Digging the digital

Article

Privacy, de normalisatie van de uitzondering

door

In meerdere landen wordt data gebruikt van mobiele telefoons om na te gaan of mensen zich houden aan de regelgeving in het land. Bijvoorbeeld of bij een lockdown mensen wel binnen blijven, of het niet te druk is op het strand of in de bossen. Nu denkt de Nederlandse regering er ook over om mobiele data in te zetten, volgens Nu.nl. De vraag is alleen of het wel echt kan bijdragen.

Yuval Noah Harari bepleit in zijn fantastisch artikel “The World After Coronavirus” of het wel zo’n goed idee is om dit te doen. Want weten we wel hoe deze surveillance in zijn werk gaat, hoelang het gaat duren, wat er wordt verzameld en wie die data krijgt te zien? De geruststelling dat de data is geanonimiseerd en geaggregeerd, is niets meer dan een rookgordijn. Universitair onderzoek uit 2019 toont aan dat geanonimiseerde datasets terug zijn te brengen naar persoonlijk identificeerbaar data.

Normaliseer de uitzondering

Als de data alleen wordt gebruikt om de verplaatsingen van groepen mensen in kaart te brengen, hoe lang zal dat worden gebruikt door de overheid? Want bij volgende grote evenementen kan worden bepleit dat voor de veiligheid van de burger het goed is als telefoons worden gevolgd. Denk aan Koningsdag, een Elfstedentocht maar ook politieke demonstraties. We zitten met deze uitbraak in een uitzonderlijke situatie en dat is voor een overheid een reden om met uitzonderlijke maatregelen te komen. Maar vaker is al gebeurd dat deze uitzondering de nieuwe regel wordt. Zo glijdt de privacydiscussie een kant op die we eigenlijk niet willen maar waar we mogelijk stilletjes in belanden.

Je kunt je nog afvragen of het gebruik van deze data wel gaat werken. Het opzetten van een dergelijk netwerk, het uitlezen, analyseren en interpreteren van de data is niet gratis en zal niet van de een op de andere dag klaarstaan en perfect werken. Moet je kostbaar budget besteden aan een technologische stap waarvan je nog niet weet of het een bijdrage gaat leveren? Of is dat geld net zo goed te gebruiken bij de mensen die in de frontlinie staan? De artsen, zorgpersoneel, veiligheidsdiensten, schoonmakers, vakkenvullers, onderwijzers? Om er voor te zorgen dat de bevolking weer meer vertrouwen krijgt in de overheid. En zo samen te werken aan goede technologische oplossingen waar de burger aan de knoppen kan zitten over zijn data in plaats van een anonieme overheid.

In de laatste editie van mijn nieuwsbrief OPEN verwijs ik naar meer organisaties en nieuwsberichten die over dit onderwerp gaan. Je kunt je er gratis op abonneren.

OPEN S01E37 – Somebody’s watching me washing my hands? 🧼

door

Het is een duivels dilemma. Natuurlijk is het belangrijk om de Corona crisis te beteugelen en natuurlijk wil je als overheid gebruik maken van zoveel mogelijk middelen die je tot je beschikking hebt. Maar de keuzes die je als overheid nu maakt en waar je als volk mee instemt, kan nog jarenlang effect hebben op ons dagelijks leven.

Natuurlijk is het waardevol om technologie in te zetten op die plaatsen waar het relevante data kan geven om beleid op te baseren. Bijvoorbeeld als het gaat om de bewegingen van inwoners in een land, stad of wijk. Telecom providers in de EU stellen mobiele data ter beschikking om deze te analyseren en conclusies uit te trekken of bestaande conclusies en inzichten te verscherpen. Maar wat gebeurt er als deze crisis is overgewaaid? Wie zet die datakraan weer dicht? Politici en beleidsmakers hebben nu aan de klaterende data-kraan geproefd en willen misschien wel meer. Privacy-voorvechters zoals de Electronic Frontier Foundation en Bits of Freedom zijn waakzaam en kijken goed mee naar alle ontwikkelingen.

In deze editie van OPEN een paar links naar waardevolle artikelen die duidelijk maken dat ook in de tijd waar we nu in leven ons recht op privacy niet zo overboord mogen gooien. Maar het blijft een duivels dilemma als je weet dat het levens kan redden.

Stay safe en was je handen! En doneer rechtsreeks aan het Rode Kruis in plaats van een dom Rumag-shirt.

Hoe maken we ons klaar voor wat hierna komt?

Twee langere artikelen die een gedachtenexperiment opzetten over wat er kan gebeuren als we door deze donkere tijden komen.

Researcher Doug Belshaw laat zijn gedachten de vrije loop hoe politieke structuren veranderen, hoe onderwijs zich ontwikkelt, de rol van het kapitalisme en niet onbelangrijk, meer decentrale netwerken waar we op kunnen vertrouwen in de toekomst.

