Digging the digital

Article

Briljant gebruik van Twitter interface

door

Zijn naam liet ergens achter in mijn hoofd een belletje rinkelen maar ik kon het niet direct plaatsen. Ik kwam op de website van Tantek Çelik en dacht een milliseconde dat zijn domein was doorgeplaatst naar zijn Twitteraccount. Ik zag een standaard stroom aan twitterberichten. Maar toen ik twee keer met mijn ogen knipperde zag ik dat het niet klopte, die berichten zijn langer dan 140 karakters, hoe kan dat nou? Zijn website is een fraaie ode aan de nu al herkenbare Twitterpagina. Ik vind het fascinerend hoe in krap drie jaar tijd een specifieke user interface zo herkenbaar en kenmerkend kan worden.

O ja, Tantek Çelik was Chief Technologist van Technorati, daar kende ik zijn naam van. En met zo’n briljante Twitternaam moet je wel connecties met Ev en Biz hebben…

Vrijdag Vragen Vuur #2

door

Het is weer vrijdag en dat betekent een nieuwe editie van het Vrijdag Vragen Vuur. Elke week stel ik een vraag aan een deel van mijn netwerk. De vraag is altijd wel gelinkt aan de branche of het werk waar we in zitten, het gaat hier dus niet om je favoriete kleur of voetbalclub. De antwoorden krijg ik gedurende de week binnen en die komen op vrijdag hier te staan.

De vraag die deze week rondging: Creativiteit haal ik vooral uit…__** **

Ik heb deze week de vraag naar een kleinere groep gestuurd, dus ook iets minder antwoorden deze week, maar daarom niet minder inspireren! Voel je vrij om in de comments je eigen plannen te openbaren!

We beginnen weer met mijn eigen antwoord. Ik haal creativiteit uit mijn nieuwsgierigheid voor mensen, dingen en gebeurtenissen. Ik lees me gek op websites, in boeken en tijdschriften en probeer zo een brede blik op de wereld te krijgen. Op die manier heb ik een soort koffer met bagage die ik kan openen op het moment dat het nodig is, bij de ontwikkeling van een campagne, in een lessituatie of als ik iets moet schrijven.

Wilbert Leering (Houdini – Twitter)

Creativiteit haal ik vooral uit…slechte ideeen en slechte uitvoering. Veel meer dan bij goeie ideeën zie je bij het slechte werk wat er beter kan (en moet), wat je mooier zou maken, waar de makers het hebben laten liggen. Goed werk is vooral om te bewonderen en om te zien waar de lat ligt, maar het gevaar dreigt dat je het (onbewust) gaat kopiëren. Dat gevaar ligt bij ‘troep’ niet op de loer, maar wel de automatische uitdaging om het beter te doen.

Martine de Jong (Buro RuSt – Twitter)

Creativiteit haal ik vooral uit doen. Ik heb gemerkt dat het enige, echt het enige dat werkt is veel doen. Veel schrijven, veel brainstormen, veel tekenen, schilderen, plakken, knippen, verzamelen, mensen ontmoeten, films bekijken etc etc etc. Doen doen doen. Ook een reden waarom ik mijzelf heb opgelegd elke dag te bloggen. Zelfdiscipline is wellicht de grootste sleutel tot creativiteit.

Ronald van Schaik (Rhinofly – Twitter)

Volgens Van Dale is Inspiratie een inval, een gelukkige gedachte (een ingeving van God).
Dat is eigenlijk best gek, want in het dagelijkse gebruik is inspiratie niet de inval of de gelukkige gedachte zelf, maar impulsen die aan de basis staan van een idee.

Het Idee bestaat uit een combinatie van schilfertjes prikkels en indrukken die je hebt opgedaan, brokken bestaande ideeen en inzichten van anderen, gelijmd door eigen visie en aangevuld met een persoonlijke gedachten, gemodelleerd naar een oplossing van een probleem.  Waar is een Idee dan op geinspireerd? Mijn brein geeft die geheimen niet 1, 2, 3 prijs. En daarom komt het soms voor dat het Briljante Idee al lang bestaat. Of erger nog, dat ik het al ergens in mijn Evernote, Tumblr, Delicious of Notitieboek vastgelegd is.

