FeedBase.io brengt je webabonnementen samen

Natural Born Blogger Dave Winer is weer terug met een nieuw project: feedBase. Zoals ik al vaker heb gezegd, Dave is een van mijn helden. Sinds eind jaren ‘90 is hij niet alleen actief als blogger, zijn werk als software-ontwikkelaar is niet mis. Maar nog belangrijker hier is zijn werk voor weblogsoftware, podcasts en RSS. De eerste twee mogen inmiddels bekend zijn, gezien de opleving van beiden. RSS daarentegen blijft het lelijke eendje wat maar geen zwaan wil worden. In de hoogtijdagen van RSS werd het protocol belangrijker dan de voordelen die het voor de lezer kon bieden. Het open protocol was té zichtbaar voor de reguliere bezoeker. Vergelijk het met autorijden. In plaats van een dashboard met de belangrijkse instrumenten zie je constant de motor en moet je nagaan wat er gaande is. Logisch dat je liever een dashboard met autoradio hebt.

Dave Winer is al jaren een fervent voorvechter van open standaarden en dan vooral RSS. Hij ontwikkelt constant diverse kleine projecten waar RSS en zelf-publicatie een centrale rol in speelt. Ik volg ze graag maar tegelijk moet ik bekennen dat ik niet altijd begrijp waar bepaalde projecten toe dienen. Of ze zijn simpelweg te complex in gebruik om echt te laten groeien.

Wat is feedBase?

Vandaag werd ik weer licht enthousiast over zijn nieuwe project wat het levenslicht zag, feedBase. Wat doet het? Als je naar de pagina gaat zie je een lijst met sites. Deze lijst is samengesteld uit de leesmappen van een groeiende groep gebruikers die hun leesmap delen met feedBase. Deze leesmap bestaat uit de RSS-feeds van de sites. Zo krijgen we dus een Database van Feeds. Waarom is dit zo interessant? Daarvoor wil ik eerst twee termen vergelijken: RSS en OPML.

Technisch blokje met afkortingen

De term RSS heb je vermoedelijk wel eens gehoord. Als je mijn site regelmatig leest kan het je niet zijn ontgaan dat RSS vaker in mijn verhalen voorkomt. De term OPML is wellicht wat minder bekend. Gelukkig heb ik er al eens over geschreven hier, dus check dit artikel als je meer inhoudelijk wilt weten wat OPML is. Voor nu wil ik de twee termen als volgt beschrijven. OPML is een lijst van titels van sites waar je op bent geabonneerd. Noem het de titels in je leesmap. RSS geeft een overzicht van alle individuele artikelen van alle titels in jouw leesmap.

• OPML is je lijst met Twitter volgers. RSS zijn de individuele tweets van je volglijst die je ziet in je tijdlijn. Minus de advertenties, promoted tweets, voorstellen van Twitter en andere “extra’s”

• OPML is het overzicht van je Facebook vrienden. RSS zou in een ideale wereld de tijdlijn zijn van Facebook met alleen de berichten van jouw vrienden. Minus advertenties en andere troep.

Je voelt het al aankomen, OPML en RSS zijn een enorm open en transparant protocol. Een RSS-feed is standaard chronologisch, er is zeer weinig invloed van adverteerders en de vloek en zegen van RSS: Het bezoek en gebruik is lastig te meten en kwantificeren. Door het open protocol is RSS in allerlei vormen terug te vinden op het web. En door OPML als je abonnementen-lijst is het extreem draagbaar van de ene service naar de andere.
Vergelijk dat met sociale silo’s als Facebook en Twitter. Deze zijn niet te combineren en de conversaties zijn niet uitwisselbaar. Het is vrij ingewikkeld om een conversatie te voeren op Facebook met Twitter gebruikers waarbij elk hun eigen favoriete dienst gebruikt. Logisch, want beiden hebben een verdienmodel waar de tijd die je op het netwerk doorbrengt en de interactie je er hebt cruciaal is voor het succes.

Deel je leesmap

Wat feedBase nu mogelijk maakt is dat je een overzicht krijgt van de RSS abonnementen van andere lezers. Transparant en openbaar. Tenminste, voor datgene wat de lezer upload en deelt met de dienst. Zo heb ik nu 60 van de plusminus 75 abonnementen gedeeld op deze pagina bij feedBase. Je ziet dat een aantal sites populair zijn, maar het grootste deel van mijn abonnementen heeft op de site maar één abonnee, ikzelf. Dat is niet zo gek, ik volg bewust geen grote sites via RSS, het reguliere technologie- en vaknieuws komt toch wel tot me. Ik gebruik RSS juist voor de randen van het internet, voor sites die niet zoveel aandacht krijgen maar voor mij wel interessante artikelen publiceren.
Onderstaande video geeft je een beeld van de mogelijkheden in feedBase.

