Note

Teruglezen hoe het was op Indiewebcamp in Nürnberg. Er zitten een paar interessante sessies bij die ik nader ga bekijken.

Het verhaal van Matt Webb over hyperlocal radio in Tokyo in de jaren ’80 gooit een partij deurtjes bij me open, woei! Mini-FM doet me aan zoveel denken. Van BBS’en tot de film Pump Up the Volume met Christian Slater. Hoe blogs de Pirate Radio Stations of the web zijn.
Matt’s verhaal over Mini-FM is echt fascinerend, hoe kleine radiostations in dichtbevolkte wijken van Tokio een bereik van 500 meter hebben. Maar zo wel duizenden mensen kunnen bereiken. Waar vindbaarheid van de parels weer het grote probleem is.
Lees zeker even goed hoe het buigt naar de review van een walkman uit 2008 (2008! De iPhone was er al!). Die walkman had de mogelijkheid om uit te zenden. Je kon via een ingebouwd FM signaal je favoriete tracks uitzenden. Wow! Dat is toch te gek. Doet me weer denken aan het format van korte video’s waar mensen op straat werd gevraagd waar ze op dat moment naar luisteren. Je kunt zoveel tofs dan ontdekken.
Het doet me ook denken aan Layar, de (Nederlandse!) dienst die zijn tijd echt ver vooruit was. AR in de begindagen van het mobiele web. Met AI en krachtiger telefoons is de tijd nu meer rijp voor AR-lagen die over de wereld liggen. Zo zou je eenvoudiger de kleine radiostations kunnen ontdekken in de buurt. Simpelweg door je telefoon kijken en “zien” waar de uitzendsignalen vandaan komen.

Ik heb mezelf weer eens een avond gegeven om door mijn abonnementen op websites (RSS) te browsen en te zien wat ik zoal tegenkom. Zoals elke keer kom ik weer zoveel interessants tegen, dat ik op één avond met gemak 10 blogposts kan schrijven met bookmarks, 20 likes op mijn blog kan posten en weer 5 losse ideeën voor andere posts schrijf. Maar daarmee zou ik jou, mijn lieve lezer, enorm overweldigen. Dus dat doe ik dan maar niet. Tenzij jij anders wilt. Zeg het maar…