Vol Blogdrift!
door Leave a Comment
Wat een prachtig project met een mooie missie.
(we)bsite is a living collection of internet dreams from people like you, inhabitants of the internet. It aims to create space to hold, show, and uplift everyday visions and hopes for the internet.
Op webtechnisch vlak zijn de losse scrollende brieven een fijne verrassing. Een beetje lastig te lezen op mobiel, maar de intentie is duidelijk. Meer van dit!
door 79 Comments
Mastodon heeft sinds vandaag 6 miljoen accounts. 6 Miljoen mensen, verdeeld over duizenden servers. Anders dan bij centrale sociale netwerken is verificatie van je identiteit op Mastodon iets wat je zelf kunt regelen. En wat je in principe geen geld kost. Alleen een domeinnaam.
Twitter Blue wordt uitgerold over de Engelstalige gebieden. Dat betekent dat de toon op Twitter gaat veranderen. Voor $7,99 per maand heb je een geverifieerd Twitter account. Wat zoveel betekent dat je $7,99 wilt betalen voor een blauw vinkje naast je naam, iets minder advertenties ziet en voorrang krijgt in het meldingen-tabblad. In mijn ogen is dit gewoon chantage. Als jij niet betaalt en jouw netwerk betaalt niet, dan zie je elkaars vermeldingen niet meer direct.
Wat natuurlijk wel gek is. Je bent onderdeel van een sociaal netwerk om met elkaar in gesprek te kunnen. Om contact te hebben. Niet om gesponsorde berichten van veelgebruikers in je tijdlijn te zien opdringen.
Verificatie van je account is een waardevolle stap. Ik sta daar achter. Mits het verificatie is op basis van daadwerkelijke persoonsgegevens, op basis van identificatie. Dat is bij Twitter nu niet meer het geval. Verificatie is een financiële transactie geworden en heeft verder geen functie om journalisten, publieke personen en instituties daadwerkelijk te identificeren.
Op het Indieweb en op Mastodon gebeurt verificatie op een andere manier. Je kunt je Mastodon account verifiëren door hem aan iets te koppelen waar jij zelf controle over hebt. Zoals je eigen domein. Je kunt op je eigen site of blog een link toevoegen naar je Mastodon account. De Mastodon-software kan deze dan checken en je een vinkje geven. Dat geeft je de mogelijkheid om voor de buitenwereld te laten zien dat jij zegt wie je bent.
Er zijn op dit moment meer dan 3.000 (bekende) Mastodon servers. Elke server heeft zijn eigen accountbeheer. Dat betekent dat jouw unieke gebruikersnaam op bv Twitter of Facebook, niet zo uniek meer is op Mastodon. Immers, je maakt een gebruikersnaam aan op bijvoorbeeld Mastodon.nl, maar iemand anders kan exact dezelfde gebruikersnaam aanmaken op mstdn.social. Het is niet te doen om op alle Mastodon-servers je gebruikersnaam te beschermen. Verificatie geeft een extra laag van zekerheid voor je publiek. Als in jouw profiel je domeinnaam met een groen vinkje is te zien, dan weten we dat we echt met jou hebben te maken en niet een fake-account.
Ik ga er van uit dat je een eigen domein hebt met website. Of in elk geval een plaats online waar je zelf controle over hebt om een pagina aan te passen. Zo heb ik onderaan elke pagina op mijn site een lijst met sociale accounts. Hier heb ik een link toegevoegd naar mijn Mastodon profielpagina. Mogelijk heb je op je eigen site een logische plek om zo’n link toe te voegen? Doe het in elk geval op een plaats die niet verandert. Dat kan een blokje “over mij” op je homepage zijn, een contactpagina of in de footer zoals ik doe.
Een belangrijke toevoeging is dat de link “onder water” een extra attribuut krijgt. Als je een beetje bekend bent met HTML, dan weet je dat een link in zijn meest eenvoudige vorm er uit ziet als
<a href="https://indieweb.social/@frank">Mastodon</a>Om de verificatie in Mastodon mogelijk te maken, moet er nog een attribuut bij: rel=”me”. Dit is een attribuut dat de relatie specificeert tussen jouw pagina en de pagina waar je naar toe linkt. Dus met dit attribuut toon je aan dat jij hier en op Mastodon dezelfde persoon bent. In code is dit als volgt
<a href="https://indieweb.social/@frank" rel="me">Mastodon</a>Hoe je dat attribuut toevoegt, dat verschilt per CMS. In de blokeditor van WordPress kun je bij de link op een pagina zelf een rel-attribuut geven.
Vervolgens kun je in de HTML-code het attribuut toevoegen en weer terugkeren naar de visuele editor. Zie de korte video hieronder als demonstratie
Er zijn verschillende plugins die social profielen aan je account toevoegen. Zo gebruik ik Simple Social Icons. Deze plaatst het rel=me attribuut niet automatisch bij de links, maar dit is met wat extra code in je functions.php aan te passen. Zie mijn code op Github (functie en filter) Wel zo handig. Te technisch? Vraag iemand om je te helpen.