Inspiratie volgens de definitie van Van Dale (de gelukkige gedachte) vind ik als mijn brein leeg is en mijn geest open. Mijn hoofd hoeft niet te veel tegelijkertijd te verwerken (Tip van Dick Bruna voor creatief denken: zorg er voor dat je administratie aan kant is)  en is gevoed is met goede input. Open mind & open roads. Soms letterlijk, tijdens lange auto- of motorritten poppen ideeen zomaar op -de een na de ander-maar vaak ook op totaal onverwachte momenten; onder de douche, lopend door de stad, midden in een gesprek, in de kroeg, op het schoolplein, tijdens een concert…. The mind works in mysterious ways

Inspiratie volgens de definitie die we in het in het dagelijkse gebruik bezigen (impulsen, indrukken, prikkels) haal ik uit een propvolle RSS-reader, gesprekken met inspirerende mensen, muziek, kunst, boeken, documentaires, oude (industriele) gebouwen, films, architectuur, mijn directe omgeving, boekhandels, geschiedenis, mijn kinderen en hun kijk op de wereld, het straatbeeld… alles is inspiratie als je over de kunst beschikt dingen op te merken en er omheen te fantaseren.

Steven Kruyswijk (Professioneel Moeilijke Vragen Steller – Twitter)

Het mezelf inbeelden dat ik een creatief team ben!

Welkom op het moederschip.

door

Ik ben verschrikkelijk blij met Evernote. Dit programma is een extern geheugen voor veel momenten, sites, inspiratie en ideeën die ik dagelijks tegenkom. Ik heb nog steeds niet alles in de applicatie opgeslagen, maar dit zou wel eens snel kunnen gaan veranderen. Al bladerend door de inhoud van mijn Evernote kwam ik een artikel tegen uit Web Worker Daily van augustus vorig jaar: Your blog is your mothership. Een geweldige titel voor een standaard artikel, het was dus ook die titel die me het deed opslaan. Het is een redelijk standaard artikel zoals je wel vaker ziet op weblogs tegenwoordig, met een lijstje dingen die je moet doen om je blog up to date te houden. Lijstjes zijn een soort heilige graal geworden in de zakelijke blogosfeer. Niet onbegrijpelijk, daar kom ik later nog wel op terug. Maar je blog als moederschip. Ik vind het een passende benaming.

Een blog, zeker in de begindagen, was echt een ding wat je zelf maakte. Voor de weblogs hadden we al persoonlijke homepages en iedereen die wist hoe je de broncode van een website kon bekijken, die ging zelf proberen zo’n pagina in elkaar te knutselen. Met veel pijn en moeite en zonder enig esthetisch gevoel had je na een week een gifgroene pagina met wat bewegende horizontale lijnen, vier lettertypen en inhoudelijk kam het niet veel verder dan een beschrijving van je directe omgeving: Je kamer, kat, hond, vriendenkring of je auto. En je favoriete kroeg. Geen van allen had een eigen website dus daar kon je niet naar doorlinken, dus maakte je maar een link naar leuke sites op het web. Allemaal niets mis mee, dit heeft moeten gebeuren voor de evolutie van het web. Wat ik hier beschrijf is trouwens licht autobiografisch. Het is mijn eigen eerste website die ik op een subdomein van The Internet Plaza had gemaakt. Ik had alleen geen auto en huisdieren.

