Digging the digital

Article

6 Maanden in Generative AI Images

door

Zo’n half jaar geleden maakte ik voor het eerst een prompt in Midjourney. Ik had geen idee wat ik zou moeten doen, dus ik typte iets in wat ik net op TV had gezien. En ik had wat extra zinnen gezien die ik kon toevoegen aan Midjourney. Dit was de prompt:

A 7-year old boy in a field of sunflowers playing, 16-bit, deep shades

Dit was het resultaat. Let op, het was toen (denk ik?) nog niet mogelijk om individuele beelden op te schalen.

Gisteren gebruikte ik exact dezelfde prompt in Midjourney versie 5, die net is uitgekomen. Ik kreeg deze vier beelden.

Wat een wereld van verschil in slechts 6 maanden. Stel je eens voor wat er over 6 maanden mogelijk is…

AI heeft een sterke curator nodig

door

Ik kan hier waarschijnlijk nog dagen schrijven over de voor- en nadelen van ChatGPT en AI in het algemeen. Dat doe ik op dit moment nog liever niet. Ik heb jou, mijn lezer, hoog in het vaandel en ik denk dat je die voor- en nadelen zelf wel kunt bedenken. Of je hebt ze al op je eigen blog geschreven. Of op je sociale netwerk naar keuze.

Maar het is een onderwerp wat me wel echt enorm bezighoudt. Een artikel zoals The Flood of ChatGPT Crap About to Clog Up Publishing intrigeert me. Een literair science fiction magazine is gedwongen om de inbox voor nieuwe publicaties te sluiten. De hoeveelheid binnenkomende troep en pulp, gegenereerd door ChatGPT en andere AI systemen, is teveel voor ze. Dus gooien ze de voordeur dicht.

AI Spamfilters

Het impliceert dat, in dit geval, het systeem van nieuwe publicaties ontvangen niet zal veranderen. Dat wij als mensen niet zullen mee ontwikkelen met de komst van AI. Toen email populair werd en wijdverspreid raakte, zagen we al snel de komst van spambots. De industrie reageerde er op door spamfilters sneller, slimmer en decentraal te maken. Iedereen kan gebruik maken geaccepteerde spamfilters die tegenwoordig 99% van de spam tegenhouden.

Ik verwacht dat we de komende jaren enerzijds een race krijgen om echt van nep te onderscheiden. Curators krijgen het weer druk. Veel is te automatiseren in die wapenwedloop, maar curatoren zullen een belangrijke rol houden. Al is het maar om de variabelen in het systeem scherp en innovatief te houden. Anderzijds vinden we nieuwe manieren om met de output van AI om te gaan. We weten het op waarde te schatten. In bovenstaande artikel is het een scifi-magazine dat de voorkeur geeft aan mens-geschreven verhalen. Maar stel dat er een markt is voor de pulp die AI kan uitstoten in een recordtijd? Jij en ik zullen het misschien niet lezen, dat wil niet zeggen dat er geen markt is.

Samenwerken

Nu GPT-4 op de markt komt zal de berichtgeving weer doemdenken over copyright, over het gebrek aan inspiratie en originaliteit van de modellen. De hele cyclus begint weer opnieuw, terwijl de innovatie doordendert.

Tijdens de livedemo van GPT-4 vanavond zei Greg Brockman van OpenAI iets interessants: “The system is not perfect, but neither are you. Together, it is this amplifying tool that let’s you reach new heights”

Happy prompting!

PS: De titel van deze post heb ik van OpenAI gekregen toen ik de tekst in hun editor zette en er zo’n 6 iteraties mee deed. Zoekend naar lengte, alliteratie, positiviteit. Zo zie je maar, je staat zelf nog aan het roer.

Wat zegt ChatGPT over de eerste bloggers?

door

Vanavond is de release van GPT-4, het nieuwe Large Language Model waar onder andere ChatGPT mee wordt aangestuurd. Ik gebruik ChatGPT en andere AI-systemen nu een tijdje en ik ben soms verrast door de antwoorden, soms moet ik hard lachen om de onzin die het uitkraamt, maar bovenal ben ik nieuwsgierig hoe dit verder zal verbeteren.

