Archives for 26 November 2020

De afgelopen dagen hadden iets weg van de laatste jaren organisatie Dutch Bloggies. Een hoop gedoe. Meningen die over en weer vliegen, fitties, halve en hele waarheden en een verkeerd gequote juryvoorzitter. Mijn agenda liet het niet toe om eerder een wat grotere uiteenzetting te geven over mijn achtergronden, mening en gedachten bij alls wat is gebeurd sinds de Dutch Bloggies besloot te stoppen. Bij deze. Doe er mee wat je wilt. Weinig links, vooral mening. Alsof Punkmedia, Raaphorst en Kerouac over mijn schouders meekijken. Rammen, typen, van hoofd via hart naar handen. Go.

Het Volkskrant artikel

Social media minnend Nederland begon zich al licht te roeren toen op Emerce een verkeerd gequote persbericht van de organisatie verscheen. De Dutch Bloggies zouden het webloggen dood hebben verklaard. Nu bleek al snel dat de verantwoordelijke journaliste de woordkeuze in het persbericht wat ruim had opgevat maar de toon leek gezet. Die toon werd alleen maar sterker toen gisterenavond een artikel op de Volkskrant verscheen met de titel “De blogger wijkt uit naar Twitter”. In dat artikel staan een aantal quotes van Jeroen Mirck, de juryvoorzitter van de Dutch Bloggies.

Ik kreeg het artikel een paar uur eerder al te zien omdat ik er in werd genoemd en Heleen wilde weten of alles klopte. Op een jaartal na was de informatie wat mij betreft correct maar ik was werkelijk stomverbaasd over de uitspraken van Jeroen. Hoe kan en kon hij het in zijn hoofd halen om de populariteit van Nalden aan de Dutch Bloggies te knopen? OK, Nalden heeft op 1 december 2009 de prijs ontvangen, maar een week later staat een groot interview met hem in Vrij Nederland. Nu wil ik blogs best veel invoed toedichten, maar ik denk dat het VN artikel meer heeft gedaan voor Nalden dan de Dutch Bloggies.

Jeroen komt met een blogpost waarin hij claimt verkeerd te zijn gequote. Ik vind dat vreemd. Een beetje Prem-gedrag. Want Heleen SMS’t mij na ons korte telefoongesprek om een jaartal echt te verifiëren. Heeft ze dat dan niet bij Jeroen gedaan? Sterker nog, Jeroen staat in die SMS genoemd. Waarom worden mijn uitspraken wel meegenomen en die van Jeroen niet? Ik heb het antwoord niet, maar ik vind het altijd vreemd als je achteraf bepaalde uitspraken moet goedpraten of uitleggen. Dan heb je ze niet goed uitgesproken.

Nog even over dat artikel: Jeroen claimt dat “‘De interesse in bloggen is niet meer zo heel groot. Bij blogworkshops voor bedrijven komt bijna niemand meer opdagen. Het momentum is verschoven naar sociale media. Het is veel hipper om het daar over te hebben”. Ik zeg: Je snapt er echt geen fluit meer van. Als je nu werkelijk denkt dat de interesse van bloggen weg is omdat bedrijven niet meer op komen dagen? Nee Jeroen, misschien ligt het aan de workshop? Er zullen vast workshops zijn waar niemand meer komt  opdagen maar is dat de reden om te zeggen dat de interesse in bloggen niet meer zo heel groot is? Ik zal het iets scherper verwoorden:

Bedrijven, reclamebureaus en marketeers vinden dat bloggen dood is omdat ze er al snel achter kwamen dat het pleurishard werken is om weinig geld mee te verdienen. Ze kwamen er achter dat je met blogs helemaal niet snel rijk kunt worden. Dus roepen ze maar snel dat het gedaan is met bloggen om door te gaan naar de volgende cash-cow: Twitter. En over zes maanden Location Based en wellicht over anderhalf jaar weer een nieuw speeltje.

Dus wat Jeroen doet is de Dutch Bloggies verbinden aan de commerciële kant van het webloggen. En nu komen we op het punt waar het allemaal werkelijk om draait. Het punt waar Matthijs in zijn uitstekende artikel al kort aan refereert omdat ik hem daar vanochtend over sprak: De commerciële slag die de Dutch Bloggies wilde maken.

De échte reden?

Toen we in 2003 als redactie van About:blank bij elkaar zaten om een nieuwe editie te bespreken, kwamen de Dutch Bloggies voorbij. Die waren een paar keer virtueel uitgereikt en zorgde toen al voor ophef over regels, categoriën en winnaars. We besloten om de DB’s over te nemen en er een echte uitreiking van te maken. Sinds 2004 hebben we dat gedaan. “We” zijn in dit verhaal Ton Zijp, Remco Sikkema en ikzelf. Om ons heen zijn er diverse waardevolle helpende handjes geweest van onder andere David Rietveld, Ramon Stoppelenburg, Helie Schmetz, Roswitha Kamps en Michiel Heijmans. Ik vergeet een hoop namen, dat weet ik.

