Digging the digital

Article

Een rondje Mastodon homepages

door

Ik ben geen hacker. Verre van zelfs. Natuurlijk heb ik ooit aan de wieg gestaan van Lifehacking.nl, maar dat komt niet in de buurt van wat White hat, Black hat, Red hat hackers doen. Het heeft er niet eens iets mee te maken.

Ik vind het een interessante subcultuur (Community? Levenswijze? Hobby? Geen idee eigenlijk). Creatief en intellectueel gebruik maken van informatietechnologie om iets nieuws mogelijk te maken. Ik hou daar van.

Op 10 augustus vind DEF CON weer plaats, de grootste en meest invloedrijke hacker conference. Zoals ze zelf zeggen, “the hub of a global community of hackers, security geeks and curious technophiles“. Nou goed, noem me een curious technophile, ik voel me daar wel toe aangesproken. Nu is DEF CON redelijk goed vertegenwoordigd op Mastodon met onder andere een eigen server, dus ik zat vanmiddag wat rond te klikken op allerhande profielen rondom het congres.

Ik vind het dan heerlijk om allerlei websites, blogs, oude homepages te zien van deelnemers aan de conferentie, om wat te neuzen in wat ze bezig houdt. Uiteindelijk niet alleen deelnemers, vanuit blogrolls op de ene site kwam ik weer op andere terecht. Het is de bevestiging dat het open web verre van verdwenen is. Het is overschaduwd door sociale netwerken en steeds verder doordenderende technologie. Maar het originele web is er nog altijd. Gelukkig maar.

Daarom een klein rondje langs de velden, wat ik zoal tegenkwam. Klik waar je aandacht naar gaat. Volg de site via RSS als het wordt aangeboden.

  • DEF CON 31 – De homepage van de conference.
  • DEF CON Music – Hacking the airwaves!
  • Media.defcon – Kijk alle DEF CONs terug!
  • Real Hack History – Chronicling the history of the computer underground.
  • Akhilesh Thite – A software developer with a passion for decentralization.
  • Raptor – I study how things can go wrong.
  • ~epifanio – An archive of Portugese internetmagazines from the 90s.
  • Shitty Blog – I’m Will Smith. No, not that one.
  • Voltur.one – Bedtime Stories from New Cyberia.
  • House of Kyle – Come in with the milk.
  • 8bit squid – Hoarder of unfinished projects.
  • BinaryDigit.cafe – “I’m happy being a nerd on the fediverse”.
  • 32bit.cafe – We’re a community of like-minded website hobbyists and professionals helping to make the personal web fruitful and bountiful again.
  • Smile.rip – How did I get here and why do my eyes hurt?

Geef je notitieboeken een ziel

door

Ik ben een fan van Anna Havron’s blog Analog Office. Vanwege het niche-onderwerp, analoge kantoorartikelen. Ik blijf net als Anna teruggrijpen naar notitieboeken, post-it notities, pennen, potloden en ik heb een hele specifieke voorkeur voor index-kaarten: Exacompta 74×105 effen wit. Ik kan het niet helpen, het zijn de fijnste index-kaarten om op te schrijven.

Anna schrijft heerlijk over alles rondom kantoorbenodigheden (vooral degene die je eigenlijk niet als benodigheid nodig hebt) en organisatie-systemen. Zoals haar advies om nieuwe notitieboeken vooral níet netjes te houden maar zo snel mogelijk een eigen karakter te geven.

Listen up: notebooks are alive, in a thingy-sort of way. Or, they could be alive; much more alive than they are untouched on the shelf or in the drawer, but they need you to bring them to fully living status.

Ik heb mijn oude notitieboeken naast me in de kast staan. Ik kan er geen afscheid van nemen. Ze zijn echt niet zo bijzonder. Maar ik weet zeker dat 2 weken nadat ik ze weg heb gedaan, ik een specifieke notitie nodig heb die er in staat.

Ik heb het al eens eerder bekend hier, ik kreeg de tips om de notitieboeken te digitaliseren. Nee, ik hou toch nog lekker wat papier om me heen.

Analog Office, een aanrader voor liefhebbers van analoge kantoorliefde!