Afgelopen weekend heb ik wat tijd besteed om interessante prompts en hun antwoorden eenvoudig te exporteren van het ChatGPT venster. Daarnaast wil ik ze direct beschikbaar hebben op mijn eigen site. Het is nog werk in uitvoering, maar je weet, ik werk met de garagedeur open!

Lokaal ChatGPT

Met deze bookmarklet kun je de vragen en antwoorden van een ChatGPT sessie lokaal opslaan. Met behulp van Keyboard Maestro hou ik een specifieke map in de gaten. Als er bestanden in deze map komen, dan worden ze automatisch naar mijn webserver gestuurd en krijg ik de URL terug. Zo kan ik snel een ChatGPT prompt en uitkomst delen op mijn blog.

Kijk bijvoorbeeld als ik ChatGPT vraag naar mijn boek Bloghelden. Ik ben best tevreden over de output. Met name de laatste paragraaf van de samenvatting 🙂

Eerste bloggers

Maar de lijst met eerste bloggers is falikant fout. Ik heb geen idee waar deze informatie vandaan komt. De lijst met eerste blogposts kun je vinden in de github repo van het boek. Omdat de markdown van die versie (nog) niet zo lekker is, kun je de lijst moeilijk lezen. Natuurlijk ChatGPT to the rescue! Ik geef hem de lijst uit de textfile en vraag om er een Markdown file van te maken. Dat heeft hij in een paar seconden gedaan! Helaas wordt dat nog niet zo lekker getoond in de kopie die ik op mijn site laat zetten. Werk aan de winkel dus om de output nog wat beter te maken. De garagedeur blijft open!

Edit: Inmiddels heb ik de Markdown-versie van het origineel wat verbeterd. Nu kun je in de originele files de tabel goed lezen.

Een paar zaken die ik nog beter wil maken in de output van de bookmarklet:

  • Een stijl die beter bij deze site past
  • Liefst laat ik de prompt en de output zien in het thema van de site. Het zou dus een integratie met WordPress moeten zijn
  • Een index-pagina voor geuploade prompts en output
  • De prompts en output doorzoekbaar met de zoekbalk op mijn site.

Genoeg werk te doen dus!

De storm die komt

door

Gisterenavond zag ik bij Nieuwsuur een interview met de bedreigde schrijver Pim Lammers. Hoe hij door conservatieve en rechtse anonieme trollen wordt gedwongen om zich terug te trekken. Hij is voorzichtiger in wat hij schrijft. “Elke zin kan uit context worden getrokken” zegt hij. Ik vind dat zorgelijk.

Ik zag vervolgens Peter Pannenkoek op de achterbank bij André van Duin. Een rustig kabbelend stukje lach-TV. André babbelt met collega-cabaretiers over het vak toen en nu. Waar altijd wel even wordt aangestipt hoe het sentiment is veranderd. Pannenkoek haalt Waardenberg & De Jong aan met hun befaamde Aap Boris act uit de jaren ’90. “Daar zou je nu zoveel gezeik mee krijgen”, zegt hij. Helaas heeft hij gelijk. Theatermakers worden om minder al van het podium en uit het publieke debat gestuurd.

Storm

De afgelopen twee weken luisterde ik naar de podcast The Coming Storm, waarin BBC-journalist Gabriel Gatehouse in de donkere krochten van Amerika zoekt naar de rode draad in de bestorming van het Capitool, QAnon, Trump, de geschiedenis van de Clintons, de laptop van Hunter Biden en de manier waarop taalgebruik, kunst en cultuur wordt ondermijnd van binnenuit. Het is een podcast waar je meer verward uitkomt. Waar je op een gegeven moment denkt dat alles een complot is. Maar waar Gatehouse wél een rode draad ontdekt.

