Na de zelftest van donderdag werd het hoesten niet veel minder. Op vrijdag word ik wakker met meer hoestaanvallen. Ik neem toch liever het zekere voor het onzekere en plan een testafspraak in bij Jaarbeurs XL Teststraat. Mijn eerste officiële Corona test sinds het uitbreken van de pandemie. En ik zie er enorm tegenop. De gedachte dat een wattenstaaf diep mijn neus in gaat…Ik krijg er rillingen van.
Het valt alleszins mee. Het is rustig bij de teststraat, alles verloopt heel kalm en de medewerkster stelt me gerust. Het is een rotgevoel als die staaf in je neus verdwijnt maar net zo snel weer voorbij. Al snel krijg ik de uitslag van de test. Die natuurlijk negatief is.
Ergens wist ik dat wel, maar ik wilde het zeker weten. Ik heb gewoon een oude-mannen-hoest en ben flink verkouden.
Gedurende de dag wordt het er niet minder op. Ik lig als een blaffende zeehond op de bank en besluit vroeg te slapen. Vanochtend werd ik hoopvol wakker. Ik hoefde niet direct te hoesten en voelde me wel OK.
Ik ben nu 90 minuten verder en helaas ben ik weer terug bij af. Snotterig, grieperig, veel hoesten. Dus helaas binnen blijven dit weekend. Hardlopen even terugschroeven, geen winkelbezoek en de kennismakingslunch met het nieuwe hockeyteam van Tess sla ik ook over. Het is niet anders.
Ik ga weer even liggen…
💬
Frank Meeuwsen
