Digging the digital

Archives for 2022

Schieten webmentions nu zijn doel voorbij?

door

Ik ben blij met elke interactie op deze site. Ik vind het te gek als mensen mijn blogposts aanraden als hulp, als richtingsaanwijzer of als inspiratie. Daar doe ik het al 20+ jaar voor.

Sinds de groei van Mastodon als alternatief houd ik een startersgids bij. Een lijstje met ANWB-paaltjes naar andere plekken op het web waar je meer kunt leren over het nieuwe netwerk. Ik heb er veel mensen mee geholpen en dat is te gek. Ik hoop dat het mensen er toe heeft overgehaald om meer tijd en energie in het groeiende netwerk te besteden.

Ik heb al een paar jaar plugins geïnstalleerd die het mogelijk maken om interactie op bijvoorbeeld Mastodon en Twitter zichtbaar te maken onder een blogpost. Dat voelt heel logisch. Voor pak’em beet 2010 reageerde mensen vooral onder de blogpost zelf. Nu gebeurt dat op een ander netwerk zoals Twitter. En het is interessant om die conversatie bij de post zelf te krijgen. Inclusief de likes en reposts. Een beetje egostrelerij is mij niet vreemd! Ik vind het leuk om te zien dat ook oudere posts soms weer gedeeld worden. En lezers zien dat ook. Het laat een beetje de sociale populariteit zien van een post.

De startersgids voor Mastodon laat echter een andere kant zien van deze mogelijkheid.

Een enorme muur met lege en gevulde avatars. Bekende gezichten van diverse netwerken. Heel leuk, maar op deze manier schiet het zijn doel wat voorbij denk ik? Want wat heb jij er als lezer aan om zo’n enorme lijst met accounts op Twitter en Mastodon te zien? En dan zijn dit alleen de reposts. Ik heb ook de Likes…

En degene die de post los benoemen in een toot of tweet.

Het is een massieve muur van mooie mensen. Maar dient het nog een doel? Wat zou een alternatief zijn? Een andere vorm, of het afkappen bij bv 2 regels met avatars? Helemaal weglaten? Iets anders?

Ik weet het nog niet…

door

“Je hoeft Twitter niet te verlaten” schreef ik een paar dagen geleden. Ze maken het je echter niet makkelijk. Afgelopen paar uur werd om vooralsnog onverklaarbare reden de accounts van een aantal journalisten opgeschort. “Onverklaarbaar”, want het zal toch niet zo zijn dat de baas van een prive-bedrijf boos is omdat mensen over zijn privé vliegtuig schrijven met een journalistieke grondslag? Dat zal toch niet?

En vrij plots zijn links naar Mastodon niet meer mogelijk. Je tweet wordt niet gepost als er een link naar een Mastodon account of post in staat. Elon Musk lijkt wild om zich heen te slaan, ik heb geen idee wat voor grotere strategie er achter zou zitten. Het is kinderachtig pestgedrag.

Ik wil er verder niet teveel woorden meer aan vuil maken. Mocht je me zoeken, ik zit rustig op Mastodon op @frank@indieweb.social, je kunt hier een reactie geven en je kunt me altijd mailen.

Wil je meer weten over Mastodon, ik heb deze gids gemaakt met links naar allerhande artikelen en handleidingen. Veel plezier!

Happy 25 birthday, weblog!

door

Vandaag is het 25 jaar geleden dat Jorn Barger de term weblog voor het eerst gebruikte op zijn.. weblog ja.

On December 17, 1997, inspired by Dave Winer’s Scripting News and running on Winer’s Frontier publishing software, Barger began posting daily entries to his Robot Wisdom Weblog in the hope of finding “an audience who might see the connections between [his] many interests.” These postings featured “a list of links each day shaped by his own interests in the arts and technology[…]

Tot die tijd hadden de chronologische tijdlijnen met dagelijkse posts nog niet echt een naam. In mijn boek Bloghelden beschrijf ik in grote lijnen wat er zoal in die eerste periode gebeurde. Waar natuurlijk ook een grote rol is weggelegd voor Dave Winer, de man die de eerste software maakte om dagelijkse posts te publiceren. Maar Dave zou nooit claimen het woord weblog te hebben bedacht. Ik her-publiceer hier een deel uit Bloghelden. Wil je meer weten over de geschiedenis van blogs in Nederland, dan kun je het hele boek gratis in verschillende formaten downloaden.

