Digging the Digital

Vol Blogdrift!

punkey

20 jaar bloggen, hoe doe je dat?

door 64 Comments

Op 30 juli 2000 om 9 minuten over 10 in de ochtend publiceerde ik mijn eerste blogpost. Vijf jaar lang schrijf ik op punkey.com, de eerste maanden alleen, later met mijn Bredase vrienden Janneman en Da Huge. Op 30 juli 2005 sloot ik dat boek, maar de toon was wel gezet. Ik ben sindsdien nooit gestopt met online publiceren. Ik ben nooit gestopt met bloggen. Er zijn door de jaren heen hiaten in mijn online aanwezigheid geweest en ik ben een notoire domein- en blogsoftwarehopper. Maar de laatste jaren is mijn blogritme weer redelijk stabiel, met wat vakantiedagen hier en daar. Vandaag, op mijn 20e weblogverjaardag is het mooi om dat oude archief weer eens open te zetten. Het heeft wat voeten in aarde gehad, maar je kunt nu alle blogposts teruglezen die ik ooit schreef op Punkey.com, Whatsthenextaction.com en SundayMorningTeanotes!

Ik ben nooit een blogger geweest die trouw elke dag iets schreef, dag in dag uit. Ik ben nooit een blogger geweest die lang en trouw vasthield aan formats en horizontale programmering. Zodat je als lezer weet wat je op een bepaalde dag kunt verwachten. Wat daar nog het meest in de buurt kwam waren de Sunday Morning Teanotes. Op zondagochtend maakte ik een terugblik van de week met wat toffe links die ik had verzameld en losse notities over werk en privé.

Eigenlijk deden we maar wat al die jaren. Als ik de posts van begin deze eeuw teruglees, dan zie ik wel waarom ik zo van Twitter ben gaan houden. Korte berichten, snel even een link delen, kort commentaar en door naar het volgende. Pas later zou ik langere stukken gaan schrijven, meer uitleg over de ontwikkelingen in blogs, indieweb en nu nieuwsbrieven. Een post langer dan 100 woorden was voor 2005 vrij uitzonderlijk. Als ik teruglees wát we schreven, dan zou ik me nu wel achter mijn oren krabben of ik dat wel zou publiceren en als link zou plaatsen. Niet alles is even Safe For Work en ik lees vooral veel boosheid terug over ontwikkelingen in digitale marketing, hoe “niemand het internet snapt”. En veel bijna kinderlijke verwondering over bloggen, over online publiceren.

Relevantie

Wat hebben die 20 jaren me gebracht? Ik kan me niet voorstellen hoe mijn leven er uit zou zien zonder het online schrijven vanaf 2000. Het heeft me op dit pad gebracht en ik kan me geen ander pad voorstellen. Ik zou uiteindelijk altijd wel online gaan publiceren. Het zit in me om te schrijven, al noem ik me geen schrijver. Ik pretendeer niet dat alles wat ik op dit blog publiceer van een hoge kwaliteit is. Maar het is wie ik ben. Vanaf de eerste link op 30 juli 2000 naar de nog altijd actieve Periodic Table of Funk tot wat ik hier schrijf. Bloggen heeft me veel vriendschappen gebracht, het heeft me geholpen in de periode dat ik als zelfstandig ondernemer aan de slag ging, maar het heeft in de beginjaren net zo goed het bureau geholpen waar ik nu weer werk. Het heeft er voor gezorgd dat ik een eigen boek kon uitgeven over de geschiedenis van weblogs in Nederland. Dat ik aan de wieg heb gestaan van een online platform over slimmer werken. Wat ooit begon als een blog.

Ik las een post op Frankwatching uit februari van dit jaar, of bloggen nog relevant is in 2020. Het is zo grappig. De auteur verwijst naar een Twitter poll die ze deed. Die poll is nergens te vinden, die zijn we allang vergeten. Maar haar artikel staat nog wel op Frankwatching en die blijft er staan. Net als de duizenden anderen posts op Frankwatching. Dat is de kracht van de blogrevolutie.

Bloggen zoals je in 2000, 2005 of 2010 deed, daar hoef je in 2020 niet mee aan te komen. Zeker niet als bedrijf. Maar zoals in het Frankwatching artikel blijkt en zeker in de reacties, de waarde van online publiceren, van online kennis delen en een community opbouwen, die ziet iedereen. Het principe van bloggen speelt daar een belangrijke rol in. De vorm is wezenlijk veranderd, evenals het communale aspect. We vinden elkaar op andere netwerken als Twitter of Instagram. Er is een forum voor elke niche denkbaar. Blogs hebben daar niet meer het alleenrecht en dat is prima. Maar je eigen moederschip met periodieke updates die vrij toegankelijk zijn, daar kan geen gesloten netwerk tegenop. Al is het maar omdat die eigen verhalen goed vindbaar zijn in zoekmachines. Het is een prima investering voor elk bedrijf of merk. Maar het vereist een lange adem en geloof in de mogelijkheden en kansen.

