door
Als ik dit dan weer lees (en ik lees álles wat Austin schrijft!) dan denk ik: zal ik gewoon weer starten met het mailen van mijn blogposts? Misschien is dat niet meer wekelijks een vast aantal, maar zo hou ik wel op meer vlakken contact met jullie, de lieve lezers (zwaait in grote vlakke cirkels in de lucht)
Austin zegt dat het "basic punk rock show 101" is. Dat is wel zo. Och de twijfel…
door
De dag begint gelukkig al beter dan de vorige. Niet meer hoestend en verkouden. Dat is een goed teken! Ik moet zeggen dat de slaapbank het nog redelijk goed doet als slaapplek voor langere tijd. Ik ben blij als ik weer in mijn eigen bed kan kruipen maar dit is een prima vervanging geweest.
Inmiddels zit ik deels te werken en deels wat eigen zaken te regelen. In Obsidian orden ik oudere notities en bekijk met een schuin oog wat er zoal in die community gebeurt. We proberen Finn’s aankomende 10e verjaardag te organiseren. Hij wil heel graag een gaming-verjaardag. Maar 6 – 7 van die schreeuwende gamers in huis, ik weet niet of ik dat aankan!
Ik zie dat Erik ook weer in isolatie is gegaan. Ik ben naar zijn voorbeeld met deze serie begonnen en nu gaat hij naar mijn voorbeeld weer verder met zijn serie. Zo schrijven we dat internet wel vol!
Gisteren heb ik weer 4 afleveringen gezien van Manifest, seizoen 2. Het verhaal begint zich nu al flink uit te waaieren en ik weet niet of ik daar op zit te wachten. Wat is het toch dat dit soort series sterk beginnen maar het niet voor elkaar krijgen om na 1 seizoen te zeggen: “Dit is het, dit is het verhaal. Hier is de bad guy, dit is het complot en we hebben de wereld gered. Nu zijn we klaar.” Om kijkcijfer redenen wordt er toch doorgezet en wordt een verhaal enorm uitgesponnen tot geen mens er meer een touw aan kan vastknopen. I’m looking at you, Lost!
Ik kreeg van een trouwe lezer nog de vraag of ik nu een liveblog of een lifeblog schrijf. Dat is een goede vraag, dank trouwe lezer! Tja, ik noem het een liveblog, maar dat zou impliceren dat je per minuut kunt meelezen wat er gebeurt in Isolatie Station Utrecht. Het is misschien meer een lifeblog. Een zeer strakke en binaire scheiding die De Oude Weblogkliek ooit in het leven riep, de lifeloggers en de linkbloggers. De een haalde er sardonisch genoegen uit om de ander online onderuit te halen. Maar naderhand dronk iedereen samen een biertje bij de weblogmeeting.
Met mijn oude blogs was ik duidelijk een linkblogger. We linkten naar alles wat we tegenkwamen. Ik doe dat nog steeds veel, maar er is iets meer mix in gekomen. Deze serie is duidelijk een lifelog. Ik schrijf over de dagelijkse beslommeringen. Het is nog niet zoals “die liftloggers” vroeger deden… “Ik stond in de rij bij de kassa. In de verte hoorde ik een reiger…”
Maar goed, lifeloggen in plaats van livebloggen. Dat laatste is gisteren schijnbaar bij de Youtube video van BOOS gedaan. Dat is toch gek als je er over nadenkt? Waarom zou je een liveblog bijhouden van een video waar je versneld doorheen kunt spoelen?
Mag ik trouwens nog mijn jaloezie uitspreken hoe deze vrouw haar avondroutine heeft ingevuld met de meest ingenieuze en nieuwsgierigmakende gadgets? Zo wil ik ook wel in isolatie gaan!
