Digging the digital

Article

Verhuisbericht

door

Sinds dit weekend ben ik actief bezig op een nieuwe plek: frankmeeuwsen.com. Ik heb deze gekoppeld aan de dienst van micro.blog. De combinatie van een eenvoudige weblogdienst met korte status-updates en een eigen tijdlijn spreekt me meer en meer aan. Ik heb in 2017 de kickstarter-campagne ondersteund. Maar ik had al een eigen plek op het web, Twitter was nog relevant en ik snapte tot een maand geleden nog weinig hoe de delen van micro.blog tot een grotere som konden leiden. Vriend Oskar van Rijswijk heeft me uitgebreid rondgeleid in de mogelijkheden, juist op het moment dat mijn huidige hostingprovider signalen stuurt dat de gratis gesponsorde webruimte op begint te raken. En WordPress steeds omvangrijker voor me wordt.

De micro.blog-community is een welkome community, oprichter Manton heeft sinds dag één het hart op de juiste decentrale plek, micro.blog voelt niet als een silo. Sterker nog, mijn huidige Mastodon-account op indieweb.social (nu iets meer dan een jaar oud) kán ik omzetten naar een account op micro.blog. En toch nog gebruik blijven maken van Mastodon. Ik heb dan alles bij elkaar op één service. Een open service waar ik weer eenvoudig van weg kan, maar wel gecentraliseerd rondom micro.blog…

Ik zal steeds minder op dit blog publiceren en het als archief opzetten, je kunt me via RSS volgen op https://frankmeeuwsen.com/.

Default Apps van 2023

door

Ineens zit het overal in mijn RSS-feeds, mensen bloggen over de standaard apps die ze gebruiken voor hun online activiteiten. Oké, dus ja… dit is blijkbaar een ding en natuurlijk kan ik niet achterblijven! Sinds de begindagen van bloggen (opa vertelt…) bestaan dergelijke lijsten en het is altijd erg leuk om ze door te nemen. Robb Knight verzamelt alle deelnemers. Hier zijn mijn defaults in 2023. Persoonlijk en professioneel gescheiden waar nodig. Ik heb ook een ambitie-app toegevoegd voor 2024…

  • Mail Client – Fastmail (personal)/Gmail (work)
  • Mail Server – Fastmail (personal)/Gmail (work)
  • Notes – Obsidian
  • To-Do – Reminders (personal)/Todoist (work)
  • iPhone Photo Shooting – default app or Halide
  • Photo Management – iPhotos
  • Calendar – Fastmail (personal)/Google Calendar (work)
  • Cloud File Storage – iCloud & Stack
  • RSS – BazQux & Fiery Feeds
  • Contacts – Fastmail
  • Browser – Brave
  • Chat – Signal & Whatsapp (personal) / Slack (work)
  • Bookmarks – Brave & Drafts
  • Read It Later – Readwise & Drafts
  • Word Processing – Obsidian (personal)/Google Docs (work)
  • Spreadsheets – Google Sheets
  • Presentations – Keynote
  • Shopping Lists – Pen and paper
  • Meal Planning – Pen and paper
  • Budgeting and Personal Finance – MijnGeldzaken.nl (roughly translates to My Moneystuff)
  • Music – Spotify
  • Password Management – 1Password
  • Blogging – Drafts, Micro.blog, WordPress
  • Clipboard Manager – Paste
  • Terminal – iTerm with zsh
  • Journaling – Day One
  • Automation – Keyboard Maestro
  • Launcher – Raycast
  • Searchengine – DuckDuckGo
  • Aspirational app for 2024 – Emacs

Ook gepost op een nieuwe plek…

We are as Gods was een succes!

door

We hadden een feestje gisteren! We stayed hungry and foolish 🙂

Foto: Guido Zwennes

Samen met 80 vrienden heb ik genoten van We are as Gods op het witte doek! 90 Minuten waren we ondergedompeld in de wereld van Stewart Brand, van de Acid Test tot Revive & Restore.

Ik vond het heerlijk om al die maanden voorbereiding nu werkelijkheid te zien worden in de mooie zaal van het Louis Hartlooper Complex in Utrecht.