De rode draad zit in het gebruik van nieuwe technologie om verhalen de wereld in te slingeren. De podcast begint met het verhaal over een boek uit de 15e eeuw. Een handboek voor de heksenjacht met gedetailleerde ondervraging van heksen en de meest effectieve foltermethoden. Door de uitvinding van de drukpers kon dit boek een groot publiek vinden. Het kon viraal gaan.

Crazy Wall

In 1997 verschijnt het boek The Sovereign Individual. Een boek dat profetisch schrijft over het dan nog jonge internet. De auteurs voorspellen decentrale geldstromen, de gig-economie en hoe we in kenniswerkers transformeren. En ze voorspellen net zo goed hoe de technologie zal zorgen voor polarisatie, voor de verspreiding van desinformatie. Over de opkomt van de super-rijken die via overheden invloed hebben op het complete wereldtoneel. En ze beschrijven hoe je hier als individu je voordeel mee kunt behalen. Een handboek voor ophef zogezegd. Het boek en de auteurs komen door alle afleveringen weer terug. Diverse hoofdrolspelers in het onderzoek van Gatehouse zijn fan van het boek of hebben een link met één van de auteurs.
Eveneens is hier de rode draad weer het gebruik van nieuwe technologie. Gatehouse duikt diep in het ontstaan van 4Chan en 8Chan, waar later QAnon zal ontstaan. Tegelijk legt hij uit hoe Trump supporters gebruik maken van sociale netwerken Twitter en Facebook om meer en meer desinformatie te verspreiden. Trouwens, de Trump supporters kunnen hardwerkende Amerikanen zijn of buitenlandse intelligentiediensten die een ander doel voor ogen hebben. De presentator refereert in de laatste episodes herhaaldelijk naar zijn onderzoek als the Crazy Wall. Een muur vol snippers en flarden onderzoek, verbonden met rode draden.

Natuurlijk hebben de uitspraken van Pim Lammers, Peter Pannenkoek en André van Duin niet direct te maken met de Q-Sjamaan, de man die met ontbloot bovenlijf en vikinghelm het symbool werd voor de bestorming van het Capitool. Deze man was voor Gabriel Gatehouse het startpunt van zijn fenomenale speurtocht door de krochten van Amerika. Maar sinds ik The Coming Storm heb geluisterd bekruipt me toch steeds meer het gevoel dat er meer verbinding is tussen allerlei losse situaties. Verbindingen die, net als in het onderzoek van The Coming Storm, rustig 30 tot 40 jaar nodig hebben om tot wasdom te komen. Alsof zich een crazy wall in mijn hoofd nestelt.

16 jaar op Twitter – ophef zorgt voor omzet

door

16 jaar op Twitter. En net als in voorgaande jaren, schrijf ik er altijd wel iets over. Maar dit jaar is het echt wel anders. Want 16 jaar een Twitter account wil niet meer zeggen dat ik er veel ben te vinden. Sinds half december post ik niets meer op het netwerk. Ik ben dagelijks op Mastodon te vinden. Ik vind het daar prettiger.

Lezen versus participeren

Gisteren verscheen de nieuwe podcast van Digitale Fitheid. Ik was er te gast, om samen met Lykle de Vries en Martijn Aslander een hoop interessante onderwerpen te bespreken. De opname was op de sterfdag van Aaron Schwartz, waar ik elk jaar over schrijf. We hebben het gehad over de geschiedenis van bloggen, over de meestgebruikte apps op mijn telefoon en over mijn informatie-liquiditeit; hoe eenvoudig kan ik opgeslagen informatie terugvinden in mijn systeem en delen met anderen?

Een flink deel van ons gesprek ging over de minder eenvoudige relatie die ik heb gekregen met social media. Ik ben altijd een voorstander geweest van nieuwe online publicatietechnologie. Blogs, nieuwsbrieven, social media en nu AI. Twitter in het bijzonder heeft mijn hart gestolen. De kleine vogel op de rug van een failwhale groeide uit tot een relevante plaats voor media, (pop-)cultuur, politiek en simpelweg menselijke verbindingen. En dat is er nog steeds. Twitter is nog altijd een plek waar ik elke dag een paar minuten lees wat een kleine groep mensen daar post. Ik wil er alleen zelf niet meer aan mee doen.

