• Skip to primary navigation
  • Skip to main content
  • Skip to footer

Digging the Digital

Vol Blogdrift!

  • /Now
  • Nieuw? Start hier
    • Blogroll
    • Tag Index
  • Startgids Mastodon
  • WordPress en Indieweb
    • WordPress en het indieweb
    • Hoe gebruik je IndieAuth met WordPress
    • WordPress en webmentions
    • WordPress en Micropub
    • WordPress en de Post Kind plugin
  • Notities
  • Bookmarks
  • Likes

curator

Techmeme doet wat andere uitgevers zouden willen doen. Maar niet durven.

9 February 2011 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

Journalistiek krijgt steeds meer te maken met data-vindbaarheid, -aggregatie en -distributie. Niet alleen de data die journalisten zelf produceren, de artikelen. Maar de data die online te vinden is over dat nieuws, over die artikelen. Hoe wordt er gesproken over een onderwerp, wat is het sentiment. En wat betekent dat? Zijn er aanverwante onderwerpen, andere invalshoeken? Allemaal erg valide vragen die journalisten zichzelf kunnen stellen om zo relevant te blijven voor een publiek wat steeds meer zelf-voorzienend wordt in haar nieuwsvoorziening.

Voor liefhebbers van nieuws uit de internet technologie scene, is er Techmeme. De site is vijf jaar geleden gestart door Gabe Riviera als een vrijwel 100% geautomatiseerd overzicht van het belangrijkste nieuws uit het technologie veld. Op de voorpagina kun je direct zien wat het belangrijkste nieuws is, gevolgd door discussie over dat nieuws op diverse blogs. Het is allemaal erg USA-gefocussed, maar het geeft een redelijk goed beeld wat er op een dag gaande is. Voor mij is het samen met Mediagazer, een zelfde site maar dan voor medianieuws, een dagelijks bezoekje waard om even op de hoogte te raken.

Het nieuws was in het begin 100% geautomatiseerd op basis van onder andere linkanalyse, maar sinds twee jaar is er verandering. In 2009 kwam er een editor aan boord die er voor zorgde dat het nieuws scherp blijft en heet van de naald. Daarnaast beslist ze welke bronnen bij een discussie horen en welke niet. Een menselijke blik op vrijwel geautomatiseerd nieuws kan het geheel een meer menselijk beeld geven. Het heeft Techmeme in elk geval geen windeieren gelegd.

Nu komt de volgende stap en die vind ik erg interessant. De redactie heeft een aantal Twitter accounts op een whitelist gezet bij de bronnenlijst. Dat betekent dat een aantal high-profile techtwitterazi in de USA nu in de discussielijst kunnen voorkomen met hun tweet die over dat nieuwsbericht gaat. Dit is een interessante stap want op deze manier krijgen twitteraars via Techmeme een extra platform, de expertstatus kan stijgen, zeker als ze over specifieke content schrijven (bv overnames of startups) maar nog interessanter is dat de discussie bij het Techmeme nieuws een versnelling krijgt. Je ziet niet alleen de diverse blogposts die verdieping of verbreding bij het originele artikel geven, maar tegelijk quotes en meningen die via Twitter binnenkomen.

Ik kan me voorstellen dat dit bij grote evenementen (Apple’s Developers Conference of heel toevallig volgende maand SXSW) een live feed van meningen gaat worden. Niet een vertakking van die brandslang op Twitter met alle retweets en “ik ook”- berichtjes, maar een samengestelde lijst van tweets die meer diepte of breedte aan een nieuwsbericht geven. Dat gebeurt nu al, op Twitter. Maar nu komen die tweets, vooraf door een machine en een mens gekozen, bij de berichtgeving.

Dit is iets wat op TV en in kranten op kleine schaal gebeurt. Techmeme experimenteert er mee op haar eigen platform. Het zal een keer mis gaan, er zullen negatieve reacties komen, er zal een backlash zijn zoals die ook op Techmeme zelf was. Maar ze zijn er wel mee bezig en ze onderzoeken hoe ze de conversatie rondom het nieuws uit de sector beter kunnen opvangen, beoordelen en herdistribueren. Dat vind ik mooie ontwikkelingen. Opvallend dat papieren uitgevers en TV-zenders daar niets mee doen…

Opgeslagen onder: Uncategorized Tags: aggregatie, curator, disruption, techmeme, uitgevers

Wat is het verschil tussen verzamelen en beheren?

