Digging the digital

Article

Hoe gaat het eigenlijk met me?

door

Goede dagen, groggy wakker worden en soms hele weekenden moeten uitrusten. Dat zou de tl;dr zijn hoe mijn huidige situatie is. Gelukkig ligt het allemaal wat meer genuanceerd.
Sinds ik vorig jaar de diagnose PSC kreeg, zit ik wel in een andere fase van mijn leven. Ik ben niet doodziek, ik hoef geen dagen in bed te liggen en je ziet niks aan me. Of in elk geval, niets meer opvallends dan wat er misschien al aan me te zien was ;-). Half oktober vorig jaar schreef ik over de eerste ervaringen met de zeldzame ziekte PSC. Ik ben nu een half jaar verder. Hoe gaat het?

Het wisselt.

Ik merk dat ik nu weer energie krijg, door de komst van lente en beter weer. We hebben een mooie vakantie voor de boeg door Zweden en Noorwegen. Bij Kaliber zijn we hard op weg om mooier en meer jaloersmakend werk te maken. Ik ga naar concerten, bezoek vrienden, lees boeken. Ook in onze privé situatie is meer rust gekomen. De afgelopen jaren waren zwaar door verschillende gebeurtenissen binnen ons gezin. We moesten ons echt herpakken met elkaar. Door school, werk, maar ook financiële uitdagingen. Geld maakt niet gelukkig, maar het brengt wel rust. Dat kan ik nu uit eigen ervaring zeggen. Het einde van die zware tocht is nu in zicht. We hebben weer meer grip op ons leven, wat we willen en kunnen. Helena heeft sinds begin dit jaar een mooie baan bij een projectbureau dat zich specialiseert in complexe, internationale projecten op het gebied van mensenrechten, gelijke behandeling en non-discriminatie. Dat zorgt voor weer stabiliteit en rust in ons huishouden.

Rouw

Helaas zijn er ook andere dagen. De dagen waar ik te moe ben om iets in of om het huis te kunnen doen. Waar ik rechtstreeks van werk naar bed ga omdat ik toch over de grens ben gegaan met focus, energie-verdeling, blijven denken en discussiëren.
De afgelopen maanden heb ik daar gesprekken over gehad met een praktijkondersteuner GGZ bij onze huisarts. Zij is gespecialiseerd in rouwverwerking. De situatie waar ik in zit heeft met rouw te maken. Afscheid nemen van wat was, namelijk een leven zonder een (nog) ongeneeslijke ziekte. En vrede krijgen met wat er nu is. De vermoeidheid, de onderzoeken, medicatie, energie-beheer. Die gesprekken hebben me goed gedaan. Eigenlijk zijn het gesprekken met jezelf. Ik kreeg de juiste vragen op het juiste moment. Met de juiste bedoeling. En dat opende allerlei luikjes in mijn hoofd, van toen en van nu. Het legde nieuwe verbindingen tussen feiten die ik als onwrikbaar in mijn hoofd heb zitten. Het brengt emotie waar weer nieuwe inzichten uit voortkomen.

Ik heb gelukkig geen strippenkaart meer bij het ziekenhuis. Begin 2023 heb ik een aantal onderzoeken gehad om te zien of PSC voor aanvullende ziekten zorgt. Dat is op dit moment niet het geval en ik hoef voorlopig geen onderzoeken meer te doen. Ik slik nog altijd ursodeoxycholzuur (Ursochol) wat een ontstekingsremmend effect heeft en zo de leverfunctie kan verbeteren. Het precieze werkingsmechanisme van Ursochol bij PSC is nog altijd niet helemaal goed begrepen door medici. Het medicijn lijkt de ontsteking in de galwegen te verminderen en de galstroom te verbeteren. Dit kan weer helpen om de progressie van de ziekte te vertragen en de symptomen van PSC te verminderen.

Helaas zorgt de medicatie niet dat ik minder moe ben. Dat is het belangrijkste en meest zichtbare symptoom voor me. Ik kan ineens heel moe worden. Debiliserend, niets-meer-kunnen-doen-moe. Ineens dansen de letters op mijn scherm. Mijn concentratie is weg, ik kan geen gedachten meer afmaken en het wordt zwart voor mijn ogen en in mijn hoofd. Ik moet dan gaan liggen en rusten. Vaak val ik in een diepe slaap om een paar uur later weer wakker te worden. Dat gaat verder dan “even een dutje doen”. Het is echt moeten opladen om weer door te kunnen. Om er te zijn voor mijn gezin. Ik doe mijn best om de energie zo goed mogelijk over de dag te verdelen, maar ik stap nog te vaak in de valkuil dat ik me ‘s ochtends goed voel. Denk dat ik de dag aankan en in volle vaart van start ga. Om dan in de middag alsnog in te storten.

