Sebastiaan Andeweg (seblog.nl)Ik probeerde een blogpost te schrijven over afgelopen weekend, en ik kwam best een eind, maar ik ben nu opeens heftig onzeker over mijn Engels. Het is onzinnig, waarschijnlijk, maar ik vrees dat ik ratel en de blogpost dus onleesbaar is. Dus lees ik maar blogposts over het web en user experience des…
Sebastiaan schrijft in zijn blogpost Bovenkomen:
Ik heb niet het idee dat deze blogpost zo veel beter is, maar het ding met blogposts is dat je de slechte moet tegengaan door steeds nieuwe te schrijven, niet door slechte niet te schrijven.
Ik kan dat volledig onderschrijven. Na 20 jaar bloggen heb ik honderden, duizenden beroerde blogposts geschreven en gepubliceerd. In het Engels en in het Nederlands. Slechte spelling, verkeerde woordkeuze, geratel van begin tot einde. Maar het ding met een persoonlijk blog is, het geeft niets. Je hebt aan niemand verantwoording af te leggen behalve aan jezelf. Geen adverteerders, geen redactie, geen aandeelhouders. Zelfs niet aan je lezers. We schrijven misschien wel op gelezen te worden, maar het is en blijft jouw moederschip, jouw domein waar jij kunt doen wat je wilt. En waar de lezers bij horen die je verdient. Dat verandert over tijd, lezers komen en gaan. Maar jouw blog blijft bestaan.
Nu voelt het bijna als een poezie-album blogpost…. 😉
