Eigenlijk is het best opvallend dat ik vanaf dag één Twitter dagelijks bezocht. Met elk nieuw netwerk of nieuwe site moet ik even wennen. Zit het nog niet echt in mijn systeem. Maar bij Twitter was dat direct wel zo. Nu was het nog niet druk in maart 2007, dus ik kon met gemak doorlezen wat ik had gemist. Mijn lijst met volgers was nog niet zo groot en we waren niet zo alom aanwezig op Twitter als nu. Je kon dus met gemak even Twitter uitlezen aan het einde van de dag. Heerlijk!

Vandaag ben ik 10 jaar verder op Twitter. Het microblognetwerk van weleer is onherroepelijk veranderd en het heeft zijn eigen unieke plaats gekregen in de moderne cultuur. Het is niet mijn bedoeling om hier een complete geschiedschrijving van de afgelopen 10 jaar te geven. Dan kan ik beter een boek gaan schrijven en trouwens, jullie kunnen al mijn tweets gewoon teruglezen als je dat wilt. Kun je je eigen geschiedenisverhaal maken.

Eigenlijk gebeurde er best veel in die eerste dagen. Zo was er op 24 maart 2007 een debat in De Balie in Amsterdam over Web 2.0. Ja mensen, dat bestond toen nog, dat web 2.0! Ik had al een kaartje en ’s middags bedacht ik me…

https://twitter.com/frankmeeuwsen/status/12159681

Terugkijkend was het maar voor een klein publiek en had het misschien weinig om handen. Als ik zie hoe vanavond over het Carrédebat wordt getwitterd, dat is ongekend. Destijds zat ik in de zaal met mijn laptop open en twitterde over de avond. Naast de livestream die er was en een apart chatkanaal. Ik kan me eerlijk gezegd niet meer exact herinneren waar het die avond over ging, maar als ik mijn blogpost van die avond teruglees was het best een bijzondere avond. Door de stream, het chatkanaal en de rol van Twitter groeide ineens de interesse voor het debat. Het waren de eerste tekenen van Twitter als realtime verslagleggingskanaal. Een paar maanden later zal Pinkpop eveneens te volgen zijn via Twitter, met dank aan het vooruitstrevende team van VPRO en 3voor12. Hashtags bestonden niet, maar door je tweets te beginnen met PP werd je onderdeel van de verslaglegging, kon je vragen stellen en recensies geven. Of met een biertje gewoon meekijken en soms wat tweeten…

https://twitter.com/frankmeeuwsen/status/81469512

Het zijn momenten die nu heel normaal zijn. Het is makkelijker dan ooit om realtime, direct en ongefilterd iets de wereld in te gooien. Met hashtags, retweets en de media die alles in de gaten houden kunnen je 140 karakters zieleroerselen wereldnieuws worden. Ik vergelijk Twitter meestal met het café waar je met vrienden bent. Het is onherroepelijk veranderd in een zeer publiek en openbaar plein waar iedereen op zijn eigen zeepkist staat te roepen. Ik heb zoveel uit Twitter gehaald, maar tegelijkertijd merk ik dat het ook iets heeft weggenomen. Of op zijn minst veranderd.

Al vanaf de eerste dagen op internet ben ik aangetrokken door de mogelijkheid om een groot netwerk van gelijkgezinden te vinden. Of dat nu met de eerste nieuwsgroepen was, de mailinglists waar ik muzikale vrienden maakte of met mijn blogs, het web zorgde er voor dat mijn professionale en prive netwerk zich tot over grens reikte. Met Twitter kwam dat in een stroomversnelling, met name hier in Nederland. Al vrij snel was er een groep twitteraars, de twitterazi, die elkaar vonden op de tijdlijn maar ook daarbuiten. Op netwerkborrels, events en in de kroeg. Twitterborrels werden een klein fenomeen met café Mulligans in Amsterdam als ground zero van twitterazi uit de online industrie.
Maar ook als het gaat om designers, fotografen, organisaties en merken, langzaam maar zeker werd Twitter een startpunt voor elke zoektocht naar iets. En naarmate je eigen netwerk groeit en je zelf net zoveel geeft als vraagt, zul je merken dat het effect heeft om de juiste vragen te stellen op Twitter. Ik ben nog elke dag blij met Twitter als ik zie hoe mensen elkaar kunnen helpen. Met simpele kennisvragen, een hart onder de riem of offline hulp.

Ondanks dat Twitter nooit echt heel groot geworden in Nederland. Of eigenlijk overal wel. Ze hebben zich de brood van het bord laten eten door Facebook. Maar ondanks dat heeft Twitter zijn eigen plek gekregen in het medialandschap. Bij een populair progamma als Wie is de Mol krijg je in de nabeschouwing tweets te zien, geen Facebook berichten. Bij grote gebeurtenissen kijken we naast het live verslag op TV eveneens op Twitter waar “de mening van het publiek” is te vinden. Dat is iets wat me nog altijd aan Twitter trekt, het is live, het is rauw en het is ongefilterd. Of het nu om Wie is de Mol gaat of de slowmotion trainwreck die in het Witte Huis gaande is.

