Terwijl we al toch zo’n 10 jaar gewend zijn om op elkaar te reageren via sociale media, blijf ik het bijzonder vinden om een conversatie aan te gaan via mijn site. Terwijl dat juist is wat Ton bedoelt met zijn opmerking over het commonplace book. Naast de Wunderkammer (zie mijn eerdere post) is het commonplace book een mooie analogie hoe persoonlijke blogs kunnen zijn. Los van teveel formats en “trucs”, maar juist een plek waar (ik quote de wiki-pagina) “the insights offer the tastes, interests, personalities and concerns of their individual compilers.”

Met deze evolutie van mijn eigen blog begin ik me wel zorgen te maken over de vormgeving en de navigatie. Alles is nu even belangrijk en zit op gelijke hoogte. Daar zou ik toch een andere vorm voor moeten vinden.