FeedBase is afhankelijk van de input van RSS-abonnees. Die tevens de mogelijkheid hebben om een OPML bestand uit hun RSS-lezer te halen en deze weer te uploaden op feedBase. Dat maakt dat de dienst al direct naar een bepaalde kant zal hellen. Ik verwacht niet dat er veel muziekblogs in de lijst zullen komen. Of mommy-bloggers. Niche-Tumblr blogs of obscure cultuursites. Ze zullen in elk geval niet in de hotlist zijn te vinden, ik verwacht dat die weer uit de bekende namen en titels zal bestaan. Weinig spannends dus

Je kunt je wederom abonneren op mijn OPML lijst. Klik hiervoor op de oranje XML knop rechts naast mijn naam. Als je RSS-lezer OPML abonnementen ondersteunt (zoals Inoreader doet) krijg je in één klap 60 sites die in meer of mindere mate actief zijn met nieuwe artikelen. Misschien zit er iets van je gading tussen. Pak de URL van mijn abonnementenlijst en abonneer je.

Gelijkgestemden en beperkingen

Wat ik aantrekkelijk vind aan de dienst is de belofte dat het openbare karakter kan leiden tot nieuwe innovaties. De meest voor de hand liggende dienst die op feedBase is te bouwen is een aanbevelings-service: Jij leest site A, B en C, uit de data die we hebben kunnen we je site D, E en F aanbevelen. Een andere dienst kan de artikelen van de 50 meest populaire sites eenvoudig binnenhalen en analyses loslaten op soort artikelen, inhoudelijke tekstvergelijkingen en zo een overzicht bouwen van relevante berichten door de maanden heen.

Tegelijkertijd zie ik al beperkingen in de dienst. Heb je bijvoorbeeld op die oranje XML knop gedrukt op mijn abonnementen-pagina? Je ziet dan een fiks aantal regels die voor het ongetrainde oog op code lijken. Alsof er iets stuk is. Je moet maar net weten wat je er mee moet doen. Tevens heeft Winer er om onbegrijpelijke redenen voor gekozen om een RSS-feed van een individuele titel eveneens in vol ornaat te tonen. Naar eigen zeggen, omdat het oorspronkelijk de bedoeling is van RSS. Als je op die knop drukt moet je de code zien. Niet een opgemaakte versie van die feed in een browser of iets anders.

Verder zit er een lastige keuze in feedBase. Zo ontdekte ik al een paar interessante nieuwe blogs. Met de knop “Subscribe” voeg ik ze toe aan mijn pagina en lijst op feedBase. Echter, ik wil ze in Inoreader kunnen lezen. Natuurlijk zou ik me kunnen abonneren op de OPML lijst van feedBase maar dan ben ik de categorisering kwijt van de overige blogs, plus ik ben dan ineens volledig afhankelijk van feedBase als centrale database van mijn feeds. Met Inoreader hou ik dat zelf in de hand en wordt er periodiek een backup van mijn abonnementen gemaakt waar ik altijd bij kan. Zo ben ik niet afhankelijk van één dienst.

De opleving van webfeeds?

Kan feedBase een extra duwtje zijn in de rug om RSS- of webfeeds weer een opleving te geven? Ik ben er op dit moment nog niet van overtuigd. Veel hangt af van gebruikers, extra diensten die mogelijk worden gebouwd op feedBase en uiteraard de gebruikersvriendelijkheid. Alle goede bedoelingen ten spijt van open source en geweldige technologische oplossingen voor de digitale problemen die we voor ons hebben. De slagingskans is afhankelijk van het gebruikersgemak en de initiële moeite die nieuwe gebruikers moeten doen om succesvol te zijn in het eerste gebruik. Het is interessant waar Dave Winer aan werkt en ik ga het wederom nauwgezet volgen. Wellicht dat het in de huidige opleving van blogs en podcasts een speciale plaats krijgt. De broncode is trouwens publiek. Dus we kunnen altijd weer een betere versie maken.