20 jaar bloggen, hoe doe je dat?

Op 30 juli 2000 om 9 minuten over 10 in de ochtend publiceerde ik mijn eerste blogpost. Vijf jaar lang schrijf ik op punkey.com, de eerste maanden alleen, later met mijn Bredase vrienden Janneman en Da Huge. Op 30 juli 2005 sloot ik dat boek, maar de toon was wel gezet. Ik ben sindsdien nooit gestopt met online publiceren. Ik ben nooit gestopt met bloggen. Er zijn door de jaren heen hiaten in mijn online aanwezigheid geweest en ik ben een notoire domein- en blogsoftwarehopper. Maar de laatste jaren is mijn blogritme weer redelijk stabiel, met wat vakantiedagen hier en daar. Vandaag, op mijn 20e weblogverjaardag is het mooi om dat oude archief weer eens open te zetten. Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar je kunt nu alle blogposts teruglezen die ik ooit schreef op Punkey.com, Whatsthenextaction.com en SundayMorningTeanotes!

Ik ben nooit een blogger geweest die trouw elke dag iets schreef, dag in dag uit. Ik ben nooit een blogger geweest die lang en trouw vasthield aan formats en horizontale programmering. Zodat je als lezer weet wat je op een bepaalde dag kunt verwachten. Wat daar nog het meest in de buurt kwam waren de Sunday Morning Teanotes. Op zondagochtend maakte ik een terugblik van de week met wat toffe links die ik had verzameld en losse notities over werk en privé.

Eigenlijk deden we maar wat al die jaren. Als ik de posts van begin deze eeuw teruglees, dan zie ik wel waarom ik zo van Twitter ben gaan houden. Korte berichten, snel even een link delen, kort commentaar en door naar het volgende. Pas later zou ik langere stukken gaan schrijven, meer uitleg over de ontwikkelingen in blogs, indieweb en nu nieuwsbrieven. Een post langer dan 100 woorden was voor 2005 vrij uitzonderlijk. Als ik teruglees wát we schreven, dan zou ik me nu wel achter mijn oren krabben of ik dat wel zou publiceren en als link zou plaatsen. Niet alles is even Safe For Work en ik lees vooral veel boosheid terug over ontwikkelingen in digitale marketing, hoe “niemand het internet snapt”. En veel bijna kinderlijke verwondering over bloggen, over online publiceren.

Relevantie

Wat hebben die 20 jaren me gebracht? Ik kan me niet voorstellen hoe mijn leven er uit zou zien zonder het online schrijven vanaf 2000. Het heeft me op dit pad gebracht en ik kan me geen ander pad voorstellen. Ik zou uiteindelijk altijd wel online gaan publiceren. Het zit in me om te schrijven, al noem ik me geen schrijver. Ik pretendeer niet dat alles wat ik op dit blog publiceer van een hoge kwaliteit is. Maar het is wie ik ben. Vanaf de eerste link op 30 juli 2000 naar de nog altijd actieve Periodic Table of Funk tot wat ik hier schrijf. Bloggen heeft me veel vriendschappen gebracht, het heeft me geholpen in de periode dat ik als zelfstandig ondernemer aan de slag ging, maar het heeft in de beginjaren net zo goed het bureau geholpen waar ik nu weer werk. Het heeft er voor gezorgd dat ik een eigen boek kon uitgeven over de geschiedenis van weblogs in Nederland. Dat ik aan de wieg heb gestaan van een online platform over slimmer werken. Wat ooit begon als een blog.

Ik las een post op Frankwatching uit februari van dit jaar, of bloggen nog relevant is in 2020. Het is zo grappig. De auteur verwijst naar een Twitter poll die ze deed. Die poll is nergens te vinden, die zijn we allang vergeten. Maar haar artikel staat nog wel op Frankwatching en die blijft er staan. Net als de duizenden anderen posts op Frankwatching. Dat is de kracht van de blogrevolutie.