Leven

Ik ben vrijwel gestopt met alcohol. Het opent een heel nieuw gebied voor me, de alcoholvrije en -arme bieren. Sommigen zijn smerige suikerwaters met een kleurtje (I’m looking at you Grolsch Herfstbier 0.0%!) en gelukkig zijn er lokale pareltjes. Zoals de Sand Diver (0,3%) van Kromme Haring. Heerlijk fris en een goede biersmaak. Soms drink ik nog wel een pils of een zwaarder bier, maar dat is misschien 2x per maand. Ik ontdekte de webshop Onder Nul Punt Vijf. Daar ga ik snel eens een bestelling doen!

Mijn hardloop-hobby staat op een lager pitje. Ik merk dat de vermoeidheid echt wel effect heeft op het plezier bij hardlopen. Het is lastiger, zwaarder. Daarom heb ik Tai Chi weer opgepakt. De bewegende meditatie, dat diepe ademhaling en ontspanningstechnieken combineert met fysieke bewegingen. Het is van oorsprong een vechtsport, en dat is het nog steeds. Ik verdiep me in de meditatieve en gezondheidsaspecten van de sport, samen met de filosofische kant van het Taoïsme. Ik combineer dat met de leer van het Stoïcisme. Deze twee hebben raakvlakken op gebied van acceptatie van het leven, innerlijke rust en beheersing van het lot. Dat klinkt erg dramatisch, maar het is verrassend aards en eenvoudig. Tijdens mijn zoektocht naar de kenmerken en ideeën van deze stromingen, herkende ik er al veel van mijn eigen denken en karakter in.

Ik schaak online met vriend Oskar van Rijswijk. ik speel soms nog wat Go, wat ik wel weer serieuzer wil oppakken. Ik doe dagelijks een rondje Wordle, Woordle, Quordle en aanverwanten. Ik word steeds beter in Sudoku’s. Nooit gedacht dat die hersengymnastiek me zo goed zou doen.

En de miniaturen dan, de diorama’s? Die zijn er óók nog! Er is een aantrekkingskracht, maar ik moet het geduld in mijn hoofd vinden (of terug krijgen) dat een idee niet in één middag af kan zijn. Of dat het een andere kant op kan gaan. Dat houd me nog tegen om er vol in te gaan. Ik haal veel plezier uit het kijken naar Youtube kanalen zoals Bill Making Stuff, waar met oud speelgoed en plastic huishoudproducten nieuwe werelden ontstaan. Heerlijk!

Ik heb het idee dat ik nog zoveel te ontdekken heb. In mijn hoofd, in mijn hart, gezin, vrienden en de wereld. Ik ben nog lang niet klaar!

Column: The times they are a-changin’

door

Fonk Magazine is een online en print magazine dat een beeld schetst van creatief Nederland. Het schrijft over schrijft over (digital) design, kunst, cultuur, reclame, marketing, fotografie, streetart, mode, architectuur, media en nog veel meer.

Met Kaliber schrijven we maandelijks een artikel voor het magazine. Deze maand mocht ik mijn opinie geven over het creatieve gebruik van AI. Het is een lastig onderwerp, met alle ethische en politieke haken en ogen. Tegelijk mogen we de baby niet met het badwater weggooien. Hieronder vind je de tekst van de column. Ik heb hem voor de zekerheid ook maar in het Internet Archive opgeslagen. Je weet maar nooit met al die online magazines en de toekomst…

The times they are a-changin’

In de turbulente en dynamische wereld van (online) advertising is het een vloek om terug te kijken. Of dat nu gaat om oudere technologie of simpelweg “hoe we de dingen deden”. Toch springen we in de tijdmachine en gaan we terug naar 25 juli 1965.

