Het heeft de laatste maanden wat stilgelegen, maar mijn /Now pagina is weer geupdate. Waar ben ik nu mee bezig, wat houdt me bezig. In werk, prive en hobby. In tegenstelling tot voorgaande maanden is de pagina vanaf nu in het Nederlands. Vertaalprogramma’s en apps zijn inmiddels zo geavanceerd, dat mijn niet-Nederlandse lezers (Hi Peter 👋) het prima zelf kunnen laten vertalen.
Article
Ik maakte de 150e video ooit op Youtube
Ik wist dat mijn oude Super Gokart minispeedway racing-a-gogo video op Youtube een van de oudere video’s was. Ik plaatste hem op 15 juni 2005. Ik kwam via via in een rabbithole van oude Youtube video’s en nu blijkt dat deze video de 150e video ooit op Youtube was. Cool. Aangezien er nu meer dan 800 miljoen video’s op het platform staan, kun je deze video (samen met alle andere eerste 1000 video’s) wel historisch noemen toch? Wat zou Finn hier van vinden, die Youtube zo’n beetje uitkijkt elke dag?

Wat ik interessant vind, is dat vóór mij twee video’s van Polskaya staan. Hij was een van de oldskool bloggers uit de Belgische blogosfeer. Pol woonde in Antwerpen en ik ben een paar keer pintjes gaan drinken bij hem. Ik denk ook dat ik via hem op Youtube terecht ben gekomen. Het origineel heeft ooit op DailyMotion gestaan als ik mijn eigen blogpost uit die tijd moet geloven. Daarna dus in de betaversie van Youtube geplaatst. Omdat we met bureau Rhinofly destijds een ideetje hadden met video online en we keken of er al andere videoplatformen waren…
De Super Gokart minispeedway racing-a-gogo video kwam best eenvoudig tot stand. Tijdens een rustig bieravondje begin 2002 bij medeblogger Janneman kwam ineens een oude racebaan tevoorschijn. Om een of andere reden had ik een videocamera bij me (mobiele telefoons met video bestonden nog niet) en nam ik alles op. Daarna hebben Da Huge en ik er deze edit van gemaakt. En nee, wij hadden toen echt niet de beste video-skills. We klooiden maar wat aan. De gemiddelde TikTok video en Instagram Reel ziet er beter uit!
De comments bij de video zijn leuk om te lezen. Schijnbaar is de video nog altijd te vinden op allerlei trefwoorden en zijn er nog altijd kijkers. Mensen vragen zich af hoe deze video zo weinig views heeft en zo weinig reacties. Ach ja, de video is ooit geplaatst en daarna heb ik er niet meer echt naar omgekeken.
Voor de liefhebbers, hier is’tie nog een keer! Pompen met die speakers!
Van handschoen naar hersenschudding
Voor alles is een eerste keer. Vanochtend liet ik een handschoen vallen in de gang. Of zoals ik soms zeg, ik liet hem niet vallen, de handschoen besloot iets anders te doen. Nu is dat moment niet zo uniek, objecten om mij heen besluiten wel vaker iets anders te doen dan ik ze commandeer. Ik pakte de handschoen en met de beweging terug omhoog stootte ik onverwacht en vrij hard mijn hoofd tegen de onderkast van de meterkast.
Ja… dat gevoel. Ken je het? Alsof je een spies in je hoofd krijgt. Het werd even zwart, ik zag sterretjes en voelde me duizelig. Na een paar minuten ging het weer en voelde ik me goed om op pad te gaan.
Maar halverwege de ochtend gaat het slechter. Ik zit duizelig achter mijn beeldscherm, als ik twee trappen op loop voel ik me misselijk. Ik probeer het nog een uurtje maar ik heb overal pijn in mijn hoofd. Ik meld me ziek en fiets héél rustig naar huis. Ik voel het draaien en mijn benen zijn zwaar.
Eenmaal thuis val ik direct in slaap. De hele middag slaap ik door. Ik ben net weer wakker geworden, zo rond etenstijd. Natuurlijk. Niets dierlijks is mij als mens vreemd. Maar ik voel me nog steeds niet goed. De pijn in mijn hoofd is er, ik ben nog altijd duizelig en her en der in mijn lijf voelt het anders. Schouders, maag, benen.
