Ik geloof steeds meer in Google+. De komst van de communities maken voor mij een enorm verschil. De focus op interesse in plaats van connecties maakt G+ een aantrekkelijke bestemming. In combinatie met het verbeterde design van de website en de prima applicaties op iOS is het naast Twitter mijn belangrijkste netwerk.
Zaterdag las ik The Google+ Long Game is Brilliant. Een aanrader. Een inzichtelijk stuk van Brad Feld dat laat zien hoe lang de adem van Google is. De mooiste quote komt niet uit het artikel maar uit de reacties: “[…]the value in google+ isn’t it being a destination (like facebook) but instead a social fabric with which to tie all the google properties together and build an identity for you.”
Het gaat Google niet om het maken van een sociaal netwerk. Google+ hoeft niet per se een bestemming te zijn zoals ik mijn verhaal begon. Het is het cement tussen alle Google diensten die je gebruikt.
Dat deed me denken aan twee oudere artikelen die ooit schreef: “Kunnen we zonder Google?” over het niet gebruiken van Google diensten en “Wie is beter dan Google?” met onderstaande video.
Ik blijf ambivalent over Google. Ik weet dat ik er een profiel opbouw met alles wat ik schrijf, doe, klik en bevriend. Ik weet dat mijn Google Drive, Gmail, Circles en zoekhistorie aan elkaar gekoppeld zijn. En ik weet nog steeds niet zeker of ik dat nu erg moet vinden. Ik heb een hekel aan advertenties tenzij ze op maat zijn. Ik vind het handig dat de zoekmachine zijn gedrag aanpast aan mijn klikgedrag. Maar tegelijk heb ik het verhaal van The Filter Bubble in mijn achterhoofd. Ik lees die reactie hierboven nog eens: “a social fabric with which to […] build an identity for you”. Een dienst die jouw identiteit maakt.
Jij bent wie Google zegt dat je bent.
Maar daar heb je zelf voor gezorgd. Met de keuzes die je zelf maakt op netwerken, in mail, met je foto’s en met wie je een gesprek hebt op bijvoorbeeld Google+. Is dat erg? Iedereen heeft de mond vol over Big Data. Wat als die Big Data er voor zorgt dat jij begint te twijfelen over wie je bent, omdat de data dat laat zien? Bestaat er objectieve data? Jij bepaalt wat je deelt online. Waar je naar zoekt. Waar je op klikt. Toch?
Als ik de video van The Beast weer bekijk vraag ik me af: Wat is nu dat inktzwarte scenario waar iedereen zo bang voor is met het verbinden van data uit deze diensten? Ik heb geen rotsvast geloof in de vooruitziende ICT blik van overheden, maar wel in de tegenstanders. De Bits of Freedom en EFF’s van deze wereld. Die een gezond tegenwicht blijven bieden. Welk scenario er dan mag verschijnen wat spreekt over machines die het overnemen en het niet meer zelf kunnen denken van mensen…ik ben er toch wat optimistischer over. De weerstand van zowel groeperingen rondom digitale burgerrechten als mensen zelf zorgt er voor dat Google, Facebook, Amazon en nieuwe diensten lang niet zo machtig worden als wordt gesuggereerd.
Of ben ik nu echt te naïef? Laat het me weten!