Bob Dylan stapt op het podium van het Newport Folk Festival. Het publiek komt voor hem, de folkzanger met een akoestische gitaar. Maar Dylan gooit hij het plots over een andere boeg. Hij plugt een elektrische gitaar in en begint zijn set. Fans reageren geschokt en verward op het overstuurde geluid. Ze zien hem liever in zijn traditionele rol zien als de Grote Roerganger van de Folk Revolutie. Na drie nummers verlaat Dylan het podium onder luid gejoel.

De geschiedschrijving is onduidelijk of het boe-geroep kwam omdat Dylan en zijn band elektrisch speelden of omdat ze slechts een set van 15 minuten hadden voorbereid, en het publiek duidelijk meer wilden. Hoe dan ook, dit moment was cruciaal in de geschiedenis van rock ‘n roll muziek. Muzikanten gebruikten al elektrische gitaren en versterkers, maar Dylan zorgt met dit optreden eigenhandig een nieuw muziekgenre, folkrock. Je moet maar durven.

We gaan verder terug met onze tijdmachine. Naar een andere uitvinding die de creativiteit vooruit bracht. In 1841 vindt John Goffe Rand de verftube uit. Hij kreeg het patent op de tube met de schroefdop, die vanaf 1842 exclusief door Winsor & Newton werden verkocht. Dit is de tube zoals wij die nu nog kennen.

Deze uitvinding zorgde voor een revolutie in de schilderkunst. Vóór de komst van de verftube maakten schilders hun eigen verf, maar door de samenstelling konden ze deze verf niet buiten gebruiken. De verf droogde te snel uit, waardoor de schilder een schets moest maken van een landschap om het daarna binnen verder te schilderen. Verf in een afsluitbare tube droogde echter niet uit en zo konden schilders ineens wél naar buiten om volledige schilderijen te maken. Ineens konden ze en plein air werken en de vluchtige effecten van licht en kleur vastleggen. Zo ontstonden compleet nieuwe kunststijlen, zoals het Impressionisme en later het pointillisme.

Dichter bij huis – in 1993 – verscheen de eerste webbrowser, Mosaic. De makers van deze browser zouden een jaar later de internetrevolutie ontketenen met de Netscape browser. Plots was het World Wide Web niet meer een exclusief domein van de wetenschap en defensie. Het web was nu ook toegankelijk voor consumenten. Niet alleen om te consumeren, maar vooral om hun eigen stem te laten horen. We kregen homepages en weblogs. De ‘bloggers’ waren de pioniers in het ontginnen van het web. Zij waren de ontdekkingsreizigers van cyberspace en vertelden op hun eigen gebouwde platformen over de nieuwe wereld die zich online ontvouwde. Creativiteit en ontdekkingsdrift in één.

Dit zijn slechts een paar voorbeelden uit de geschiedenis. Allemaal hebben ze een constante: Creativiteit laat zich niet muilkorven door technologie. Echt creatieve geesten gaan juist aan de haal met nieuwe technologie, van een verftube tot een Marshall versterker en een webbrowser. En dat is precies wat we nodig hebben. In een online wereld die wordt gedomineerd door de algoritmische eenheidsworst van sociale platformen die onze dataprofielen uitbuiten. Waar koffietenten uitwisselbare interieurs hebben, net als de uitwisselbare en weinig originele influencers met dezelfde uitwisselbare havercappu’s en esma’s op hun tijdlijn. In deze Age of Average (dank je wel Alex Murrell) veranderen merken langzaam maar zeker in één grote beige eenheidsworst. Even buiten de lijntjes kleuren is er niet meer bij, want aandeelhouders, cancelculture en ophef liggen op de loer.

Daarom ben ik zo blij dat AI nu in de handen van de consument ligt. Het luidt een nieuw creatief tijdperk in. Een tijdperk waar minstens zoveel uitwisselbare drek over ons heen wordt gestort. Immers, “as an AI Language Model, I cannot–” jajajaja… ChatGPT zal uit zichzelf niet veel creativiteit geven, zoveel weten we al wel. En natuurlijk is het hilarisch hoe crypto-scammers zich in een weekend omscholen tot Promp-Fu Master of Text2image Whisperer. Maar we hebben het nodig om tot écht nieuw creatief werk te komen. Om de ontdekkingsdrift in ons los te maken en nieuwe horizons te verkennen. Zullen vakgenoten ons ontvallen? Vast en zeker. Gaan we juridische, ethische en sociale onrust krijgen? Nou en of. Moet ons dat tegenhouden om door te zetten en te pionieren, op zoek naar het onbekende? Absoluut niet!

