Archives for 2022

Hoera! Ik ben weer uit isolatie! Gisteren was ik een volle dag klachtenvrij dus dat betekent dat ik vandaag weer in het gewone leven mag deelnemen. Ik hoef niet meer in de wannabe studentenkamer van 10 vierkante meter alles te doen, niet meer met een mondkapje door de gezamenlijke ruimte schuifelen als er niemand is, ik kan gewoon iets uit de koelkast pakken en een kop koffie maken. Heerlijk!

De isolatie is me niet tegengevallen, maar ik besef dat we gelukkig moeten zijn met de ruimte die we hebben. We hebben een extra kamer over die we als isolatieruimte kunnen inrichten. Zo kan de rest van het gezin doorgaan met hun leven. Als we dat niet hebben, dan wordt het allemaal erg complex. Ik kan me voorstellen dat je er dan voor kiest om als heel gezin een periode in isolatie/quarantaine te gaan om er zo maar vanaf te zijn.

Gisteren heb ik ook voor het eerst weer wat langer gewerkt. Vooral veel inhaalwerk, mails, overleggen via Slack. Komend weekend ga ik zeker weer eens lekker naar buiten. Even een wandeling maken, misschien wat hardlopen. En ik ga de isolatiekamer opruimen, schoonmaken en klaarmaken om een werkkamer van te maken. De afgelopen 2 jaar heb ik op onze slaapkamer gewerkt. Gelukkig met een kamerscherm en video-apps die een blurry background maken. Maar het is onhandig. Als Helena eerder naar bed wil kan ik niet doorwerken op een groot scherm. Het voelt als een oneigenlijk gebruik van de ruimte. Wat ik deze week meemaakte in de isolatiekamer is dat het veel rustiger voelde om daar te werken, om te weten dat niet iemand ineens kan binnenkomen om zich om te kleden, om was te pakken of iets anders te doen. De kamer is een toegewezen werkkamer. Dat geeft toch een rustiger gevoel blijkt nu. Dat is een voordeel van de isolatie, dat zoiets er uit komt.

Nu eerst zelf verse koffie zetten en de dag tegemoet treden!

De dag begint gelukkig al beter dan de vorige. Niet meer hoestend en verkouden. Dat is een goed teken! Ik moet zeggen dat de slaapbank het nog redelijk goed doet als slaapplek voor langere tijd. Ik ben blij als ik weer in mijn eigen bed kan kruipen maar dit is een prima vervanging geweest.
Inmiddels zit ik deels te werken en deels wat eigen zaken te regelen. In Obsidian orden ik oudere notities en bekijk met een schuin oog wat er zoal in die community gebeurt. We proberen Finn’s aankomende 10e verjaardag te organiseren. Hij wil heel graag een gaming-verjaardag. Maar 6 – 7 van die schreeuwende gamers in huis, ik weet niet of ik dat aankan!

Ik zie dat Erik ook weer in isolatie is gegaan. Ik ben naar zijn voorbeeld met deze serie begonnen en nu gaat hij naar mijn voorbeeld weer verder met zijn serie. Zo schrijven we dat internet wel vol!

Gisteren heb ik weer 4 afleveringen gezien van Manifest, seizoen 2. Het verhaal begint zich nu al flink uit te waaieren en ik weet niet of ik daar op zit te wachten. Wat is het toch dat dit soort series sterk beginnen maar het niet voor elkaar krijgen om na 1 seizoen te zeggen: “Dit is het, dit is het verhaal. Hier is de bad guy, dit is het complot en we hebben de wereld gered. Nu zijn we klaar.” Om kijkcijfer redenen wordt er toch doorgezet en wordt een verhaal enorm uitgesponnen tot geen mens er meer een touw aan kan vastknopen. I’m looking at you, Lost!

Ik kreeg van een trouwe lezer nog de vraag of ik nu een liveblog of een lifeblog schrijf. Dat is een goede vraag, dank trouwe lezer! Tja, ik noem het een liveblog, maar dat zou impliceren dat je per minuut kunt meelezen wat er gebeurt in Isolatie Station Utrecht. Het is misschien meer een lifeblog. Een zeer strakke en binaire scheiding die De Oude Weblogkliek ooit in het leven riep, de lifeloggers en de linkbloggers. De een haalde er sardonisch genoegen uit om de ander online onderuit te halen. Maar naderhand dronk iedereen samen een biertje bij de weblogmeeting.
Met mijn oude blogs was ik duidelijk een linkblogger. We linkten naar alles wat we tegenkwamen. Ik doe dat nog steeds veel, maar er is iets meer mix in gekomen. Deze serie is duidelijk een lifelog. Ik schrijf over de dagelijkse beslommeringen. Het is nog niet zoals “die liftloggers” vroeger deden… “Ik stond in de rij bij de kassa. In de verte hoorde ik een reiger…”

Maar goed, lifeloggen in plaats van livebloggen. Dat laatste is gisteren schijnbaar bij de Youtube video van BOOS gedaan. Dat is toch gek als je er over nadenkt? Waarom zou je een liveblog bijhouden van een video waar je versneld doorheen kunt spoelen?

Mag ik trouwens nog mijn jaloezie uitspreken hoe deze vrouw haar avondroutine heeft ingevuld met de meest ingenieuze en nieuwsgierigmakende gadgets? Zo wil ik ook wel in isolatie gaan!

Tot zover de ochtendbeslommeringen. Tijd om te bedenken hoe ik de middag ga invullen.