De eerste golf weblogs

In de periode dat de e-zines floreerden in Nederland, ontstond er in de Verenigde Staten een nieuw fenomeen. Jorn Barger was al actief op andere online netwerken zoals Usenet, de nieuwsgroepen op het web. In februari 1995 begon Jorn met zijn Robot Wisdom-website, waar hij essays en artikelen plaatste over onder andere James Joyce, kunstmatige intelligentie en de internetcultuur. Op 17 december 1997 noemde hij voor het eerst de term weblog op zijn website Robotwisdom.com. Geschreven als WebLog, omdat ‘de lettergreep blog verschrikkelijk klinkt.’ Hiermee beschreef hij zijn zoektochten op het internet, het ‘loggen’ van het web, zoals meerdere bloggers nu nog zullen zeggen. Jorn en Robot Wisdom worden over het algemeen als de grondleggers van de weblog genoemd. Echter, Tim Berners-Lee bedacht bij CERN in 1989 het principe van gelinkte documenten op computers en daarmee het World Wide Web. De eerste webpagina die werd gemaakt is een weblog. In Netscape, de browser van weleer, zat de knop What’s New. Daarmee bezocht je deze website. Een constant geüpdatet overzicht van nieuwe websites die begin jaren ’90 wereldwijd online kwamen. In 1994 was Justin Hall bezig op een persoonlijk weblog. Een lifelog zouden we het nu noemen. Zijn persoonlijke beslommeringen, romances, maar ook de zelfmoord van zijn vader, alles kwam online. Webdesigner Jeffrey Zeldman claimt dat hij sinds 1995 een blog bijhoudt. In de Verenigde Staten is er dus eveneens onduidelijkheid over de begindagen van de blogosfeer. De term ’blog’ is in 1999 geïntroduceerd door Peter Merholz. Hij brak het woord weblog op in ’we blog’ en om onduidelijke reden is de term ‘blog’ blijven bestaan.

Op Hypertext2009 presenteert Rudolf Ammann een paper over de begindagen van de blogosfeer in de Verenigde Staten. Hierin haalt hij wederom Jorn Barger aan en de moeizame relatie die Jorn had met softwareontwikkelaar Dave Winer. Hij zet in januari 1997 een nieuwe versie van zijn webplatform Frontier online. Deze had een nieuwe functionaliteit, de NewsPage. Hiermee was het voor het eerst mogelijk om zonder kennis van HTML een homepage te maken die de artikelen gesorteerd op datum zou laten zien in omgekeerd chronologische volgorde. Dave begint in februari 1997 de publicatie Scripting News, maar hij claimt niet de term weblog te hebben uitgevonden. Dave is daarentegen wel een belangrijke voorvechter geweest van het online publiceren. Hij heeft met zijn weblogsoftware Radio Userland aan de wieg gestaan van RSS, de technologie om digitale content snel en eenvoudig online te verspreiden, en samen met Adam Curry kan Dave de godfather van podcasting worden genoemd. Dave Winer ‘bootstrapped the blogging revolution’, veel latere bloggers zijn eerder door Dave ge-inspireerd dan door Robot Wisdom.

Ammann vertelt in zijn essay dat Jorn grote moeite had met de verschillende soorten blogs die er ontstonden. Niet alleen de linklogs zoals Robot Wisdom, maar ook andere blogvormen: ‘You can certainly include links to your original thoughts, posted elsewhere … but if you have more original posts than links, you probably need to learn some humility.’ Ondertussen is elders in de Verenigde Staten de onbekende internetjournalist Jim Romenesko aan het werk bij een lokale krant. Elke dag voor hij aan het werk gaat, surft Romenesko langs de sites van de lokale kranten, zoekt het bizarre en opvallende nieuws en plaatst het op zijn weblog The Obscure Store and Reading Room. Daarnaast geeft Romenesko nieuws en inside informatie over journalistiek en media, wat hem populair maakt bij de redacties van de grote landelijke kranten.

Jorn Barger zal na het claimen van de term weblog nog lange tijd een voorvechter blijven van het vrij geschreven online woord. Hij komt wel meer en meer met Dave Winer in de clinch over de richting die weblogs op moeten, om uiteindelijk in 2007 nogmaals een behoorlijk stringente lijst van regels voor weblogs uit te brengen: ‘A true weblog is a log of all the URL’s you want to save or share. (So del.icio.us is actually better for blogging than blogger.com.)’ 

