Ik begrijp eerlijk gezegd alle toestanden niet zo over het einde van Twitter. Ja, er gebeurt er een hoop in de persoonlijke hackathon van Elon Musk (dank Alexander Klöpping voor deze mooie term) en de manier waarop medewerkers het schip verlaten verdient geen schoonheidsprijs. En ja, komende week begint het WK en kan het gebeuren dat er systemen uitvallen. Maar om nu als een volleerde drama-queen afscheidstweets te schrijven, dat gaat toch wat ver. Net als het pompeuze “Ik Ben Naar Mastodon En Kom Hier Nooit Meer Terug” gepraat. Ik vind dat nergens voor nodig.
Maar is dat een reden om te kiezen tussen Twitter en Mastodon? Het is sowieso een valse keuze. Mastodon is geen vervanging voor Twitter. Het is een eigen netwerk met eigen cultuur, geschiedenis en gewoontes. Het is geen sociaal netwerk wat draait op het algoritmisch tonen van relevante content, wat vaak neerkomt op polariserende, virale dunks op groepen mensen die elkaar de tent uitvechten. Mastodon heeft geen ingebouwde geldstromen voor content-creators, adverteren is niet mogelijk en er is geen centrale moderatie over alle Mastodon servers.
Je kunt prima beide netwerken naast elkaar houden. Ik hou van Twitter omdat het de polsslag van het wereldnieuws is. Als er iets groots gebeurt, dan ga je naar Twitter. Als ik kleine, niche gesprekken wil, dan kan ik nu Mastodon. Die twee naast elkaar is prima.
Ik hoop echt dat Twitter blijft bestaan, minimaal in zijn huidige vorm. En ik hoop echt dat Mastodon en de Fediverse nu een groter bestaansrecht hebben voor de lange termijn.
Het zou zo maar kunnen dat de ziel van Twitter wezenlijk verandert. Dat het zich meer en meer richt op algoritmische optimalisatie, amplificatie en dataverzameling voor adverteerders en politiek gewin. Dat we moeten betalen om in contact te blijven met ons eigen netwerk. Op datzelfde netwerk.
Dan kun je beter kiezen voor een plek waar je net zo goed kunt betalen, maar waarvan je zeker weet dat je niet wordt gevolgd en je woorden niet worden gewogen in een populariteitswedstrijd.
