Digging the Digital

Vol Blogdrift!

Pearl Jam

River Cross

door Leave a Comment

Wie mij kent weet, ik ben een groot fan van Pearl Jam. Hun muziek heeft me door mijn hele leven geholpen. De teksten, de fans, de tours, de muziek, de volhardendheid van de band.

Zojuist hoorde ik het nummer River Cross van hun laatste album Gigaton. Al weer 2 jaar oud. De tekst en het pompende geluid van de organ komen zo stevig binnen bij me.

Let it be a lie that all futures die
While the government thrives on discontent
And there’s no such thing as clear
Proselytizing and profitizing
As our will all but disappears

Eerder gepost op mijn Oldschool Drummer blog

Open the fridge, now I know life is worth!

door 25 Comments

Indifference, Corduroy, Red Mosquito. Het zijn drie songtitels waar sommige fans direct van opspringen. Maar de gemiddelde muziekluisteraar zal dit niets zeggen. Het zijn drie nummers die in de Ondergewaardeerde Pearl Jam Playlist terecht zijn gekomen. De site Ondergewaardeerde Liedjes maakt (ongeveer) maandelijks een podcast met radiozender Kink.nl waar één artiest of band centraal staat. Deze keer was dat Pearl Jam. Zo’n 30 fans maakten de lijst met 99 ondergewaardeerde nummers van de band, uiteindelijk zijn er 13 in de podcast terechtgekomen. Samen met 5 andere fans mocht ik de nummers van commentaar voorzien. Best spannend, want ondanks mijn kennis van de band en de achtergrond van sommige nummers, wilde ik geen flater slaan door bijvoorbeeld nummers aan een verkeerd album te koppelen. Zeker omdat de podcast door fans beluisterd word en inmiddels weet ik dat die behoorlijk secuur zijn als het gaat om de juiste canon over Pearl Jam.

Maar de opname ging goed. Heel goed. We hebben in totaal bijna 2 uur zitten babbelen over de band, via de webcam speciale persingen van vinyl showen, boeken en DVD’s. Het was een heerlijk avondje nerdbabbelen over de band en hun muziek. Waarom sommige nummers zo speciaal zijn. Wat ze met je kunnen doen. En waarom een groter publiek het zou moeten horen. We hebben het over de mythische Mamasan trilogie van nummers, over de politieke boodschappen die doorklinken, hoe het oeuvre van de band problemen kan maken en kan oplossen, we delen herinneringen aan concerten. Terwijl we om beurten onze verhalen vertelden voor de opname zaten we tijdens de nummers in het chatkanaal nog meer herinneringen en verhalen te vertellen. En we zaten soms in stilte te luisteren naar de prachtige nummers die waren gekozen. Footsteps, Man of the Hour, Pendulum. Het zijn niet de gangbare nummers die je hoort bij de Top x000-en op de gangbare radiostations. Het zijn nummers die niet iedereen kent.

Daarom de Ondergewaardeerde Liedjes. De fans kennen die nummers van binnen en buiten. En ik weet zeker dat de 13 die we laten horen echt niet ondergewaardeerd zijn door de fans. Het zijn misschien juist de fan-favorites. En de fans weten het altijd beter. Dus geniet van de podcast, onze verhalen en zet de hele lijst op voor een paar uur prachtige muziek!

PS: We hebben één nummer niet gespeeld. Als je benieuwd bent welke dat is, de titel van deze blogpost komt er in voor. Succes.

Foto: huisfotograaf Danny Clinch.

I’m in hiding

door Leave a Comment

In Hiding()


Ineens kwam dit nummer voorbij vanmiddag. Het album Yield vind ik nog altijd één van hun beste albums en ik herinner me dat ik dit nummer bij de eerste luisterbeurt 10 – 11 x herhaalde. Zo krachtig, zo mooi. In Hiding. Live in The Gorge Amphitheatre in Georgia, 23 juli 2006.

The song was about taking a fast from life, doing anything to get yourself back in touch with something real. Abstinence from anything is cool, because the normalcy of life is deceptive: It’s enjoyable for a while, and there are good moments, but sometimes that’s not enough. You start questioning what’s the point. By not opening my mouth I was able to get into that state. Jack called me at the end of it; he couldn’t understand what I was saying. It took a minute to get my speech back.

Eddie Vedder, in a 1998 interview to Philadelphia Enquirer

In Hiding” is actually written about Bukowski. Sean Penn gave me a quote that Bukowski had said to him once, and it was written directly from that. He told Sean that sometimes he just has to check out for a few days—no people, no nothing. So he goes in hiding, then he gets back and has the will to live once again. Maybe because society takes you down. For all the good things we offer each other, sometimes we beat each other down.

Eddie Vedder in a 2009 interview to Seattle Sound Magazine

Setlist

door Leave a Comment

Dank u Sinterklaasje ? fijn leesvoer weer!

#pearljam #pearljamfan #seattlesound #90srock #grungeisdead #itdoesntgeteddievedderthanthis #BugsAndUnicornsFanclub ?? ??? (die laatste snappen alleen wat insiders van de Bugs Whatsapp groep vrees ik…)

De blogs van fotograaf Chris Cuffalo

door 1 Comment

Als je al 27 jaar fan bent van een band en dan toch nog iets nieuws ontdekt uit de beginjaren van die band. Dat is toch prachtig. Dat had ik vanmiddag, met een mooie rol voor (jawel!) oudere blogposts.

