Digging the digital

door

“Je hoeft Twitter niet te verlaten” schreef ik een paar dagen geleden. Ze maken het je echter niet makkelijk. Afgelopen paar uur werd om vooralsnog onverklaarbare reden de accounts van een aantal journalisten opgeschort. “Onverklaarbaar”, want het zal toch niet zo zijn dat de baas van een prive-bedrijf boos is omdat mensen over zijn privé vliegtuig schrijven met een journalistieke grondslag? Dat zal toch niet?

En vrij plots zijn links naar Mastodon niet meer mogelijk. Je tweet wordt niet gepost als er een link naar een Mastodon account of post in staat. Elon Musk lijkt wild om zich heen te slaan, ik heb geen idee wat voor grotere strategie er achter zou zitten. Het is kinderachtig pestgedrag.

Ik wil er verder niet teveel woorden meer aan vuil maken. Mocht je me zoeken, ik zit rustig op Mastodon op @frank@indieweb.social, je kunt hier een reactie geven en je kunt me altijd mailen.

Wil je meer weten over Mastodon, ik heb deze gids gemaakt met links naar allerhande artikelen en handleidingen. Veel plezier!

Schieten webmentions nu zijn doel voorbij?

door

Ik ben blij met elke interactie op deze site. Ik vind het te gek als mensen mijn blogposts aanraden als hulp, als richtingsaanwijzer of als inspiratie. Daar doe ik het al 20+ jaar voor.

Sinds de groei van Mastodon als alternatief houd ik een startersgids bij. Een lijstje met ANWB-paaltjes naar andere plekken op het web waar je meer kunt leren over het nieuwe netwerk. Ik heb er veel mensen mee geholpen en dat is te gek. Ik hoop dat het mensen er toe heeft overgehaald om meer tijd en energie in het groeiende netwerk te besteden.

Ik heb al een paar jaar plugins geïnstalleerd die het mogelijk maken om interactie op bijvoorbeeld Mastodon en Twitter zichtbaar te maken onder een blogpost. Dat voelt heel logisch. Voor pak’em beet 2010 reageerde mensen vooral onder de blogpost zelf. Nu gebeurt dat op een ander netwerk zoals Twitter. En het is interessant om die conversatie bij de post zelf te krijgen. Inclusief de likes en reposts. Een beetje egostrelerij is mij niet vreemd! Ik vind het leuk om te zien dat ook oudere posts soms weer gedeeld worden. En lezers zien dat ook. Het laat een beetje de sociale populariteit zien van een post.

De startersgids voor Mastodon laat echter een andere kant zien van deze mogelijkheid.

Een enorme muur met lege en gevulde avatars. Bekende gezichten van diverse netwerken. Heel leuk, maar op deze manier schiet het zijn doel wat voorbij denk ik? Want wat heb jij er als lezer aan om zo’n enorme lijst met accounts op Twitter en Mastodon te zien? En dan zijn dit alleen de reposts. Ik heb ook de Likes…

En degene die de post los benoemen in een toot of tweet.

Het is een massieve muur van mooie mensen. Maar dient het nog een doel? Wat zou een alternatief zijn? Een andere vorm, of het afkappen bij bv 2 regels met avatars? Helemaal weglaten? Iets anders?

Ik weet het nog niet…

Ik weet nog steeds niet…

door §

Ik weet nog steeds niet goed hoe ik dit moet vinden. We kochten vorige week een nieuwe smart TV. Onze oude smart TV werd steeds minder smart na 6 jaar trouwe dienst, het had kuren met opstarten van elke streaming dienst. En de NLZiet app werkte er niet zo lekker op.
Toevallig kwamen we een aanbieding tegen voor een nieuwere TV, bekend merk, goede prijs. Dus hupsakee gekocht. Maar helaas was het aanbod van de smart apps op de TV een stuk minder. Alleen Netflix en Youtube. Dat is dan weer niet handig. Want hoe moet dat dan met Disney en HBO? NLZiet? Dus ik heb onze oude Google Chromecast weer aan de TV gehangen. Een smart device op een smart TV om hem iets meer smart te maken via onze smartphone. Want die Chromecast komt ergens uit 2018 dus we moesten nog streamen vanaf een ander apparaat om de magie een beetje te laten werken. Maar dat werkte ook niet ideaal.
Ik bestelde dan maar een nieuwe Google Chromecast. inclusief een kleine afstandbediening. Het is eigenlijk een Apple TV voor een zachter prijsje maar minstens zoveel magie. Alle streaming diensten als app beschikbaar. Spotify via de TV. We praten tegen de afstandsbediening waar Google Assistant is ingebakken. Zo kunnen we via Youtube haardvuur op het scherm streamen (is dat goedkoper dan verwarming hoger zetten? Ik weet het niet!) of gewoon Spotify starten door om een Kerstmis playlist te roepen.
Het is wat sci-fi auteur Arthur C. Clarke al poneerde in een van zijn drie regels: “Any sufficiently advanced technology is indistinguishable from magic.”
Smart magic. Maar wel via Google.

Inspiratie in je hoofd

door

Nou lekker dan Kitty, schrijf jij een fantastisch stuk over “hoe werkt dat nou eigenlijk, dat schrijven, in je hoofd enzo”… waar ik dan van denk, ja jeetje, dat wil ik dus bewaren om later eens terug te lezen of in elk geval een paar van die quotes die zij weer uit boeken heeft en die ik dan kan gebruiken in mijn eigen stukjes zoals die van Seth Godin die ons afraadt hem na te doen want het werkt alleen voor hemzelf, en ik zie een mooie term poëticaal proza ja jeetje dat wil je toch onthouden en later eens gebruiken in een spelletje Triviant of gewoon random in een gesprek met collega’s of je ouders of een random voorbijganger bij de bus, dus ja hoe ga ik dat nu doen, ik zou er normaal een bookmark van maken met iets als lees dit uitroepteken uitroepteken maar al typend denk ik ja joh dat kan ik niet maken naar Kitty want als zij het over het schrijfproces heeft en dat het hard werken is en dat die inspiratie niet uit de lucht komt vallen ja hallo hoe moet ik dat dan doen met een lullig linkje en zo van he ga eens daar kijken want dat is echt te gek nee dan zou ik zelf ook iets anders moeten doen wat ik niet echt normaal vind om te doen en wat me echt moeite kost en waar ik steeds weer backspace en pieker en bedenk hoe ik bruggetjes maak en dan is zo’n vorm echt best hard werken hoor nou poe, even op adem komen

Wat gebeurt er nou in je hoofd als je schrijft (lezen!)