Shakespeare zou een blogger zijn. Bob Dylan volgens mij ook wel. Patti Smith blogt en nieuwsbrieft. Net als Nick Cave. Zij gebruiken de middelen die ze voor handen hebben om hun verhaal naar buiten te brengen.
Na de boekdrukkunst is de globale publicatiemachine van het internet de uitvinding die alles gelijktrekt. Een level playing ground voor iedereen. Iedereen krijgt toegang, iedereen kan lezen en schrijven op het internet.
Tenminste, dat was de belofte.
Inmiddels weten we wel beter. Ik loop die zijweg nu niet in waar ik kan fulmineren over Big Tech en de invloed van algoritmisch data-gedreven advertentienetwerken. Even terug naar de belofte.
Hyperlinks subvert hierarchy schreef Doc Searls al in Cluetrain Manifesto, de thesis werd daarna de ondertitel van een eerdere incarnatie van dit blog. Ik geloof er nog steeds in, maar het wordt lastiger. Het is nog altijd een wonder dat iedereen die zou willen, een eigen moederschip kan bouwen en een eigen mening kan publiceren. Ongehinderd door moderators, algoritmes en stilistische keuzes in lengte en opmaak. Toegankelijk voor iedereen. Zonder een account te moeten aanmaken waarmee je alleen in die sociale silo kan bewegen.
Shakespeare zou zeker Twitter gebruiken om zijn voorstellingen te promoten. Da Vinci schreef notitieboeken vol met zijn uitvindingen, ideeën en inzichten. Zou hij een Digital Garden hebben gemaakt als hij de mogelijkheid had?
De verhalen van Merel en Elja bij Kitty zetten me aan het denken. Net als de opmerkingen van Ton over de video’s.
Ongetwijfeld zitten er drommen mensen dagelijks op Facebook toxische memes te re-sharen die prachtige eigen blogposts hadden kunnen schrijven.
Ton Zijlstra
Het klopt. Het is nu eenmaal eenvoudiger om even snel wat te twitteren, een Instagram Story te updaten of memes te delen op waar-dan-ook. De netwerken hebben dat bewust zo eenvoudig gemaakt en zorgen nauwgezet voor een netwerkeffect op al je berichten. De dopamine is niet aan te slepen in je brein met al die likes, shares, hartjes en 💯’s. Ik herken het.
Zou Merel nu nog steeds een blog starten zoals ze in 2001 deed? Of komen haar verhalen op een andere manier de wereld in? Is de vlogger van nu een blogger van toen? Ik denk het wel. Tegelijk zijn er drommen bloggers die het zelf niet weten en hun tijd verdoen op andermans netwerken in plaats van een eigen moederschip te bouwen.
Het bijhouden van een blog is al snel gedoe. Merel en Elja zeggen het allebei, je gaat meer rekening houden met je publiek (al doet Elja dat weer minder dan interviewer Kitty) en het technisch onderhoud van een eigen moederschip is nu eenmaal meer werk dan de leasebak die Twitter of Instagram heet.
En toch.
En toch.
Ondanks het gebrek aan publiek, ondanks het gedoe dat WordPress heet en het Grote Gedoe dat WordPress plugins heet. Ondanks dat alles vind ik niets waardevoller dan wat aanklooien in deze garage. Zonder zakelijke bijbedoelingen. Zonder al teveel rekening te moeten houden met mijn lezerspubliek en vooral zelf te oefenen. Oefenen in schrijven, schrijven, schrijven. Het is pas sinds een paar jaar dat ik bewuster op mijn schrijfstijl let. Ik schrap meer. Herschrijf. Begin ergens in het midden en Duplo daarna een verhaal in elkaar. Ik schrijf de zinnen al in mijn hoofd terwijl ik koffie maak.
Klooien aan de motor met de garagedeur open. Iedereen die interesse heeft kan meelezen. Ik maak me niet te druk om vindbaarheid van blogs. Ik heb er geen zakelijk belang bij. Het is een zoektocht waar ik soms in cirkels loop. Of soms weer nieuwe paadjes ontdek waarvan ik me afvraag hoe ik die al 20 jaar heb kunnen missen. En waar ik met veel plezier rondloop om iets nieuws te ontdekken en aan anderen te laten zien.
Welkom.
Het maken van een video als Casey en Kitty is ook een groot gedoe. Dat sneller gaat als je het vaker doet, net als bij bij jou wanneer een artikel zich al ontwikkelt in je hoofd voordat je gaat zitten om te typen.