30 September 2010 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

De afgelopen dagen is er een interessante ontwikkeling geweest op het gebied van online curation, waar ik hier en hier al eens over schreef. Tijdens het Techcrunch Disrupt congres zijn een aantal nieuwe diensten gepresenteerd die in dit thema duiken en instrumenten bieden om de digitale naald in de hooiberg te vinden. Natuurlijk springen velen er bovenop (mijzelf incluis) en gaan direct vol enthousiasme aan de slag met applicaties als Storify, Keepstream en Curated.by.

Wat me wel direct opvalt is dat het idee van online curation nogal ruim wordt opgevat. Nu ben ik verre van een professional op dit specifieke gebied, maar ik heb het gevoel dat we binnen afzienbare tijd worden overstelpt met widgets, sites, tweets en automatische meldingen over “Curated Collections” op veel gebieden. Daarbij zullen we meer worden teleurgesteld dan verblijd, omdat deze verzamelingen exact datgene zijn. Verzamelingen. Het zijn niet meer dan lijsten met tweets, video’s, links en opmerkingen zonder enige redactie, zonder keuze, zonder duiding. Het zijn iets kleinere hooibergen, maar die naald is nog steeds niet gevonden. Omdat de maker van de verzameling wellicht niet de tijd, expertise, energie of kans heeft gehad om te zoeken naar de naald. Naar die 5 tweets, 2 links en 1 video die een presentatie op een congres kunnen duiden. Een lijst als deze is in mijn ogen onbruikbaar, de keuzes die Heleen van Lier recent in de Volkskrant maakte voor Picnic zijn weer een stuk beter. Met name door de tussenkopjes die duiding geven en de keuzes en combinaties van foto’s, tweets en video.

We zullen gaan proberen om realtime curators te worden, maar ik denk dat dat niet mogelijk is. Om uit een enorme dataset een verzameling te halen kost tijd. Maar om uit die verzameling weer de juiste keuzes te maken kost nog meer tijd. En om na publicatie wellicht nog aanvullingen te doen, verbeteringen door te voeren, meer diepte aan te brengen, dat kost wederom tijd. Dus je kunt realtime beginnen, maar een goede keuze maken, gebaseerd op je expertise, aanwezigheid en context, daar zul je toch even voor moeten zitten. De knee-jerk reaction die we dan hebben is om maar te publiceren, tenslotte is het proces toch het product nietwaar? In deze steeds verder aanjagende realtime wereld is het voor mediakanalen essentieel om snel te publiceren. Zegt men.

Vergelijk het met onderstaande slide die ik in mijn presentatie over Bloghelden gebruik. Het verschil tussen aggregatie (verzamelen) en de keuze van een curator (beheren) kun je zien als een wandrek vol tijdschriften tegenover een specifieke keuze, gemaakt door professionals, liefhebbers of een combinatie ervan…

Het is prima dat we er als media-professionals een nieuwe rol bij krijgen en deze weer moeten aanleren. We gaan fouten maken, we gaan onleesbare deelverzamelingen maken van de grote datasets, we gaan een terugval beleven dat het allemaal maar niks is. En dan komt het uiteindelijk allemaal goed en zijn de instrumenten volwassen en rijp voor dagelijks gebruik en een groter publiek. Een prima ontwikkeling die we al jaren zien bij andere digitale media en nu niet veel anders zal zijn.

Laat het je niet weerhouden om te experimenteren, te klooien,  te leren en dat te delen met anderen!

(foto slide: EpSos)

Opgeslagen onder: Uncategorized Tags: beheren, curator, netwerken, realtime, verzamelen

Begint het tijdperk van realtime curators?

14 September 2010 door Frank Meeuwsen 1 Comment

Ik heb er al eens eerder over geschreven en het is een onderwerp wat me blijft boeien: Met de huidige explosie aan informatie die op ons afkomt, hoe kunnen we de juiste keuzes maken wat te zien, lezen, luisteren en volgen? En welke instrumenten zijn er voor beschikbaar? Natuurlijk hebben we al jarenlang blogs tot onze beschikking waarvan de schrijvers kleine (of grotere) curators kunnen zijn over een thema of onderwerp. Maar met de komst van social networks en realtime informatienetwerken als Twitter fragmenteert dat steeds meer.