Nederlandse première We Are As Gods in aantocht

door

In 2005 zag ik de beroemde Stanford speech van Steve Jobs. Waar hij een verhaal vertelt in drie delen, over liefde, leven en dood. Over het verbinden van de momenten uit het verleden om te snappen waarom je doet wat je doet. Maar wat bij mij vooral indruk maakte, waren zijn laatste zinnen. Over een publicatie uit de jaren ’60, “Google in paperback, voordat Google bestond” aldus Jobs.
Hij had het over The Whole Earth Catalog en de maker, Stewart Brand. Steve vertelde over de achterpagina met een spreuk die een onuitwisbare indruk achterliet:

Stay Hungry. Stay Foolish

Niet lang daarna kocht ik een exemplaar van de Catalog. Ik wilde het in eigen bezit hebben, omdat die ene zin zoveel betekent voor me. Het omvat voor mij duidelijk het pad waar al jaren op wandelde. En nog steeds op rondloop. De zin komt uit de koker van Stewart Brand. Een bijzondere en fascinerende man die ik meer en meer ben gaan volgen.

Wie is Stewart Brand

De Whole Earth Catalog bracht me dus met soms lange tussenpozen op het pad van Stewart Brand. Zo nu en dan zag ik zijn naam ergens verschijnen, maar je weet hoe dat gaat, het leven dendert door.
In 2014 ontmoet ik Brand weer op het Evernote Developer Conference in San Francisco. Hij wordt geïnterviewd door de toenmalige CEO Phil Libin over zijn nieuwe stichting: The Long Now Foundation. Een stichting die tot doel heeft om het lange termijn denken te propageren.

Stewart Brand heeft zo’n belangrijke rol gespeeld in de opkomst van personal computing. Sterker nog, in 1974 is hij de eerste journalist die de term personal computer gebruikt.
Brand was een soort tech-Forrest Gump. Op allerlei belangrijke momenten in de geschiedenis van computers is hij aanwezig of speelt hij een rol.

Zo was hij adviseur van Douglas Engelbart en cameraman bij de befaamde Mother of all Demos.

Hij is de bedenker van Whole Earth Catalog, het invloedrijke magazine met de ondertitel “access to tools”. Het was het internet in print, terwijl het internet nog niet bestond.

Hij zorgde er voor dat NASA een foto vrijgaf van de aarde, gemaakt vanuit de ruimte. Het zou de eerste publieke foto worden waar we de volledige aarde zwevend in de ruimte zien. Dit zou de start betekenen van de moderne milieu-bewegingen.

Hij was een brug tussen het militaire ARPAnet en de counterculture van San Francisco. Hiermee zou de kiem worden gelegd voor wat later het internet wordt.

De uitspraak “information wants to be free” komt bij Stewart Brand vandaan.

Hij schrijft in 1972 een artikel in Rolling Stone magazine over cyberspace. Ver voor anderen dat deden.

In 1984 is hij de mede-organisator van de eerste Hackers Conference.

In 1985 richt hij the WeLL op, The Whole Earth ‘Lectronic Link, wat de eerste online community ter wereld was.

Inmiddels is Brand al de 80 gepasseerd, maar nog altijd actief. Zijn Long Now Foundation heeft een aantal lopende projecten, waarvan Revive & Restore behoorlijk tot de verbeelding spreekt. Hiermee wil Brand uitgestorven diersoorten weer tot leven wekken. Dat klinkt als een Jurrasic Park script, maar gelukkig begint hij met de passagiersduif of trekduif. Deze soort is nu uitgestorven, maar met nieuwe technologie willen ze proberen om deze weer tot leven te brengen. Om zo de biodiversiteit weer te vergroten.

In 2021 las ik het boek From Counterculture to Cyberculture van Fred Turner, over het leven van Brand en ik raakte nog meer gefascineerd in zijn leven. En ineens was daar We Are As Gods. Een documentaire over Stewart Brand. Hij was te zien op SXSW en andere filmfestivals, maar blijft tot op heden helaas weg uit Nederland. Streamingdiensten bieden de film nog altijd niet aan in Nederland. Ik denk dan maar aan één ding

Stay Hungry. Stay Foolish.

We Are As Gods in Nederland

Daarom is er nu de de Nederlandse site We Are As Gods. Ik zocht contact met de distributeur van de film, met de vraag of ik een filmvertoning in Nederland kan organiseren. Dat idee werd direct enthousiast begroet, dus sta ik nu in de organiseer- en inventariseermodus.