Het begon op Twitter, waar een mede Pearl Jam fan aankondigt dat fotograaf Chris Cuffaro prints te koop aanbiedt van fotoshoots met de band. Ik kende Cuffaro niet maar de foto’s brengen veel herinneringen terug uit de beginjaren. Ik herken een aantal beelden en begin wat verder door te klikken op zijn site. Gelukkig heeft Cuffaro veel geschreven door de jaren heen. Zo leer ik dat hij goed bevriend is met zanger Eddie Vedder en op die manier de kans krijgt om een video te maken voor het nummer Jeremy. Ik denk even na, die video is toch door Mark Pellington gemaakt? De iconische video, gebaseerd op een kort krantenbericht over een Texaanse jongen die zichzelf voor de klas door zijn hoofd schiet. Een enorm krachtig nummer en evenzo stevige clip.

Na wat zoekwerk kom ik er achter dat Cuffaro een eerdere versie van de video heeft gemaakt. Die natuurlijk gewoon op Youtube is te vinden.

Het verhaal achter het maken van de video heeft Cuffaro eveneens op zijn blog geplaatst. Een prachtig tijdsdocument wat begint bij een etentje, waar de video wordt voorgesteld en je meeneemt hoe dagelijks de video werd geschoten. Hoe in de avonduren de video wordt ge-edit tot wat het is. En voor fans als mijzelf, de scans van de aantekeningen voor de video en de planning zijn heerlijk.

Moet je nagaan als dit alleen via Twitter of Facebook was gedeeld, dan zou je dit nooit meer eenvoudig terugvinden en opnieuw kunnen delen. Hoe meer we betekenisvol delen op het open web, hoe relevanter en groter het netwerk voor ons allemaal wordt.

Blogs zijn een open einde

door 2 Comments

Terwijl het een van de meest enerverende weken van de afgelopen maanden is geweest, is het op mijn eigen domein tot een stille stop gekomen. Zoals John Lennon ooit al eens zei

Life is what happens to you when you’re busy making other plans

Of eigenlijk was het Allen Saunders die het al in 1957 schreef in een magazine. De herkomst maakt niet uit, er zit altijd waarheid in een tegeltjeswijsheid als bovenstaande.

De afgelopen 10 dagen waren een wervelwind die zich voornamelijk concentreerde rondom mijn gezin (opgroeiende kinderen), mijn werk (opgroeiende start-up)(Dat schijnt tegenwoordig een scale-up te heten…) en mensen die mij op Twitter volgen, Pearl Jam. Vorige week startte hun Europese tournee in Amsterdam met twee fabuleuze avonden en daar moest ik uiteraard bij zijn. Sinds 2009 probeer ik zo dicht mogelijk bij het podium te zijn om vooral de muziek te ervaren en minder het publiek, wat zich meer en meer lijkt bezig te houden met zichzelf, telefoon en hoe snel je bier kunt halen voor elkaar.

In die 10 dagen heb ik niet alleen dit blog wat links laten liggen, de dagelijkse leeslijst in mijn feedreader had eveneens een pauze. Nieuwe artikelen stapelen zich op, maar ik kon me niet in de focus-modus brengen om echt iets te lezen. 10 Dagen van snelle Twitter-feeds, Instagram stories en Whatsapp-discussies over de Pearl Jam setlist voelen nu toch als een soort homemade junkfood dieet. Het is niet per se slecht maar je weet dat je beter kunt.

Puzzelstukjes

Vanochtend opende ik weer eens Unread, mijn favoriete online leesmap en direct vallen er weer allerlei puzzelstukjes op zijn plaats, terwijl ik niet eens wist dat ik met een puzzel bezig was. Ik link en quote je er even doorheen…

Om Malik was een tijdje aan het reizen en herstellende van een ziekbed. Daarom moest hij eveneens bijlezen bij zijn favoriete bloggers. Zijn inzicht

Blogs are meant not to leave you with everything. The whole idea is to think to deliberate, and to come back again and again, to finish what was started a long time ago. But there is no end, just a pause, for a voice to start, talking again. I think somewhere along the line I forgot what it is to blog.
Ik zou willen dat ik dergelijke inzichten eens zelf kon bedenken. Veel bloggers, inclusief Om, kunnen op treffende wijze het gevoel onder woorden brengen wat al tijden bij mij leeft.

Elja introduceert haar 1000 uren regel. Nu durf ik wel de brutaliteit te hebben om na 20 jaar bloggen die 1000 uren regel (zelfs de 10.000 uren regel) wel te zijn gepasseerd, maar het blijft heerlijk om soms weer met je neus op de feiten te worden gedrukt

Helemaal als je jezelf dwingt om iedere dag te DOEN. Iedere dag toe te passen wat je leert.
De afgelopen dagen heb ik zeker niet stil gezeten, ik heb weer wat nieuwe dingen geleerd. Maar ik heb er niet over geschreven. Dat is wat me stoort. Daar moet ik nu iets aan gaan doen.

Ton maakte er een hattrick van met een gedachtengang over zijn presentatie bij State of the Net in Italië. Waar hij eindigt met een fraaie overpeinzing.

Starting somewhere in the middle, following a few threads of thought and intuitions, adding a few links (as ambient humanity), and ending without conclusions. Open ended. Just leaving it here.

Dat is wat blogs moeten zijn. Ga het gewoon doen. Begin. Het hoeft niet perfect te zijn. Niet af. Laat het een open einde zijn.

Zoals Eddie Vedder de setlist begon in Amsterdam vorige week met het fabuleuze Long Road, er zijn genoeg mooie momenten om te delen. Ze blijven niet, maar deel ze.

All the precious moments, cannot stay

Foto: Huib Scholten on Unsplash