Digging the digital

Article

Een log van mijn webreizen deze week.

door

Eigenlijk is het best dubbel. Als ik een interessante link post, dan probeer ik er toch altijd een verhaal om te vertellen. Wat maakt de doorklik de moeite waard, welke quote of inzicht valt me op. Als ik in mijn RSS reader blader, valt mijn oog vaak op de individuele blogposts met links die de auteur de afgelopen week heeft verzameld. Een lijst met links. Niets meer en niets minder. De titel van de link maakt me vaak al nieuwsgierig. Ik vertrouw de blogger er op dat hij de juiste links cureert en deelt. Kwaliteit voorop.

Afgelopen week was ik veel aan het werk maar kwam ik genoeg inspiratie, toffe sites en nieuws tegen. Bij deze de lijst! Happy clicking!

Slaapstand paniek

door

Vanochtend startte mijn Mac opnieuw op. Nadat ik hem gisterenavond in slaapstand had weggelegd. Alle apps die ik in de slaapstand had achtergelaten, startte weer op. In tegenstelling tot een “normale” opstart.

Uiteindelijk krijg ik de Apple melding dat mijn computer is herstart vanwege “een probleem”. Als ik vervolgens de details van het probleem open, kan ik er eerlijk gezegd weinig wijs uit. Zoals ik het lees is de Mac redelijk paniekerig in slaapstand gegaan en daardoor opnieuw opgestart.

Maar wat voor de paniek zorgde voor het slapen gaan? Misschien de onafgemaakte tekst die ik in Obsidian had staan? Of het wegklikken van een tab omdat het uploaden van een document constant mislukte?

Paniekerig in slaapstand gaan. Dat is voor mensen al niet goed. Laat staan voor computers.

Leesvoer: Hoe lees je MacOS Crash rapportages?

Bloggen met org2blog

door

Ik gebruik de package org2blog om blogposts vanuit emacs naar WordPress te sturen. Het is een kant-en-klare en vrij complete oplossing om binnen een paar minuten je eerste blogpost vanuit emacs te publiceren. De documentatie van de package, of plugin, is erg compleet. Het staat op een github-pagina, dat maakt het direct een muur van letters. Starten met de plugin voelt daarom als een enorme taak. Maar het valt reuze mee. Volg de 5 minuten tutorial en je kunt prima uit de voeten. Zeker als je al wat ervaring hebt in emacs.

Org2blog maakt gebruik van de xmlrpc-koppeling in WordPress om de post te publiceren. Deze staat standaard aan voor alle installaties van WordPress. Dat is natuurlijk een betere oplossing dan de extra plugins die je nodig hebt om de indieweb-oplossing met Micropub te gebruiken. Ik snap de keuze. Het is mogelijk om afbeeldingen mee te sturen met de blogpost. Ik heb nog geen handige manier gevonden om screenshots of andere beelden op mijn systeem snel in emacs te krijgen met het toetsenbord. Maar het kan, en dat vind ik al erg de moeite waard.

Vanuit de plugin in emacs kan ik direct intern linken naar de laatste 100 gepubliceerde blogposts. Wederom een keuze die ik snap op basis van snelheid en gemak. Maar ik zou naar oudere posts willen linken. Zoals naar de Micropub posts die ik in het verleden maakte. Dat kan volgens mij nog niet vanuit emacs. Natuurlijk kan ik in de browser eenvoudig een link vinden. Maar het echt centraal in emacs doen, dat is net een stap sjieker. En nee, ik ben nog niet zover om een eigen package te schrijven die mijn complete blog doorzoekbaar maakt.

Het valt me niet tegen, zo’n eerste 30 minuten met org2blog en publiceren op mijn eigen site. Ik zie wel manieren waarop het heel eenvoudig wordt om “even” iets te publiceren. Met org-capture en eigen templates kan dat mogelijk net zo snel als met de micropub oplossingen.

PS: Wie weet hoe ik in orgmode snel een link kan plakken rondom het woord of de selectie waar mijn cursor staat? Het equivalent van CMD-k in WordPress en andere CMS systemen. Tips zijn welkom in de comments!

Tijd om een blogpost vanuit emacs te schrijven

door

De afgelopen weken heb ik meer in spacemacs getypt, ontdekt, gezocht, verwondert dan goed voor me is. Na het instellen van een agenda en takenlijst is de volgende stap om een blogpost vanuit spacemacs te sturen. Ik begrijp steeds beter waarom overtuigde gebruikers vinden dat emacs een besturingssysteem is. Ik ben nog nooit zo’n omvangrijk, bijzonder en wonderlijk systeem tegengekomen. Ik heb er enorm veel te leren, maar het gaat goed. Ik snap de Vim bindingen steeds beter, ik begin een beetje mijn weg te vinden om echt alles met het toetsenbord te doen. En ik probeer mijn eigen systeem langzaam op te bouwen in plaats te proberen een bestaand systeem na te bootsen. Dat is altijd gedoemd om te mislukken.

