen top 10 lijstjes met social media hallelujah of eigengeilende teksten. Ben eerlijk en jezelf.

De kop is eraf met Dimitri Lambermont. Copywriter en een ervaren specialist in het schrijven van heldere en overtuigende teksten. Check hem op zijn eigen blog en website. Zijn verhaal: Hoe krijg je een menselijke stem in je blog?

Personalisatie. We hebben er de mond vol van. 2013 is en wordt het jaar van personalisatie! Mensen willen aangesproken worden door mensen. Op een persoonlijke manier. Zoveel heeft Social Media ons ondertussen wel geleerd. Toch? Een menselijke stem hoort daar automatisch bij. Toch is het voor velen van ons moeilijk om menselijk te blijven. Uiteindelijk is er rekening te houden met een doel, zeker als je zakelijk aan het bloggen gaat. En dat wringt.

Als ik zo terugkijk op mijn eigen blog, dan zijn mijn eerste posts van een stijfheid en correctheid die ik me vandaag de dag niet meer voor kan stellen. Hoog van de toren blazend in de U-vorm.

Hoort mijn woord! Aanschouw mijn wijsheid!

Ik denk niet dat iemand dat met plezier heeft gelezen, maar toch; iedereen moet ergens beginnen. Dat losser worden in toon komt vanzelf wel. Toch toon ik je graag enkele valkuilen. Ontwijk deze en je bent sneller op weg naar een menselijke stem.

De eerste valkuil: massa
De eerste valkuil is helder. Het Grote Publiek. Je hebt het hele wereldwijde web aan je voeten. De hele massa wacht met ingehouden adem op jouw woorden. Verlos ons met je wijsheid oh grote blogger… Wrong! Het is moeilijk je voor te stellen dat je tegen een grote massa een menselijke stem vol kunt houden. Dus vergeet dat beeld.

De massaparadox
Je wilt wel veel lezers, maar je moet niet uitgaan van veel lezers. Paradoxaal? Minstens, maar dat maakt het wel zo leuk. Het idee van De Massa alleen al werkt voor veel mensen namelijk verlammend. Daardoor schieten ze in een automatische reflex van corporate onzinnigheid. Het voelt veilig om je te verschuilen achter bullshit bingo als je voor een massa staat.

Een klein intermezzo
Even een anekdote, we gaan zo verder… Ik liep op Koninginnedag door Rotterdam te struinen, zoals men op Koninginnedag nog wel eens wil struinen, en er kwam een nogal fors gebouwde jongen op mij aflopen. Type stierennek. Hangt veel rond in de sportschool. Gouden ketting. Grote tatoeages. Het meest verbazend aan dit persoontje was echter zijn t-shirt. Daar stond namelijk in mooie, grote, witte letters op een zwarte achtergrond. More people read this t-shirt than your blog. Ik keek hem even lachend aan en dacht: “Verdomd… Realitycheck!”

Terug naar het onderwerp. Denk eens na over de andere kant van je beeldscherm. Wie zit daar?

Een persoontje
Er zit geen massa rond het beeldscherm. Je blog is geen mededeling van de Koningin. Er zit één persoon. Een persoontje is in de hectiek van die dag jouw woorden aan het lezen. Op een tablet in de trein. Op een mobieltje op de wc. Op werk op de desktop. Tenzij ze de hele afdeling er bij halen om jouw geniale woorden te lezen, zit je met zijn tweetjes… Knus.

Lossere toon
Maak je doelgroep dus klein. Ongeveer zo klein als één persoon. Denk maar eens aan Tante Ria of Ome Kees op de verjaardag. Leg haar nou eens uit wat je doet tussen twee hapjes kaas, een stukje leverworst en een flesje fris. Ik garandeer je dat je toon direct losser wordt.

De tweede valkuil: intentie
Mag ik even met je praten? Over een onderwerp waarvan ik denk dat jij het interessant zult vinden? Mag ik een momentje van je tijd? Fijn. Dank je wel. Laten we even samen gaan zitten en hier naar kijken. Ik denk namelijk dat het voor jou handig kan zijn.

