door
Naam: Zoltan – Bowmore BA
ABV: 11%
Brouwerij: Van Moll
Stijl: Stout – Imperial / Double
Land: Netherlands
Wat ik er over zeg:Diep, donker, heftig. Complexe smaak en sterke whiskeygeur. Gerookt en zoet.
Zoals ze zelf zeggen: Barrel Aged Imperial Stout
Meer weten, check de Untappd-pagina
door
Je zou toch denken dat na zo’n 20 jaar online publiceren en bloggen het ritme er wel in zit. Maar daar moet je nog altijd hard voor werken. Net als Elja wilde ik weer meer regelmatig bloggen (naäpen mag namelijk volgens haar) en dat ging een paar dagen behoorlijk goed.
Maar zoals vaker slaat ineens de twijfel toe. Ik heb het geregeld over het idee om van een blog een commonplace book te maken. Niet alleen de plaats waar je op basis van een contentstrategie allerlei uitgekiende artikelen schrijft over een niche onderwerp. Maar waar je losse gedachten deelt. Een link zo nu en dan. Waar de breedte van je interessegebied een plaats heeft. Doe ik dat zelf in een constant tempo? Nee hoor. Want ik zit dan toch te twijfelen of ik die ene losse foto wel zal plaatsen. Zonder context en over een compleet ander onderwerp. Ik probeer toch een groter artikel te schrijven over datgene waar ik hier vaker over schrijf, zoals het indieweb.
En dan slaat de stilte toe. Dan gebeurt er eigenlijk helemaal niets en is de ketting verbroken. Ken je die “Don’t Break The Chain” productiviteitsmethode van comecian Jerry Seinfeld? Een interessante gedachte maar helaas lukt het me te weinig om het echt vol te houden. Zaken als werk, gezin, leven, gezondheid zitten vaak in de weg.
Maar aan de andere kant, een snelle foto heb ik zo op Instagram Stories geplaatst. Een meninkje is zo op Twitter gedropt. Waarom zou ik dat niet hier kunnen doen? Om jou er niet mee lastig te vallen? De context van de omgeving en de verwachtingen van jou, de lezer? Als ik naar mijn eigen gedrag kijk in mijn nieuwslezer, dan vind ik de mix van korte updates op blogs en wat langere berichten juist prettig. Terwijl ik zelf juist twijfel over die korte berichten. Sterker nog, ik verberg ze van de voorpagina zoals het doorplaatsen van mijn gedronken speciaalbier, de likes en mijn bookmarks. Maar dat heeft dan weer meer te maken dat ik nog altijd geen tijd neem om een betere vorm voor die laatste twee te bedenken.
Goed. Al met al heeft deze blogpost weinig levenslessen, geen tips om je eigen site beter te maken, geen inzichten hoe het web gebroken is en het is vooral een twijfel van mij die je leest. Het is vast geen onbekende twijfel. Veel bloggers en schrijvers hebben dit probleem. Jij misschien ook wel. Dus denk er dan aan, je bent niet de enige.
door §
Mijn standaard browser is Firefox. Dat wil ik in mijn privé situatie graag zo houden. Maar als ik aan het werk ben is het handiger om Chrome/Chromium als default browser te hebben vanwege de werking van bepaalde apps. En om de datastromen wat gescheiden te houden. Heeft iemand een idee hoe ik dynamisch de standaard browser kan veranderen op een Mac, gebaseerd op bijvoorbeeld WiFi kanaal in gebruik, locatie, of als er een tweede monitor is aangesloten?
door
Sinds we in Frankrijk op de tentoonstelling van Marvel tekenaar Jack Kirby belandden broeit er iets. Toen Frank nog een klein Frankje was, hadden we geen computers, geen internet, geen spelconsoles en kenden we op TV alleen Nederland 1, Nederland 2 en wat Belgische en Duitse zenders. Maar ik ging elke week naar de bibliotheek en verslond er stripboeken. Ik was lid van de Donald Duck en de Eppo (later Sjors en Sjimmie) en was wekelijks te vinden in Stripwinkel Franka in Breda. Daar begon mijn verzameling stripboeken. Suske & Wiske, De Generaal, Franka, Storm, Rik Ringers, De Rode Ridder. Ik kocht het allemaal en deed niets liever dan de hele avond op mijn slaapkamer stripboeken lezen. Later kwamen daar de Amerikaanse comics bij zoals Spiderman, X-Men, Hulk en Fantastic Four.