Als dit morgenochtend nog is, dan ga ik eerst naar mijn huisarts. Het zal me toch niet gebeuren dat ik door een eigenwijze handschoen een hersenschudding oploop!
De punten een beetje aan elkaar verbinden
Na mijn blogpost van gisteren kreeg ik wat opmerkingen. Inderdaad, mijn blog is mijn plek. Mijn plek voor notitie. Een blog als notitieblok noemt Erwin Blom het. Dat zou het prima kunnen zijn. Dat is het al twintig jaar. Zonder pretenties. Zonder groots vooropgezet plan. Natuurlijk heb ik dat wel een paar keer een beetje afgetast. Zoals mijn serie over WordPress en het indieweb. Zoals de Mastodon startgids. Maar ik heb niet het geduld om dit jarenlang bij te houden. DE serie over Indieweb is al weer zo verouderd. De plugins zijn veranderd, ik zou de blogpost er ook moeten aanpassen. Maar daar heb ik dan geen zin in.
Anyway. Mijn blog als kladblok. Eigenlijk zoals een van ‘s Neerlands eerste bloggers dat ook deed. Tonie’s Kladblok bracht mij aan het bloggen.
Wat ik dan weer hoopgevend vind is dat ik op andere plekken soortgelijke geluiden hoor. Jeremy Keith die schrijft over persoonlijke homepages als sociale netwerken en Matthias die hier op antwoord hoe hij persoonlijke homepages ziet: Als “een chaotische tweedehands boekwinkel”
Daar voel ik me wel toe aangetrokken. Mijn site is ook wat chaotisch. Een beetje zoals mijn eigen interesses, tijdverdrijf en projecten zijn.
Desondanks mag het hier wel iets georganiseerder zijn. Zelfs in een chaotische boekwinkel staan genres nog wel enigszins bij elkaar. Kun je in de kasten nog een beetje organisatie vinden. Of in elk geval die kasten waar je eigen interesse is te vinden. Maar inderdaad, de Frankopedia mag meer tweedehands boekwinkel zijn en minder Apple Store…
Je komt nog eens wat tegen als je opruimt. Deze…
Je komt nog eens wat tegen als je opruimt. Deze piece is van juli 1989, gemaakt door mij en Skate. In onze wijk Princenhage in Breda hadden we een eigen Wall of Fame, een legale muur waar we los konden gaan met graffiti. De twee gezichten links en de comic-draak rechts heb ik gemaakt, de letters zijn van Skate.
Dit beeld is samengesteld uit twee losse foto’s die ik in Photoshop met Auto-align Layers en Auto-blend Layers behoorlijk goed wist samen te voegen. Helaas is de comic-draak rechts behoorlijk onderbelicht door de (oude) foto. Ik zou met wat AI tools misschien de kleur nog kunnen ophalen.
Een rivier met posts of liever een aangeharkt poedelbad?
Ha! Nadat ik vanochtend al een bookmark en een favoriet hier postte, vroeg ik het me af tijdens het ontbijt: Zitten die paar lezers die ik hier heb, wel te wachten op die constante stroom van mijn korte brainfarts? Moet mijn blog een stroom zijn zoals een sociaal netwerk? Of toch meer aangeharkt en gecureerd?
Na het ontbijt blader ik nog door wat feeds en zie ik Max reageren op Wouter. De boodschap is duidelijk: Liever een maandelijkse dump dan losse snippers. Ik weet dat beiden mijn blog volgen in hun feedreader, ik voel me aangesproken 😉
En ik ben er nog steeds niet uit. Een maandelijkse of periodieke post dwingt me weer om alles bij te houden en er een volledig en rond geheel van te maken. Tenminste, dat vind ik. De losse posts geven mij weer het idee dat ik als een soort wegwijzer zo nu en dan wat richting geef. Het vult het complete blog met gerelateerde gedachten en links. Een gecureerde post kan weer alle kanten opvliegen en maakt het weer lastiger om in de toekomst naar een specifieke link in de post te verwijzen.
Ik lees graag beiden in mijn feedreader. Ik hou van de losse favorieten van Peter en lees graag de periodieke lijsten van Wouter. Misschien moet ik er beter voor zorgen dat de losse favorieten en likes niet in mijn algemene feed komen?
Feedmanagement. Dat is het. Nog iets om op te pakken voor deze site.