Digging the digital

Article

Omarm de chaos van je blog

door

Ik kon twee dingen doen toen ik de blogpost van Elja las: “Blog het proces“. Ik kon lui op de bank blijven zitten, in mezelf zeggen “Die Elja heeft weer eens helemaal gelijk”, en weer verder doorklikken in mijn feedreader. Of doen wat ik nu doe. Delen. Want zoals Elja al zegt: De interesse plus het openlijk delen kan je al vooruit helpen.

Toevallig kwam het vandaag ter sprake. Iemand in mijn netwerk vraagt zich af of die niet meer uit eigen naam online moet schrijven. Maar het stemmetje in het hoofd zegt “wat weet jij nou helemaal van het onderwerp om er publiek over te schrijven”

Klinkt bekend dat stemmetje.

Cor Noltee noemt het die k*tkabouter. Dacht ik. Blijkt meer iets te zijn van Kill je Kabouter. Maar het komt op hetzelfde neer. Dat stemmetje dat denkt dat het niet goed genoeg is wat je schrijft. Dat je publiek er niet op zit te wachten.

Fuck it.

Schrijf voor jezelf. Zelfs Mr Sex, Blogs And Rock ‘n Roll (en online krantje) Ernst-Jan Pfauth zegt het. Of schrijft het eigenlijk.

“Ontdek nieuwe genres in de chaos”

Kan zo op een tegeltje.

Blog het proces dus! Van Elja Daae naar Ernst-Jan Pfauth via een kabouter.

En dat allemaal met de garagedeur open.

Deel. Deel. Deel. Deel wat je weet. Deel wat je niet weet. Zodat anderen jou kunnen meedelen wat zij weten. Dan weet je samen weer meer.

Universe in verse

door

Tijdens mijn wandeling vandaag luisterde ik een editie van de Radiolab podcast. Als altijd een geweldige episode. Deze keer met Maria Popova. Zij vertelt over haar project “The Universe in Verse”, waar dichters elk jaar hun werk voordragen rondom thema’s van wetenschap, de ruimte en de wereld.

Toen ik het gedicht The Singularity van Marie Howe hoorde, ben ik even op een bankje gaan zitten om het nog eens rustig te luisteren. En nog eens.

En zojuist vond ik deze blogpost van Popova waar de opname van Howe met een prachtige waterverf-animatie is ondersteund.

Een zeer dringend kijk-, luister- en doordring-advies.

PSC supportgroepen

door

Sinds mijn diagnose bekend is, zoek ik zo nu en dan naar online groepen met lotgenoten, soortgelijke klachten en patiëntenverenigingen. De enige Nederlandstalige patiëntengroep rondom onder andere PSC zit echter op Facebook. Ik vertik het om voor die groep weer op Facebook te gaan. Omdat ik weet wat de gevolgen zijn van het continu op Facebook aanwezig zijn. En daar heb ik geen zin in. Dus dan maar op zoek naar andere groepen waar ik me mogelijk thuis voel. Zo zit er een groep op Reddit en heeft een Amerikaanse PSC informatiesite een uitgebreide lijst met groepen. Helaas weer veel op Facebook…

Aaron Swartz – 10 jaar uit ons midden

door

Vandaag is de 10e sterfdag van Aaron Swartz, The Internet’s Own Boy. Aaron Swartz was een schrijver, programmeur, web-activist en politieke organisator. Hij was onder andere betrokken bij de ontwikkeling van het RSS-format, de ontwikkeling van de webschrijf-taal Markdown, mede-oprichter van Reddit en mede-oprichter van Creative Commons. Swartz kwam op 11 januari 2013 om het leven.