De zaal zal al snel vol en ik was zelfs even bezorgd of ik toch niet teveel kaartjes had verkocht. Na een korte kickoff vertelden vrienden Martijn Aslander en Lykle de Vries kort over de PKM Summit, volgend jaar maart in Utrecht.

Vervolgens heb ik goede vriend Ewout Wolf aan de tand gevoeld over zijn bewondering voor Stewart Brand en wat hij uit de film haalde. Ik ben hem enorm dankbaar voor het cadeau wat ik ontving van hem, het boek How Buildings Learn, geschreven door Brand. We babbelden zo’n 5 minuten waarna het tijd werd voor de film. Met dank aan Bianca van Studio Polkadot voor het filmen!

Om het hele verhaal zo op het grote doek te zien, vooral met de muziek van Brian Eno, dat was fantastisch. Ik ben blij dat ik heb vastgehouden om de film echt in een theater te vertonen. Daar komt alles echt goed tot zijn recht.

De groep aanwezigen, het was een heerlijke groep. Een dwarsdoorsnede van de digitale voorhoede van weleer, sommigen nu nog altijd heel actief, anderen minder. Collega’s van Kaliber, geïnteresseerden in het verhaal van Brand, vrienden, bekenden. Ik vond het een feest om dit te mogen organiseren en mogelijk te maken voor iedereen.

Naderhand waren er behoorlijk wat gesprekken over de uitspraken en acties van Brand. Van twijfel tot bewondering, van afkeer tot overtuiging. Ik ben blij dat dit gebeurt, dat betekent dat het een snaar raakt. En hopelijk bijdraagt aan positieve veranderingen.

Ik kreeg vandaag in de mail een mooie overpeinzing van een van de aanwezigen: “Als we allemaal aan één van de vergelijkbare grote projecten mee zouden werken, voor een fractie van onze tijd.
Zou de wereld er waarschijnlijk beter uitzien…“

Wil je meer weten over Stewart Brand en zijn werk? Een paar links ter inspiratie

Global PSC Awareness Day and selfcare

door

Please find the English version below

Vandaag is het Global PSC Awareness dag. Op deze dag vragen patiënten, onderzoekers en organisaties aandacht en bewustzijn voor de relatief onbekende ziekte.
Ik kreeg in oktober 2022 de diagnose PSC, de afkorting voor Primaire Scleroserende Cholangitis. PSC is een ontsteking aan de galwegen binnen en buiten mijn lever.
Door vernauwingen in de galwegen ontstaan er ontstekingen wat soms leidt tot verstopping. Door die verstopping kan de galvloeistof niet weg uit mijn lever. De afvalstoffen die in de galvloeistof zitten, gaan ophopen in de lever waardoor er leverschade ontstaat. Uiteindelijk kan daardoor leverfalen optreden.

Vermoeidheid

Je ziet niks van de ziekte bij me, maar één van de symptomen is een groeiende vermoeidheid. Daar heb ik veel last van de afgelopen 12 maanden, met periodes waar het best goed gaat, maar ook waar ik dagelijks extra moet rusten na mentale of fysieke inspanningen. Niet een “oh dit was een zware dag, even opladen”-vermoeidheid, maar een gevoel dat je ineens een klap krijgt met een sloophamer. Ik heb geen concentratie meer, ik kan geen gedachten meer rustig afmaken en het wordt zwart voor mijn ogen. Het enig wat ik dan nog kan is liggen en slapen.

PSC is een zeldzame ziekte. Er zijn iets meer dan 1000 gevallen bekend in Nederland en rond de 100.000 wereldwijd. Het is een progressieve en chronische ziekte. Dat betekent dat met de tijd de symptomen heviger worden en dat er nog geen geneesmiddel voor is. De behandeling van PSC richt zich vooral op het voorkomen van de ziekteverschijnselen. Sinds een jaar slik ik ursodeoxycholzuur (Ursochol) en gelukkig vertraagt het zichtbaar het ziekteproces. Mijn leverfuncties verbeteren langzaam maar zeker, zo zien we in de bloedwaarden elke paar maanden. Maar ik ben niet meer de oude Frank. PSC is een onderdeel van mijn leven en met veel pijn en moeite heb ik dat weten te accepteren het afgelopen jaar.

