Digging the Digital

Vol Blogdrift!

Frank Meeuwsen

De storm die komt

door 13 Comments

Gisterenavond zag ik bij Nieuwsuur een interview met de bedreigde schrijver Pim Lammers. Hoe hij door conservatieve en rechtse anonieme trollen wordt gedwongen om zich terug te trekken. Hij is voorzichtiger in wat hij schrijft. “Elke zin kan uit context worden getrokken” zegt hij. Ik vind dat zorgelijk.

Ik zag vervolgens Peter Pannenkoek op de achterbank bij André van Duin. Een rustig kabbelend stukje lach-TV. André babbelt met collega-cabaretiers over het vak toen en nu. Waar altijd wel even wordt aangestipt hoe het sentiment is veranderd. Pannenkoek haalt Waardenberg & De Jong aan met hun befaamde Aap Boris act uit de jaren ’90. “Daar zou je nu zoveel gezeik mee krijgen”, zegt hij. Helaas heeft hij gelijk. Theatermakers worden om minder al van het podium en uit het publieke debat gestuurd.

Storm

De afgelopen twee weken luisterde ik naar de podcast The Coming Storm, waarin BBC-journalist Gabriel Gatehouse in de donkere krochten van Amerika zoekt naar de rode draad in de bestorming van het Capitool, QAnon, Trump, de geschiedenis van de Clintons, de laptop van Hunter Biden en de manier waarop taalgebruik, kunst en cultuur wordt ondermijnd van binnenuit. Het is een podcast waar je meer verward uitkomt. Waar je op een gegeven moment denkt dat alles een complot is. Maar waar Gatehouse wél een rode draad ontdekt.

De rode draad zit in het gebruik van nieuwe technologie om verhalen de wereld in te slingeren. De podcast begint met het verhaal over een boek uit de 15e eeuw. Een handboek voor de heksenjacht met gedetailleerde ondervraging van heksen en de meest effectieve foltermethoden. Door de uitvinding van de drukpers kon dit boek een groot publiek vinden. Het kon viraal gaan.

Crazy Wall

In 1997 verschijnt het boek The Sovereign Individual. Een boek dat profetisch schrijft over het dan nog jonge internet. De auteurs voorspellen decentrale geldstromen, de gig-economie en hoe we in kenniswerkers transformeren. En ze voorspellen net zo goed hoe de technologie zal zorgen voor polarisatie, voor de verspreiding van desinformatie. Over de opkomt van de super-rijken die via overheden invloed hebben op het complete wereldtoneel. En ze beschrijven hoe je hier als individu je voordeel mee kunt behalen. Een handboek voor ophef zogezegd. Het boek en de auteurs komen door alle afleveringen weer terug. Diverse hoofdrolspelers in het onderzoek van Gatehouse zijn fan van het boek of hebben een link met één van de auteurs.
Eveneens is hier de rode draad weer het gebruik van nieuwe technologie. Gatehouse duikt diep in het ontstaan van 4Chan en 8Chan, waar later QAnon zal ontstaan. Tegelijk legt hij uit hoe Trump supporters gebruik maken van sociale netwerken Twitter en Facebook om meer en meer desinformatie te verspreiden. Trouwens, de Trump supporters kunnen hardwerkende Amerikanen zijn of buitenlandse intelligentiediensten die een ander doel voor ogen hebben. De presentator refereert in de laatste episodes herhaaldelijk naar zijn onderzoek als the Crazy Wall. Een muur vol snippers en flarden onderzoek, verbonden met rode draden.

Natuurlijk hebben de uitspraken van Pim Lammers, Peter Pannenkoek en André van Duin niet direct te maken met de Q-Sjamaan, de man die met ontbloot bovenlijf en vikinghelm het symbool werd voor de bestorming van het Capitool. Deze man was voor Gabriel Gatehouse het startpunt van zijn fenomenale speurtocht door de krochten van Amerika. Maar sinds ik The Coming Storm heb geluisterd bekruipt me toch steeds meer het gevoel dat er meer verbinding is tussen allerlei losse situaties. Verbindingen die, net als in het onderzoek van The Coming Storm, rustig 30 tot 40 jaar nodig hebben om tot wasdom te komen. Alsof zich een crazy wall in mijn hoofd nestelt.

door 1 Comment

Happy with my current tech stack door Simone SilvestroniSimone Silvestroni (minutestomidnight.co.uk)

