Sinds dit weekend heb ik mijn platenspeler weer eens afgestoft en naast mijn thuiswerkbureau gezet. Er was geen directe aanleiding. Niet dat ik het geluid uit mijn laptop beu ben, maar ik merk na twee dagen al wat een ander gevoel het geeft om muziek naast mij te horen in plaats van de boxen van mijn scherm of laptop. Het geluid van vinyl is sowieso al anders. Je ziet op de foto dat ik geen high-end draaitafel heb, maar een relatief goedkope Crosley. De naald is ook niet ideaal, dus het klinkt allemaal wat krasserig, soms wat schel. Maar het geeft een bepaalde rust terwijl ik zit te werken. Ik weet dat het een playlist is met een einde. Als de naald het midden van de plaat bereikt gaat de draaitafel niet zelfstandig nieuwe nummers aanvullen om te laten horen. Ik zie geen album-art anders dan de prachtige covers van sommige albums. Inclusief de ruimte die wordt gegeven aan extra boekjes, songteksten en prachtig fotomateriaal.
Misschien is het valse nostalgie, natuurlijk staat nog altijd wel een streaming dienst op of speel ik MP3 en Flac bestanden van mijn laptop. Met deze platenspeler is er een extraatje bij gekomen.
Voor de liefhebbers van popculture, bovenstaande foto is tegelijk een zoekplaatje naar artiesten, games, films en subculturen. Succes!