Keuzes

Ik zit niet elke dag vermoeid en ziek thuis. Gelukkig niet. Ik ben gewoon aan het werk en samen met Helena houden we ons gezin draaiende. We gaan er zo nu en dan op uit, alleen, samen of met de kinderen. Wandelen, naar gamebeurzen, musea of gewoon een kop koffie drinken. Maar we kunnen net zo makkelijk een heel weekend binnen hangen. Wat lezen, samen film kijken of spellen doen. Al mogen we dat laatste wel weer wat meer aandacht geven…

Afgelopen zomervakantie deed ons echt goed. Zweden is een prachtig land waar we geregeld heimwee naar hebben. Het is een land waar we ons op ons gemak voelden en waar ik me ook echt twee weken niet ziek heb gevoeld.

Eén van de gevolgen van mijn vermoeidheid is dat ik mijn energie beter moet verdelen. Over de dag en over de week. Als ik weet dat ik een drukke week voor de boeg heb, met veel gesprekken of veel reizen, dan hou ik me rustig de dagen er voor. Veel extra slapen, goed eten en me niet te druk maken.
Zo kregen we een uitnodiging voor een werkgerelateerd evenement komende week. In de avonduren. Maar deze week ben ik de gastheer bij mijn eigen filmvoorstelling en ik heb een cursusochtend die altijd wel energie kost. Dat is nu al genoeg voor me. Een paar jaar terug zou ik denken bij zo’n uitnodiging, dat kan ik wel, ik kan daarna wel wat bijslapen. Inmiddels weet ik beter en moet ik zo’n extra avond er niet meer bij doen.

Zelf-hulp

Binnen de Indieweb community is deze maand een schrijfthema: self-care. Zelfhulp. Goed voor jezelf zorgen, zodat je gezond kunt zijn, je werk kunt doen, anderen kunt helpen en alle dingen kunt doen die je op een dag wilt doen. Ik ben me meer en meer bewust van het belang. Ik moet steeds meer op mezelf letten. Dat betekent soms even afstand nemen van alles en iedereen en er zelf op uit gaan. Een wandeling in mijn eentje, of een bezoek aan een museum. Of ik zit rustig boven te lezen, zonder geluid en andere prikkels om me heen.

Dat klinkt voor veel van jullie misschien als een dagelijkse gewoonte, voor mij was het dat alleszins. Ik probeerde alles maar in de dagen te proppen en overal maximaal aanwezig te zijn. Voor mezelf en voor anderen. Bij elke meetup, op elk podium, bij elk feestje, koffie-moment, concert, bijeenkomst. Ik wilde het allemaal. En dat ging lang goed. Maar nu realiseer ik me dat die tijden voorbij zijn. Ik moet meer rust nemen en het bewuster kalmer aan doen. Zodat ik van elke dag kan genieten, samen met mijn gezin. Het doet me goed.
Door mijn levensstijl de afgelopen jaren was ik chronisch te zwaar. Ik woog meer dan 100 kilo. Ik weet dat ik stevig ben gebouwd maar ik voelde dat dit best minder kon. In het voorjaar stopte ik radicaal met alcohol en ben bewuster gaan eten en bewegen. Binnen een paar maanden schoot mijn gewicht onder de 100 kilo en dat blijft het nu al een tijd. Ik voel me er beter door, het doet me goed. Ook dat is zelf-hulp voor mij. En mocht mijn gewicht weer eens omhoog gaan, dan weet ik dat ik het kan beïnvloeden. Ik weet nu dat ik het kan veranderen.

Mijn PSC gaat niet weg. Een geneesmiddel is er nog niet. De ziekte zal erger worden de komende jaren. Dat is de realiteit. Ik heb controle over hoe ik daar mee om ga. Door gezond te eten, te bewegen en rust in mijn hoofd en lijf te vinden. Door te accepteren dat PSC er is en dat de emoties die er bij horen, er gewoon zijn.

