De afgelopen weken heb ik meer in spacemacs getypt, ontdekt, gezocht, verwondert dan goed voor me is. Na het instellen van een agenda en takenlijst is de volgende stap om een blogpost vanuit spacemacs te sturen. Ik begrijp steeds beter waarom overtuigde gebruikers vinden dat emacs een besturingssysteem is. Ik ben nog nooit zo’n omvangrijk, bijzonder en wonderlijk systeem tegengekomen. Ik heb er enorm veel te leren, maar het gaat goed. Ik snap de Vim bindingen steeds beter, ik begin een beetje mijn weg te vinden om echt alles met het toetsenbord te doen. En ik probeer mijn eigen systeem langzaam op te bouwen in plaats te proberen een bestaand systeem na te bootsen. Dat is altijd gedoemd om te mislukken.
Dus ja, ik laveer nu tussen Obsidian en Spacemacs. Beiden hebben hun charmes. Beiden hebben een uitgebreide community. Beiden hebben de verwondering. Ik zal altijd een zwak houden voor elk notitie- en takensysteem. Ik heb er vrede mee.