Doug Belshaw - People seem not to see that their opinion of the world is also a confession of character
Doug Belshaw – People seem not to see that their opinion of the world is also a confession of character — thoughtshrapnel.com

What are you doing to help the revolution? Remember, when it comes down to it, power is always taken, never freely given.

Mogelijk heb je The world after coronavirus van Yuval Noah Harari al voorbij zien komen. Het is gratis te lezen bij de Financial Times en net als bij Belshaw’s artikel hierboven, gaat de schrijver een gedachtenexperiment aan, gericht op privacy en het verlies van data-eigenaarschap.

Dezelfde technologie die op afstand een kuch of opkomende koorts kan meten, kan net zo makkelijk andere biologische processen meten zoals blijdschap, verdriet of woede. Wat zou dat waard zijn voor adverteerders en overheden? Harari is nog wel overwegend positief over de toekomst hoe individuele privacy en collectieve gezondheid kunnen samengaan.

A self-motivated and well-informed population is usually far more powerful and effective than a policed, ignorant population.

Yuval Noah Harari: the world after coronavirus | Free to read | Financial Times
Yuval Noah Harari: the world after coronavirus | Free to read | Financial Times — www.ft.com
This storm will pass. But the choices we make now could change our lives for years to come

Meer relevante links 🔗

[tweet https://twitter.com/Ouren/status/1241398181205889024]

📹 Populaire videoconferencingsoftware Zoom houdt bij of je wel bij de les blijft en hoe lang je even naar de WC gaat.

📓 Een redelijk simpel uitgangspunt of het OK is om mensen in de gaten te houden die thuiswerken: “Als het raar is wanneer een mannetje met een notitieblok het live doet, dan mag software het ook niet”

📊 En over data gesproken, Ton vraagt zich af of we niet kunnen helpen met het vinden van de spelden in hooibergen als de RIVM data open en gratis beschikbaar zou zijn.

💯 Gelukkig is er ook genoeg inspirerends te vinden!

🍀 De Webloggerslijst is er weer. Begin je dag met een rondje langs de weblogvelden. Slow reading en constant verrassingen welke blogposts je tegenkomt. Zoals de blogpost van Arnoud Hugo met tips na een week thuiswerken/thuisonderwijs met kinderen. En verrassende plottwist.

🎙️ Aaron Parecki deelt tips voor een goede audio- en video setup van gratis tot onder de 500 dollar. Hij verzorgt altijd de livestreams van de IndieWebCamps en weet waar hij het over heeft. Zijn beste tip: Zet je camera op oogniveau zodat je publiek niet naar je onderkin(nen) kijkt

💃 Culturele tip voor de komende tijd: The Social Distancing Festival. Kijk theater, opera en andere culturele activiteiten op een veilige afstand.

Dit was de OPEN nieuwsbrief weer voor deze week. Heb je tips, verbeteringen of opbouwende kritiek? Stuur me een bericht, ik lees alles! En als altijd, een gedeelde nieuwsbrief is een blije nieuwsbrief.

🤩 Wil je meer nieuwsbrieven? Op https://thanksforsubscribing.app vind je een groeiende verzameling mooie titels uit binnen- en buitenland.

The Breakfast Club is jarig

door

Vandaag is het 24 maart 2020. 36 jaar geleden zaten 5 scholieren een dag opgesloten op Shermer High School om een opstel te schrijven over Wie Ze Zijn. Gedurende de dag leren de schoolprinses 👸, sporter🏈, slimmerik 🧠, weirdo 👜 en crimineel ✊, elkaar steeds beter kennen en komen ze er achter dat ze allemaal niet zo verschillend zijn.

Nee, het cynisme de ironie zal me niet ontgaan als ik vanavond voor mijn lol de film The Breakfast Club weer opzet. Om te kijken naar 5 scholieren die een dag zitten opgesloten. Het blijft één van mijn favoriete films, niet in de minste plaats vanwege het universum dat regisseur John Hughes heeft gemaakt rondom het fictieve plaatsje Shermer, waar de zaterdag zich afspeelt. In het boek Bratpack America, over highschool-films van de jaren ’80, kun je lezen

“The kids from Sixteen Candles probably knew Ferris Bueller, or at least the myth of him, from school. Roughneck Charlie Sheen from Ferris probably lived in the same scruffier part of Shermer as “criminal” Judd Nelson from The Breakfast Club.” (Kevin Smokler , Brat Pack America)

Stay the fuck inside…

door

Vrijdagochtend ging ik nog hardlopen. Ik kan me niet herinneren dat ik heel dicht in de buurt van andere mensen ben geweest. Maar toen we in de middag met het gezin door Amelisweerd liepen voelden we ons erg ongemakkelijk. Als je mensen wilde passeren ging er niemand uit de weg. Niet op een smal pad of langs een parkeerplaats.

Vanavond ging ik friet halen voor het avondeten. Onze buurtcafetaria heeft het prima geregeld. Je geeft telefonisch je bestelling door, komt langs, pint aan de deur en je krijgt je bestelling mee. Maar toch staan er dan twee gasten van midden twintig bij je in de buurt alsof er niks aan de hand is. Ik heb ze echt moeten weg gebaren voor ik mijn eten kon pakken en vertrekken.