I’ve been having interesting discussions on Mastodon recently about whether a tech stack is satisfactory or if better solutions lie ahead. What tech stack means: computer, software, mobile phone, operating systems, data sync and how easy is to manage the relationship between these parts.
I’ve be…

ik kan erg genieten van zulke blogposts. Met een duidelijke uitleg waarom je bepaalde technologische keuzes maakt. Een link naar een volledig arsenaal aan hard- en software. Maar vooral een duidelijke reden voor alles. Ik kan die reden niet altijd geven, daarom onthoud ik me van dergelijke lijstenmakerij (maar het weekend is nog jong…). Want eigenlijk is mijn laptop een digitaal equivalent van de doos met vintage stekkers en aansluitkabels. Die op zolder stof staat te vangen voor je-weet-maar-nooit. Ik heb allerlei programma’s geïnstalleerd staan die ik misschien een keer nodig heb of die me herinneren dat ik er nog eens iets mee wil doen. Een voorbeeld van het eerste is een programma waarmee ik kleurenpaletten kan genereren. Altijd handig als ik besluit een kerstkaart, posterwand of uniek behang wil ontwerpen (nooit dus). Een voorbeeld van het tweede is een open source programma om muziekbestanden eenduidig te hernoemen en van id3-tags te voorzien. Zo’n klus die ik ooit nog eens moet doen. Maar nooit aan begin. Daarom hou ik er van om te lezen hoe anderen het ogenschijnlijk digitaal zo strak op orde hebben. Dan heb je nog iets om naar toe te werken.

16 jaar op Twitter – ophef zorgt voor omzet

door 38 Comments

16 jaar op Twitter. En net als in voorgaande jaren, schrijf ik er altijd wel iets over. Maar dit jaar is het echt wel anders. Want 16 jaar een Twitter account wil niet meer zeggen dat ik er veel ben te vinden. Sinds half december post ik niets meer op het netwerk. Ik ben dagelijks op Mastodon te vinden. Ik vind het daar prettiger.

Lezen versus participeren

Gisteren verscheen de nieuwe podcast van Digitale Fitheid. Ik was er te gast, om samen met Lykle de Vries en Martijn Aslander een hoop interessante onderwerpen te bespreken. De opname was op de sterfdag van Aaron Schwartz, waar ik elk jaar over schrijf. We hebben het gehad over de geschiedenis van bloggen, over de meestgebruikte apps op mijn telefoon en over mijn informatie-liquiditeit; hoe eenvoudig kan ik opgeslagen informatie terugvinden in mijn systeem en delen met anderen?

Een flink deel van ons gesprek ging over de minder eenvoudige relatie die ik heb gekregen met social media. Ik ben altijd een voorstander geweest van nieuwe online publicatietechnologie. Blogs, nieuwsbrieven, social media en nu AI. Twitter in het bijzonder heeft mijn hart gestolen. De kleine vogel op de rug van een failwhale groeide uit tot een relevante plaats voor media, (pop-)cultuur, politiek en simpelweg menselijke verbindingen. En dat is er nog steeds. Twitter is nog altijd een plek waar ik elke dag een paar minuten lees wat een kleine groep mensen daar post. Ik wil er alleen zelf niet meer aan mee doen.

Ophef en omzet

In de podcast heb ik een korte discussie met Martijn. Zijn punt over de ophef rondom Twitter: als je wilt, hoef je niets van de narigheid van Twitter mee te krijgen. Maak goede lijsten, zet je filters op scherp, blok mensen en mute conversaties. Het zijn handelingen die te maken hebben met digitale fitheid. Weet je hoe je dat moet doen? Weet je hoe lijsten werken of wat het verschil is tussen rapporteren en blokkeren? Mijn verweer is dat die handelingen uiteindelijk een doekje voor het bloeden zijn. De wond heelt er niet van. Het probleem zit hem niet in de filterbubbel waar we in zitten, of de filter failure. Het probleem is dat de mensen die aan de knoppen zitten een ander belang hebben dan jij en ik.

Twitter, Meta, Snapchat, LinkedIn, ze zijn er niet voor jou en mij. Ze zijn er voor aandeelhouders. Voor winstmaximalisatie. Die maximalisatie bereik je door bijvoorbeeld adverteerders op je platform tevreden te houden. Dat kun je weer doen door ze een publiek te geven dat lang en veel op je platform is. En wat blijkt? Mensen zijn over het algemeen meer actief op een platform als er tegengestelde meningen zijn. Ophef zorgt voor omzet.