Lichtelijk over the top natuurlijk, maar geef iemand de kans zich op zijn of haar gemak te voelen, voordat je ze jouw aanbod onder de neus schuift. De tweede valkuil is dan ook intentie.

Het gaat om de intentie.

De intentie heeft namelijk de vervelende eigenschap nogal doorzichtig te zijn. Hoe goed je ook je best doet het te maskeren, het schijnt door als een witte zwembroek in de zee. We lezen tussen de regels en daar staat in rode koeienletters SALES! En dat is funest voor je menselijke stem.

Je zit met z’n tweetjes knus rond het beeldscherm, weet je nog. Verstier je de sfeer door direct over geld te beginnen? Natuurlijk niet.

Hoe doe je dat dan wel? Door even je targets te vergeten. Door even te vergeten dat er een loods vol onverkochte producten achter je staat die schreeuwt om klanten.

De intentie mag en kan maar een ding zijn. Daadwerkelijk je klant willen helpen. Dit doet wonderen voor je menselijke stem. Reik je de juiste informatie op het juiste moment aan, omdat je denkt dat je klant hierbij geholpen is? Je toon zal direct losser zijn, omdat je niet hoeft te verbergen dat je iets probeert te verkopen.

De derde valkuil: segmentatie
Waarom is segmentatie een valkuil? Omdat we er nog niet ver genoeg in gaan. We beperken ons tot algemeenheden. Doelgroepomschrijvingen. Demografie. Aannames.

De toverwoorden voor een persoonlijke stem? Extreme segmentatie. Niet een beetje lafjes demografische informatie op een hoopje scheppen en dat je doelgroep noemen. Maar echt de tijd nemen om je klant te leren kennen. Wil je met een persoonlijke stem tegen je klanten praten? Nodig ze uit.

Niet de massa. Niet de doelgroep. De klant. Die ene persoon aan de andere kant van het beeldscherm. Zoek uit. Segmenteer tot op detailniveau. Tik geen letter, voordat je weet tegen wie je nu eigenlijk praat.

Waarom? Omdat het veel eenvoudiger is menselijk te zijn als je een beeld van een mens voor ogen hebt. Breng het terug naar het niveau van één mens. En praat tegen een mens.

De vierde valkuil: wenselijkheid en werkelijkheid
De laatste valkuil is een eenvoudige. Je zit knus met zijn tweetjes rond het beeldscherm. Het is je intentie om je klant daadwerkelijk te helpen. Je hebt je onderzoek gedaan en praat met de juiste persoon… Toch?

Helaas. Je praat met een geest.
Je praat met de ideale klant in je hoofd.

Alles is te interpreteren. Alles is te draaien. Alles is naar je hand te zetten. Is de persoon aan de andere kant de werkelijke klant? Of de klant die je graag zou hebben? Tussen wenselijkheid en werkelijkheid zit een heel schemergebied. Richt je op de droomklant en je slaat de plank mis.

Doe een stap terug. Kijk objectief naar de data. Kijk naar de segmentatie. En leg deze naast de werkelijkheid.

Een eenvoudig voorbeeld uit de praktijk. Ik had online mijn Social Media-omgeving ingericht voor mijn doelgroep: bewoners van een Kluswoning in Rotterdam. Dit zou de verzamelplek worden voor betrokken burgers uit Rotterdam om samen te praten over hun niche.

Ik had het helemaal voor ogen. Hoogopgeleid. Jong koppel. Houd van avontuur. Klust graag. Zal wel van Social Media houden. Klopt ook voor ongeveer 80%.

Weet je waar ik het meeste reactie op kreeg? Een persbericht in het Lokale Suffertje. Mensen die de hele dag klussen, die gaan niet direct online. Die trekken de lokale krant uit de bus en lezen deze even rap voor ze gesloopt in slaap vallen. Wenselijkheid. Werkelijkheid. Weet waar je aanname begint.