Digging the digital

Frank Meeuwsen

Beroemde albumcovers met Generative Fill

door

In de nieuwe Photoshop Beta (Adobe abonnement verplicht…) zit de mogelijkheid om beelden aan te passen met Generative Fill. Met behulp van AI kun je delen van beelden verwijderen of juist beelden uitbreiden. Ik besloot om eens wat album covers aan de test te onderwerpen. Het viel niet tegen!

Werkwijze

De werkwijze is behoorlijk recht door zee.

  • Maak een canvas van bv 2000×2000 pixels met transparante achtergrond.
  • Centreer de cover die je ergens van het web haalt.
  • Selecteer het relevante deel van de cover. Hou bijvoorbeeld letters of stickers weg uit de selectie
  • Inverse de selectie
  • Kies “Generative Fill” > Generate

En voila! Voor de eindbeelden heb ik de lagen nog verwisseld, waardoor de volledige cover weer op de gegenereerde laag komt. Dat geeft een wat beter effect.

Maar vooral bij Beastie Boys’ Check Your Head kon ik eigenlijk geen winnaar kiezen. Dus hier zijn ze allemaal!

Bewerk en behandel bestanden met GPTFile

door

Zoals de auteur zelf zegt, “new operating system paradigms are on the horizon” met GPTFile. Ik zie inderdaad wel hoe Apple en Microsoft hun besturingsysteem in een nieuwe richting duwen met deze mogelijkheden.

Het hernoemen en aanpassen van bestandsnamen is nog niet zó bijzonder, maar het tweede voorbeeld is wel interessant. Het systeem plaatst bestanden automatisch in een nieuwe map, gebaseerd op de primaire kleur van de afbeelding. Dit is in theorie net zo goed mogelijk met tekst in de bestanden of andere data.

GPTFile is nog een proof of concept en zeker niet al voor dagelijks gebruik.

Je domeinnaam als persoonlijke plek

door

Dit onderwerp verdient veel meer aandacht dan alleen deze korte notitie. Zie dit dan ook als de start van meerdere blogposts, notities, bookmarks en gedachten die ik al jaren heb rondom dit thema.

Ik ben er van overtuigd dat een domeinnaam de beste manier is om digitaal wereldwijd je identiteit vast te stellen. Of in elk geval behoorlijk van overtuigd. Er zijn al snel gaten in deze stelling te schieten (hoi Blockchain-fanboys!) maar door de jaren heen blijkt een eigen domeinnaam je zoveel vrijheid te geven. Om een eigen mailadres te bezitten. Om een website op te bouwen. Je sociale netwerk aan te verbinden. Je eigen plek voor opslag van notities, bestanden, zowel publiek als privaat.

De blogpost Domain names as discoverable personal identifiers for the web maakte dit weer bij me los. Zeker toen ik vlak daarna er per ongeluk achter kwam dat ik nog altijd een Last.FM profiel heb. De muziekdienst waar ik inmiddels 17 (!!) jaar lid van ben en die mijn beluisterde muziek opslaat. Die data zou ik best op mijn eigen domein willen hebben. Zodat het niet verloren gaat als Last.FM er mee stopt.
Of wat te denken over het ecosysteem van omg.lol waar ik gisteren over schreef? Met een eigen domein heb je hier veel vrijheid om je eigen plek te maken. Van statusberichten tot foto’s en een sociaal netwerk. Het is er allemaal. Waarom zou je je nog verbinden aan één centraal netwerk? Al is omg.lol natuurlijk wel centraal geregeld. Als het wegvalt moet je weer een andere plek zoeken. Maar als startpunt om een beetje af te tasten hoe dat open web bevalt, is omg.lol een prima plaats!

Verwacht de komende tijd meer van me rondom dit thema. Of lees eens wat ik er eerder over schreef, zoals

Heb je al vragen of wil je dat ik specifieke onderwerpen behandel? Laat het me weten! Heb je relevante links of eigen blogposts? Stuur ze me!

Ik zou eens een uitgebreide…

door §

Ik zou eens een uitgebreide blogpost moeten schrijven over de omg.lol diensten. Sowieso omdat het zo’n vrolijke domeinnaam met bijbehorende site is. Voor 20 dollar per jaar heb je een eigen startpagina, weblog, een /now pagina, toegang tot een lokale Mastodon server, status-posts, fotoboek, domeinnamen, URL-inkorter en een groeiende community. Het is typisch een dienst zoals begin 2000 overal werd aangeboden door internet providers.
Mocht je twijfelen of je meer eigenaarschap over je online aanwezigheid nodig hebt? Dan is omg.lol een goed startpunt.

You got this.

door

You got this. by
View Archive → (zeldman.com)

I’M LEARNING new tech and it’s hard. Maybe you’re in the same boat.
Through the rosy lens of memory, learning HTML and Photoshop back in the day was a breeze.
It wasn’t, really. And CSS, when it came along in 1996, was even tougher to grasp—in part because it was mostly theoretical, due to…

Dit oudere artikel van Zeldman kan op geen beter moment komen. Ik zit zelf in een situatie waarin ik nieuw gedrag en nieuwe technieken moet aanleren. Wil aanleren. Het is nodig. Jeffrey’s achtergrond en redenering waarom dit belangrijk is, resoneert goed bij me. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben.
Elke ochtend krijg ik een notificatie van Day One, wat ik op deze dag heb geschreven of opgeslagen in de afgelopen 12 jaar. Dit artikel kwam langs. Toeval of kosmische interventie? We zullen het nooit weten…

Weekend

door

Het weekend is om uit te rusten. Toch gaan die 48 uur vaak genoeg op aan schoonmaken, wassen, repareren, inkopen, fietsen, keuzes, inruimen, uitruimen, opruimen, optillen, afbreken, opbouwen, vasthouden, rijden, halen, brengen.

Gisteren moest ik na de hockeywedstrijd van Tess nog éven een boodschap in de stad doen. Utrecht in de lente is fantastisch en ik geef toe, de binnenstad was druk maar vrolijk! Er heerste een uitgelaten stemming op de terrassen van de Neude, bij het Dichters Festival, wandelend langs de Oudegracht, even naar Hoog Catharijne om wat Chinese kruiden te halen, terug fietsend naar huis.

‘s Avonds gingen Helena en ik naar de Homecoming Show van John Coffey. Op Beton-T, een tijdelijk stadsplein op 20 minuten fietsen. Een betonnen plaat van 3600 vierkante meter waar je de vrijheid hebt om je eigen feestje te organiseren. Laat dat maar aan John Coffey over.

Vandaag zou ik eigenlijk de 10 kilometer route doen van de Utrecht Marathon. In de bibliotheek vind MUS plaats, de Markt voor Unieke Stripmakers. Leuk om eens rond te kijken. En een paar honderd meter verder kun je op Timecap Utrecht zien hoe streetartists de betonnen wanden op Smakkelaarsveld omtoveren tot kunstwerken.

Maar misschien ga ik gewoon lekker in de tuin zitten met een boek…