Nu ga je naar de instellingen van je Mastodon account. Je kunt dit het beste doen vanaf een laptop of desktopcomputer, zodat je beter ziet wat je doet. Ga naar de instellingen en kies profiel/profile. Hier kun je o.a. de header van je profiel instellen, bio, display name. Onderaan zie je een kopje Metadata profiel. Hier kun je eigen labels geven die zichtbaar zijn op je profielpagina. Je bent vrij om hier in te vullen wat je wilt. Ik kies voor het label “Blog” en de content wordt de URL naar mijn homepage.
Als je de veranderingen opslaat, checkt de software of er een link is te vinden naar je Mastodon profiel. Zo ja, dan krijg je een groene vink achter de pagina op de profielpagina. En dat is het! Nu zien anderen dat jij zegt wie je bent vanwege de verificatie op de profielpagina.
@frankmeeuwsen-Mastodon-20221106105926@2x.png" alt="Mastodon profile page" class="wp-image-19262" width="512" height="516" srcset="https://diggingthedigital.com/wp-content/uploads/Screenshot-Frank-Meeuwsen-@frankmeeuwsen-Mastodon-20221106105926@2x.png 1156w, https://diggingthedigital.com/wp-content/uploads/Screenshot-Frank-Meeuwsen-@frankmeeuwsen-Mastodon-20221106105926@2x-150x150.png 150w, https://diggingthedigital.com/wp-content/uploads/Screenshot-Frank-Meeuwsen-@frankmeeuwsen-Mastodon-20221106105926@2x-768x773.png 768w, https://diggingthedigital.com/wp-content/uploads/Screenshot-Frank-Meeuwsen-@frankmeeuwsen-Mastodon-20221106105926@2x-75x75.png 75w" sizes="(max-width: 512px) 100vw, 512px" />Eenvoudig toch? Vragen? Stel ze in de reacties of op Mastodon.
Meer weten over Mastodon? In het artikel Hoe begin je op Mastodon geef ik je tips en links naar de beste gidsen op het web!
door Leave a Comment
En toen was het ineens dinsdag! Afgelopen dagen liepen anders dan gepland, dus de nieuwsbrief is ook een dagje later. Maar daarom niet minder de moeite om te lezen en vooral door te klikken. Onder andere hoe 144 nieuwsbrieven voor het succes van Substack zorgen, je persoonlijke taxonomie en een nieuwsbrief vol hilarische woede.
Ik ben benieuwd, wat zijn de links waar je vooral op doorklikt? Wetende dat je nog een verdiepend artikel krijgt, of liever een korte tip, of een app? Laat het me weten!
Blog on!
De meest geklikte link in de vorige editie van deze nieuwsbrief was de nieuwsbrief The Slice.
In 2008 schreef Wired-oprichter Kevin Kelly zijn befaamde essay “A 1000 True Fans“. In de begindagen van het sociale web en de creator economie was zijn principe redelijk eenvoudig: Zorg dat je 1000 betalende fans krijgt voor je werk en je kunt er van leven. Na 13 jaar kun je je afvragen of dat nog steeds opgaat, maar zijn principe blijft interessant.
Vorige week publiceerde Substack een jubelverhaal: er zijn meer dan 1 miljoen betalende abonnees binnen hun nieuwsbrief-ecosysteem. Een mooi en inspirerend verhaal volgt hoe je als schrijver de mogelijkheid hebt om te leven van je werk. Doe goed je best, zorg voor het goede platform met netwerkeffecten (Duh…Substack dus) en de fans volgen vanzelf. Door de directe verbinding met je lezer kun je succesvol worden.
Toch?
Toch?
Writers need to be able to build readerships in a system where great work can spread while they retain control and dignity.
One Million Strong
Scott Frey volgt op de voet wat Substack doet. Hij is eens in de cijfers gedoken en komt met een meer ontnuchterende boodschap. Na wat heftig rekenwerk en een paar aannames over de grootte van het publiek, komt Frey tot de conclusie dat de top 144 nieuwsbrieven op Substack minimaal 1000 betalende lezers (true fans) hebben. Van die 144 was het gros al bekend voor ze aan de nieuwsbrief begonnen. Wat een voordeel is als je betalende lezers zoekt. Naast de 144 grote titels zijn er nog zo’n 430 die mogelijk in de buurt komen van 1000 true fans en kunnen er van leven. De rest van de duizenden nieuwsbrieven? Niet echt.