Want die documentaire moet gewoon in Nederland te zien zijn.

We Are As Gods geeft een fascinerende kijk in het leven en werk van Stewart Brand en we moeten deze in Nederland kunnen zien! Daarom inventariseer ik de komende 6 – 8 weken de interesse. Wil je de film bekijken op een avond in Utrecht? Of mogelijk elders in het land? Laat het me weten op We Are As Gods en deel je enthousiasme!

Ik ben eveneens op zoek naar sponsoren of andere manieren om de avond kostendekkend te maken. De licentie voor de vertoning moet worden betaald en een goede zaal is vast niet gratis. Heb je ideeën, connecties of ben je eigenaar van een bioscoop, dan hoor ik het graag van je!

Stewart Brand is een fascinerende man met een kritische en eigen kijk heeft hoe we met de aarde moeten omgaan. Zijn verhaal is de moeite om te bekijken, dus reserveer je plek bij de officiële Nederlandse vertoning van We Are as Gods!

Het open web is het kleine web

door

In Wired lees je het opiniestuk “Rising Interest Rates Might Herald the End of the Open Internet“. De auteurs leggen een link tussen de globale rentestanden en het succes van het open web, gedefinieerd door API’s van bijvoorbeeld Twitter en Reddit. Deze API’s zijn recent stevig aan banden gelegd. Volgens de CEO’s om het genereus gratis weggeven van waardevolle data aan AI-techbedrijven tegen te gaan.
De auteurs beredeneren dat het echter komt omdat investeerders nu meer dan ooit een return on investment willen.
Nu ben ik geen financieel wonder, dus ik waag me niet aan die link. Wat ik interessant vind in het artikel is de opmerking dat het open web gelijk staat aan de Web 2.0 filosofie. De bedrijven uit dat tijdperk (2000 tot 2015-ish) bouwden een web dat aan elkaar hing van tags, taxonomy, user-generated content en wisdom of the crowd. Maar met terugwerkende kracht, was het allemaal wel zo open?

Veel van de data is verloren gegaan bij overnames door BigTech (vaarwel Del.icio.us) of zit veilig in de silo, waar je inderdaad alleen met een API bij kunt. Nu zijn API’s fantastisch om data in of uit een systeem te krijgen. Maar als de API van een private onderneming is, dan ben je afhankelijk van diens besluiten.

Dat brengt me bij een klassieke quote die wordt aangehaald in het artikel: “Information wants to be free became a rallying cry”. Het klopt dat deze zin veel wordt aangehaald in relatie tot het open web en de toegang tot informatie. Gelukkig linken de auteurs naar een artikel over de herkomst van de uitspraak. Het is namelijk goed om te weten dat er een zin aan voorafgaat

On the one hand information wants to be expensive, because it’s so valuable. The right information in the right place just changes your life. On the other hand, information wants to be free, because the cost of getting it out is getting lower and lower all the time. So you have these two fighting against each other.

De zin is uitgesproken door auteur/futurist/tech-ecoloog Stewart Brand tijdens de eerste Hackers Conference 1984. Op zijn eigen (open!) website geeft hij meer context bij de uitspraak:

Information wants to be free (because of the new ease of copying and reshaping and casual distribution), AND information wants to be expensive (it’s the prime economic event in an information age)… and technology is constantly making the tension worse. If you cling blindly to the expensive part of the paradox, you miss all the action going on in the free part. The pressure of the paradox forces information to explore incessantly. Smart marketers and inventors quietly follow–and I might add, so do smart computer security people.

Het is achteraf gezien inderdaad naïef om vast te blijven houden aan ogenschijnlijk open API’s voor je informatievoorziening of om een eigen bedrijf mee op te bouwen. Dat gaat goed zolang het economisch goed gaat in de wereld. We zien nu wat de keerzijde is. Aan de andere kant, het open web is meer dan alleen API’s en investeerders-geleide Silicon Valley ideeën. Ondanks dat het bereik nog klein is en de interesse laag, je ziet nieuwe initiatieven ontstaan. Van open source sociale netwerk-systemen zoals Mastodon, Pixelfed en Kbin tot soms hyperlokale netwerken op eigen servers, zoals tilde en ctrl-c.

