Tja… de dag moest natuurlijk een keer komen. Met zoveel besmettingen om me heen was het een kwestie van tijd dat de Omikron variant zich zou nestelen in mijn keel. Zo voelt het in elk geval wel. Sinds vanmiddag heb ik echt een rauwe keel, ben vermoeid en voel me gewoon slap en hangerig. Ik beschreef het in mijn bronnen- en contactrondje vanochtend “als het nu januari 2020 zou zijn geweest, was ik gewoon grieperig”. Maar nu heb ik dus een hoogst besmettelijk virus onder de leden aldus het RIVM en de GGD.
Terug naar vrijdag. Ik heb me ziek gemeld van werk, ik voelde me niet zo lekker en had moeite me te concentreren op een aantal documenten. Later die middag komt het bericht dat een juf van Finn positief is getest. Het advies is om Finn wel te laten testen. Ik besluit een test te plannen voor mezelf en Finn samen. Dan kan hij zien dat er niets engs aan is, als zijn vader het ook doet. Ik verwacht weinig van de test, de vorige testen waren immers ook negatief. De zelftest van donderdag die ik deed vanwege een fotoshoot was ook negatief.
Zaterdag voel ik me weer kiplekker. We fietsen samen naar de teststraat, vangen wat Pokemons en ‘s middags blijven we thuis om wat te gamen en te knutselen. Niets aan de hand. We voelen ons allebei prima.
Zondag word ik wakker met hoofdpijn en een verkouden gevoel. Het eerste wat ik doe is kijken of er al een uitslag is. Ja. Positief. Mooi klote. En nu? Ik lees me in een paar minuten suf op mijn telefoon over het verschil tussen isolatie en quarantaine, wat ik nu wel en vooral niet moet doen en hoe het gezin er mee te maken krijgt.
Ik begin met een lijstje contacten. Gelukkig ben ik de afgelopen week vrijwel niet in aanraking geweest met andere mensen. De lijst is beperkt. Ik maak een verhuislijst wat naar onze voorkamer moet. Ik moet immers in isolatie maar wil wel door kunnen werken en leven voor zover dat kan. Gelukkig hebben we een extra kamer in huis met slaapbank en ruimte om te werken. Ik zet een bureau in elkaar, verhuis mijn schermen, boeken en wat kantoorspullen. Vervolgens pak ik kleding, toilettas, een net mandarijnen, schoon beddengoed en natuurlijk mijn diorama knutselwerk.
En daar zit ik dan. In isolatie. Dankzij de nieuwe versoepelde maatregelen mag Helie wel naar buiten. Zij heeft een boosterprik gehad en is volledig gevaccineerd. Dat zorgt dat we niet compleet afhankelijk van de buren zijn, al bieden zij wel meteen hun hulp aan. Heel fijn! De kinderen mogen helaas niet naar school deze week, wat echt dik balen is. We moeten nog zien hoe zich dat ontvouwt deze week met thuisonderwijs en de toetsen die Tess heeft. Gelukkig zijn die pas vrijdag. Mocht ik al eerder klachtenvrij zijn, dan zou ze die in elk geval wel kunnen maken.
Inmiddels lees ik het blog van Erik Visser nog eens terug. Hij is geregeld in zelf-isolatie gegaan en hij hield toen tot drie keer toe een liveblog bij. Deel 1, deel 2 en deel 3. Ik kreeg al wat tips van hem aangereikt, met name over gebruik van gemeenschappelijke ruimtes, zoals de badkamer of de gangen. Aan zijn verhalen heb ik zoveel meer dan de folders van de Rijksoverheid, waar ze verwijzen naar artikelen op Vice en Cosmopolitan, waar ze zelf voor hebben betaald. Flauwe flutstukjes met nul meerwaarde als je echt in isolatie moet. Je kunt beter posts zoals die van Erik onder de aandacht brengen.
Toen ik zag dat Erik een liveblog had, wilde ik dat ook natuurlijk. Maar een snelle tocht langs plugins en mogelijkheden laat zien dat het vooral allemaal weer gedoe is. Betaalde plugins, dingen met filters en aanpassingen in themes. Dus nee, geen liveblog hier, maar losse posts en notities. Ik tag ze met klotecorona. Dus die feed en pagina kun je volgen voor de updates. De updates zullen korter zijn dan deze aftrap.
Denk ik.
We zullen zien. Zojuist is een kop thee en spekkoek voor de deur gezet. Isolatieman signing off!