De laatste paar weken verschijnen er ineens diverse nieuwe instrumenten op mijn radar die iets doen voor online curators (PS: Kunnen we daar niet een andere term voor verzinnen?) Daarom zet ik er nu een paar op een rij, de komende tijd zal ik ze bespreken.

Curated.by – Voornamelijk om tweets te verzamelen en te delen. Zie onderstaande widget met de aankondigingen van Twitter deze avond.

Storify – Nog enorm in Alpha, maar via deze URL kun je al wel wat spelen met de mogelijkheden

Keepstream – Lijkt met de bookmarklet meer mogelijkheden te hebben dan alleen Twitter. Kijken we nog na!

Anckr – Interessante User Interface met de mogelijkheid om specifiek op de gemodereerde streams te antwoorden.

Wadja – Zoals ze zelf zeggen: A simple, social and mobile real-time content curation network. Kijken we nog na!

Dipity – Tijdlijn met uitgebreide deel en embedmogelijkheden

Trailmeme – Vertel verhalen met webcontent. Een erg interessante applicatie die ik zeker nog verder ga uitpluizen

Springpad – Vooral gericht op reizen, koken en boeken.

Aanvullingen zijn welkom in de reacties! Zoals gezegd, binnenkort meer over dit thema!

Opgeslagen onder: Uncategorized Tags: beheren, curator, realtime, verzorgen

Toon me je playlist en ik vertel je wie je bent

20 May 2010 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

Eind jaren ‘90 hoorde ik geregeld om me heen de zin: “Toen me je boekenkast en ik zeg wie je bent”. Een gevleugelde uitspraak onder salon-psychologen die iets teveel testjes in even zoveel semi-wetenschappelijke tijdschriften hadden gedaan. Maar ergens wel een kern van waarheid, aan de hand van iemands boekenverzameling kon je wel een redelijke indruk krijgen. Dat ging niet tot de diepste normen en waarden van een persoon, maar wel interesses, rituelen, helden. Verzamelingen boeken werden ook gebruikt als status-symbool: Kijk eens wat ik allemaal in mijn kast heb staan. Dat het ongelezen is doet er niet aan af, je reflecteert iets van je persoonlijkheid met die verzameling

Dat is lang zo gegaan met veel fysieke objecten. Bijvoorbeeld muziek. Ik kan me herinneren dat ik vol bewondering door de platenkast van mijn vader bladerde. Originele LP’s (wat zijn dat?) van James Brown, Rolling Stones, Woodstock, ga zo maar door. Dat wakkerde mijn liefde voor muziek aan. Elke zondag stond er wel een bijzondere plaat op in plaats van de radio. Later is dat omgeslagen, laten we het houden op een vlaag van verstandsverbijstering van mijn pa 😉

In de tijd van de cassettebandjes (wat?) werd ik verslaafd aan de mixtapes. Met wat vriendjes in de straat maakten we eigen cassettebandjes met muziek die we van de radio opnamen. The Soul Show, Curry en Van Inkel, de Wilde Wereld. We zaten startklaar met de vingers op Play en Record om op het juiste moment die nieuwe import uit de USA op te nemen en de volgende dag op de boombox in het speeltuintje voor elkaar af te spelen. Op jonge leeftijd lieten we al zien wat onze smaak was en het werd soms genadeloos afgestraft.

Vrienden op de middelbare school hielden die liefde voor muziek bij me branden via hun platen- èn CD-collectie. Ik vond en vind het heerlijk om door bakken met muziek te bladeren bij vrienden en de verhalen te horen waarom een bepaalde CD zo speciaal is, waarom die limited edition vinyl versie uit Japan moest overkomen. Zo ben ik onder andere in aanraking gekomen met de serie Late Night Tales en Another Late Night. Een prachtige collectie CD’s die worden samengesteld door DJ’s en muzikanten. Artiesten wordt gevraagd om uit hun eigen muziekverzameling de ultieme late night-playlist samen te stellen. Dit levert prachtige CD’s op van muzikanten als Belle and Sebastian, Jamiroquai en Groove Armada.

Deze muziekcollectie laat een beweging zien die interessant is. De muzikanten treden op als curators. Uit de enorme hoeveelheid muziek die beschikbaar is, maken zij een selecte keuze en zetten die op een volgorde alsof het een eigen, een nieuw verhaal vertelt. Koppel het aan een mooie vormgeving en duurzame verpakking inclusief “het boekje” met de verhalen en je begrijpt waarom deze CD’s nog steeds gretig aftrek vinden. Door deze verzamelingen ontstaan nieuwe verdienmodellen zoals je op de site van de serie kunt lezen. Er zijn Late Night Events waar de muzikanten hun favoriete muziek draaien en exclusieve mixen op de site te vinden.