Gaan die initiatieven de wereld veranderen op korte termijn? Nee, voorlopig niet. We zullen vooral horen over de grote partijen als Threads en Bluesky. We blijven de bokkensprongen van Musk volgen en TikTok dendert daar gewoon doorheen.

Maar voor mij is het open web juist dat kleine, dat meer overzichtelijke en rustige plekje waar je je niet druk hoeft te maken over bezoekers, wie wat bekijkt en of je wel viraal gaat. Ik hoop dat die delen van het internet minder last hebben van de globale rentestanden. We gaan het zien…

Evernote ontslaat groot deel medewerkers

door

Opvallend nieuws voor Evernote gebruikers:
Nearly all of Evernote’s remaining staff has been laid off. (Bron: Hacker News)
In het Evernote forum reageert vooralsnog één Evernote gebruiker. Gezien zijn poststatus en kennis in het forum lijkt het me een ingewijde:

Evernote Experts have received notice that Evernote is moving its centre of operations to Europe so all USA based staff have been laid off.

Nu Evernote in Italiaanse handen is, lijkt dit een logische stap. Maar om je hele USA divisie op te heffen? Dat is wel drastisch. Wordt vast vervolgd.

In de tussentijd kun je altijd besluiten om je Evernote notities te exporteren.

The Creative Programmer – Mijn notities

door

Het is inmiddels al weer zo’n twee maanden geleden dat ik dankzij een blogpost van Wouter Groeneveld een gratis boek ontving. En wel zijn eigen boek The Creative Programmer. Een mix van inzichten, studie en essays om als programmeur je eigen creativiteit te herkennen en te ontwikkelen. Ik ben zelf geen programmeur, toch lees ik de eerste hoofdstukken al met veel plezier en herkenning. Als Team lead van een groep contentspecialisten (mijn dagelijkse werk) herken ik veel in de manier waarop Wouter zijn onderwerp aanvliegt. Creativiteit zit in ons allemaal en in het boek vind je een herkenbare route waar niet-programmeurs minstens zoveel aha-momenten uit zullen halen.

Het boek lag al een tijdje op mijn leestafel, maar ik pakte steeds andere titels om in te beginnen. Mea culpa, Wouter! Ik heb vanavond de eerste twee hoofdstukken nu gelezen. Ik ga hier meteen boter bij de vis doen en mijn aantekeningen omzetten van gekriebel in de kantlijn naar mijn eigen notitie-systeem Obsidian en naar deze blogpost. Ik wil dit eveneens voor de aankomende hoofdstukken doen.
Het eerste hoofdstuk is gratis te lezen op de site van de uitgever. Hierin vind je de grote outlines van het boek, met zeven thema’s:

  • Technische kennis
  • Beperkingen
  • Kritisch denken
  • Nieuwsgierigheid
  • Creatieve mindset
  • Communicatie
  • Creatieve technieken

Hoofdstuk 2 gaat in op Technische kennis. Het is direct een duik in de wereld van PKM, Personal Knowledge Management. Een onderwerp wat me nauw aan het hart gaat en eveneens de reden dat Wouter en ik elkaar kennen. Het hoofdstuk beschrijft de Zettelkasten methode, gaat in op mogelijkheden van backlinking en wikilinks om relaties te leggen. Maar belangrijker is de rol van deze instrumenten om creatief te kunnen denken. Het zijn vehikels om je eigen denken vooruit te krijgen. Zoals Steve Jobs al eens zei, “Computers are like bicycles of the mind.” Hoe doe je dat? Waar let je op?

Ik haalde vooral veel zelfreflectie uit dit hoofdstuk. Ik ga daarom hier met de billen bloot over mijn manier van werken, maar vooral de hindernissen die ik onderweg tegenkom. Zo lees ik boeken vooral op de bank, soms met een pen in mijn hand. Maar om een boek echt goed te lezen en de informatie uit te destilleren, noteren, op te slaan en te verwerken, is veelal een actievere houding nodig. Studerend zou ik zeggen. Daar ben ik niet snel voor te porren. Ik vind het heerlijk om in mijn hoekje op de bank, onder een leeslamp, drankje bij de hand, wat te lezen. Bij fictie soms wat weg te doezelen. Om de informatie uit een boek echt actief te behandelen, moet je actiever bezig zijn met het boek. Dat ligt mij gewoonweg niet zo. Ik ben dan ook benieuwd hoe anderen dat doen. Lees je non-fictie actiever? Aan een (studeer-)tafel? Pen en notitieboek bij de hand?