Mijn digitale Vrijmarkt kleedje

door

De afgelopen weken waren een achtbaan van werk, prive omstandigheden en gezondheidsgedoe. De maand april is voorbij gevlogen voor me. Het stond vooral in het teken van Generative AI. Bij Kaliber maakten we de Snapatron Ultra2000 Deluxe, een fotobooth die van je selfie een AI kunstwerk maakt. De belangrijkste reden? Om met de poten in de modder en de handen in de klei te ervaren wat de potentiele creatieve kracht is van AI. Natuurlijk kun je met een paar prompts fantastische beelden maken. Maar hoe zorg je voor een écht verrassingseffect?

Wij maakten een fysieke installatie van een telefooncentrale uit de jaren ’20 van de vorige eeuw. Je maakt een selfie met een webcam en door de telefoonsnoeren te verbinden kon je zelf artiest, kunststroming en tekenstijl combineren. Vervolgens draai je aan het wiel en voila, je persoonlijke kunstwerk ontvouwt zich.

Het is een fantastisch project om te doen met een groeiend team van enthousiaste collega’s. Van het uitdenken hoe de user interface moet werken, de flow door de app en het vinden van de juiste prompt-template met kunststromingen, alles was een ontdekkingstocht.

Binnenkort meer over dit Kaliber project, inclusief video en behind the scenes!

Het betekent dat ik veel heb gelezen en ontdekt over AI, veel heb opgeslagen in mijn Readwise Reader en Obsidian leesmap, maar weinig hier heb gedeeld met jullie.

Aangezien het Koningsdag is, geef ik jullie hier een ongeordende, onopgeruimde, alles-op-een-hoop linkdump om lekker doorheen te klikken. Zie het als mijn digitale kleedje op de Vrijmarkt van het internet. Het voordeel is, je hoeft me er niet voor te betalen. Deel de link op je eigen blog of favoriete sociale netwerk naar keuze. Ik ben blij met alles.

Wat ik zag, deed en las

Deze maand gingen we met de hele familie naar de Super Mario Bros Movie. Eén lang gamelevel in een grote bioscoopzaal en heerlijk om samen te zien. Natuurlijk zag ik al genoeg van de verborgen easter eggs uit de geschiedenis van Nintendo, maar deze lijst is wel erg compleet!

Ik ben weer begonnen met Tai Chi. Ik beoefen deze sport al jaren met tussenpozen. Door de vermoeidheidsklachten van de afgelopen tijd zoek ik naar manieren om mijn energie goed te verdelen over de dag. De achterliggende filosofie van het Taoisme helpt me hierbij. Net als de ideeen achter het Stoicisme, waar ik me ook meer in verdiep.

Ik maakte een nieuwe email triage workflow in Fastmail. Gebaseerd op de werkwijze in Hey en ik moet zeggen, het werkt best lekker. Ik moet wennen dat ik zoveel mailadressen in mijn contactlijst zet, maar dat is eerlijk gezegd al jaren een probleem…

Ik binge-watch alles van Bill Making Stuff. Ik ben fan van zijn world-building verhalen en hoe hij uit oud speelgoed en plastic nieuwe objecten maakt.

Deze maand keek ik alle afleveringen van The Peripheral, las ik Agency uit en kocht ik eindelijk mijn eigen papieren exemplaren van Neuromancer en Mona Lisa Overdrive. Count Zero maakt komende weken de Sprawl Trilogy compleet voor me. Je kunt zeggen dat ik in een William Gibson periode zit?

Daarnaast ontdekte ik het werk van Ted Chiang. Dankzij de fenomenale film Arrival die ik weer zag. Ik lees nu zijn bundel “Exhalations” en ik vind het fantastisch. Waar Gibson nog wel eens kan doordreunen in zijn verhaallijn (Ik kijk naar jou, Agency!) zit Ted Chiang soms lekker in een speedrun met net voldoende details om je verbeelding aan het werk te zetten. Heerlijk! Ted Chiang is eveneens de auteur van het geweldige artikel ChatGPT Is a Blurry JPEG of the Web waar ik al over schreef.