Webloggen zonder je druk te maken over de techniek, met een minimalistisch ontwerp en zo min mogelijk plug-ins, aantal lezers en statistieken geeft focus op wat je wilt zeggen en de wereld in wilt brengen. Die kern zorgt voor mij en bij anderen voor minder gedoe en dat maakt me blij.
Daarnaast is er natuurlijk ook bij mij De oneindige worsteling tussen bereik en gewoon schrijven, waarbij de laatste meestal overwint.
Zelf heb ik een soort tussenoplossing waar ik vooralsnog prima mee uit de voeten kan. Zit gewoon op wordpress-com. Daar hoef je niet onder de motorkap te kijken, maar je hebt ook geen last van een moderator of dergelijke. Het enige nadeel zijn reclames die niet aansluiten op wat je schrijft. Daarom promoot ik uBlock Origin. Ben je van de reclames (waar de meesten toch feitelijk niets mee doen) verlost en via die weg een profiel van je maken werkt ook minder. Voor de familie heb ik een betaald blog op eigen domein. Vind er geen klap aan en ik maak er veel te weinig tijd voor vrij. Punt is dat ik dan met anderen rekening moet houden, maar dat die anderen niet meehelpen met bijvoorbeeld content. Hou om dezelfde reden meer van het alleen fietsen dan fietsen in een groep.
Door toeval en een lastige achternaam blog ik onder pseudoniem. Dat heeft wat mij betreft ook voordelen. Twitter gebruik ik ter ondersteuning voor mensen met een smartphone. Fakeboek blokkeer ik inmiddels 10 jaar. Heb het altijd raar gevonden dat mensen die dweepten met een eigen domein nu wel op Fakeboek zitten, wat ik veel meer beklemmend vind.
Zelf denk ik dat bloggen typisch iets voor Simon Carmiggelt was. Heb destijds ook erg genoten van Bieslog. Kitty en Elja lees ik regelmatig, maar eigenlijk vind ik Mack en Arnoud meer het bezoeken waard. Ze houden zich niet met het met de techniek achter bloggen en/of taal bezig, maar gebruiken het gewoon.
Ik heb het idee dat er steeds minder vrijuit geblogd wordt. Maar misschien klopt dat niet? Ik mis het. Ik zou het net als jullie prima vinden als mensen hun verhalen op hun blogs gooiden ipv op social. Alleen de discovery, die is dan iets ingewikkelder. Maar goede blogs komen meestal toch wel boven drijven!
@frankmeeuwsen nice. overigens is de strekking van mijn quote dat er ondanks al die FBrs veel meer bloggers en goede bloggers zijn dan ooit. Het voelt alleen minder gezellig dan toen het er minder waren. Zoals er ook veel meer mensen zijn dan ooit die zelf aan een oude auto klussen. Al ken je meestal bijna niemand die dat doet.
“…en het technisch onderhoud van een eigen moederschip is nu eenmaal meer werk dan de leasebak die Twitter of Instagram heet.” Mooi :~)
Ja eens … lekkere zinnen weer @frankmeeuwsen!
Ik heb jaren geblogt, honderden goed gelezen blogs geschreven. Maar toen het lezersaantal radicaal zakte ben ik gestopt. Nu stop ik die tijd in boeken schrijven of lezen.
Je schrijft precies op waarom ik het zo moeilijk vind het bloggen vol te blijven houden. De return on investment is zo laag (zeker als beginnend blogger). Ook al doe ik het niet voor het geld of een groot publiek maar schreeuwen in de woestijn vind niemand leuk.
Daarom schreeuw ik liever niet in de woestijn maar knutsel ik een beetje in mijn eigen digitale garage. Als er iemand langskomt om te kijken, prima. De deur is open. Het is maar net hoe je er naar kijkt.
Dank je!
Check ook het interview met Elja bij Kitty (deblogacademie.nl/interview-elja…) waar ze uitlegt wat het verschil maakt tussen voor jezelf wat schrijven en die publicatie-knop gebruiken. Spot on!
En dat doe je goed! (Het schrijven dan he. Lezen weet ik niet)
Dank je wel 😊
Zo probeer ik het ook echt te zien. Als het trainen en verbeteren van mijn eigen vaardigheden, maar toch sluipt er soms dat gevoel in van: waarom zou ik, als niemand het leest? En dan kakt de boel weer in.
Hm.. op mijn mobiel kan ik helaas niet antwoorden op individuele comments, er zit ergens een bug.