Maar ergens in de jaren negentig verwaterde die liefde. In de bovenbouw van het VWO werden andere zaken belangrijker, ik ging daarna studeren en sindsdien las ik vrijwel nooit meer comics en stripboeken. Heel soms probeerde ik het eens met series als Witchblade, The Darkness en Danger Girl. Dat was van korte duur. Ik kocht in die tijd mijn eerste PC met modem en sindsdien ben ik online.
De laatste maanden kriebelt het toch weer. De vlogs van Michael Minneboo maken me nieuwsgierig naar nieuwe titels die in stripwinkels zijn te vinden. Mijn dochter en mijn vrouw zijn groot fan van het Marvel Cinematic Universum dus er zijn vrijwel dagelijks discussies over Iron Man, Thor en Black Panther. De groei in het graphic novel genre vind ik interessant.
Maar waar te beginnen? Ik liep recent eens Stripwinkel Blunder binnen hier aan de Oudegracht in Utrecht. Zonder een echt doel wat ik wilde kopen heb ik me door mijn nieuwsgierigheid laten leiden wat ik tegen zou komen en interessant genoeg vind. De keuze in strips is nog altijd enorm. Dat merkte ik ook toen ik in het voorjaar op de Dutch Comic Con rondliep en een poging deed bij de bakken van Amerikaanse comics. Ik had geen idee waar te beginnen, welke serie de moeite waard is, of ik bij nummer één moet beginnen van een bepaalde titel of juist niet. Dus ik liet het toen aan me voorbij gaan.
In de stripwinkel zakte de moed in mijn schoenen toen ik afdaalde naar de kelder. Rijen vol comics, bakken met titels die me soms bekend voorkomen maar veelal vraagtekens bezorgde. Ik zag een kast met Marvel comics en hoopte er iets te vinden om mee te beginnen. Maar ik kreeg keuzestress. Het was te veel. Ik wilde niet een groot bedrag uitgeven aan een verzamelbundel en er dan achter komen dat het toch niet de moeite waard is. Maar wat dan? Uiteindelijk kwam ik met drie titels thuis.
Deze titel kende ik uit de vlogs van Michael maar ook uit de Chez Geeque podcasts die ik zo nu en dan luister. Korte panelen met geeky situaties en relaxte humor. Lekker.
Deze titel kende ik van Michael’s vlog en zoals ik al schreef, de stijl doet me erg aan Robert Crumb denken. Ik heb er een paar pagina’s van gelezen en het is grappig, soms wat flauw, maar wel een stijltje wat me bevalt. De oplettende lezer herkent in onderstaande foto al de beroemde Ramones natuurlijk!
Deze titel lag op de tafel in de comics-kelder en de cover sprak me direct aan. De titel vind ik fantastisch en de tekenstijl is lekker los. Kleurrijk met waarschijnlijk een donker verhaal. Ik ben heel benieuwd wat dit me gaat brengen, maar ik heb zin om deze comic op een luie zondag te gaan lezen! Ik heb expres nog niets online gezocht over de tekenaar Skottie Young of de serie, ik ga me laten verrassen!
Of dit een revival van mijn stripliefde gaat zijn? Ik weet het nog niet. Er zijn nu zoveel andere manieren om me te vermaken, maar de kunst van de strips blijft prachtig. Om te lezen, om naar te kijken en om je in te verliezen. Misschien heb ik mijn oude hobby opnieuw gevonden?
Digging the Digital is de digital garden of commonplace book van Frank Meeuwsen. Onderwerpen variëren van indieweb tot nieuwsbrieven, bloggen, muziek en opvallende gebeurtenissen op het internet. 