Plan

Kun je als particulier nog met goed fatsoen een weblog beginnen? Natuurlijk. De software is veel eenvoudiger geworden door de jaren heen, je kunt met een paar minuten live zijn en beginnen. Of je maakt eerst een plannetje hoe je het wil aanpakken. Wat wil je bereiken, waarom en wat denk je er voor nodig te hebben. Zorg dat je je niet laat intimideren door wat er al is. Want alles is er al. Vrijwel alles is al eens bedacht en uitgevoerd. Ook wat jij in je plannetje hebt staan. Maar wat nog mist is jóuw verhaal en jóuw mening.

Ik zou zelf zo weer beginnen. Zonder groots opgezet plan. Zonder een duidelijk doel voor ogen, maar met de drang om te delen wat ik zoal zie op het web. Wat me bezighoudt en wat ik denk wat belangrijk is. Een paar voorbeelden uit het verleden…

  • Het moment dat ik de Cluetrain Manifesto voor het eerst las
  • Een manier om je WinAmp (weetunog!) te koppelen aan je blog. Eigenlijk is dat nog altijd wel een goed idee…
  • Ik had in 2001 al een zwak voor het oude internet uit de jaren ’90.
  • Iets over een Nederlands bedrijf wat de “moeilijk te onthouden domeinnamen” wilde vervangen door telefoonnummers….
  • Ik ontdek Maarwatishet.com, de site van nu auteur Robert van Eijden. Uit het Utrechtse stadje U.
  • Een uitgebreide uitleg met veel links over de eerste stappen van muzieklabels en -artiesten in Creative Commons en P2P filesparing
  • Mijn vrij achteloze blogpost over de aanslag van 11 september 2001. Ik zat op dat moment met mijn lief aan de westkust van de Verenigde Staten.

Alleen al die drang heeft me 20 jaar voorwaarts geduwd. Ik verwacht dat ik dit nog wel een tijdje blijf doen. Niet meer in het moordende tempo van 20 jaar geleden, maar ik zal altijd van me laten horen. Ik weet inmiddels dat er een publiek is dat het leuk vindt om van me te horen (dank je wel!) en ik word er zelf blij van. Veel meer heb ik niet meer nodig. Ik zou nog eens een schrijfcursus willen doen. Ik zou wel meer zwierigheid en diepte in mijn teksten willen. Ik ben soms te staccato en denk te weinig na over teksten. Daar kan ik na 20 jaar nog altijd beter in worden.

Het archief van Punkey.com staat nu hier volledig online. Evenals de archieven van WhatsTheNextAction.com, een Engelstalig weblog over productiviteit. Dat was eigenlijk de voorloper van Lifehacking. En je vindt nog wat posts terug van Sunday Morning Teanotes, een tijdelijk blog met wat random gedachten. Je zult vooralsnog door de archieven in de zijbalk moeten grasduinen en wat rondklikken. Ik ga nog alles beter ordenen en categoriseren. Ik geef geen garanties dat alle links werken en alles even Safe For Work is. De vormgeving is natuurlijk in de stijl van dit blog. Daar wil ik nog wel iets mee doen, misschien breng ik het voor die oude posts wel terug in de originele vormgeving. Wil je weten hoe het er ooit uit zag? Check dan The Internet Archive. Daar zie je hoe we begonnen. Op een zolderkamertje. Met een internetverbinding en blogdrift. Van de eerste schreden in 2000 tot het afscheid in 2005. En van alles wat er tussen zat.

Blog on!

Bloghistorie bewaren

door 8 Comments

Een van de klusjes waar ik het meest naar uitkijk met mijn nieuwe WordPress site is de conversie van punkey.com, mijn eerste blog. Ik had deze tussen 2000 en 2005 (zie de volledige lijst van mijn blogs) en het was al net zo’n samenraapsel van blogsystemen als ik nu heb. Ik begon met Blogger, stapte toen over op Movable Type en ging uiteindelijk naar Pivot.

Ik heb alle posts in één groot tekstbestand. De import moet dus niet al te lastig zijn. Als ik dat voor elkaar heb, dan heb ik zo’n 90% van al mijn blogposts in één systeem. Het enige wat dan nog mist zijn de blogposts die ik voor Frank-ly schreef, de Engelstalige posts op Whatsthenextaction.com en het tijdelijke linkblog Inspiration Overload.

Ik hoop hiermee wat bloghistorie te bewaren voor toekomstige webarcheologen.