Iedereen met een Spotify-account en een Facebook-koppeling is nu een curator van zijn eigen muziek geworden. Het is niet meer zo belangrijk om te laten zien hoeveel platen je hebt. Het is niet meer van belang dat je huis vol staat met oude vinylversies van klassieke albums (OK, voor de audiofielen en echte muziekliefhebbers zoals mezelf is een uitzondering), maar wat veel belangrijker is, je kunt via Spotify playlists op een makkelijke en frictieloze manier delen. Playlists zijn de nieuwe mixtapes. Je kunt uit de enorme (maar incomplete!) verzameling muziek op Spotify je eigen keuze maken en een eigen playlist samenstellen. Handig voor eigen plezier, maar nog leuker om te delen met je sociale netwerk. Dat zijn niet meer je gezinsleden, straatvriendjes of klasgenoten. Deel je playlists via Facebook met je netwerk en toon je expertrol. Maak je eigen Late Night Tales en speel leentjebuur van andere playlists. Iedereen kan een muziekcurator worden op een breed of juist een heel smal gebied. Spotify opent niet alleen de schatkamers van de muziekgeschiedenis, het opent ook de mogelijkheid voor jou en mij om duiding te geven in deze geschiedenis. Een persoonlijke duiding, maar daarom niet minder interessant. Lees in dit verband zeker het artikel van Erwin Blom over hetzelfde onderwerp, maar dan bezien vanuit de concertzalen en muziekbladen. Extra bonustip: Playlistify, om je playlist niet alleen in Spotify te tonen, maar ook op je website.

PS: De playlist in de illustratie hierboven kun je hier beluisteren. Met dank aan Ron van der Sterren!

Opgeslagen onder: Uncategorized Tags: curator, muziek, playlistify, spotify

Bagtheweb helpt webcurators

25 April 2010 door Frank Meeuwsen Leave a Comment

Yep….ik had er al over geschreven, evenals Robert Scoble. Zoekende naar een applicatie die het digitale curatorschap makkelijker, overzichtelijk en inzichtelijk maakt. Bag the Web lijkt een enorme goede kandidaat hiervoor te zijn. Met een bookmarklet selecteer je sites, video´s en foto´s die je aan een zogenaamde ´bag´ toevoegt. De onderdelen zet je in de juiste volgorde en je publiceert de Bag, zie boven. Het biedt niet helemaal de output zoals ik hem zou willen. Liever een vorm a la Slidehare of Slide.com dan een lijst met links. Maar ik zie zeker veel potentie in deze applicatie en zal hem vaker gaan gebruiken. Binnenkort meer over curatorschap en de mogelijkheden in het digitale domein!

Opgeslagen onder: Uncategorized Tags: applicatie, Bagtheweb, curator

Footer

Wat is dit?

Frank MeeuwsenDigging the Digital is de digital garden of commonplace book van Frank Meeuwsen. Onderwerpen variëren van indieweb tot nieuwsbrieven, bloggen, muziek en opvallende gebeurtenissen op het internet.

Meer Frank

Bloghelden - De definitieve geschiedenis van webloggend Nederland

Op deze dag

  • 2 years ago...
    • S02E27 – Cryptoscammers en Petje.af
  • 3 years ago...
    • ‪Wat mij betreft mag VPRO’s Mon...
  • 5 years ago...
    • Hoe abonneer je op een site?
  • 10 years ago...
    • Blogawards 2013 – Reflectie geeft meer inzicht en achtergrond.
  • 13 years ago...
    • Het einde van tastbare media?
  • 18 years ago...
    • Blogpet
    • Laatste dorp in USA nu ook telefoon
  • RSS
  • LinkedIn
  • GitHub
  • Mastodon
← An IndieWeb Webring →

Archives

  • Likes (264)
  • Bookmarks (258)
  • Notes (131)
  • Replies (53)
  • Articles (626)
  • All Posts

Digging the Digital staat op de state of the art server van Servebolt.
De snelste high-performance hosting met een sterke focus op schaalbaarheid en veiligheid.