Het is fantastisch wat Substack in de afgelopen vier jaar heeft gepresteerd. Ze hebben het spel in de inbox compleet veranderd. Ze hebben er voor gezorgd dat uitgevers hun abonnement-strategie hebben herzien. Door nieuwsbrieven krijgen gemarginaliseerde schrijvers een kans op een nieuw publiek.
Het is opvallend dat er een jaar geleden nog een flinke ophef was over het verdienmodel van Substack, dat lijkt inmiddels gekalmeerd en uitgevers beginnen hun eigen manieren te vinden om abonnees te vinden en te houden.
We zijn er nog niet. Eigenlijk begint het nu pas. Net als de begindagen van het web, leek alles een goudmijn en iedereen was een cowboy op zoek naar de juiste goudader. Slechts een handvol hebben de juiste goudader gevonden en hebben daar immens van geprofiteerd.
Nieuwsbrieven blijven gewoon bestaan. Zelfs als we in een Metaverse rondzweven met onze NFT’s in een virtuele knapzak. De directe relatie met lezers is fantastisch. Maar er zal weer een concentratie van media ontstaan. De losse betaalrelaties met individuele nieuwsbriefschrijvers is niet houdbaar. Zoals we nu al moe worden van alle abonnementen op streaming services, zo kun je maar een beperkt aantal betaalde inbox-abonnementen hebben.
Technologie-criticus Douglas Rushkoff legt in zijn column uit hoe decentralisatie en centralisatie van media elkaar blijven opvolgen. Hij gebruikt NFT’s als aanjager, je kunt hier net zo makkelijk nieuwsbrieven voor in de plaats zetten. Zoals de Every nieuwsbrief al liet zien, is het prima mogelijk om je te abonneren op een groep nieuwsbrieven. Van een diverse groep schrijvers, maar die wel in jouw straatje passen. Je zou bijna kunnen zeggen dat ze al hun verhalen bundelen en bij jou op de deurmat brengen. Voor één bedrag per maand. Waar kennen we dat model toch van?
Aanhalingstekens zijn “overbodig”, aldus Kitty Kilian 🔹 Terugblik op de derde Nederlandse Obsidian Meetup 🔹 Toptip! Schaalbare gecureerde nieuwsbrieven met Inoreader en Zotero. 🔹”My personal website is my most prized possession” 🔹Je persoonlijke taxonomie in je notities, volgens Joost Plattel (dus goed)🔹
“Ben Affleck.” “On Monday, a baby looked at me and then cried.” “The biscotti cookie car is full of rice. The other biscotti cookie jar is full of flour. There is no biscotti in this house.” “Ben Affleck”
De nieuwsbrief “A list of people I am very mad at” is hilarisch om (soort van) elke week in je inbox te krijgen.
door Leave a Comment
Een grote aantrekkingskracht voor het web zijn de niches waar je je thuis kunt voelen. Voor elke niche-hobby is wel een site te vinden en hopelijk een bijbehorende community. Wat mij nog meer boeit is dat veel van die niches vrij toegankelijk zijn. Ik kan uren rond dwalen op persoonlijke homepages en blogs die heel specifiek inzoomen op één onderwerp of hobby. Ik vind het fascinerend dat er tijd en energie in wordt gestoken. Niet om een groot publiek te bereiken, maar om een eigen doel te bereiken. Om je eigen verhaal te vertellen, je eigen itch te scratchen of gewoon, omdat het leuk is en het kan.
Drie voorbeelden die me deze middag bezighielden:
Video games skies. Is het niet heerlijk om rond te struinen over een site waar je alleen maar screenshots ziet van de wolkenluchten, regenbuien en zonsondergangen die in videogames worden gebruikt? Het is toch prachtig om direct een spel uit je jeugd te herkennen, of je af te vragen hoe de maker het screenshot heeft gemaakt?
Het IKEA woordenboek. Volgens mij is de site al een tijdje niet meer aangevuld. Ik mis bijvoorbeeld onze KALLAX kasten en de STRANDMON fauteuil die zo heerlijk zit. Maar verder is het IKEA verklarend woordenboek een fijne hulp op verjaardagen en kroeg-weddenschappen over de herkomst van een IKEA productnaam.
Windows of the world. Een verzameling is geslaagd bij de gratie van de maker. Als je besluit om de ramen van een stad te fotograferen en deze op een manier te ordenen en presenteren, dan is het de kunst om de ziel van een stad terug te laten komen in de collectie. Al bladerend door de fantastische collages van fotograaf André Vicente Gonçalves herken je direct de ramen van Parijs. Zelfs die van Amsterdam. De ramen van Rotterdam verraste me. Een weergaloze verzameling van vensters in allerlei steden. Salontafelboekwaardig!
Digging the Digital is de digital garden of commonplace book van Frank Meeuwsen. Onderwerpen variëren van indieweb tot nieuwsbrieven, bloggen, muziek en opvallende gebeurtenissen op het internet. 