2022-09-29_21-41-47_Screenshot-Org2Blog (Buf) DTD Org-20220929213804@2x.png

Dus ja, ik laveer nu tussen Obsidian en Spacemacs. Beiden hebben hun charmes. Beiden hebben een uitgebreide community. Beiden hebben de verwondering. Ik zal altijd een zwak houden voor elk notitie- en takensysteem. Ik heb er vrede mee.

RSS is 20 jaar jong!

door

Vandaag 20 jaar geleden introduceerde Dave Winer de specificatie voor RSS. Het leek iets kleins, een extra toevoeging aan het web. Het is een eenvoudige manier om informatie vrij(er) te laten stromen over het web. We hebben er uiteindelijk podcasting aan te danken. Zonder RSS hadden podcasts niet de langzame opmars en gestage groei gehad. Dankzij RSS kan ik dagelijks snel een simpel informatie lezen op de manier die ik wil. Het is een technologie die ongemerkt op veel plekken aanwezig is maar al jaren ondergewaardeerd. Wist je dat elke WordPress site (40% van het web!) standaard meerdere RSS feeds heeft?

Ik heb meerdere artikelen geschreven over RSS, blader er gerust eens in rond.

 

Spacen met spacemacs (the sequel)

door

 I like to make life harder and learn on my own, so here’s a recreated wheel!

Matt – Evolving my notetaking processes

In de afgelopen weken ben ik weer in de wereld van Spacemacs gedoken. Ik heb een paar avonden stukgeslagen aan het weer eigen maken van de modal/modeless manier van navigeren, wijzigen en toevoegen van documenten. Mijn focus zit vooral in orgmode, een werkwijze in emacs om documenten en notities te maken en organiseren.

Ik ben gefascineerd door de wijze waarop je emacs of Spacemacs helemaal je eigen omgeving kunt maken. De combinatie van plugins (“packages”) en uitbreidingen met eigen code zijn een gevaar voor je avonduren. Je duikt zo in allerlei zijpaden, interessante werkwijzen en handige tips op iets eenvoudigs mogelijk te maken. Tegelijk vind ik het overdadig complex. Ik ben jarenlang gewend geraakt aan allerlei keyboard shortcuts om simpele acties te doen. In emacs zijn de standaarden anders. De grap is dat emacs een retronym is voor “escape-meta-alt-control-shift”, de commando-toetsen die je veel nodig hebt om iets op het scherm mogelijk te maken. Natuurlijk zou ik eigen shortcuts en werkwijzen kunnen maken met configuraties en brokken code. Of een interactieve tutorial volgen om de combinaties eigen te maken. Maar eerlijk gezegd houdt me dat van het belangrijkste, daadwerkelijk iets doen met je notities. Nieuwe ideeën ontwikkelen, nieuwe verbanden leggen en nieuwe inzichten krijgen.

Ik vind blogpost zoals Evolving my Notetaking Processes razend interessant. Ik weet het, het is een niche en je zult wellicht nu je wenkbrauwen ophalen. Welkom op het internet, waar elke niche zijn eigen publiek kan vinden. Ik lees met interesse welke stappen Matt zet om zijn eigen systeem eenvoudiger te maken. Maar ik ben liever bezig in apps als Obsidian waar ik mijn eigen werkwijze langzaam maar zeker ontwikkel. Met een eenvoudiger manier om keyboard shortcuts toe te wijzen, om templates te maken en koppelingen te leggen. De interface is minder terminal georiënteerd en meer een grafische user interface, waardoor het net een stapje eenvoudiger wordt om vooruitgang te boeken. Natuurlijk is Obsidian niet perfect voor iedereen. Het ziet er eenvoudig uit, het is sterk tekst-gebaseerd en je moet er echt even inkomen. Er zijn volksstammen die zweren bij het design-walhalla van Notion. Evernote heeft nog altijd een community. Zo zijn er genoeg stukken gereedschap waar je je in kunt verliezen. En dat kan heerlijk zijn. Zoals een paar avondjes Spacemacs.

Spacemacs is zo’n systeem wat ik graag onder de knie krijg om er zo nu en dan bij te pakken. Een stuk gereedschap wat niet slijt door het vele gebruik, en als je het gebruikt weet je exact hoe het moet en voelt het goed. Zover ben ik nog niet. Het glipt nog teveel door mijn vingers en ik ben meer tijd kwijt met hersenbrandjes blussen tijdens het gebruik, dan werkelijk iets doen.