Swartz kwam in opspraak in 2011 toen hij 4 miljoen academische artikelen had gedownload uit de online JSTOR bibliotheek. Naar eigen zeggen om deze in het publiek domein weer beschikbaar te stellen, omdat academisch onderzoek door publiek geld wordt gefinancierd. Het is daarom moreel onjuist om dit achter een betaalmuur te zetten, volgens Swartz. Hij werd gearresteerd en dreigde te worden veroordeeld tot 50 jaar gevangenisstraf en een boete van 1 miljoen dollar boven zijn hoofd. Veel experts trokken de rechtszaak en de eisen van de aanklager in twijfel. Het zorgde er helaas voor dat Swartz besloot zelf uit het leven te stappen. De exacte redenen zullen altijd onduidelijk blijven, al is zijn toenmalige vriendin er duidelijk over in een blogpost, Aaron was opgejaagd wild voor de Amerikaanse overheid door zijn activistische werk.

Elk jaar kijk ik op Aaron’s sterfdag “The Internet’s Own Boy” (Archive.org | Youtube), een documentaire over zijn leven. Om mezelf te blijven herinneren dat een open en vrij internet het waard is om voor op te blijven staan en voor te vechten.

Lees eveneens zijn Guerilla Open Access Manifesto, waar hij pleit voor open toegang tot al het wetenschappelijk onderzoek wat met publiek geld wordt bekostigd.

Information is power. But like all power, there are those who want to keep it for themselves. The world’s entire scientific and cultural heritage, published over centuries in books and journals, is increasingly being digitized and locked up by a handful of private corporations.

Aaron Swartz was een activist, sinds jonge leeftijd. Ik denk vaak aan hem, ik vraag me af welke rol hij zou hebben op het internet van nu. Lees zijn Wikipedia pagina om over hem te leren. De jongen ademde en leefde het internet.

Hij is en blijft The Internet’s Own Boy.

Is Apple Reminders de oplossing voor mijn GTD?

door

Al jaren zoek ik naar dé perfecte manier om een takenlijst te hebben die echt aansluit bij mijn manier van werken. En ja, ik weet dat perfect de vijand is van goed genoeg. Tegelijk vind ik het ook gewoon leuk om wat te experimenteren met verschillende systemen. Ik heb al veel verschillende oplossingen geprobeerd, maar heb altijd het idee gehad dat er iets ontbrak. Toen ik een toot zag van Paskal die vertelde dat Apple Reminders (Herinneringen) inmiddels flink is verbeterd. werd ik nieuwsgierig. Zou het echt? Is het zo eenvoudig?

Wat zijn de mogelijkheden van Apple Reminders?

Ik besloot eens een kijkje te nemen in Reminders. Wat ik tegenkwam was echt verassend! Er zijn veel mogelijkheden die veel meer doen dan dat ik had verwacht. Je kunt tags toevoegen aan taken. Je kunt meerdere lijsten maken, bijvoorbeeld als scheiding tussen werk en prive. Je kunt lijsten ook weer groeperen. Zo heb ik meerdere lijsten voor privé areas (beetje de PARA manier).

Natuurlijk is er de synchronisatie tussen MacOS en iOS. Er zijn opties voor datum en tijd en lokatie in te stellen. Bijvoorbeeld, “Toon deze herinnering als ik op maandagochtend 10 uur op mijn werklocatie ben.” Je kunt zelfs een herinnering krijgen als je via Apple Messages met iema

Reminders ondersteunt nu smart lists, op basis van tags, datum, prioriteit kun je deellijsten maken. Je kunt aan taken allerhande URL’s toevoegen. Ook naar apps die je op je telefoon en/of Mac hebt staan, zoals Drafts, Obsidian of Slack.

Wat ik erg interessant vind is de mogelijkheid om lijsten te delen met familie en werk. Zowel thuis als op werk zitten we volledig in het Apple ecosysteem met werkstations en mobiele telefoons. Dat maakt het ineens erg eenvoudig om gedeelde takenlijsten te maken. Iets waar je voorheen noodgedwongen in een nieuwe app moest zitten die niet iedereen wil gebruiken. Of dat nu Obsidian, Notion, Todoist, Evernote of diensten als Jira of Trello is.