Tot zover de ochtendbeslommeringen. Tijd om te bedenken hoe ik de middag ga invullen.
door
Vandaag een wat latere update. Niet om een specifieke reden. Niet dat ik nou zo heel druk was of veel buiten de deur. Ik zit natuurlijk nog steeds in isolatie. Het kwam er gewoon niet van. Ik heb vanochtend een uurtje wat mails en berichten van werk beantwoord. Zaken die al te lang lagen, die nu echt een antwoord nodig hadden. Dat gaat prima. Maar als ik daarna op de bank zit met een kop thee, merk ik dat weer wat moe ben. Het is een vreemde motherfucker, dit virus.
Als ik het heb over schermtijd beperken, dan is het vooral wat ik doe in die schermtijd. Ik kan prima vanaf de bank op een groot scherm naar Disney+ kijken. Maar op datzelfde scherm mails tikken of documenten van commentaar voorzien, dat gaat lastiger.
Wat me ook opvalt is dat ik soms even van mijn verhaal af ben. Ik zit in een zin en denk na over een vervolg. En dan denk ik langer dan normaal na. Mijn gedachten dwalen even af en ik moet me er echt bewust weer bij trekken om door te gaan met mijn verhaal. Een vreemde gewaarwording.
Ik heb vanmiddag ook met de GGD gebeld om de tijdlijn duidelijk te krijgen voor mijn glorieuze rentree in de maatschappij. Ik zit inmiddels 5 dagen in isolatie en de berichtgeving op diverse staatswebsites is niet altijd even duidelijk. Op de site Quarantainecheck geven ze op zich wel een goede tijdlijn, maar de copy is soms dubbel te interpreteren. Vind ik. Zo staat er bij dag 7 van de isolatie: “Heb je 24 uur geen coronaklachten meer? Dan is dit je laatste dag van je thuisisolatie.“
Ik vraag me dan af, vanaf wanneer is dat gemeten? Is dat gemeten vanaf dag 6, dan 24 uur zodat je op dag 7 komt en je eigenlijk dus die dag uit thuisisolatie mag? Of is het startend op dag 7, dan 24 uur, zodat je dus de dag erná uit isolatie mag?
Het is dus de tweede optie.
Dat werd me duidelijk na een verhelderend telefoongesprek met de GGD Regio Utrecht. Maar die coronaklachten zijn in mijn geval dus “niet meer verkouden zijn”. Dat is wat ik nog steeds duidelijk ben. Ik hoest en nies me kwijt. De Tempo zakdoekjes maken hun naam waar in de snelheid waarmee ik ze gebruik. Het is niet meer zo erg als zondag en maandag, maar de verkoudheid is er zeker. En laat dat nou de grote verspreider van het virus zijn. Dus ik moet vrijdag echt 24 uur niet niezen, hoesten of mijn neus snuiten. Dan ben ik klachtenvrij. Gebeurt dat niet… dan moet ik nóg eens 7 dagen in isolatie! Wááát! Nee! Zeker wel dus. Want ik ben dan nog altijd besmettelijk voor anderen.
Als in die 7 dagen een duidelijk terugval is van de klachten, bv 75% minder niezen of hoesten, dan mag ik eerder uit isolatie. Wat ik niet moet doen is in de tussentijd een test bij de teststraat doen. Die zal er dan nog vrijwel zeker als positief uit komen en dan beginnen we weer van voor af aan. Een zelftest zou natuurlijk wel kunnen. Ik ben echt geen fan om zo’n wattenstaaf tegen mijn huig te proppen. Daarom nu dit schema aan de muur, zodat ik bij kan houden hoe het gaat de komende tijd. Ik vrees dat ik morgen nog niet van de isolatiestatus af ben namelijk…
Jeff Goldblum is een held. De man kleedt zich fenomenaal, heeft een finesse en plezier in zijn werk en zijn presentatie die ik heerlijk vind om te zien. In zijn show The World According to Jeff Goldblum (Disney+) bekijkt hij de wereld op zijn eigen, excentrieke en nieuwsgierige manier. Heerlijke TV. Seizoen 2 is nu te kijken en daar gaat een aflevering over Tiny Things! Met een fantastisch segment in de show over de show Tiny Kitchen. Ja, een kookshow in een miniatuur keuken.