Eerdere blogposts over PSC

English translation

Today is Global PSC Awareness day. On this day, patients, researchers and organizations call attention and awareness to the relatively unknown disease.
I was diagnosed with PSC, short for Primary Sclerosing Cholangitis, in October 2022. PSC is an inflammation of the bile ducts inside and outside my liver.
Constrictions in the bile ducts cause inflammation which sometimes leads to blockage. This blockage prevents the bile fluid from leaving my liver. The waste products contained in the bile fluid start to accumulate in the liver causing liver damage. Eventually, this can cause liver failure.

Fatigue

Although I may not show any outward signs of illness, one of the symptoms I experience is severe fatigue. I have struggled with this for the past year, with periods of improvement followed by periods where I need to rest extra after any mental or physical exertion. This is not the kind of fatigue you feel after a hard day’s work; it is a sudden and overwhelming feeling of exhaustion. I lose my ability to concentrate, I cannot complete my thoughts, and my vision blurs. All I can do is lie down and sleep.

PSC is a rare disease. There are just over 1,000 known cases in the Netherlands and around 100,000 worldwide. It is a progressive and chronic disease. This means that with time the symptoms become more severe and there is no cure for it yet. The treatment of PSC focuses mainly on preventing the symptoms of the disease.

For a year now I have been taking ursodeoxycholic acid (Ursochol) and fortunately it visibly slows down the disease process. My liver functions are slowly but surely improving, as we see in the blood values every few months. But I am not the old Frank anymore. PSC is a part of my life and with much pain and effort I have managed to accept that over the past year.

Choices

I don’t sit home every day tired and sick. Thank goodness I’m not. I am at work as usual and together with Helena we keep our family going. We go out every now and then, alone, together or with the kids. Hiking, going to game fairs, museums or just having a cup of coffee. But we can just as easily spend an entire weekend indoors. Reading a bit, watching a movie together or playing games. Although we may give the latter a little more attention again….

This past summer vacation was very beneficial for us. We had a wonderful time in Sweden, a beautiful country that we miss very much. We felt at ease and comfortable there, and I didn’t get sick or tired once in those two weeks.

One consequence of my fatigue is that I have to better manage my energy both throughout the day and throughout the week. If I know I have a busy week ahead with many calls or a lot of travel, I try to stay calm and relaxed in the days leading up to it. This means getting plenty of extra sleep, eating well, and avoiding overdoing myself.
For example, we were invited to a work-related event next week, but I am already hosting my own film screening this week and have a demanding course the next morning. That’s enough for me right now. A few years ago, I might have thought I could do it all and get some sleep afterwards, but now I know better. I don’t have to do an extra evening event like that.

Self-care

The Indieweb community has a writing theme this month: self-care. Taking good care of yourself so you can be healthy, do your job, help others and do all the things you want to do in a day. I am more and more aware of its importance. I have to pay more attention to myself. Sometimes this means taking a break from everything and everyone and going out on my own. A walk by myself, or a visit to a museum. Or I sit quietly reading upstairs, without sound and other stimuli around me.

That may sound like a daily habit to many of you; for me, it was anything but. I just tried to cram everything into the days and be maximally present everywhere. For myself and for others. At every meetup, on every stage, at every party, coffee moment, concert, gathering. I wanted it all. And that went well for a long time. But now I realize those times are over. I need to rest more and consciously slow down. So that I can enjoy each day, together with my family. It’s doing well for me.
Because of my lifestyle over the past few years, I was chronically overweight. I weighed over 100 kilos. I know I am firmly built but I felt this could be reduced. This spring I radically stopped drinking alcohol and started eating and exercising more consciously. Within a few months my weight shot below 100 kilos and it has remained that way for some time now. It makes me feel better, it does me good. That, too, is self-help for me. And should my weight go up again, I know I can affect it. I know now that I can change it.

My PSC is incurable and will worsen over time. That is reality. However, I have control over how I deal with it. By eating healthy, exercising, and finding inner peace, I can accept that PSC is a part of my life and manage the emotions that come with it.