Bij de editie van 2006 besloten we om het langzaam maar zeker wat professioneler aan te pakken. Met daarbij de behorende commerciële stappen die je moet zetten: sponsors, geld gedoe, jury, meer regels etcetera. We hebben toen heel bewust besloten om te kijken of we de Dutch Bloggies naar een hoger platform konden brengen. Ik heb een flinke hand gehad over de richting die we zouden moeten inslaan, maar het is juist de samenwerking met Ton en Remco die ons alledrie scherp hield. Met verschillende kwaliteiten vulden we elkaar prima aan en konden we elk jaar terugkijken op een leuk evenement (even afgezien van de perikelen die er elk jaar wel zijn) maar zagen we ook weer mogelijkheden voor het volgende jaar.

In 2008 besloot ik om diverse redenen te stoppen met de Dutch Bloggies. Net als Remco overigens. Dat betekende dus dat 66% van het vaste team ineens wegviel. Ton wilde de Dutch Bloggies in 2009 wel door laten gaan en heeft zich met Roswitha en anderen werkelijk het snot voor de ogen gewerkt om dat voor elkaar te krijgen. Ik ben er toen niet meer nauw bij betrokken geweest, maar ik zag wel dat er op de achtergrond wat steken waren gevallen. De vaak genoemde regels en criteria die bij de categorieën ontbreken als belangrijkste. Dat is tegelijkertijd de bottleneck voor het hele evenement. Wat we begonnen als een klein, underground evenement waarbij we elkaar waardering geven, een biertje drinken en het zeker in de beginjaren allemaal niet zo serieus namen, was ineens Een Instituut geworden.

Begrijp me goed, ik heb daar zelf aan mee gewerkt, ik ben er deels voor verantwoordelijk geweest. Dus ik begrijp heel goed dat met de editie 2010 de organisatie (Ton en Roswitha) het niet meer voor elkaar gebokst krijgt om weer zo’n evenement op te zetten. Met sponsors, catering, jury, logistiek. Dan moet je een slag maken van iets wat we in de avonduren erbij deden naar een fulltime organisatie. Als je die status verder wilt uitbouwen en behouden.

Waarom in het persbericht zo’n halfslachtig lulverhaal over social media wordt gegeven is mij echt een raadsel. Want dat is niet de reden, ik kan dat niet geloven. Ik ken Ton langer dan vandaag (heb hem helaas nog niet gesproken, maar wilde dit al wel schrijven) en ik weet hoe hij tegenover de spotlights staat. Daar blijft hij liever van weg. Die rol lag bij mij en soms bij Remco. En nu bij Jeroen. Dus dat Jeroen nu overal opspringt is begrijpelijk maar tactisch niet de beste zet. Bloggen gaat over transparantie, openheid en eerlijkheid. Ik had liever Ton de uitleg zien geven dan de juryvoorzitter.

Wil je meer over de geschiedenis en achtergronden weten van de Dutch Bloggies? In mijn boek Bloghelden staat alles uitgelegd.

Marketingfacts en de doorstart

De reacties op het Marketingfacts artikel zijn niet mals. Maar wat me vooral opvalt is dat bij het persbericht veel reacties waren dat men het zonde vindt. Dat de Dutch Bloggies zeker wel een naam hebben/hadden en nu dat weg is, is dat jammer. Tegelijkertijd lees ik op Marketingfacts dat er een aantal partijen zijn die een doorstart willen maken van de Dutch Bloggies. Toen ik dat las werd ik toch wat angstig. Fuck, zou dat sympathieke evenementje wat we in 2004 een gezicht gaven nu ineens worden overgenomen door commerciële partijen? Wat wij hebben opgebouwd in 10 jaar gaat nu ineens naar andere partijen? Of blijven Ton en Roswitha wel betrokken?

Hadden de Dutch Bloggies toch dat underground partijtje moeten blijven wat we in 2004 met een krat bier en wat chips in de gang van een museum vierden? Terugkijkend misschien wel. Misschien moet het juist die kant weer op. Juist om te laten zien dat blogs van het volk zijn, niet van marketeers en reclame_peeps_. Als je vandaag je eerste verjaardag van je weblog viert, dat je dat juist moet vieren en niet moet denken dat je achter de troepen aanloopt. De stap naar professionalisering betekent niet dat het een marcom-feestje moet worden, wat het eerlijk gezegd de laatste jaren wel is geworden. Dat is jammer, dat zou anders moeten. Bij deze dus mijn aanbod om eens mee te praten en te luisteren op dat topoverleg wat Marketingfacts, AdFactor en Seats2Meet binnenkort gaan voeren. In 2008 heb ik gezegd dat ik het niet meer zou doen. Vanmiddag heb ik in de mail tegen iemand gezegd dat ik het niet meer doe. Nu ik de reacties lees bij Marketingfacts draai ik bij. Bloggen is meer dan een corporate blog en een blogworkshop. Dat moet dan iemand toch duidelijk maken. De huidige juryvoorzitter doet dat in elk geval niet.

Blog on.