Ophef en omzet

In de podcast heb ik een korte discussie met Martijn. Zijn punt over de ophef rondom Twitter: als je wilt, hoef je niets van de narigheid van Twitter mee te krijgen. Maak goede lijsten, zet je filters op scherp, blok mensen en mute conversaties. Het zijn handelingen die te maken hebben met digitale fitheid. Weet je hoe je dat moet doen? Weet je hoe lijsten werken of wat het verschil is tussen rapporteren en blokkeren? Mijn verweer is dat die handelingen uiteindelijk een doekje voor het bloeden zijn. De wond heelt er niet van. Het probleem zit hem niet in de filterbubbel waar we in zitten, of de filter failure. Het probleem is dat de mensen die aan de knoppen zitten een ander belang hebben dan jij en ik.

Twitter, Meta, Snapchat, LinkedIn, ze zijn er niet voor jou en mij. Ze zijn er voor aandeelhouders. Voor winstmaximalisatie. Die maximalisatie bereik je door bijvoorbeeld adverteerders op je platform tevreden te houden. Dat kun je weer doen door ze een publiek te geven dat lang en veel op je platform is. En wat blijkt? Mensen zijn over het algemeen meer actief op een platform als er tegengestelde meningen zijn. Ophef zorgt voor omzet.

Ik wals met zevenmijlslaarzen door de theorie, maar dit is wel waar het op neer komt. Hoe meer polarisatie, hoe beter het is voor de kwartaalcijfers. Wat het op lange termijn doet, dat is minder relevant. Wat het betekent voor gemarginaliseerde groepen die worden opgejaagd en belaagd, zowel online als offline. Wat het betekent voor de organisatie van extreme groeperingen, aan alle kanten van het spectrum, dat is minder relevant. Sterker nog, extreme stemmen worden weer toegelaten op Twitter. Met alle mogelijke gevolgen voor de toekomst.

Buurtkroeg

Als mijn buurtkroeg, waar ik al jaren kom en vrienden heb gemaakt, ineens verandert naar een minder plezierige plek. Als er meer volk komt die meningen roepen die me niet bevallen. Maar ik blijf toch naar die buurtkroeg gaan. “Ik ga wel aan een ander tafeltje zitten” of “ik doe net of dat vervelende publiek er niet is.” Maar de meningen blijven rondgaan. Sterker nog, de kroegbaas geeft ze een microfoon, neemt de uitspraken op en blijft ze afspelen, zelfs als het nare volk weg is. Ik kan niet anders dan het wel horen. Dan zou ik toch wel gek zijn als ik daar blijf? Als ik daar mijn geld uitgeef (of data geef)?

Dus na 16 jaar is Twitter niet meer wat het was. Onder leiding van Elon Musk is er veel veranderd. Het is minder open, ontslag wordt publiek uitgevochten, extreme stemmen krijgen een meer prominente plek. Ik hoef er niet meer te zijn. Niet voor het nieuws, dat krijg ik wel via RSS, Mastodon, nieuwsbrieven. Niet voor de gesprekken, die kan ik hier en op Mastodon houden.

17 Jaar Twitter? Ik zal mijn account vast nog wel in bezit hebben. Het zou zo maar kunnen dat in de komende maanden ik wel weer actiever word op Twitter. We zullen het zien.

NOW pagina vernieuwd

door

Het heeft de laatste maanden wat stilgelegen, maar mijn /Now pagina is weer geupdate. Waar ben ik nu mee bezig, wat houdt me bezig. In werk, prive en hobby. In tegenstelling tot voorgaande maanden is de pagina vanaf nu in het Nederlands. Vertaalprogramma’s en apps zijn inmiddels zo geavanceerd, dat mijn niet-Nederlandse lezers (Hi Peter 👋) het prima zelf kunnen laten vertalen.