Also posted on IndieNews

Film ondertitels maken in 4 stappen

door

Ik heb deze week de ondertitels voor de film We are as Gods naar het Nederlands omgezet. Op 1 november organiseer ik de Nederlandse vertoning van deze documentaire over Stewart Brand, in het Louis Hartlooper Complex te Utrecht. Ik heb inmiddels een versie van de film in mijn bezit en een los ondertitelbestand ontvangen. Dit zijn standaard tekstbestanden met de extensie .srt (SubRip Fileformat). In dat tekstbestand staat de tijdcode en de teksten. Dit ziet er als volgt uit:

5
00:00:29,741 --> 00:00:32,991
(relaxing piano music)

6
00:00:34,079 --> 00:00:35,329
- There you go.

7
00:00:43,799 --> 00:00:45,343
- [Stewart] Oh, yeah.

8
00:00:45,343 --> 00:00:46,176
- Mammoth.

Dit zijn typische ondertitels voor Amerikaanse films, waar de naam van de spreker staat genoemd en audio-descripties van extra geluiden. Ik vind dat persoonlijk niet altijd even prettig. Toen ik begon aan de Nederlandse vertaling wilde ik die op een eenvoudige manier kunnen verwijderen. Je ziet dat elk blok is genummerd. In totaal zijn er zo’n 1750 blokken. Dat is niet iets wat ik met de hand ga aanpassen natuurlijk. Ik heb de vertaling daarom in de volgende stappen aangepakt:

Vertalen van de tekst

Als eerste heb ik het complete bestand door vertaalsoftware van Engels naar Nederlands omgezet. Dit kan heel eenvoudig met een dienst als Subtitle Translator (gratis, maar doneer een paar euro als je tevreden bent). Je uploadt het bestand met de Engelse tekst en je krijgt netjes een Nederlandse versie terug. Daar ga ik mee werken in de volgende stappen

Regular Expressions

Ik wilde dus twee soorten blokken verwijderen uit het grote tekst bestand, De blokken zoals

5
00:00:29,741 --> 00:00:32,991
(relaxing piano music)

en de blokken waar de naam van een spreker in staat vermeld. 

7
00:00:43,799 --> 00:00:45,343
- [Stewart] Oh, yeah.

De beste manier om dat voor elkaar te krijgen, is met Regular Expressions. Een regular expression, ook wel regex genoemd, is een patroon om tekst te zoeken, te vervangen of te manipuleren. Regular expressions worden vaak gebruikt in programmeertalen, in teksteditors en andere tools waar je met tekst werkt. Je kunt er bijvoorbeeld emailadressen mee valideren, specifieke patronen in een tekst vinden en deze teksten weer aanpassen.

Ik ben niet iemand die zo uit het niets een regex schrijft, gelukkig kunnen AI tools dat prima. Ik besluit Bard van Google eens te testen hiervoor. Ik vraag in een paar iteraties hoe ik de regex moet schrijven om het blok te verwijderen met het patroon van de tekst tussen de haken. Dit heeft altijd het volgende patroon

  • een getal tussen 1 en 1750 (het aantal blokken),
  • regeleinde
  • 2x Tijdcode in de vorm HH:mm:ss,fff gescheiden door “spatie–>spatie”
  • regeleinde
  • (de tekst)

Dat is een patroon voor een regex. Bard brengt me op de goede weg en met de hulp van de website regex101 kan ik stap voor stap mijn regex testen. Uiteindelijk krijg ik voor dit deel de regex 

/^(\d{1,4}+)\n\d{2}:\d{2}:\d{2},\d{3} --> \d{2}:\d{2}:\d{2},\d{3}\n\(.+\)/gm

Het lijkt alsof ik random over mijn toetsenbord heb gerold met mijn handen, maar geloof me, hiermee kan ik in een teksteditor zoals BBEdit alle blokken met de audiodescripties verwijderen. Je ziet steeds de letter d gevolgd door een getal. Dit betekent dat de regex zoekt naar een getal (digit) en dat zo vaak herhaalt als het getal wat er staat. Op regex101 krijg je elke stap heel duidelijk uitgelegd en kun je naar hartelust testen.

Achteraf gezien had ik met eenvoudiger expressie net zo goed alleen de tekst kunnen verwijderen, zonder het complete blok. Maar dat vind ik er minder netjes uit zien.