Naast Robot Wisdom en Obscure Store zijn er nog twee andere Amerikaanse websites die van invloed zijn geweest op de Nederlandse bloggers van het eerste uur. De eerste is Memepool. Deze groepsblog is in 1998 opgericht door onder andere Joshua Schachter. Hij zou later de bookmarkdienst Delicious oprichten. Memepool kenmerkte zich als een typische linkdump in de geest van Robot Wisdom. Links naar het vreemde, obscure, grappige en interessante op het net, vergezeld van een korte beschrijving. De blog had geen reactiemogelijkheden en de auteurs waren alleen bekend onder pseudoniemen. Op Memepool waren dagelijks nieuwe links te vinden, maar op 22 april 2008 was het afgelopen met de site. Sinds die datum zijn er geen nieuwe posts meer geplaatst.

Cameron Barrett startte op 11 juni 1997 Camworld, een site die hij gebruikte om links te posten naar artikelen over webdesign. Deze gebruikte hij als leraar op het Northwestern Michigan College. Maar na zijn lessen ging hij door met het verzamelen en publiceren van links, om uiteindelijk in 1999 het essay The anatomy of a weblog te publiceren waarin hij een eerste aanzet doet om de Amerikaanse tijdlijn van de web-loghistorie samen te stellen. Cameron is de eerste blogger die in 1997 wordt ontslagen vanwege zijn blogpraktijken. Uiteraard doet hij hier uitgebreid verslag van op zijn web- log: ‘[…] if you’ve read my fiction, you might or might not agree with my co-workers and my boss. I freely admit that my fiction is of the experimental kind.’ 

Meer lezen? Bloghelden kun je gratis downloaden als ebook, PDF, txt file of in Markdown!

De Eerste Kerstdag is officieel…

door §

De Eerste Kerstdag is officieel van start in de Meeuwsen-mansion. Ik duik zo de keuken in voor een kerstontbijt, gevolgd door cadeau’s en de rest van de dag niks doen. Beetje kerstfilms kijken, spellen spelen. Vanavond met z’n viertjes aan de kaasfondue met goed bier en wijn. Zo vieren wij Kerst het liefste. Weinig tierlantijnen en opgelegde glitterdrukte. Even de luiken dicht en bij elkaar zijn. Fijne dagen!

Obsidian of Emacs?

door

De afgelopen weken heb ik mij verder verdiept in de wondere wereld van Emacs. Via het starterspack Spacemacs. Ik heb vooral gekeken naar de mogelijkheden van orgmode. Ik ben onder de indruk en ik twijfel enorm wat ik zal doen. Doorgaan in Obsidian met Markdown of overstappen naar Emacs met Orgmode?

Het begon allemaal uit nieuwsgierigheid. Ik las vaak over de schijnbaar eindeloze mogelijkheden in Emacs. Over de kracht van Orgmode en hoe meer uitgebreid het is dan alleen de notitiewijze van Markdown. Maar ook veel logischer dan Markdown. Ik heb in de afgelopen jaren zo eens een avondje met Emacs gespeeld. Wat me vooral tegenstond waren de schijnbaar onlogische toetsencombinaties. Emacs is van origine uit een tijd dat er nog geen muizen of trackpads waren. Je deed álles met je toetsenbord. In Spacemacs heb je dan nog de combinatie van Emacs en Vim. Die laatste is een teksteditor met een minstens zo lange historie en groot aantal volgers.

Zowel Vim als Emacs zijn niet intuïtief in gebruik, maar ik wilde het wel eens proberen. Zelfs na de tegenvallende eerste pogingen, besloot ik er nog één keer voor te gaan.

C-h i org-mode

Een aantal commando’s en toetscombinaties waren nu wel blijven hangen en langzaam maar zeker ontdekte ik meer mogelijkheden. Zeker toen ik op Youtube een serie ontdekte die stap voor stap de mogelijkheden in Orgmode uit de doeken deed.

Dit gaf me ineens zoveel ideeën en richtingen die ik wilde ontdekken met Orgmode, dat ik er vol voor ging. Ik kan je aanraden bovenstaande video van 20 minuten echt eens te kijken en te zien wat mogelijk is in Spacemacs en Orgmode.

Orgmode lijkt alles in zich te hebben wat je maar wenst van een takenapplicatie (ja natuurlijk ook de GTD-wijze), journalapp, PKM systeem, projectplanner en nog meer. Ik kan zelfs bloggen vanuit Spacemacs met Orgmode!

Maar… de leercurve is hoog. Ondanks de enorme hoeveelheid tutorials, how-to’s, community en boeken (Mastering Emacs heeft hele goede sample hoofdstukken!) zat ik ‘s avonds vooral te tweaken en klooien in de configuratie van het programma. Ik vond dat prima, ik hou er wel van. Maar op een gegeven moment moet je wel iets gaan dóen. Ik merkte dat ik daar wat vastliep. Steeds als ik iets wilde doen uit mijn takenlijst of agenda, dan merkte ik bij mezelf dat ik weer zat na te denken of ik het wel goed had opgeslagen in Spacemacs. Of ik het nog eenvoudiger, sneller of leuker kon maken. Of ik moest toch weer een toetsencombinatie oprakelen.