Maar het was van jou. Jij had het gemaakt, vrijwel zonder hulp van anderen. OK, het staat op een server van je provider, maar je kon wel zeggen dat je iets had gemaakt op een computer. En dat is heel wat in 1996. Want nu kon je mensen verwijzen naar je eigen site. naar jouw digitale thuishaven. Fastforward naar het hier en nu. Weblogs zijn gemeengoed, miljoenen hebben een twitteraccount, Hyves en Facebook groeien ongebreideld, location based services nemen een vlucht en we documenteren en presenteren ons complete leven online. Ik weet het , ik doe er even hard aan mee. Waar ik mezelf over blijf verbazen is dat ik altijd een thuishaven wil hebben. Een plaats waar ik iemand heen kan sturen en kan zeggen: Van mij. Dat is mijn blog. Of website zo je wilt. Want met de huidige WordPress-installaties kun je complete websites maken die weinig meer met blogs te maken hebben.

Mijn 140 karakters staan ergens op een server waar ik niet direct heen kan FTP-en om ze er af te halen, mijn digitale relaties worden beheerd door Hyves, LinkedIn en Facebook. Foto’s en video’s staan ook ergens op een harde schijf waar ik niet zelf bij kan om ze er makkelijk weer af te halen of te vervangen. Maar wat ik wel kan is mijn eigen site, mijn eigen blog in beheer houden. Daar heb ik niemand bij nodig. Natuurlijk kun je bij Hyves bloggen en ja, WordPress.com biedt net als web-log de mogelijkheid om een eigen blog te maken. Maar niets is prettiger dan zelf een server huren en daar je eigen verantwoordelijkheid over hebben. Waar je ook zelf kunt bepalen wat je met je blog doet. Waar je niet gehouden bent aan de conventies, regels en grillen van een serviceprovider.Waar je zelf kunt bepalen hoe je je gasten ontvangt en wat je ze vertelt.

Daarom is een blog het moederschip. Het is die ene plek die echt van jou is. De plek die je elk moment kunt veranderen zoals het jou uitkomt. Iedereen zou een moederschip moeten hebben. Een vrij toegankelijk, niet gereguleerde plek online waar je je eigen beslommeringen kwijt kunt, al dan niet openbaar voor de wereld of voor een zelf uit te kiezen groep mensen om je heen. Klinkt als een weblognetwerk? Zeker, maar dan op een eigen serverruimte waar je altijd overal bij kunt. Zonder zwaar commerciële bijbedoelingen. Ik wil nog verder gaan. Je blog zou niet alleen je moederschip moeten zijn, maar ook het commandocentrum, het holodeck, voor al je online activiteiten. Je kunt een WordPress blog als OpenID-adres gebruiken om op steeds meer plaatsen in te loggen en je kunt je blog gebruiken als start- en eindpunt voor andere netwerken. Denk aan het opslaan en verzenden van tweets, het voeden van je Facebook-wall of als opslag voor je foto’s en video’s.

Disclaimer: Ja, ik weet dat er gaten in dit verhaal zijn te schieten. Als de hostingprovider plat gaat, WordPress een bug heeft en ga zo maar door. Maar in grote lijnen vind ik dat het wel zo is! En het is mijn blog dus ook mijn mening. 🙂

Born on the Streets

door

Omdat het kan. Ik denk dat die term de laatste jaren het meest is gebruikt voor allerlei online projecten, digitale dromen en meesterlijke mashups. Omdat we de instrumenten goedkoop/gratis voor handen hebben en de distributie van je ideeën ook vrijwel voor niets kan gebeuren via sociale netwerken en blogs. Zojuist kwam ik op Twitter weer een juweeltje tegen. Om de tentoonstelling Born on the Streets te promoten heeft The Foundation Cartier een geweldige site ontwikkeld rondom de geschiedenis van graffiti. Met als startpunt een enorme tagwall, waar je op basis van letters tags van graffiti-artists kunt kiezen en fotomateriaal kunt bekijken. Lekker om doorheen te browsen! Check hiernaast ook het geweldige verhaal van Seen die het Hollywood-teken een mooie make-over geeft… Prachtig materiaal. Dit soort verhalen zijn voor mij echt om te smullen, begrijp je nu waarom ik de Bloghelden ga maken?