Reminders heeft een diepe integratie met het ecosysteem waar ik in leef en werk. Via de iOS Sharesheet kan ik snel nieuwe taken maken. De app Shortcuts geeft me nieuwe mogelijkheden om te onderzoeken. Ik kan eenvoudig via Drafts een taak toevoegen. Of natuurlijk via Siri. Met Natural Language Typing kan MacOS eenvoudig de datum, tijd en locatie van een taak herkennen. Het is eenvoudig om taken toe te voegen of te bewerken.

Nadelen van Apple Reminders

Hoewel er veel mogelijkheden zijn, ik liep na twee weken zeker tegen de nadelen. Ik kan niet snel en effectief werken in Reminders met een toetsenbord. Sommige delen van de taak, zoals het instellen van subtaken, moet je met een muis doen, wat niet altijd zo handig is als je iets even tussendoor wilt doen. Er zijn wel een paar sneltoetsen om een datum op vandaag of morgen te zetten of op “volgende week” en door natuurlijke taal te gebruiken kom ik ook al een heel eind. Maar daar moet ik nog erg aan wennen.

Daarnaast heb ik moeite met de vele notificaties die ik goed moet instellen. Notificaties zijn soms nodig maar niet altijd in mijn geval. Ik heb nog niet heel helder waar voor mij de scheidslijn ligt. Verder kan je met eerdergenoemde Smart Lists geen sublijsten maken op basis van bestaande lijsten. Ik kies er voor om een scheiding te maken tussen de lijst Kaliber en de lijst Prive. Maar als ik een Smart List wil maken van alles wat morgen speelt bij Kaliber, dan kan dat niet, tenzij ik alles tag. En dat gaat me weer net een stap te ver. Ik heb wel een Smart List gemaakt voor taken waar ik op antwoord wacht, door deze de tag #waiting te geven, maar ideaal is dat niet.

Blijf ik Apple Reminders gebruiken?

Ik ben positief verrast door de mogelijkheden van Apple Reminders en denk dat het echt een verschil kan maken. Ik weet alleen niet zeker na 10 dagen of ik er echt blij van word om het te blijven gebruiken. Of het me voldoende vrijheid en snelheid geeft om in te werken. Takenlijsten zijn een noodzakelijk kwaad, omdat ik anders teveel vergeet. Daarom wil ik het zo onzichtbaar mogelijk maken en het gebruik er van natuurlijk in mijn dag integreren. Dat gaat voor mij nog niet soepel genoeg met Apple Reminders. Er is natuurlijk nog genoeg te leren over hoe je dit zo efficiënt mogelijk kan gebruiken. Ik ben benieuwd wat ik kan leren over het gebruik van de PARA-methodologie binnen Reminders.

Hoe werkt het maken van een idee-notitie?

door

Als je je verdiept of verliest in de wereld van Personal Knowledge Management (PKM) dan zit je al snel in een wereld van video’s, artikelen en ebooks die vooral gaan over de theorie. De verschillende frameworks, hoe ze links tussen notities mogelijk maken etcetera. Als er al een praktisch voorbeeld langskomt in een video of een blogpost, dan zijn het vaak meta-voorbeelden. Voorbeelden die inhaken op het eigen framework, op de eigen theorie. Of heel banaal zijn, zoals een boodschappenlijst of paklijst voor de vakantie.

Daarom is deze video van Forrest Perry (Mastodon en blog) zo verfrissend. Het toont een werkelijk praktisch voorbeeld hoe hij analoge notities maakt bij een boek, deze verwerkt in een nieuw idee en dat weer in Obsidian opslaat.

Ik ben geen aanhanger van de Zettelkasten-methode dus zijn hele proces is voor mij niet de moeite om over te nemen. Maar om te zien hoe hij denkt, verbindt, schrijft en krast in zijn notities. Ik vind dat geweldig om naar te kijken en raak er door geïnspireerd.

Zie ook Notes as a Sonic Landscape of Conversations