Digging the Digital

Vol Blogdrift!

kranten

Kranten over de live TV van #24oktoberplein

door 1 Comment

Gisteren zette ik wat gedachten op een rij over de verslaglegging gedurende de crisissituatie in Utrecht. Wat in de ochtend al snel een terreuraanslag heette werd gedurende de dag meer duidelijk over de mogelijke motieven van de dader. Diverse kranten openen vandaag met columns waarin meer beschouwend wordt gekeken naar de berichtgeving. Een korte bloemlezing van columns die de moeite waard zijn (Met dank aan Gonnie!)

Volkskrant – Terreuraanslag(?) – we willen snelle duiding en verklaring, en die krijgen we dan ook

Iedereen zit na een weerzinwekkende gebeurtenis te springen om duiding en verklaring – ik ook – want dat is de enige manier om grip te krijgen op het onbegrijpelijke. Maar misschien was enige terughoudendheid toch verstandiger geweest.

Volkskrant – Het woord ‘terreur’ bleef maar vallen, maar het antwoord op de grote vraag bleef uit

We weten al zo veel, en toch weten we nog niks.

Volkskrant – Het enige wat duidelijk was tijdens de live-uitzending van de NOS, was dat alles onduidelijk was

[…] omdat er bijna de hele middag weinig nieuws te vertellen was, bestond de uitzending vooral uit een eindeloos heen en weer schakelen tussen Den Haag, Hilversum en Utrecht om zo de nieuwsfeitjes bij elkaar te schrapen.

NRC – Oppassen met zware termen bij mogelijke aanslagen

Premier Mark Rutte (VVD) en koning Willem-Alexander […] reageerden buitenproportioneel door op het moment dat er nog zo weinig informatie beschikbaar was over het mogelijke motief te spreken over een aanslag.

Is Twitter verslavend? Of zijn de media verslaafd?

door Leave a Comment

Ik kreeg vandaag een mail van een journalist. Ze had me een paar keer gebeld (maar ja, ben op vakantie, dus telefoon niet constant bij me) en ze zat niet op Twitter (haar eigen woorden) dus probeerde ze het via mail. Ze wilde me interviewen voor Trouw voor een artikel over Twitterverslaving. Ik heb een leuke 20 minuten met haar gesproken over Twitter waarvan komende vrijdag waarschijnlijk een paar soundbites overblijven. Dat is op zich niet erg, maar ik hoop dat ze zich houdt aan mijn goede raad die ik haar aan het einde van het gesprek gaf…

De reden waarom ze mij belde is het artikel “De 50 kenmerken van een Twitterverslaving” uit 2008. Het komt als eerste bovendrijven bij een Google search op “Twitter verslaving” en eerlijk is eerlijk, het is natuurlijk heerlijk tendentieus en makkelijk te quoten. We spraken wat over de totstandkoming van het artikel en het tijdsbeeld waar we in zaten. Twitter was net 10 maanden in Nederland, de eerste Twitterborrels waren net geweest of kwamen er aan. Nederlandse Twitteraars zaten te wachten om elkaar te ontmoeten of hadden het er vooral over dat men elkaar had ontmoet. Een standaard gedrag wat nieuwe (digitale) communicatiemiddelen altijd met zich meebrengt. Na een intensieve startperiode komt de ontmoeting met elkaar en verandert het online gedrag. Daarna volgt een periode van relatieve onthouding (“even wat anders!”) en daarna krijgt het communicatiemiddel een redelijk definitieve plaats in het dagelijks leven. Of dat nu Twitter, webchat of nieuwsgroepen zijn.

Na het gesprek vroeg ze me of ik nog iets kwijt wilde wat ze niet had gevraagd. Ik heb er op aangedrongen dat het artikel geen standaard artikel gaat worden over de verslavingsverschijnselen van digitale media. Dat er ook goede kanten zijn aan nieuwe instrumenten. Dat ze me 4 jaar geleden waarschijnlijk had gebeld over Second Life verslaving, 6 jaar geleden over emailverslaving en over 2 jaar belt ze me over Foursquare verslaving. De media (radio, TV, kranten) zoekt constant naar simpele antwoorden op complexe vragen. In hapklare brokken en zonder al te veel nuance voor de lezers of kijkers. Terwijl de vraag “Is Twitter verslavend” behoorlijk wat nuance nodig heeft. Die nuance heb ik niet op wetenschappelijke basis kunnen geven, maar wel op basis van ervaring en hands-on kennis. Ik hoop dat het artikel, ondanks dat het een beperkte ruimte heeft in een krant, toch ergens een kleine nuance kan aanbrengen.