Ik wals met zevenmijlslaarzen door de theorie, maar dit is wel waar het op neer komt. Hoe meer polarisatie, hoe beter het is voor de kwartaalcijfers. Wat het op lange termijn doet, dat is minder relevant. Wat het betekent voor gemarginaliseerde groepen die worden opgejaagd en belaagd, zowel online als offline. Wat het betekent voor de organisatie van extreme groeperingen, aan alle kanten van het spectrum, dat is minder relevant. Sterker nog, extreme stemmen worden weer toegelaten op Twitter. Met alle mogelijke gevolgen voor de toekomst.

Buurtkroeg

Als mijn buurtkroeg, waar ik al jaren kom en vrienden heb gemaakt, ineens verandert naar een minder plezierige plek. Als er meer volk komt die meningen roepen die me niet bevallen. Maar ik blijf toch naar die buurtkroeg gaan. “Ik ga wel aan een ander tafeltje zitten” of “ik doe net of dat vervelende publiek er niet is.” Maar de meningen blijven rondgaan. Sterker nog, de kroegbaas geeft ze een microfoon, neemt de uitspraken op en blijft ze afspelen, zelfs als het nare volk weg is. Ik kan niet anders dan het wel horen. Dan zou ik toch wel gek zijn als ik daar blijf? Als ik daar mijn geld uitgeef (of data geef)?

Dus na 16 jaar is Twitter niet meer wat het was. Onder leiding van Elon Musk is er veel veranderd. Het is minder open, ontslag wordt publiek uitgevochten, extreme stemmen krijgen een meer prominente plek. Ik hoef er niet meer te zijn. Niet voor het nieuws, dat krijg ik wel via RSS, Mastodon, nieuwsbrieven. Niet voor de gesprekken, die kan ik hier en op Mastodon houden.

17 Jaar Twitter? Ik zal mijn account vast nog wel in bezit hebben. Het zou zo maar kunnen dat in de komende maanden ik wel weer actiever word op Twitter. We zullen het zien.

door Leave a Comment

Newsletter spam… out of nowhere! door an author (Rubenerd)

Going from one email a month to two a day? That’s a paddlin’.

Ruben schrijft over een bekend fenomeen. Nieuwsbrieven die vrij plots in frequentie toenemen. Niet omdat de lezer er om vraagt, maar vanwege interne metrics. Die vaak marketing gerelateerd zijn. Ik herken het sentiment van beide kanten. Je wil een optimale ervaring voor je publiek, maar daarbij niet je eigen organisatie doelstellingen uit het oog verliezen. Dat kan botsen.
Het kan vooral bij individuele lezers botsen, zoals Ruben. Tegelijk kan het een positief effect hebben bij andere lezers. Dat is misschien moeilijk voor te stellen als je zelf een negatieve ervaring hebt. Maar ik heb vreemdere campagne-rapportages gezien. Met cijfers en geaggregeerd gedrag waar ik met mijn hoofd niet bij kan. Toch gebeurt het. Mensen klikken vaker door op banners of branded content op hun tijdlijn. Ze openen een aantrekkelijke call to action die ze al 2 keer is gemaild toch bij de derde mail.
Verlies je publiek bij individuele marketingacties? Vast. Maar je kunt er net zo goed nieuw publiek mee winnen. En onder de streep is dat wat telt. Omdat dat het bestaansrecht van een organisatie betekent.

NOW pagina vernieuwd

door Leave a Comment

Het heeft de laatste maanden wat stilgelegen, maar mijn /Now pagina is weer geupdate. Waar ben ik nu mee bezig, wat houdt me bezig. In werk, prive en hobby. In tegenstelling tot voorgaande maanden is de pagina vanaf nu in het Nederlands. Vertaalprogramma’s en apps zijn inmiddels zo geavanceerd, dat mijn niet-Nederlandse lezers (Hi Peter 👋) het prima zelf kunnen laten vertalen.

(We)bsite

door Leave a Comment

(We)bsite (we-b.site)

Wat een prachtig project met een mooie missie.

(we)bsite is a living collection of internet dreams from people like you, inhabitants of the internet. It aims to create space to hold, show, and uplift everyday visions and hopes for the internet.

Op webtechnisch vlak zijn de losse scrollende brieven een fijne verrassing. Een beetje lastig te lezen op mobiel, maar de intentie is duidelijk. Meer van dit!