Voor de volledigheid, de regex waarmee ik de tekst kon vinden en aanpassen met de naam van de spreker is

/^(\d{1,4}+)\n\d{2}:\d{2}:\d{2},\d{3} --> \d{2}:\d{2}:\d{2},\d{3}\n\- \[.+] (.+)\n/gm

Met deze regular expressions kan ik in mijn teksteditor (BBEdit) zoeken op de patronen. In BBEdit kan ik met één zoekopdracht alle blokken selecteren en verwijderen.

Maak natuurlijk vooraf een backup van het originele bestand. Nu heb ik een Nederlands ondertitel bestand wat voor 90% al best goed is om te gebruiken. Ik had echter in de Engelse versie al gezien dat de timing niet altijd even strak was én dat sommige woorden vreemd waren ondertiteld. Tijd om dat te fixen!

Tekst aanpassen en timing

In Adobe Premiere Pro (onderdeel van het Creative Cloud pakket) kan ik zowel de film als het ondertitel bestand laden. Er zijn talloze andere oplossingen te vinden, maar Premiere heb ik nu eenmaal al op mijn Mac staan. Nu kan ik per blok de tekst aanpassen en de timing simpelweg slepen naar het juiste moment. Een precies klusje, maar tegelijk geeft het me wel de voldoening dat ik de ondertitels echt goed naar mijn wens kan maken. Met een paar handige sneltoetsen kan ik redelijk snel door de film en de tekst. Misschien zijn er nog eenvoudiger manieren om dit te doen, maar dit werkte goed genoeg voor me.

Premiere Pro

Stijl en vorm

Vertalingen maken is nieuw voor me. Ik ben er lang mee bezig geweest. Zo’n 5 – 6 uur verdeeld over 2 dagen. Maar ik heb bij elke uitspraak in de film na kunnen denken wát er nu eigenlijk wordt gezegd en wat de beste manier is om dat in het Nederlands over te brengen, binnen de tijd dat er wordt gesproken. Soms gebruikte ik een woord met meer lettergrepen, omdat het een betere vertaling is. Dan is het fijn als ik die een halve seconde langer kan laten staan, zodat de kijker iets meer tijd heeft om het op te nemen. Soms maakte ik van een complexe Engelse uitleg een simpeler vertaling met minder woorden. Soms moest ik een lange zin over twee regels plaatsen, soms knipte ik het in twee blokken. Zodat je de zinnen na elkaar ziet. Het ligt maar net aan de scene, het tempo waarin wordt gesproken en hoe complex de tekst is. Met behulp van de vertaalsoftware Deepl en synoniemen.net kon ik eveneens meer variatie in de teksten brengen.

Deepl software

Conclusie

Ik hoop dat de Nederlandse ondertitels een positief effect hebben op de beleving van de film. Tijdens het vertalen heb ik scenes meerdere keren bekeken, waardoor ik niet meer met frisse blik naar de ondertitels kon kijken. Ik wilde op dat moment het juiste woord vinden en vergat dan hoe de tekst overkwam bij de scene. Daarom kijk ik over een paar dagen de film nog eens in zijn geheel met de Nederlandse ondertitels. Hopelijk kan ik ze dan objectiever beoordelen.

Het STRAAT museum in Amsterdam is overweldigend

door

“Het is elke dag weer een feest,” zegt ze als ik vraag hoe het is om in het STRAAT museum te werken. Ik zit op de entresol om bij te komen van alle indrukken en, eerlijk gezegd, de overweldigende ervaring van mijn eerste bezoek aan het museum. Een medewerkster van de koffiehoek ruimt wat tafels af en ik vraag haar hoe het is om met het uitzicht te mogen werken. Ze glundert als ze er over vertelt. Ze wijst naar favoriete werk, een enorme mural van Cix Mugre uit Mexico. “Elke keer als ik er naar kijk zie ik weer iets nieuws. En de ogen lijken je te volgen.” Vanaf het entresol kijk ik recht op het doek van 9 bij 5 meter. De ogen priemen door je heen.