As an AI Language Model…

Wat me bij het onderwerp van het leesvoer van april brengt: AI. Het is onmogelijk om alles bij te houden wat over dit onderwerp verschijnt. Het is veel. Te veel. En ik blijf het lastig vinden om er een scherpe mening over te formuleren. Gelukkig is vriend Marco Derksen daar beter in. Op zijn blog verzamelt hij bronnen om een beeld te vormen of de angst voor AI realistisch is en onderzoekt hij hoe ChatGPT nu echt werkt. Aanraders!

  • Jon Stokes legt op een vrolijke manier uit hoe ChatGPT is te vergelijken met het Nederlands-Amerikaanse korte verhaal van Rip van Winkle.
  • Bart Jacobs ziet de trainingsets van onder andere ChatGPT als stille diefstal in de openbare publieke ruimte en roept op data explicieter wordt gelabeld, om het wel of niet beschikbaar te stellen voor training van Large Language Models.
  • Hear, hear! Alex Murrell roept op tot meer eigenheid van merken, mensen en media. Minder Age of Average, meer een eigen smoel!
  • Jaron Lanier is mijn held. There is no A.I. Stop met het mythologiseren van de technologie en kijk naar de onderliggende sociale samenwerkingsverbanden die het de wiskundige modellen mogelijk maken.
  • Vorige week gaf ik een presentatie over A.I. en creativiteit, waar ik onder andere de geweldige installatie “Unsupervised” van Refik Anadol aanhaalde. Ben Davis is minder enthousiast over wat hij “een intelligente lavalamp” noemt.
  • Max More kan naar mijn mening wat uit de bocht vliegen met zijn ideeen over transhumanisme. Zijn betoog waarom 6 maanden pauze voor AI onderzoek een slecht idee is, wil ik echter nog eens goed uitpluizen.
  • Daarnaast is er het stuk van Ian Hogarth, We must slow down the race to God-like AI. Hogarth is eveneens co-auteur van het jaarlijkse State of AI report. Wat je weer niet moet verwarren met het jaarlijkse AI Index Report van Stanford University.

Ik weet zeker dat er een verwantschap is in de discussie over auteursrecht tussen beelden die door een AI worden gegenereerd en de beroemde selfie die een aap maakte.

WVTTK

Tenslotte nog een paar losse flodders uit de leeslijst:

Prompt in Midjourney voor de eerste afbeelding: A man smiling and selling stuff on the street on a large orange-colored blanket with books, toys and vintage furniture on it, as well as old computers on it like a Commodore 64, Atari 2600 and Apple II. He’s sitting in front of an orange banner. In the style of Wes Anderson, lots of orange, crowded, people dressed in orange, Dutch tradition Kingsday in Utrecht, hyper realistic, Wes Anderson style. Bright and orange. Colorful. Depth of field. Ultra-realistic, minute details, sunny lighting, DSLR. –s 1000 –v 5 –ar 16:9 –q 2 –seed 1557404881

Gerichte hallucinatie: hoe ChatGPT samenvattingen creëert zonder toegang tot het web

door

Elke nieuwe uitvinding of nieuwe technologie brengt valkuilen met zich mee. Hoe bedreven je ook denkt te zijn in het ontdekken van die valkuilen, er komt een moment dat je er toch in valt.

Dat gebeurde vorige week met me. Ik zag een bericht op LinkedIn hoe het mogelijk zou zijn om in ChatGPT een samenvatting van een webpagina te krijgen, op basis van de URL. Als we straks toegang hebben tot plugins in ChatGPT, zal dat een eitje worden. Deze auteur beweert dat het net zo goed zonder plugin kan. Namelijk met het commando “TLDR <je url>”.

Als het nog onbekend is voor je, TLDR staat voor Too Long, Didn’t Read en is een veelgebruikte afkorting bij langere artikelen. Bovenaan de tekst vind je de afkorting, gevolgd door een korte samenvatting van het artikel.

Experiment

Het leek mij onwaarschijnlijk dat ChatGPT aan de hand van een URL een samenvatting kan maken. Immers, het achterliggende model heeft geen toegang tot het web, waarmee het pagina’s kan ophalen, lezen, begrijpen en samenvatten. Maar ik ben altijd bereid om een experiment te doen. Ik had net het artikel op mijn scherm “ChatGPT is a blurry JPEG of the web“, een geweldige uiteenzetting van Ted Chiang hoe de chatdienst duidelijk beperkingen heeft ten opzichte van de gesproken en geschreven taal.