Prachtig! Waar Jeff dan zijn eigen filosofische draai geeft aan alles wat tiny is:
Zou dat het zijn waarom ik de afgelopen dagen zo hard heb doorgewerkt om mijn miniatuur boekenhoek af te maken? Ik wil er nog iets meer eigen onderdelen in zetten, zoals stickers, posters en tijdschriften. Maar ik ben blij met wat er al staat. Check de korte story met de laatste stappen hieronder:
Op mijn Instagram account kun je de complete reis volgen van het moment dat ik de doos met onderdelen opende tot de kamer zoals hij nu is. Ik vind het heel tof om dit soort miniaturen te maken en wil er zeker mee door gaan. Ik hoop binnenkort met een nieuw project te beginnen, al heb ik daar wel echt los materiaal voor nodig en ga ik niet met een bouwpakket aan de slag.
Tot zover de update. De hoofdpijn begint weer op te spelen, ik moet weer een pauze nemen. Morgen meer!
door §
6:23. De dag begint al beter. Ik hoest nog wel en ben verkouden maar ik voel me minder grieperig. Tijdens mijn ontbijt lees ik wat tweets en check ik de fantastische miniatuur makers op Instagram. (Kijk dan!)Maar ik merk dat elk scherm weer voor hoofdpijn zorgt. Tijd voor een pauze.
door §
There was a discussion going on in the IndieWeb chat yesterday about feed readers. One big point that I took away is that developers must abstract away from technical terms that mean little to nothing for those who might use a tool. Technical terms are useful for implementation: they help developers…
door §
Als ik één ding heb geleerd van de afgelopen 2 dagen, dan is het wel om goed naar je eigen lijf en geest te luisteren. Gisteren zat ik tegen beter weten te lang achter mijn laptop, te intens denkwerk te doen. Deels voor werk en deels voor onszelf. En dat wraakte zich vandaag. Ik merk dat ik maximaal 20 – 30 minuten iets kan doen op een scherm en dan moet ik echt pauze nemen. Anders krijg ik een knallende hoofdpijn en ben ik doodmoe. Dus dat simpele griepje is toch wel wat heftiger merk ik.
Vandaag dus veel gedaan zonder scherm. Slapen. Wat oefeningen. Ik heb het boek De Wonderjaren van Billy Marvin gelezen. De Engelse versie heet The Impossible Fortress. Als je houdt van jaren 80 nostalgie en Commodore 64 games, dan is dit je boek.
Daarnaast heb ik nog aan mijn miniatuur boekenhoek kunnen werken. Met name de electra. Of nou ja, voor zover je het aansluiten van led-lampjes aan bedrading en batterijen electra kunt noemen. En dat is het eigenlijk wel. Ik heb vooral ook geslapen. Uitgerust. Dat is ook wel eens goed, heb ik gehoord…
Om nog af te sluiten met een tip. Mijn isolatie-kamer is niet groot, maar wel groot genoeg om op afstand TV te kunnen kijken via mijn Macbook op een groot Mac scherm. Vanaf de slaapbank kan ik zo prima De Slimste Mens (go Jan Rot!) en Manifest kijken. Maar ik heb geen afstandsbediening om volume te regelen of even op pauze te zetten. De app Remote+ werkt prima om van je iPhone een afstandsbediening te maken! Je hebt een bijbehorende app op je computer nodig, maar dat wijst zichzelf.
Een rustige avond nu, op tijd slapen en hopelijk morgen weer een stapje vooruit.
Digging the Digital is de digital garden of commonplace book van Frank Meeuwsen. Onderwerpen variëren van indieweb tot nieuwsbrieven, bloggen, muziek en opvallende gebeurtenissen op het internet. 