In het nieuws en de actualiteiten kwam het nog duidelijker naar boven, we trekken ons geen flikker aan van die regels. Als anderen zich aan de anderhalve meter houden hoef ik het niet te doen. Ik ben toch gezond. Ik val niet in de risicogroep. Ik weet waar ik mee bezig ben. Het zijn allemaal kutsmoesjes. Luister naar de experts, luister naar de overheid. Hou afstand. Laten we het samen oplossen en er samen voor zorgen dat binnen afzienbare tijd de grootste ellende achter ons ligt.

Ik heb inmiddels besloten dat ik niet meer ga hardlopen. We beperken ons buiten zijn tot de achtertuin en als het kan even een potje voetballen voor op straat. Als het rustig is en als we afstand kunnen houden. Gelukkig wonen we in een relatief rustige straat. Boodschappen doen we snel en alleen als het echt nodig is. Verder blijven we binnen. Dat is het minste dat we kunnen doen om een bijdrage te leveren om deze globale crisis in te dammen.

Help mee. Blijf binnen.

De loglijst is er weer

door

Vroeger, Ome Frank zit op zijn praatstoel, vroeger… had je zoiets als de Loglijst. Een continu wijzigende ranglijst van blogs die nieuwe posts plaatsen. Twitter avant le lettre zogezegd. Als je een blogpost plaatste, kwam je weer bovenaan de loglijst te staan. Tot iemand iets postte op de eigen site, dan verschoof je weer een plekje. In Bloghelden heb ik de makers geïnterviewd.

Afijn, die loglijst dus. Die is in een eerste versie weer nieuw leven ingeblazen. Nu heet hij Webloggerlijst. Dankzij de vereende krachten van oerbloggers Zijperspace en Ipixitudes, is er weer een pagina op het internet waar je nieuwe blogposts kunt vinden.

Ja maar Frank, er is toch zoiets als RSS en Twitter en andere nieuwssites die de boel updaten? Wat een archaïsch gegeven om dan met zo’n webloglijst te komen!

Dan zeg ik, daar heb je absoluut gelijk in. De tijden zijn veranderd. Er is meer te vinden. Maar betekent het dat de Loglijst (of Webloggerlijst, dat is de officiële naam, maar ik stemde niet echt voor die naam) dan geen bestaansrecht heeft? Hoe meer aandacht voor persoonlijke blogs hoe beter.

Als je zelf een blog hebt die je regelmatig een post plaatst, kan jezelf op dezelfde pagina aanmelden om er tussen te komen te staan, zodat mensen op de hoogte zijn van je updates en andere blogs ontdekken.

En uiteraard heeft deze lijst een eigen RSS feed zodat je continu op de hoogte blijft van nieuwe blogs via je RSS lezer.

Blog on!

Waar zit de waarde in email nieuwsbrieven?

door

Ja joh, die is er ook nog. Thanks for Subscribing. Wat in januari startte als een leuk idee, in februari ineens een eigen website had en nu…ja en nu? Ik wil er wel mee verder maar op welke manier? Want een lijst met toffe nieuwsbrieven is één ding, er zitten wel kosten aan. Voor een aantal functionaliteiten en de hosting van de site maak ik wel maandelijkse kosten. Het is allemaal niet torenhoog, maar ik wil wel kijken waar ik op zijn minst break-even kan draaien.

Dus is het zaak om iets van waarde aan te bieden. Waar zit die waarde bij nieuwsbrieven? Is dat een nog beter gecureerde lijst? Extra lijsten en curatie rondom nieuwsbrief-diensten (providers, tools, testing, analytics)? Zou ik trainingen en inzicht kunnen aanbieden? Eerlijk gezegd ben ik niet de expert op het gebied van nieuwsbrieven, maar ik heb wel ideeën wat er kan en mogelijk is. Zou daar waarde in zitten? Zou dat voor consumenten zijn of voor bedrijven? Zitten zij op dit moment wel te wachten op inzichten rondom email-uitgeven? Of is het juist nu de moeite waard om er iets mee te doen?

Al die vragen verlammen me een beetje en zorgen dat ik niet verder kom. Dus laat ik eens uit mijn comfortzone springen en die verlammende vragen delen met de buitenwereld. Met jullie dus.

In Engelstalige landen is er al veel gaande rondom newsletter publishing, in Nederland begint dat een beetje te komen (denk ik) en zou het misschien net zo’n vlucht kunnen nemen als podcasting de laatste jaren heeft gedaan.

Is het dan tijd voor een meta-nieuwsbrief over nieuwsbrief-publishing? Heeft een Nederlandstalige nieuwsbrief die meerwaarde ten opzichte van wat er al is te vinden als je een uurtje je best doet?

Bot gezegd, waar zit de meerwaarde als ik iets zou gaan doen in newsletter publishing?

De reactiepanelen staan open…