My Weblog™ revisited

door Leave a Comment

Tijdens mijn werk voor Bloghelden (ja, echt! Bijna Klaar! Nu al wel Te Bestellen!) kwam ik op wat oude edities van het weblogmagazine About:blank. Ik ben daar van 2003 tot (ongeveer) 2008 redacteur geweest en heb vooral geschreven over de ontwikkelingen in weblogs. Zie het als een voorproefje op Bloghelden of een blik in het verleden, maar ik publiceer vandaag een van de oude artikelen n op n weer op mijn eigen blog. De originele publicatiedatum is 1 november 2003 en het onderwerp: commerciële weblogs…

My Weblog™

Het is een discussie die al een tijdje rondzingt. Mag commercieel loggen? Is het de volgende stap in de evolutie van de weblog of is het pertinent not-done om je te binden aan een merk, een organisatie of “gedachte”? Mag je wel spreken van een “commerciele gedachte” als het over webloggen gaat of moeten we ons houden aan het non-conformisme en de regels van de anarchie? Misschien moeten we het commercieel loggen van een andere kant bekijken.

Ik heb afgelopen week het congres Fusion 2003 bezocht. Een congres voor communicatie, marketing, sales en Direct Marketing. Dit bezoek was deels uit eigen interesse, maar grotendeels vanuit zakelijk oogpunt. Maar dat terzijde. Het is een typisch congres: mooie lokatie, interessante sprekers, veel bla bla en je mag ongestoord naar de borsten van vrouwen kijken. Want je moet toch weten wat er op dat naamkaartje staat! Voor vrouwen die naar mannentorso’s kijken geldt natuurlijk hetzelfde.

Een van de sprekers is de algemeen directeur van IgloMora, bekend van zo’n beetje alles wat in het koel- en vriesvak van de plaatselijke supermarkt is te vinden. Hij gaf een betoog over onder andere merken. Hij gaf een aantal kenmerken waar een merk aan moet voldoen. En onbedoeld had ik het gevoel dat ik naar een soort definitie van een weblog(ger) zat te luisteren. Lees even met mijn aantekeningen mee:

  • Een merk is open, niet gesloten

  • Een merk zorgt voor dialoog, geen monoloog

  • Een merk heeft een idee, een mening

  • Een merk geeft

  • Een merk manipuleert niet en controleert niet

  • Een merk is in beweging

  • Een merk houdt van vernieuwing, neemt risico’s

  • Een merk bindt, maar verovert niet

  • Een merk gaat uit van zijn eigen kracht

Als je het zo leest, even een beetje tussen de regels door, dan lijkt het wel alsof je een weblog met een merk kunt vergelijken. En ergens is dat ook wel zo. De bekende weblogs zijn eigenlijk ook een merk. Je kent ze, je krijgt er een bepaald gevoel bij, ze geven een beetje richting. Zie bovenstaande lijst. Sommigen vertikken het om richting te geven, ook dat is een ken-merk. Retecool is een merk. Oftie nou wil of niet. Tonie.net was een merk, net als Alt0169. En voor de echte die-hards is “Le Temps Perdu” het verloren gegane topmerk van onze zuiderburen.

Dus waarom zou je als weblog niet commercieel kunnen zijn? Natuurlijk wel! Op elke weblogmeeting zie ik weer de eigen geknutselde shirts, stickers en petjes. Niks mis mee. Do It Yourself staat hoog in het vaandel bij de loggers.
Maar dan is het toch een kleine stap naar de commercie? Kom kom…pak er wat marketingboekjes bij, leer wat interessante afkortingen en rijtjes uit je hoofd (de 4 P’s, AIDA, Kennis-Houding-Gedrag, SPIN-gesprekken) en je bent klaar voor het grote geld! Klaar om je eigen weblog commercieel uit te gaan buiten! Elk weblog zijn eigen ™-etje!

Het klinkt misschien wat banaal zoals ik het hier beschrijf, maar ik zie binnen niet al te lange tijd de eerste echt commerciele logger voor het grote geld gaan. Niet via wishlistjes en Amazon-klikjes, maar simpelweg je weblog werkelijk als merk wegzetten en er je brood mee verdienen. Naast je dagelijkse beslommeringen bijvoorbeeld toegang vragen tot de meer persoonlijke logjes, of juist de links die je verzamelt. De meeste loggers hebben een feilloos geheugen als het gaat om oude postjes of als het gaat om sites die ze al eens hebben gezien. Is daar niet iets mee te doen?

Ja maar Punkey! Wat about de regels van de anarchie? Ik kan me dan toch niet meer vertonen op een weblogmeeting of onder mijn weblogvrinden? Nou en? Misschien zijn we ook wel eens toe aan een wat meer serieuze benadering van het webloggen naast het brede spectrum aan weblogs wat we nu hebben. Ik verwacht niet dat elke weblogger serieus over zijn postjes en zijn “richting” gaat nadenken. Maar diegene die het wel doen, die wil ik graag eens spreken. Want ik ben benieuwd hoe zij denken over het webloggen als “fenomeen”, als “nanojournalistisch medium”. Want ik denk dat iedereen die een weblog heeft, onbedoeld bezig is een merk weg te zetten. Soms een verschrikkelijk individueel merk. Maar zeker een merk dat blijft.

Mooi toch?

http://www.managementboek.nl/boek/9789022996997/bloghelden_frank_meeuwsen?affiliate=1703