Het kan aan mij liggen,

Het kan aan mij liggen, maar Ramon is nu dik een maand of wat weg. Maar om nu te zeggen dattie opschiet… Nog even kort waarom het een dag stil is geweest: Ik was weer op zo’n feest. Korte sfeerimpressie: – Ome Frans die met de tekst van Paradise by the Dashboardlight de beste vriendin van de bruid probeert te versieren (is trouwens niet gelukt) – Het ABC-versje van die “gezellige” collega’s van de zaak – Het buffet met veel te slap vreten (in pastasalade hoort pasta!) – Ongeduldige vriendinnetjes van de bruid die wanhopig staan te flirten met elke man, zodat zij ook zo’n “waanzinnige” bruiloft krijgen – Het ergste van alles: De bruid is even oud als mijn vriendin, maar ze ziet er uit als mijn moeder…. Wat een toestand zeg. Ben blij dat ik weer thuis ben.