Ik ben opgegroeid met graffiti, ik heb veel street- en stickerart gezien in mijn leven. Maar deze middag in het STRAAT museum was zo intens voor me, omdat ik zo dicht en zo geconcentreerd bij alle kunstwerken mocht zijn. De collectie van het museum is een fantastisch overzicht van de verschillende kunstvormen die we op straat zien. Van wheatpaste tot sticker. Van spraycan tot installaties. Van politiek geladen tot cynisme, zoals Wasted Rita’s boodschap voor ons…

OBEY

Dit weekend was het laatste weekend van de Shepard Fairey tentoonstelling in het museum. Ik móest zijn werk van dichtbij zien. Het is fenomenaal. Fairey bewonder ik al jaren vanaf mijn beeldscherm en via de boeken met zijn werk. Maar om oog in oog met de originelen te staan…

Details van een aantal van zijn werken

Ik fotografeerde specifieke details van een aantal werken. De ogen in zijn collages zijn zo krachtig gemaakt…

Net als zijn kenmerkende symbolen en iconografie.

Vrijhaven

Het heeft iets onnatuurlijks. Om de vluchtige, ooit-illegale kunststroming in een permanente omgeving te zien. “Streetart hoort niet in een museum“, zullen puristen zeggen. Buiten het museum, op de NSDM-werf, is een vrijhaven voor graffiti-artists.

Voor ik het museum binnenga loop ik een rondje over het gebied en zie de enorme collab van Shepard Fairey en graffiti-legendes Shoe en Yalt. Andere artists zijn er naast bezig met een nieuwe piece. Na mijn bezoek loop ik terug om een foto te maken, en ik zie dat het onderste deel van Shoe en Yalt inmiddels al is overgespoten door de crew. Je kunt dan nog zo’n grote artiest zijn, je werk in een museum hebben, maar buiten is het een level-playing field. Je werk wordt simpelweg gecovered met iets nieuws.

Het werk in STRAAT

Als je een middag wilt onderdompelen in de kunst van nu, bezoek het STRAAT museum. Van 13 oktober tot 28 januari zie je de expositie Urban Artivism. De indrukwekkende installatie van de Spaanse artiest Dulk zet je te denken over ecologie en natuurbehoud.

Ja, dat is Donkey Kong in de hoek van de foto hierboven. Werk van de Amsterdamse Frankey!

Doeken van het stel Treze en Zurik. Twee favorieten van me. Om je een idee van formaat te geven, deze doeken zijn zeker 5 meter hoog.

Absoluut een hoogtepunt. Alice Pasquini. Ik vind haar werk al jaren fantastisch. Zo krachtig en zo sprankelend.

Helaas verschrikkelijk actueel nu. David en Goliath van Otto Schade

De fantastische paste-up van D7606. Het werk is een popart collage van paste-ups met onder meer D7606′ herkenbare Britse telefooncellen, waaronder en met pop- en punkicoon Debbie Harry erin. De collage bestaat uit meer dan 400 losse paste-ups van papier, van ongeveer tachtig kunstenaars afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk, Europa, Noord- en Zuid-Amerika. Bij zijn is meemaken…

Twee details uit de paste-up

ELLE die spraycan en A.I. combineert naar een prachtige multiculturele hommage aan Vermeer.

Een detail van Pso-Man‘s Fallin Apart.

Een installatie van Shoe met zijn eigen boeken. Naar eigen zeggen (ik parafraseer wat ik eens op zijn Instagram Stories zag), “Ik lees zelf geen boeken meer. Waarom zou ik er dan geen kunst van maken?”

Mobilize is een absoluut krachtig statement van de Inheems Amerikaanse kunstenaar Jaque Fragua over de toe-eigening van de Inheemse identiteit door de Amerikaanse kapitalistische cultuur.

Natuurlijk kun je je eigen stickers kwijt in het STRAAT museum…

Het werk van Alex Senna heeft sterke Fiep Westendorp vibes…

Het werk van Anthony Garcia Sr. is absoluut de moeite waard om in levende lijve te bekijken. Sacred Fire refereert aan het Serape-deken uit het zuidwesten van de Verenigde Staten, dat zonlicht, vuur en licht vertegenwoordigt. De foto doet geen recht aan de ervaring om het live te zien.

Neem een middag vrij en dompel je onder op de NSDM werf bij het STRAAT museum. Je krijgt er geen spijt van.

PS: Hun nieuwspagina heeft geen RSS-feed. Die heb ik dan maar zelf gemaakt…