Mijn leeshoek van de bank

Hetzelfde geldt voor het tijdstip van lezen en informatie ophalen. Ik lees te vaak snel onderweg of op verloren momenten. Mobiel, via een feedreader of op een sociale tijdlijn. Te snel sla ik dan korte notities op in de Readwise Reader of in Drafts. Ik haal meer nieuws binnen dan dat ik verwerk wat ik al heb. Juist omdat ik vaker in korte spurts even een feedreader open en kijk of er iets interessants is. dat is er altijd wel, dus een nieuwe notitie “voor later” is zo gemaakt…

In dit hoofdstuk gaat het over “Modereer wat je toelaat” in relatie tot informatie en hier kwam het schaamrood op de kaken. Die moderatie vliegt bij mij voortdurend overboord. Ik verzamel teveel en ben een schoolvoorbeeld van iemand die constant in de Collector’s Fallacy zit. Iets wat Groeneveld herkent en erkent: Het verzamelen van de kennis is niet hetzelfde als vooruitgang boeken met en in de kennis zelf. Ik neem te weinig tijd om binnenkomende informatie goed te verwerken. Zelfs dat gaat per nieuwe notitie in etappes van toenemende nauwkeurigheid. Waar soms weken tussen de etappes kan zitten.

Wouter beschrijft zijn eigen systeem, deels abstract en in delen specifiek, vooral waar het gaat om zijn handgeschreven notities. We hebben bij een Obsidian meetup in 2021 hier uitgebreid over gesproken en ik vind het leuk om te zien hoe hij hier nog altijd actief mee is. Mijn eigen systeem is een soort eeuwig gevecht tussen “Nu doe ik er niets meer aan” en “hé, ik kan het nog verder configureren en optimaliseren met deze nieuwe informatie”. Ik knutsel vaker aan mijn systeem dan dat ik er werkelijk in werk. Waarom? Omdat ik bij het werken in het systeem tegen de beperkingen op loop, of omdat ik frictie ervaar in het systeem. En het gras is altijd groener elders. Een jubelverhaal over de successen met een bepaalde werkwijze halen mij al snel over om dat eens te proberen.

Het Zettelkasten-systeem is zo’n voorbeeld. Ik geloof direct dat dit effect heeft als je in een academische, onderzoekersrol zit. Ik heb er een paar keer wat aan geproefd, maar ik zie het nog niet helemaal. Ik kan me er moeilijk toe zetten om bijvoorbeeld elk idee als losse notitie op te slaan en ze aan elkaar te linken. Ik loop al vast in mijn hoofd om te bepalen op welke plek ik twee ideeën in een notitie moet scheiden. Omdat het voor kan komen dat de een niet zonder de ander kan en ze bij elkaar horen. Maar net zo goed omdat ik de waarde er niet van zie om de ideeën los te weken van elkaar. Wat brengt deze extra stap? Daar komt nog bij dat je een goed systeem voor jezelf moet hebben in woordkeuze, spelling etc, zodat je over een jaar de notities nog snel en frictieloos kunt terugvinden om ze aan iets nieuws te linken. Dat brengt mij weer bij mijn vorige reflectie over het knutselen versus werken aan een systeem…

Wouter refereert een aantal keer aan het GTD systeem van David Allen. Iets waar ik de afgelopen 20 jaar veel over heb geschreven en verteld. Toch blijft dat ene cruciale onderdeel van het systeem me dwars zitten: De review. Het consistent en onverstoorbaar periodiek je taken reviewen, het is een gewoonte die ik na al die jaren niet in mijn systeem krijg. Het is het eerste dat van de agenda valt als het te druk is. Het is het deel van het weekend waar ik de beste smoezen omheen kan verzinnen om het maar niet te doen. Maar Wouter heeft gelijk, een systeem zoals GTD, of het meer recente PARA systeem van Tiago Forte zijn onmisbaar. Het zijn fundamenten om je eigen privé bibliotheek op te bouwen. Waar je je eigen kennis bewaart en vindbaar maakt. Om zo creatiever aan het werk te gaan.

Ik zie uit naar de volgende hoofdstukken en ik benieuwd welke zelfreflecties die me gaan brengen…