Dus ik geef het commando “TLDR https://www.newyorker.com/tech/annals-of-technology/chatgpt-is-a-blurry-jpeg-of-the-web” en zie het resultaat voor mijn neus verschijnen.

Title: ChatGPT Is a Blurry Jpeg of the Web

TL;DR: The article discusses how ChatGPT, an advanced AI language model, is like a blurry jpeg of the internet. Although it can generate human-like text and is useful for various applications, it has some limitations. These include incorporating false information, biases, and out-of-date knowledge from its training data. The article also points out that AI technology is constantly evolving, and it’s important to consider both its possibilities and limitations.

Ik geef toe, ik was verbaasd. Ik had het artikel net gelezen en deze samenvatting klopt tot op zekere hoogte. Het is niet volledig, het mist een paar punten van Chiang, maar het is redelijk OK. Ik had op dat moment LinkedIn nog open staan en maakte een korte post. Had ik een easteregg ontdekt? Of was er iets anders aan de hand?

Natuurlijk is er iets anders aan de hand.

Hallucinatie

Niet veel later deed ik nog eens een test met wat andere URL’s en al snel kwam de aap uit de mouw. ChatGPT raadt aan de hand van de URL wat de inhoud van het artikel zou kunnen zijn. Gerichte hallucinatie. Ik heb hetzelfde artikel opgeslagen in mijn Readwise Reader en een publieke link opengesteld. Als ik die link aan ChatGPT geef krijg ik het standaard antwoord “I’m sorry, but I cannot access external links or web content.”

Dit gebeurde vorige week. Inmiddels is ook bij de makers van ChatGPT duidelijk dat de conversatie tussen mens en machine echt wel duidelijker mag. De tekst die ik nu terugkrijg bij het commando is duidelijk veranderd.

> As an AI, I cannot access external links. However, based on the provided URL, I can provide you with a TLDR:

“ChatGPT, while an impressive AI technology, may still have limitations in understanding and processing the vast and diverse content of the internet, making it akin to a blurry JPEG of the web.”

Please note that this <mark>summary</mark> is based on the information provided in the URL and not the actual content of the article. If you have any specific information or questions from the article, please feel free to share them, and I’ll be happy to help.

Ze hebben geleerd van de feedback van het publiek en passen de conversatie aan. Een duidelijke herinnering dat ChatGPT in beta is, geen kant-en-klaar product en wij de testmarkt zijn. Plus het gegeven dat ChatGPT (nog) geen zoekmachine is maar een redenerings-machine. Het zal op basis van de input die je geeft, proberen een antwoord bij elkaar te redeneren. Letter voor letter. Het heeft geen gevoel, geen mening, geen besluitvaardigheid in zichzelf. Dat krijgt het van de makers.

Naschrift: ChatGPT vind ik verder een prima helpertje om die grijze massa in mijn hoofd op weg te helpen. Zo kreeg ik deze vijf suggesties voor titels bij dit artikel

  1. “De verrassende waarheid achter ChatGPT’s samenvattingen op basis van URL’s”
  2. “ChatGPT’s raadselachtige samenvattingen: ontdekking of illusie?”
  3. “Het experiment: ChatGPT, URL’s en de zoektocht naar samenvattingen”
  4. “Gerichte hallucinatie: hoe ChatGPT samenvattingen creëert zonder toegang tot het web”
  5. “ChatGPT: tussen een redeneringsmachine en een zoekmachine – het verhaal van URL-gebaseerde samenvattingen”

Ik ben voor nummer 4 gegaan. Mee eens?

De featured image bij deze post is gegenereerd in Midjourney met de prompt: “A surreal and captivating image of a highly advanced robot experiencing a visual hallucination while browsing a webpage on a laptop. The robot, equipped with synthetic skin and state-of-the-art sensors, exhibits human-like expressions that hint at its inner turmoil as it attempts to process the distorted digital information. The scene is captured using a Canon EOS R5 mirrorless camera with a RF 24-70mm f/2.8L IS USM lens, renowned for its sharpness and superb color rendition. The camera settings include an aperture of f/4, ISO 200, and a shutter speed of 1/60 sec, perfectly balancing the ambient background lighting and the ethereal glow emanating from the robot’s visual display. The composition showcases the stark contrast between the robot’s futuristic design and the timeless atmosphere of the background, with its towering bookshelves and warm, inviting colors. Surrounding the robot, a swirling vortex of colorful pixels and symbols symbolize the chaotic nature of its hallucination, creating a mesmerizing and thought-provoking image that explores the boundaries of artificial intelligence and consciousness.”