Terug naar Obsidian dus?

Nou… daar had ik net zo goed wat issues mee. Dankzij de community van Digitale Fitheid (tip voor 2023! Wordt gratis lid van die club!) lukte het me halverwege december om een folder met achterstallige notities weg te werken. Die stok achter de deur had ik nodig om Obsidian nog meer eigen te maken. Het was teveel een vergaarbak van losse notities en random taken. Zowel privé als professioneel.

Mijn Obsidian vault staat in een iCloud directory, zodat ik hem goed kan synchroniseren met mijn iPhone. Dat werkt prima, maar een essentiële plugin werkte ineens niet meer. De plugin Tasks geeft me de mogelijkheid om eigen dwarsdoorsnedes te maken van alle taken in mijn verzameling notities en die weer te geven. Ik vind dat enorm handig, omdat ik zo notities kan maken met up to date takenlijsten. Het maakt niet uit waar die taken staan. In langere lijsten, in losse notities, in een dagnotitie. Met Tasks kan ik ze op mijn eigen manier weergeven en er mee werken.

De oplossing was redelijk simpel, haal de vault weg uit de iCloud directory en zet hem lokaal. Dat gaf me weer de mogelijkheid om vol in Obsidian te kunnen werken, met alle plugins die ik zou willen gebruiken. Mijn Obsidian notities worden elk uur via naar een online git-repository gestuurd, zodat ik altijd een mogelijkheid heb om oude notities weer terug te halen of fouten te herstellen. En die mobiele versie? Dat moet ik dan weer oplossen via de plugin in Obsidian. een typisch gevalletje yak-shaving dus.

Open en closed loops

Maar… in Obsidian heb ik geen goede scheiding tussen notities en taken. Ik werk steeds vaker in mijn notities. Ik merk dat ze een zekere richting op gaan om mijn eigen denken over onderwerpen te verdiepen en te verbeteren. Dat zit deels aan de professionele kant (team-ontwikkeling, werkcultuur, contentstrategie en copywriting) en veel in mijn privé sfeer (geschiedenis van online netwerken, arcades, decentralisatie, open source).

Ik krijg veel taken vanuit gesprekken, vanuit emails, collega’s. En vanuit dingen die in huis moeten gebeuren. Die met mijn gezin hebben te maken, of mijn gezondheid.

Er zit zeker overlap tussen de taken en de notities, maar lang niet altijd. Ik merk dat ik niet goed weet wat ik er mee aan moet. Evan Travers schreef hier al eens over: Open loops zijn goed voor creatief denken, closed loops voor productiviteit. Creatief denken en GTD lijken daarom tegenover elkaar te staan. Dat zorgt voor kortsluiting in mijn denken, werken en systematiek.

Dus hoe nu verder?

Dat weet ik nog niet zeker. Ik blijf voor nu in Obsidian werken met zowel de taken als de notities. Ik denk dat ik er een meer strikte scheiding in maak, zodat ze elkaar minder in de weg zitten. Daarnaast geef ik mezelf de vrijheid om wat te blijven spelen in Spacemacs en Orgmode. Ik vind het fascinerend dat de geschiedenis van deze software terug gaat tot de jaren ’70 en dat er nog altijd ontwikkeling in zit. Trivia: Het zit zelfs in de film Tron! Dat geeft mij wel het vertrouwen dat er veel goeds in zit en dat er oplossingen zijn voor mijn manier van werken. Ik moet ze alleen nog vinden.

Obsidian zou zo maar de nieuwe Emacs kunnen worden op langere termijn. Het is gratis te gebruiken, werkt met lokale bestanden en is enorm flexibel door het plugin systeem. Mocht het ook nog eens goed gaan werken met Orgmode bestanden, dan voorzie ik een mooie toekomst voor Obsidian. En ja, ik weet dat Logseq met zowel Markdown als Org bestanden kan omgaan. 😁

PS: Deze blogpost schrijf ik in de WordPress editor. Ik merkte tijdens de eerste redactieronde dat ik veel zinnen, woorden en delen van teksten a la Emacs wilde verbeteren (bv door SPC-v-s-” een zin snel tussen aanhalingstekens zetten). Het muscle-memory begint dus te groeien…