Digging the digital

Article

door

“Je hoeft Twitter niet te verlaten” schreef ik een paar dagen geleden. Ze maken het je echter niet makkelijk. Afgelopen paar uur werd om vooralsnog onverklaarbare reden de accounts van een aantal journalisten opgeschort. “Onverklaarbaar”, want het zal toch niet zo zijn dat de baas van een prive-bedrijf boos is omdat mensen over zijn privé vliegtuig schrijven met een journalistieke grondslag? Dat zal toch niet?

En vrij plots zijn links naar Mastodon niet meer mogelijk. Je tweet wordt niet gepost als er een link naar een Mastodon account of post in staat. Elon Musk lijkt wild om zich heen te slaan, ik heb geen idee wat voor grotere strategie er achter zou zitten. Het is kinderachtig pestgedrag.

Ik wil er verder niet teveel woorden meer aan vuil maken. Mocht je me zoeken, ik zit rustig op Mastodon op @frank@indieweb.social, je kunt hier een reactie geven en je kunt me altijd mailen.

Wil je meer weten over Mastodon, ik heb deze gids gemaakt met links naar allerhande artikelen en handleidingen. Veel plezier!

Schieten webmentions nu zijn doel voorbij?

door

Ik ben blij met elke interactie op deze site. Ik vind het te gek als mensen mijn blogposts aanraden als hulp, als richtingsaanwijzer of als inspiratie. Daar doe ik het al 20+ jaar voor.

Sinds de groei van Mastodon als alternatief houd ik een startersgids bij. Een lijstje met ANWB-paaltjes naar andere plekken op het web waar je meer kunt leren over het nieuwe netwerk. Ik heb er veel mensen mee geholpen en dat is te gek. Ik hoop dat het mensen er toe heeft overgehaald om meer tijd en energie in het groeiende netwerk te besteden.

Ik heb al een paar jaar plugins geïnstalleerd die het mogelijk maken om interactie op bijvoorbeeld Mastodon en Twitter zichtbaar te maken onder een blogpost. Dat voelt heel logisch. Voor pak’em beet 2010 reageerde mensen vooral onder de blogpost zelf. Nu gebeurt dat op een ander netwerk zoals Twitter. En het is interessant om die conversatie bij de post zelf te krijgen. Inclusief de likes en reposts. Een beetje egostrelerij is mij niet vreemd! Ik vind het leuk om te zien dat ook oudere posts soms weer gedeeld worden. En lezers zien dat ook. Het laat een beetje de sociale populariteit zien van een post.

De startersgids voor Mastodon laat echter een andere kant zien van deze mogelijkheid.

Een enorme muur met lege en gevulde avatars. Bekende gezichten van diverse netwerken. Heel leuk, maar op deze manier schiet het zijn doel wat voorbij denk ik? Want wat heb jij er als lezer aan om zo’n enorme lijst met accounts op Twitter en Mastodon te zien? En dan zijn dit alleen de reposts. Ik heb ook de Likes…

En degene die de post los benoemen in een toot of tweet.

Het is een massieve muur van mooie mensen. Maar dient het nog een doel? Wat zou een alternatief zijn? Een andere vorm, of het afkappen bij bv 2 regels met avatars? Helemaal weglaten? Iets anders?

Ik weet het nog niet…

Inspiratie in je hoofd

door

Nou lekker dan Kitty, schrijf jij een fantastisch stuk over “hoe werkt dat nou eigenlijk, dat schrijven, in je hoofd enzo”… waar ik dan van denk, ja jeetje, dat wil ik dus bewaren om later eens terug te lezen of in elk geval een paar van die quotes die zij weer uit boeken heeft en die ik dan kan gebruiken in mijn eigen stukjes zoals die van Seth Godin die ons afraadt hem na te doen want het werkt alleen voor hemzelf, en ik zie een mooie term poëticaal proza ja jeetje dat wil je toch onthouden en later eens gebruiken in een spelletje Triviant of gewoon random in een gesprek met collega’s of je ouders of een random voorbijganger bij de bus, dus ja hoe ga ik dat nu doen, ik zou er normaal een bookmark van maken met iets als lees dit uitroepteken uitroepteken maar al typend denk ik ja joh dat kan ik niet maken naar Kitty want als zij het over het schrijfproces heeft en dat het hard werken is en dat die inspiratie niet uit de lucht komt vallen ja hallo hoe moet ik dat dan doen met een lullig linkje en zo van he ga eens daar kijken want dat is echt te gek nee dan zou ik zelf ook iets anders moeten doen wat ik niet echt normaal vind om te doen en wat me echt moeite kost en waar ik steeds weer backspace en pieker en bedenk hoe ik bruggetjes maak en dan is zo’n vorm echt best hard werken hoor nou poe, even op adem komen

Wat gebeurt er nou in je hoofd als je schrijft (lezen!)

Je Digital Garden in Obsidian

door

Dit is zeker een plugin en werkwijze die ik tijdens mijn Kerstvakantie ga uitvogelen. Om bijvoorbeeld mijn huidige prive-domein die nu op Notion draait om te zetten naar Obsidian

The Obsidian Digital Garden Plugin is a free (and open source) alternative to Obsidian Publish. Publish your notes in your own personal digital garden, using Obsidian as the editor and the Digital Garden Plugin as publishing platform.

Samepage, a Protocol for Thought

door

Ik heb al langere tijd het idee hoe meerdere mensen met hun eigen gereedschap maar samen in documenten kunnen werken. Niet iemand verplichten om in Word te werken, of Evernote, of Obsidian. Maar laat mensen hun eigen ideale Tool for Thought kiezen. Hoe kun je die notities of projecten dan met elkaar verbinden?

Samepage lijkt een stap in de goede richting! Zoals ze het zelf noemen, een Protocol for Thought. Dus geen platform waar je verplicht bent om op te werken, maar een set afspraken hoe documenten en data met elkaar verbonden zijn en samenwerken. Interop!

Samepage werkt nu alleen nog met Obsidian, Logseq en Roam. Waar op dit moment een groeiende groep pioniers zitten om dit soort nieuwe verbindingen te testen, een beetje tegen de banden te trappen en te zien wat er zoal (stuk) kan.

Mooie tijden hoor. Na de plotselinge explosie aan gebruikers op decentrale sociale netwerken, gebeurt er net zo veel moois op gebied van decentrale document-creatie en -distributie. Het internet opnieuw uitgevonden, zo lijkt het!