Ja, een mooie analyse en samenvatting. Sociale silo’s is een mooie uitdrukking. Net als aan de motor klooien met de garagedeuren open. Dat is bloggen voor mij, onafhankelijk van hoeveel je stileert.
@elja: je kunt mensen ook via social naar je blog krijgen zonder daar je hele tekst te plaatsen.
@ton zijlstra: minder gezellig, dat vind ik ook. Ik zie ze niet vaak genoeg, goed geschreven blogs. Kom maar door.
@ruud brok de roi komt pas na een tijdje, en alleen als het de moeite waard is voor anderen, wat je biedt. Maar ik ken nog steeds bloggers die snel groeien. Maaike Winfd van fuckdiestudieschuld.nl bijvoorbeeld.
Mooi stuk Frank!! De belofte is inderdaad veranderd, maar toch is er eigenlijk niks mooiers dan een blog!
Marketing is gedoe. Content is gedoe. Bloggen is gedoe. Deal with it and enjoy the ride.
Daar hebben alle bloggers last van Ruud, denk ik. Maar vooral als je het af laat hangen van het aantal lezers en reacties. Als je het vooral doet voor jezelf, is de motivatie makkelijker te vinden.
Ik ga dit artikel nog eens goed lezen, maar gezien de tussenkopjes is dit een hele nauwe benadering van de term bloggen. frankwatching.com/archive/2022/0…
Even snel doorheenscrollende denk ik vaak ‘onzin’ ‘onzin’ ‘onzin’ te zeggen. En dat mag ik zeggen.
Prachtig stuk, Frank.
‘Klooien aan de motor met de garagedeur open’, leasebak, Duplo, moederschip! Je kan ook zien dat je energie in je schrijfstijl steekt. Heerlijk. 🙂
Wat betekent meta eigenlijk in deze context? #dtv
In het begin leest niemand je – maar als je interessante dingen schrijft gaat het langzaam lopen. Nog steeds. Het duurt een jaar of anderhalf, twee voor je organisch verkeer krijgt, dus je moet het hebben van de steun van online vrienden en mensen die…1/
2/ via social media komen. Tenzij je echt goede inhoud hebt. Fuckdiestudieschuld.nl van Maaike Wind liep heel snel.
3/ gillandrews.com van @StoriesWithGill heb ik voor mijn ogen zien groeien
4/ 000.nl van @RubenBunskoeke ook. En Ruben leerde zichzelf ondertussen schrijven.
5/ Maar ook kleine blogs kunnen een doel dienen. Je hebt geen 100.000 lezers nodig. Zolang een blog/website maar iets belangrijks zegt, of het op een leuke manier zegt.
Wat een hopeloos stuk. Echt een voorbeeld van wat ze zelf afraadt. 13 in een dozijn, slordige structuur en argumentatie, en inderdaad heel seo-intrumenteel gedefinieerd. Gastblogs zijn vaak haastwerk.
Zeg het dan ook! 😂
Belangrijkste argument voor mij is dat mijn blog en domein echt van mij zijn. Daar woon ik.
Ook dat! Lekker doen wat je zelf wil. Geen cookiewaarschuwing, bijvoorbeeld. Rot op met je flut-AVG.
Eindelijk ergens eigen baas.
Precies. Niet de voorwaarden en gedragsregels van anderen opvolgen maar vlammend vanuit eigen toetsenbord je ziel vormgeven.
of nog beter … schrijf er een blog over.
Precies! Eindelijk weer een een onderwerp 😂
Eens … 🙁
Dank je wel voor je tips @KittyKilian!
Bloggen over bloggen, aka meta-blogging.
Is dat dan meta-meta ?
Ik vind van wel
Nee nee nee, simpel meta. Toch?
Leuk!
Eigenlijk wel. Tenzij je hele blog over Meta gaat! Of over @Meta
Wat fijn om hier veel oudgedienden uit de blogwereld te zien in de comments.
De valkuil om te bewust te bloggen ben ik ook ingestapt. Opeens lag de focus op foutloos schrijven (want taalnazi’s nagelden je aan de schandpaal), bezoekersaantallen, bijhouden van alle social kanalen (die in aantal vermenigvuldigden).
Ik heb net besloten om het weer over de oude boeg te gaan gooien: weg met de ingewikkelde themes van wordpress, weg met de reacties, weg met google analytics, weg met het aflopen van alle socials en andere bloggers om aan je bezoekersaantallen te komen. Ik probeer mijn blog nieuw leven in te blazen door de focus te leggen op lekker schrijven, zonder na te denken wat de gevolgen zijn…