Maar Twitter is niet alleen rozegeur en maneschijn. Ik merk dat in de afgelopen 10 jaar Twitter toch iets heeft weggenomen. Of in elk geval mede mijn gedrag heeft veranderd.
Mijn blogactiviteiten staan vrijwel stil. Voorheen werden mijn ideeën al snel een blogpost, hoe on-af en incompleet het kon zijn. Nu wordt het een tweet. Dat steekt me af en toe. Maar toch is Twitter hier niet de enige schuldige aan. In de afgelopen 10 jaar is mijn leven veranderd. Twee kinderen en een gezinsleven dragen bij aan een andere indeling van mijn dag en vrije tijd. Omdat ik vrijwel de hele dag online ben wil ik ’s avonds niet meer heel actief zijn en zelf nog creatief zijn op mijn laptop. Misschien iets om de komende 10 jaar weer eens op te pakken…

Twitter is een katalystor geweest in de stilstand van mijn eigen online publicaties de afgelopen jaren maar tegelijkertijd heeft het me enorm veel gebracht in termen van professioneel netwerk en nieuwe vrienden voor het leven.

De volgende 10 jaar?

Het voelt wat vreemd om stil te staan dat je 10 jaar actief bent op een online platform. Maar toch is het wel een momentje voor me. Toen ik in juli 2006 voor het eerst over Twitter las wimpelde ik het weg als een slechte Hyves kloon. Wat moet je daar nu mee? Maar erwin blom liet me na SxSW 2007 zien wat Twitter echt was. Ik had een half jaar zitten slapen maar was daarna klaar wakker. Net als bloggen in de jaren ’90 zou Twitter een nieuwe revolutie teweeg brengen. Maar wist ik veel toen ik mijn eerste tweets de wereld in gooide dat het zo’n impact op mijn leven zou hebben. Als ik naar mijn Twitter archief kijk dan valt me op dat ik lang niet meer zoveel post als jaren terug. Maar ik volg wel veel meer via Twitter dan voorheen. Twitter is vaak het eerste wat ik zie op mijn telefoon in de ochtend en het laatste voor ik ga slapen.

Natuurlijk zijn er nadelen aan Twitter. Het kunnen aanpassen van een tweet vind ik onnodig, niet in de minste plaats omdat je dan nog eens leert hoe je hereby schrijft 😉 Maar de hoeveelheid spam accounts, trolls en negativiteit is teveel aan het worden.
Het bedrijf Twitter zwalkt naar alle kanten. Er is geen duidelijke visie, geen duidelijk verdienmodel en de vraag is hoelang het nog duurt voor Twitter om valt.

Is er dan een alternatief? Ik heb een zwak voor Mastodon zoals ik dat had voor App.net maar er is het aloude probleem, je vrienden zitten er niet. Wat me opvalt uit mijn eerste tweets is dat ik dat gevoel bij Twitter helemaal niet had. Ik maakte óp het platform nieuwe vrienden. Nu is dat veel anders, omdat elk platform gebaseerd op een tijdlijn en account vergeleken worden met de groten. En dan is al snel de reden dat er geen vrienden zijn de reden om er niet mee door te gaan. Want er zijn al zoveel netwerken om bij te houden. Zolang we niet en masse overstappen zal dat dus niet veranderen.

Met dit tienjarig jubileum heb ik met de gedachte gespeeld om alles mijn account weg te gooien en compleet opnieuw te beginnen. Een nieuwe groep volgers, opnieuw je vrienden vinden en gewoon opnieuw beginnen. Maar ik kan eigenlijk geen reden bedenken die het echt waard is om dat te doen. Het kan zin hebben als je een nieuwe carrière wilt starten. Als je een nieuwe identiteit hebt. Als je afstand wilt nemen van het verleden. Maar ik ben juist wel trots op dat verleden. Ik ben blij dat ik die tien jaar op Twitter rondhang, inclusief alle tweets die er bij horen. Iedereen die me volgt weet waar mijn liefde ligt. Rockmuziek, goede biertjes en een open vizier. Ik ben soms te snel met mijn mening en ik kan tekstueel wat onhandig uit de hoek komen. Oh well. Fuck it. Dat hoort er bij en maakt wie ik ben.

Ik stelde me laatst de vraag, waarom blijft Twitter aantrekkelijk voor me? Als ik nadenk over mijn eigen antwoorden dan zijn het dezelfde redenen waarom blogs aantrekkelijk voor me blijven. Ik kan even snel inpluggen om te zien wat mijn online vrienden bezighoudt. Ik hou een vinger aan de pols op mijn vakgebied én het nieuws van de dag. Wat vinden “we” er van?

Daarnaast is Twitter ook ontspanning en entertainment. Ik word meer en meer fan van Twitterbots die het netwerk onveilig maken met hun absurditeiten en vervreemdende tweets. Het is een gezond tegenwicht voor de stroom van nieuws en strategisch doordachte 140 karakters die op gezette tijden worden uitgezonden. Het wordt tijd dat Twitter weer wat losser wordt. Minder social-media-content-marketing-gedoe en meer shooting from the hip.

Zou er weer een Twitter Bowlr team komen?