Het bloggen en weblogs zijn al meerdere malen te grave gedragen door populaire media en door veel marketeers. Hoe vaak ik niet bij een opdrachtgever heb gezeten waar aan de andere kant van de tafel werd gezegd: “Bloggen? Bestaat dat nog? Iedereen is toch al lang aan het Facebooken en Twitteren?”
Klopt.
Maar het ene medium sluit het andere niet uit. Natuurlijk hebben we allemaal maar 24 uur per dag die we één keer kunnen benutten. In elk geval tot tijdreizen eens een serieuze optie wordt. Maar tot die tijd bekijken we heel goed wat we met onze tijd doen. En velen zullen na de eerste pogingen om een blog bij te houden besluiten dat het niets voor ze is. Dat ze liever korte berichten op Twitter plaatsen. Dat ze liever direct met vrienden en kennissen over het afgelopen weekend praten op Facebook. Of mooie plaatjes op Pinterest zetten. Daarnaast blijven er nog genoeg mensen lekker doorschrijven op een eigen domeintje of via een weblogdienst. En toch blijven media en marketeers maar roepen dat het voorbij is. Zal ik eens wat verklappen? Het is volgens heb voorbij omdat er niet zo bar veel geld mee is te verdienen. In de hoogtijdagen van het bloggen, 2003 – 2005, schoten de initiatieven uit de grond. Elke niche had zijn eigen blogplatform, conferentiezalen zaten vol met de evangelisten van het blogwoord. Ik stond daar ook. Te vertellen hoe het de wereld zou veranderen. En dat er geld mee is te verdienen. Maar dat het wel pleurishard werken is. Ik merk dat nog steeds. Het moet echt echt écht diep in je DNA zitten om een blog zo up-to-date te houden dat het interessant blijft om dagelijks terug te komen én te voorkomen dat het een magazine-achtige uitgave wordt. Mij lukt het niet meer. Dat is jammer maar een feit. Betekent dat dan het einde van een blog? Nee, wat mij betreft niet. Maar ze zijn niet de heilige graal van digitaal publiceren geworden die de paniekerige marketingmensen en hypehijgerige mediamannetjes zo graag willen. Daar zijn nu de andere netwerken goed voor. Pinterest is het dit half jaar. Draw Something deze maand. Facebook tot de IPO.
De grote kracht van een blog zit in de volgende eigenschappen (en ja, onderstaande klinkt als oude geschiedenis. Maar het blijft waar)
Een blog is persoonlijk. Het geeft een menselijke stem over het nieuws. Waar je het intens mee eens of oneens kunt zijn. Waardoor er enorm veel troep op het web verschijnt. Maar troep voor de één is een diamant voor de ander. Waarde en kwaliteit blijven subjectieve begrippen.
Een blog is ongefilterd. Reguliere media is gekleurd en maakt keuzes. Er kunnen dagelijks maar zoveel pagina’s krant uit de drukker komen. Blogs kunnen in principe ongelimiteerd doorpubliceren. Je hoeft geen keuze te maken. Je kunt publiceren wat je wilt.
Een blog is een conversatie. Door het distributienetwerk van het web kán een blog een groot publiek bereiken. Je hebt geen uitzendstraat, redactie of bezorgdienst nodig. Wat je wel nodig hebt is uithoudingsvermogen, tijd en positieve energie dat het altijd goed gaat komen met je publiek. Je begint met je moeder als lezer. Altijd. Maar dat kan meer worden. Moet je wel je best voor doen.
Waarom deze lofzang op weblogs? Omdat ik blij ben dat ze er nog steeds zijn. Zoals ik in mijn vorige blogpost al schreef, ik hou van Twitter, maar mijn echte passie ligt bij bloggen. Daarom ben ik zo blij dat Twitter Posterous heeft gekocht. Het voelt bijna als full circle. Twitter-oprichter Evan Williams begon destijds de blogrevolutie met zijn Blogger.com. Nu krijgt Twitter weer een blogdienst. Hoe dat uitpakt, ik heb geen idee. We zullen het zien.
Tegelijk lees ik dat het aantal blogs wereldwijd stijgt. Nu 181 miljoen blogs. Waarvan onherroepelijk een groot aantal het predikaat blog niet verdient. Maar dan nog, 181 miljoen blogs. Laten het er dan 100 miljoen zijn. 100 miljoen plaatsen waar mensen schrijven. Voor een marginaal publiek of voor een groot publiek. Waar conversaties plaatsvinden, waar ideeën worden geboren en waar de hersens worden gescherpt. Of waar foto’s van katten met een pannenkoek op hun hoofd worden gedeeld.
En dan zie ik dat Ernst-Jan Pfauth een gratis ebook heeft genaamd Gij Zult Bloggen. Heerlijk. Pfauth blijft geloven in het religie van bloggen. Inclusief Facebook-app en recensiedienst als je 15 dagen je blog weet vol te houden. Te gek! Dat hebben we meer nodig. Dit sort initiatieven om mensen aan het schrijven te krijgen. Om verhalen te kunnen vertellen, om ideeën scherper te krijgen en denkbeelden te verenigen. Daar zal wederom een hoop zooi tussen zitten. Daar zal wederom menig marketeer en mediamaker zijn hoofd meewarig bij schudden. Want daar is toch geen droog brood mee te verdienen. Who cares. Maar schrijf omdat je moet schrijven. Omdat het uit je hoofd en op het scherm moet. Hoe dan ook. Schrijf voor jezelf of voor anderen. Maar blijf schrijven. Wie weet wat er uit komt.
Blog on.