(Via: Studio Freeke)

Vandaag start ik dan dus écht!

door

113055330_c4b616bcda_mNatuurlijk ben ik al sinds 1 januari ingeschreven en was ik een dag per week (officieel) bezig met het opzetten van mijn eenmanszaak. Maar afgelopen week is het doek gevallen voor me bij Rhinofly en vandaag begint dan echt het bestaan als Zelfstandig Professional. Ik hou die term er in (komt uit dit interview), klinkt vele malen beter dan ZZP’er. Zelfstandige Zonder Personeel. Klinkt zo…eenzaam. Terwijl ik dat niet ben! Mijn Twittervrienden, een netwerk van professionals via LinkedIn en Mindz, collega-auteurs bij Lifehacking en Dutch Cowboys, allemaal zijn ze met een klik te bereiken om te zien of we gezamenlijk mooie dingen kunnen gaan doen!

Ik heb er zin in! Er lopen al wat projecten, variërend van het geven workshops over Lifehacking tot het helpen met de inzet van nieuwe digitale kanalen om jongeren te bereiken en te beraken. Het voelt vertrouwd aan, omdat ik het jaren heb gedaan bij Rhinofly, maar gelijktijdig is het nieuw. Omdat het nu echt voor mezelf is.

Eigenlijk is het nog niet echt voorbij. Komende vrijdag is het afscheidsfeestje bij Rhinofly, pas daarna wordt dat hoofdstuk afgesloten. Al zal ik er nog wel geregeld te vinden zijn. In het nieuwe pand komen een aantal open werkplekken, voor iedereen toegankelijk. En zoals Martijn ook al in mijn afscheidspost op Frank-ly zegt: “Don’t be a stranger”. Dat zal zeker niet gebeuren!

Wil je eens verder praten over de mogelijkheden? Mail me of laat een bericht achter bij dit artikel!

(Foto: Seryo)

Three questions to ponder about

door

I always wanted to use the word “ponder” in a blogpost, for obvious Pinky and the Brain reasons… 🙂

But during my time off, I had some encounters with situations in which I thought to myself: “Hmmm…now how would a true blackbelt Lifehacker wrestle himself through these issues?” So instead of trying to find all the answers myself, I turn to the wisdom of the crowd. My valuable readers, can you help me answering these questions?

 

  1. I use little 3×5 indexcards in my car to quickly jot down some notes or thoughts. For instance an errand I need, a thought about a client, some music I hear on the radio or an interesting URL on a billboard. These are not always thoughts I need to process as soon as possible but every now and again it does. This is where the problem comes in. I need to find some sort of way to make myself remember to take the indexcards out of the car and into the office or my home. Where I can process them. Since they are between the driver and passenger seat in a little stack, it’s easy to overlook the notecards. And yes, I confess, my mind plays tricks on me sometimes. I have moments where I open up a browser to check a website, but when my browser is fully opened, I forgot what I wanted to do. You can call it short term memory loss, or perhaps there is some sort of medical term for it. But it makes me forget sometimes even the simplest things. Like taking an indexcard out of my car and into my inbox. Any thoughts on how I can help myself remembering this?
  2. Next up: Losing stuff. Now, The Dave always calls everything around us “Stuff”. The word itself already has a feeling of things you don’t always need to keep. You really have to clean up sometimes and for instance throw out three months of magazines and some old post. But why, for the love of god, WHY!!!! Why is it that three days after you threw out those magazines you haven’t read in 6 months, you absolutely need something you know you read in one of those magazines? Why do you need some information from that one PDF you just digitally shredded from your harddrive and even GetDataBack can’t save it anymore? Is this some sort of universal law or am I the only one who can’t find an equilibrium between saving and deleting “stuff”?
  3. Very simple last question: What is the best time for you to clean your Inbox? Digital or analog, doesn’t matter. Is it in the morning? During lunch? Evening? And why?

I am very curious how my wise crowd answers these questions!