Kan ik met AI nu wél een setlist voorspellen?

door

De snelheid waarmee nieuwe ontwikkelingen zich openbaren op het gebied van AI is niet bij te houden. Daar ga ik dan ook niet aan beginnen. Tegelijk zijn de ontwikkelingen wel zo interessant dat het oude ideeën weer aan de oppervlakte brengt.

Op Slack heb ik geregeld discussies met Erwin Blom en Gerard van Enk over allerlei nieuwe ontwikkelingen. Het is dan ook niet vreemd dat we de laatste tijd veel over AI praten. Zo komen er geregeld nieuwe diensten en services voorbij die het steeds makkelijker maken om je eigen ideeën tot leven te brengen. Zo kwam Gerard met Databerry, een dienst om je eigen data doorzoekbaar te maken door large language models (de onderliggende motor van diensten als ChatGPT). En dat bracht mij ineens weer op een oud idee uit 2017, kan een algoritme een setlist voorspellen? Ik heb het destijds alleen op Medium gepubliceerd, maar met wat knip- en plakwerk en antidateren, staat het nu weer op mijn eigen domein.

Zou ik nu een dataset kunnen maken van alle Pearl Jam concerten? En zou ik met die data een eigen model kunnen voeden? Om zo te achterhalen wat mogelijk setlists zijn bij een toekomstige tour? De belangrijkste vraag blijft net zo overeind: Wíl ik dat wel weten?

Ik vind het een mooi experiment om mijn handen vuil te maken aan deze nieuwe ontwikkelingen. Om niet alleen als een consument teksten en plaatjes te laten genereren, maar zelf iets te maken met deze nieuwe ontwikkelingen. Tegelijk is het een experiment wat me beangstigt, want stel dat het té goed zou werken?

Misschien moet ik starten met een grote band die net zulke onvoorspelbare setlists heeft en binnenkort op tour gaat?

Update: Natuurlijk vroeg ik ChatGPT om me een beetje op weg te helpen. De eerste resultaten zijn al weer verbluffend…

KLM Urban Trail Breda gelopen

door

Dit weekend was ik in Breda voor de KLM Urban Trail. Een zogenaamde fun-run. Het is een hardloop-evenement waar het niet gaat om de snelste tijd, maar om het plezier van door een stad hardlopen en delen te zien die je niet zo snel bekijkt. Zo liepen we door de bibliotheek van Breda, hotels, foodhallen, de oude kazerne, stadstheater en een escaperoom. Je kunt kiezen welke afstand je loopt. Na 2,5 kilometer kom je op een splitsing om 5 of 10 kilometer te lopen. Fun fact, de spitsing is bij mijn eerste studentenkamer die in Breda had. Leuk om die weer te zien. Ik besloot om voor 10 kilometer te gaan. Ik was het niet van plan, maar van binnen had ik het gevoel dat het me wel zou lukken. En het is gelukt. Ik maakte een paar kleine omwegen naar andere plekken waar ik woonde in de binnenstad en heb alles op mijn eigen tempo gedaan.

Mijn studentenkamer in de Stallingstraat

Ons eerste huis aan de Markendaalseweg

Mijn oude stamkroeg Hier Te Breed En Daar Te Lang. Inmiddels weg en een nieuwe kroeg

De eindtijd doet er niet veel toe. Voor mij was het een prestatie dat ik na dik een jaar weer 10 kilometer heb gelopen. Zonder echte serieuze training vooraf. Het voelde naderhand ook als een overwinning op de afgelopen maanden, die in het teken stonden van die kloteziekte en de vele onderzoeken. Ondanks mijn vermoeidheid lukt het me wel om in beweging te blijven en mezelf vooruit te duwen.

De KLM Urban Trails zijn goed te lopen voor iedereen die een beetje kan hardlopen. Komende tijd zijn er meer evenementen in verschillende steden. 10 April in Utrecht. Wie weet doe ik weer mee.