Bloggen zoals je in 2000, 2005 of 2010 deed, daar hoef je in 2020 niet mee aan te komen. Zeker niet als bedrijf. Maar zoals in het Frankwatching artikel blijkt en zeker in de reacties, de waarde van online publiceren, van online kennis delen en een community opbouwen, die ziet iedereen. Het principe van bloggen speelt daar een belangrijke rol in. De vorm is wezenlijk veranderd, evenals het communale aspect. We vinden elkaar op andere netwerken als Twitter of Instagram. Er is een forum voor elke niche denkbaar. Blogs hebben daar niet meer het alleenrecht en dat is prima. Maar je eigen moederschip met periodieke updates die vrij toegankelijk zijn, daar kan geen gesloten netwerk tegenop. Al is het maar omdat die eigen verhalen goed vindbaar zijn in zoekmachines. Het is een prima investering voor elk bedrijf of merk. Maar het vereist een lange adem en geloof in de mogelijkheden en kansen.

Plan

Kun je als particulier nog met goed fatsoen een weblog beginnen? Natuurlijk. De software is veel eenvoudiger geworden door de jaren heen, je kunt met een paar minuten live zijn en beginnen. Of je maakt eerst een plannetje hoe je het wil aanpakken. Wat wil je bereiken, waarom en wat denk je er voor nodig te hebben. Zorg dat je je niet laat intimideren door wat er al is. Want alles is er al. Vrijwel alles is al eens bedacht en uitgevoerd. Ook wat jij in je plannetje hebt staan. Maar wat nog mist is jóuw verhaal en jóuw mening.

Ik zou zelf zo weer beginnen. Zonder groots opgezet plan. Zonder een duidelijk doel voor ogen, maar met de drang om te delen wat ik zoal zie op het web. Wat me bezighoudt en wat ik denk wat belangrijk is. Een paar voorbeelden uit het verleden…

• Het moment dat ik de Cluetrain Manifesto voor het eerst las
• Een manier om je WinAmp (weetunog!) te koppelen aan je blog. Eigenlijk is dat nog altijd wel een goed idee…
• Ik had in 2001 al een zwak voor het oude internet uit de jaren ’90.
• Iets over een Nederlands bedrijf wat de “moeilijk te onthouden domeinnamen” wilde vervangen door telefoonnummers….
• Ik ontdek Maarwatishet.com, de site van nu auteur Robert van Eijden. Uit het Utrechtse stadje U.
• Een uitgebreide uitleg met veel links over de eerste stappen van muzieklabels en -artiesten in Creative Commons en P2P filesparing
• Mijn vrij achteloze blogpost over de aanslag van 11 september 2001. Ik zat op dat moment met mijn lief aan de westkust van de Verenigde Staten.

Alleen al die drang heeft me 20 jaar voorwaarts geduwd. Ik verwacht dat ik dit nog wel een tijdje blijf doen. Niet meer in het moordende tempo van 20 jaar geleden, maar ik zal altijd van me laten horen. Ik weet inmiddels dat er een publiek is dat het leuk vindt om van me te horen (dank je wel!) en ik word er zelf blij van. Veel meer heb ik niet meer nodig. Ik zou nog eens een schrijfcursus willen doen. Ik zou wel meer zwierigheid en diepte in mijn teksten willen. Ik ben soms te staccato en denk te weinig na over teksten. Daar kan ik na 20 jaar nog altijd beter in worden.

Het archief van Punkey.com staat nu hier volledig online. Evenals de archieven van WhatsTheNextAction.com, een Engelstalig weblog over productiviteit. Dat was eigenlijk de voorloper van Lifehacking. En je vindt nog wat posts terug van Sunday Morning Teanotes, een tijdelijk blog met wat random gedachten. Je zult vooralsnog door de archieven in de zijbalk moeten grasduinen en wat rondklikken. Ik ga nog alles beter ordenen en categoriseren. Ik geef geen garanties dat alle links werken en alles even Safe For Work is. De vormgeving is natuurlijk in de stijl van dit blog. Daar wil ik nog wel iets mee doen, misschien breng ik het voor die oude posts wel terug in de originele vormgeving. Wil je weten hoe het er ooit uit zag? Check dan The Internet Archive. Daar zie je hoe we begonnen. Op een zolderkamertje. Met een internetverbinding en blogdrift. Van de eerste schreden in 2000 tot het afscheid in 2005. En van alles wat er tussen zat.

Blog on!